Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες για τον ριζοσπαστισμό του ούτε πολύ περισσότερο για την αμφισβήτηση της ευρωζώνης και της ΕΕ ως μορφοποιήσεις του ιμπεριαλισμού, του ηγεμονισμού και του νεοφιλελευθερισμού στον ευρωπαϊκό χώρο.
Το να φτάνει, όμως, η Γερμανίδα Πρόεδρος της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) και ευρωβουλευτής της Die Linke, Gabrielle Zimmer, να καλύπτει τόσο προκλητικά την αντιαριστερή μνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και την συνέχιση της παρουσίας του στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), μάλλον, ξεφεύγει από κάθε όριο και φανερώνει βαθύτατη υποκρισία.
Ο J. L. Melenchon έχει εκατό τα εκατό δίκιο που πρόσφατα, με δηλώσεις του, στηλίτευσε την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ μετά την kolotoumba Τσίπρα και την κλιμάκωση από μέρους του τελευταίου και του ΣΥΡΙΖΑ μιας σκληρής νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής και μιας στρατηγικής τυφλής υποταγής στον Γερμανικό ιμπεριαλισμό και τον ευρωατλαντισμό.
Δυστυχώς, τα όσα είπε η Gabrielle Zimmer σε συνέντευξη της στο ΑΠΕ, δικαιολογώντας, στο όνομα του ”σεβασμού της διαφορετικότητας” και της ”μη διάσπασης”, την συνέχιση της δραστηριοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, εκθέτουν ακόμα περισσότερο το ήδη εκτεθειμένο ΚΕΑ και από πολλές απόψεις προδιαθέτουν για μια πορεία περαιτέρω συμβιβασμού της στρατηγικής του και των ηγετικών του προσανατολισμών με το κυρίαρχο σύστημα στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Στελέχη της ΛΑ.Ε τόνιζαν στην Iskra ότι η Λαϊκή Ενότητα εξ αρχής δεν αποδέχθηκε πρόταση από την πλευρά του ΚΕΑ για να ενταχθεί στις γραμμές του και ένας από τους λόγους, πέραν της πολιτικής του ΚΕΑ, ήταν και το γεγονός ότι στις γραμμές του υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτήν την ώρα, όλη η Αριστερά στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς στην Ελλάδα χρειάζεται μια βαθιά επαναθεμελίωση, όχι όμως σε μια κατεύθυνση προσαρμογής στο σύστημα, στην οποία φαίνεται να κινείται το ΚΕΑ και ο μεταλλαγμένος εντός αυτού ΣΥΡΙΖΑ αλλά σε μια εντελώς διαφορετική λογική για την ανατροπή του, στη βάση μια βιώσιμης ριζοσπαστικής και αποτελεσματικής εναλλακτικής λύσης που θα συνδυάζει την ανάπτυξη με την δικαιοσύνη, στο πλαίσιο ενός νέου ευρωπαϊκούς οράματος συνεργασίας ανεξάρτητων και κυρίαρχων εθνών, πέρα και έξω από ευρωζωνικές και ευρωενωσιακές κατασκευές.
Λ.Τ
Επίσης, παραθέτουμε την απάντηση της Gabrielle Zimmer στην ερώτηση του ΑΠΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ:
ΑΠΕ-ΜΠΕ: To γαλλικό αριστερό κόμμα “Parti de Gauche” θέλει να αποπεμφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Τι γνώμη έχετε εσείς;
Gabriell Zimmer: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια απολύτως σεβαστή αντιπροσωπεία στην Ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πολιτικές διαφωνίες, οι οποίες φυσικά υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων κομμάτων, διατυπώνονται σαφώς. Κυρίως, όμως, μας απασχολεί πάντοτε αυτό στο οποίο συμπίπτουμε, που μας ενώνει. Η Αριστερά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρώπη ολόκληρη έχει κάθε λόγο να βγει από την θέση του αμυνόμενου. Μια νέα διάσπαση της Αριστεράς θα είναι κατά την άποψή μου απολύτως επικίνδυνη και εξυπηρετεί τις δυνάμεις που επιδιώκουν την κλιμάκωση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαι υπέρ του ανοίγματος σε προοδευτικά κόμματα και κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη και υπέρ της διεθνούς συνεργασίας. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το επιτύχουμε όταν μεμονωμένα κόμματα ή πρόσωπα δίνουν τον τόνο και διακηρύσσουν ότι μόνο ο δικός τους δρόμος είναι ο σωστός. Η Αριστερά στην Ευρώπη έχει αποκτήσει εν μέρει τραγικές εμπειρίες τα περασμένα χρόνια. Είναι καιρός να τις επεξεργαστεί και να κατανοήσει ότι μόνον ο αμοιβαίος σεβασμός και μια νέα κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ των Αριστερών μπορεί να μας προφυλάξει από την επανάληψη των λαθών του παρελθόντος. Το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα θα όφειλε κατά την γνώμη μου να στραφεί προς αυτόν τον δρόμο και να απορρίψει απολύτως αιτήματα τα οποία αποσκοπούν στο φτηνό εντυπωσιασμό και τη δυσφήμηση.
Η Gabriell Zimmer προφανώς κι` εκφράζει αρκετούς από την γραφειοκρατία της DDR που την εκπαίδευσαν μόνο να διοικεί και να ομιλεί ψυχρά για τον Λαό, βολεμένοι στην Γερμανική επικυριαρχία της Ε.Ε.
Διαφαίνεται όμως και μια συστηματική “προσαρμογή” της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην νοοτροπία της Προτεσταντικής Ευρώπης που αναιρεί την ύπαρξή της, μακρυά από την Μαρξιστική επεξεργασία της Καπιταλιστικής εξέλιξης…