Γαλλία-ΗΠΑ: Στρατηγικοί σύμμαχοι, οικονομικοί ανταγωνιστές
Pascal Boniface
Ο Εμανουέλ Μακρόν μόλις ολοκλήρωσε μια επίσημη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες για την οποία όλοι, τόσο από την αμερικανική όσο και από τη γαλλική πλευρά, είναι ευχαριστημένοι με την έκβασή της. Στην ακολουθία του Γάλλου προέδρου δίνεται έμφαση ότι επρόκειτο για κρατική επίσκεψη, άρα πρωταρχικής σημασίας στη σειρά του πρωτοκόλλου. Η Γαλλία τονίζει επίσης ότι αυτή ήταν η πρώτη επίσημη επίσκεψη αρχηγού ξένου κράτους στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την εκλογή του Μπάιντεν, καταδεικνύοντας την καλή σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας.
Αλλά είναι πάντα ντροπιαστικό να επισημαίνεται ότι οι ευρωπαϊκές χώρες καυχώνται συστηματικά ότι είναι οι αγαπημένες της Ουάσιγκτον, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν καυχώνται ποτέ ότι διατηρούν καλές σχέσεις με μια ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό μαρτυρεί την αναγνώριση, εκ μέρους της Ουάσιγκτον, του περιφερειακού καθεστώτος των ευρωπαϊκών χωρών σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πλούσιο δείπνο στους κήπους του Λευκού Οίκου, επιτυχημένη επίσκεψη στη Νέα Ορλεάνη για την ανάδειξη του γαλλόφωνου κόσμου, προβολή ενότητας κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ωστόσο στο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν μερικά δύσκολα θέματα, ιδιαίτερα σε οικονομικό επίπεδο. Πράγματι, έγινε λόγος για το σχέδιο των ΗΠΑ που ονομάζεται νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού ύψους 370 δισεκατομμυρίων δολαρίων με στόχο τη στήριξη της πράσινης κατεύθυνσης της αμερικανικής οικονομίας, η οποία, σύμφωνα με τα λόγια του Εμανουέλ Μακρόν, είναι «υπερεπιθετική».
Δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευχαριστημένοι που οι Ηνωμένες Πολιτείες «πρασινίζουν» την οικονομία τους. Επιπλέον, αρχικά, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν συνεχάρη τις Ηνωμένες Πολιτείες για την έναρξη ενός τέτοιου σχεδίου. Αλλά πολύ γρήγορα, η Γαλλία, η Γερμανία και οι ευρωπαϊκές χώρες γενικά, συνειδητοποίησαν ότι αυτό το σχέδιο κινδύνευε να έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες σε μια ευρωπαϊκή βιομηχανία που ήταν ήδη σε κακή κατάσταση. Πράγματι, οι βιομήχανοι, ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους, μπορούν να ανακτήσουν έως και το 40% της επένδυσής τους εάν επενδύσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ή σε χώρες που έχουν συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου μαζί τους, δηλαδή το Μεξικό και τον Καναδά. Ο μεγάλος φόβος των Ευρωπαίων, που επιδεινώνεται από το γεγονός ότι η ήπειρος βιώνει ήδη μια οικονομική κρίση λόγω του αυξανόμενου ενεργειακού κόστους, του πληθωρισμού και μιας βιομηχανίας που γενικά δεν τα πάει πολύ καλά, βασίζεται στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί βιομήχανοι που είναι παρόντες στην Ευρώπη μπορούν να επιστρέψουν στις ΗΠΑ για να επωφεληθούν από αυτή τη βοήθεια και ακόμη περισσότερο, οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι μπορεί να εγκαταλείψουν τις επενδύσεις τους στην Ευρώπη για να τους κατευθυνθούν προς τις ΗΠΑ. Ορισμένα μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, ιδιαίτερα από τη Γερμανία, έχουν ήδη απειλήσει να το κάνουν, επίσης λόγω του εξαιρετικά ελκυστικού κόστους της ενέργειας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε πολύ έντονες δηλώσεις για αυτό το θέμα πριν από την επίσκεψή του. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, θα του επέτρεπε να ακουστεί από τον Αμερικανό πρόεδρο. Ακούστηκε βέβαια, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ακούστηκε πραγματικά. Ο Τζο Μπάιντεν έχει όντως πει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ζητούν συγγνώμη. Δεν έκανε καμία παραχώρηση στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων πολιτικών. Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν επέστρεψε με απτά αποτελέσματα. Στη συνέντευξη που έδωσε στη Le Parisien την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου στο αεροπλάνο που τον έφερε πίσω στο Παρίσι, ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι του είπαν ότι στόχος τους δεν ήταν να αποδυναμώσουν την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Εάν ο στόχος δεν είναι αυτός, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το ταξίδι θα έχει καταστήσει τουλάχιστον δυνατό να αφυπνιστούν οι ευρωπαϊκές συνειδήσεις μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο για τις οικονομίες τους.
Για άλλη μια φορά, οι Ευρωπαίοι κινούνται πίσω από τις αμερικανικές αποφάσεις. Ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι προς το παρόν, δεν έχει υψωθεί ευρωπαϊκή φωνή ενάντια σε αυτόν τον αμερικανικό νόμο. Έχει δίκιο, αλλά πρέπει τώρα να αναλάβουμε δράση και να μην αρκεστούμε σε καλά λόγια, όπως έγινε μετά την υπόθεση AUKUS. Τότε, ο Τζο Μπάιντεν διαβεβαίωσε τον Μακρόν κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης συμφιλίωσης στη Ρώμη, ότι οι Αμερικανοί δεν θα το ξανακάνουν. Η Γαλλία, η οποία είχε ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στην Ουάσιγκτον, στη συνέχεια τον έστειλε πίσω. Δεν είχαν γίνει πολλά τότε.
Η Γαλλία και η Ευρώπη δεν μπορούν απλώς να αρκεστούν σε λόγια παρηγοριάς, ακόμη και παραπλανητικά λόγια από τους Αμερικανούς, αν δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένες χειρονομίες και θετικά αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπερασπίζονται τα εθνικά τους συμφέροντα και έχουν δίκιο να το κάνουν. Μη ενεργώντας με τον ίδιο τρόπο, γιατί είναι διχασμένοι και παράλυτοι, οι Ευρωπαίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη. Δεν υπάρχει νόμος «Buy European Act» όπως υπάρχει ο νόμος «Buy American Act». Η Κίνα από τη μια πλευρά και οι Ηνωμένες Πολιτείες από την άλλη υπερασπίζονται πραγματικά τα συμφέροντά τους, η Ευρώπη όχι.
Όταν η Γαλλία προωθεί την ιδέα της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, το Παρίσι κατηγορείται γρήγορα για αντιαμερικανισμό. Από την άλλη, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατηγορούνται για αντιευρωπαϊσμό όταν υπερασπίζονται το εθνικό τους συμφέρον έναντι της Ευρώπης. Ο Τζο Μπάιντεν βρίσκεται στο δρόμο για να πετύχει αυτό που ήθελε να κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά το κάνει αργά. Ο Ντόναλντ Τραμπ χτύπησε το χέρι στο στο τραπέζι, απειλούσε και πρόσβαλε, ο Τζο Μπάιντεν μιλάει με απαλή και ήρεμη φωνή και διαβεβαιώνει τους Ευρωπαίους για τη φιλία του.
Έχουμε ακούσει συχνά ότι είναι καιρός να ξεφύγουμε από την αφέλεια για τη Ρωσία ή την Κίνα. Μπορεί επίσης να είναι καιρός να το κάνουμε σε σχέση με τις ΗΠΑ, επειδή μέσω μιας τέτοιας νομοθεσίας δεν αντιμετωπίζουν την Ευρώπη ως σύμμαχο. Εάν η διατλαντική στρατηγική συμμαχία είναι αναμφισβήτητη, ειδικά ενόψει της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία, η σχέση παραμένει, από εμπορική και οικονομική άποψη, ένας ανταγωνισμός. Με αυτό το σχέδιο, αυτός ο ανταγωνισμός δεν είναι πλέον πολύ δίκαιος από την πλευρά των ΗΠΑ. Είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε αυτό στην Ευρώπη.
Από στρατηγικής άποψης, οι Ευρωπαίοι έχουν παραλύσει από τη ρωσική στρατιωτική απειλή, πιστεύουν ότι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να τους υπερασπιστούν έναντι αυτής της απειλής και ότι αυτό αξίζει κάποιες παραχωρήσεις. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία σημαντική ρωσική στρατιωτική απειλή για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πράγματι, η Ρωσία αποδεικνύεται ανίκανη να κατακτήσει το Ντονμπάς στο σύνολό της και αποτυγχάνει να ελέγξει τα εδάφη που έχει προσαρτήσει παράνομα. Αυτό καθιστά δύσκολη την προοπτική μιας επίθεσης στη Δυτική Ευρώπη. Ως εκ τούτου, η ρωσική στρατιωτική απειλή πρέπει ασφαλώς να εξεταστεί. Το θέμα δεν είναι να το κάνουμε αυτό σε σχέση τις επιθετικές προθέσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά να μετρήσουμε αυτή την απειλή από άποψη στρατιωτικής ικανότητας. Εάν αυτή η στρατιωτική απειλή είναι περισσότερο υποτιθέμενη παρά πραγματική, τότε αυτό δεν συνεπάγεται την παραμέληση των ευρωπαϊκών οικονομικών και εμπορικών συμφερόντων για να επωφεληθούμε από την αμερικανική προστασία. Ως εκ τούτου, ο Εμανουέλ Μακρόν έχει ξεκινήσει μια διαδικασία συναγερμού. Πρέπει να αναλάβουμε δράση, τώρα.
ΠΗΓΗΔημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα iris-france.org στις 6 Δεκεμβρίου 2022
https://www.geoeurope.org/2022/12/13/gallia-ipa-stratigikoi-symmaxoi-oiko/
Τo geoeurope είναι ένας ιστότοπος που δημιουργήθηκε από επιστήμονες και ειδικούς που έχουν ασχοληθεί με τη γεωπολιτική της Ευρώπης και έχουν διαπιστώσει συγκεκριμένα κενά στη ροή των πληροφοριών που διαμορφώνουν τις γεωπολιτικές συζητήσεις στην ήπειρό μας.
