Ο ηγέτης της Wagner Γεβγένι Πριγκόζιν σκοτώθηκε την Τετάρτη (23/8) σε αεροπορικό δυστύχημα λίγο έξω από τη Μόσχα, ένας άνδρας που είχε απασχολήσει αρκετά τους τελευταίους μήνες, καθώς έζησε την απόλυτη αποθέωση όταν οι δικές του δυνάμεις κατέκτησαν το Μπακχμούτ, ενώ λίγες ημέρες αργότερα βρέθηκε στο «στόχαστρο» του Β.Πούτιν μετά την ανταρσία του.
Ήταν 20 Μαΐου του 2023 όταν μετά από σκληρές μάχες πολλών μηνών το Μπακχμούτ καταλήφθηκε από τους Ρώσους και συγκεκριμένα από τις δυνάμεις της Wagner. Μια πόλη πολύ σημαντική για το Κίεβο, η κατάληψη της οποίας έχει παίξει σημαντικό ρόλο και στην αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης, καθώς ο Β.Ζελένσκι έστειλε πολλές δυνάμεις τόσο για την υπεράσπισή της, όσο και για την ανακατάληψή της (που εν τέλει δεν επιτεύχθηκε ποτέ).
«Μεθυσμένος» από τη μεγάλη νίκη στο Μπακχμούτ (αναλυτές την χαρακτήρισαν ως τη μεγαλύτερη μάχη στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) ο Γ.Πριγκόζιν ξεκίνησε να γίνεται ακόμη πιο ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αρχικά πανηγυρίζοντας για τη μεγάλη επιτυχία των στρατευμάτων του και στη συνέχεια κάνοντας επιθέσεις κατά της στρατιωτικής διοίκησης της Ρωσίας.
Ο ίδιος έκανε δηλώσεις απ’ αυτές που δεν συνηθίζονται και πολλές φορές είχε ξεφύγει, με πολλούς να αναρωτιούνται για τους στόχους του. Χαρακτηριστικό ήταν το ξέσπασμά του λίγες ημέρες πριν την επίσημη κατάληψη του Μπακχμούτ, τότε που έκανε επίθεση στον υπουργό Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σοϊγκού και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων Βαλερί Γκερασίμοφ, τους οποίους είχε κατηγορήσει και στο παρελθόν για μη επαρκή στήριξη των δυνάμεών του.
«Έχουμε έλλειψη 70% σε πολεμοφόδια. Σοϊγκού! Γκερασίμοφ! Πού είναι τα ***** πολεμοφόδια;», φώναζε ο Πριγκόζιν στην κάμερα.
«Οι υπεύθυνοι θα πάνε στην κόλαση», φώναζε ο Πριγκόζιν, πριν δηλώσει ότι οι απώλειες της Wagner θα ήταν πέντε φορές μικρότερες, εάν είχε επαρκή εφόδια.
«Αυτά είναι παιδιά της Wagner που πέθαναν σήμερα. Το αίμα τους είναι ακόμα νωπό», δήλωνε ο Πριγκόζιν, δείχνοντας τα πτώματα γύρω του. «Ήρθαν εδώ ως εθελοντές και πεθαίνουν για να μπορείτε εσείς να στρογγυλοκάθεστε στα γραφεία σας».
Λίγες ημέρες αργότερα o ηγέτης της Wanger χαρακτηρίσε τον Β.Γκερασίμοφ ως «χαρωπό παππού», σε ένα ακόμη διαδικτυακό ξέσπασμά του.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν από την πλευρά του δεν αναμείχθηκε ποτέ στη διαμάχη που είχε με τη ρωσική στρατιωτική ηγεσία, ωστόσο ο Πριγκόζιν γινόταν ολοένα και πιο επικίνδυνος γιατί είχε γίνει λαοφιλής.
Ο Ρώσος πρόεδρος κρατούσε ουδέτερη στάση, μέχρι την ημέρα τους πραξικοπήματος. Τότε που ο Γ.Πριγκόζιν έγινε ο πρώτος που στασίασε στην Ρωσία μετά τον Αύγουστο του 1991, έστω και αν δεν είναι κρατικός αξιωματούχος, οπότε είχε γίνει πραξικόπημα στην Μόσχα για επαναφορά της Σοβιετικής Ένωσης.
Στις 23 Ιουνίου ο Γ.Πριγκόζιν κατηγορεί το ρωσικό ΥΠΑΜ για πυραυλική επίθεση κατά στρατοπέδου της Wagner και ξεκινά την ανταρσία του με σκοπό να φτάσει -όπως έλεγε- στη Μόσχα με 25.000 στρατιώτες.
Λίγες ώρες αργότερα έκανε την πρώτη του επίθεση και στον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο, ο οποίος αποκάλεσε τους μαχητές της Wagner που στασίασαν ως «προδότες». «Ο Β.Πούτιν έκανε λάθος επιλογή και σύντομα θα έχουμε νέο πρόεδρο. Δεν θέλουμε η χώρα να συνεχίσει να ζει μέσα στη διαφθορά, την απάτη και τη γραφειοκρατία», έλεγε ο ηγέτης της Wagner, εμπλέκοντας για πρώτα φορά (ανοιχτά) τον Β.Πούτιν στην κόντρα του με τη ρωσική ηγεσία.
Μια ανταρσία που έληξε περίπου 24 ώρες μετά και συγκεκριμένα στις 24 Ιουνίου, με τον Γ.Πριγκόζιν να εξορίζεται στη Λευκορωσία. Τότε φάνηκε στους εκτός Μόσχας ότι ο Πούτιν του έδωσε άφεση αμαρτιών, ωστόσο ο Ρώσος πρόεδρος περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να τον τιμωρήσει για την προδοσία του. Η στιγμή σίγουρα δεν ήταν εκείνη, καθώς ήταν σε εξέλιξη ο πόλεμος στην Ουκρανία, λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσει η λεγόμενη αντεπίθεση και λίγο καιρό μετά τη νίκη της Wagner στο Μπακχμούτ.
Ο Γ.Πριγκόζιν είχε δημιουργήσει ένα πρόβλημα στο Κρεμλίνο, καθώς είχε φτιάξει τα δικά του ΜΜΕ και γενικά είχε ανεξαρτητοποιηθεί. Από εκεί που ήταν σύμμαχος του Β.Πούτιν είχε γίνει πρόβλημα, γιατί στη Ρωσία υπάρχει ένα πολύ σκληρό στρατιωτικό κατεστημένο. Χαρακτηριστική ήταν και η άρνησή του να υπάγονται οι στρατιώτες της Wagner στο ρωσικό ΥΠΑΜ.
