Μέσα από τις κρίσεις η Ε.Ε. προχωρούσε πάντα προς τα εμπρός, ήταν η συμπύκνωση του βολονταρισμού της Ευρώπης. Ωστόσο, σήμερα η ενοποίηση έχει χάση την προώθηση της δυναμικής γράφει ο Ευάγγελος Μυτιληναίος σε παρέμβασή του στο linkedΙn.
Αναλυτικά η ανάρτηση:
Ο πιο ιστορικός ιστορικός κύκλος της Ευρώπης που ξεκίνησε με το σχέδιο Μάρσαλ το 1947 και την έναρξη της ενοποίησης της δεκαετίας του 1950, βρίσκεται πλέον στο πιο κρίσιμο σημείο του. Όλα δείχνουν ότι ο κύκλος αυτός βαδίζει γρήγορα προς το τέλος του και το πιο μεγάλο ερώτημα είναι, που βαδίζει η Ενωμένη Ευρώπη.
Σήμερα, βιώνουμε απειλές για οριζόντιους δασμούς 30% από τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα ανατίμηση σχεδόν 15% του ευρώ έναντι του δολαρίου σε σχέση με την αρχή του έτους. Την ίδια ώρα, η ευρωπαϊκή βιομηχανία καλείται να γίνει πιο «ανταγωνιστική», όταν επιβαρύνεται με τριπλάσια τιμή ενέργειας (φυσικό αέριο και ρεύμα), σε σύγκριση με την Αμερική.
Πώς αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα συνδυαστικά προβλήματα, που απειλούν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στην οικονομία γενικά και στον υπερπολύτιμο εξαγωγικό τομέα ειδικών;
Με σχέδιο επιβολής οριζόντιου φόρου (με άγνωστο ύψος) στις επιχειρήσεις και επιβάρυνση με 14 δις. ευρώ επιπλέον φόρου, στα καπνικά προϊόντα, προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός της!
Δυστυχώς, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι οι τιμονιέρηδες της ευρωπαϊκής πολιτικής μοιάζουν να μην αναγνωρίζουν πλέον την πραγματικότητα .
Σήμερα ο πόλεμος των δασμών που κάνει ο Πρόεδρος Τραμπ απέναντι στην Ε.Ε. συμπίπτει με τον συνολικό επανεξοπλισμό των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, μια επιλογή που έχει ως κύριο στόχο την οριστική εγκατάλειψη της μόνιμης δημοσιονομικής λιτότητας, όπως η ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Οι αντιδράσεις ή μάλλον η απουσία τους στο επιθετικό μπαράζ του Τραμπ, με δασμούς που ανακοινώνονται πολλαπλασιάζονται και στη συνέχεια μειώνονται, αποτελούν από μόνα τους υποθήκες αποσταθεροποίησης.
Αφοσιωμένη σχεδόν αποκλειστικά πλέον στη γιγάντωση των αμυντικών δαπανών -που ή θα μείνει σχέδιο επί χάρτου ή θα υποβαθμίσει δραματικά το κοινωνικό κράτος, εάν δεν συνοδευτεί από ευρύτερη αναπτυξιακή δράση-, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα «διαπραγματεύεται» τους μήνες. με τις ΗΠΑ μια αμοιβαία επωφελή εμπορική συμφωνία. Χωρίς όμως ένα ορισμένο αποτέλεσμα, πέρα από την οποία προκαλεί η καθυστέρηση στην άλλη πλευρά.
Στο μεταξύ, βαρύγδουπες δηλώσεις και συχνά επιθετικές « διαρροές », χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, προσπαθούν να διασκεδάσουν τη σκληρή πραγματικότητα.
Μέσα από τις κρίσεις η Ε.Ε. προχωρούσε πάντα προς τα εμπρός, ήταν η συμπύκνωση του βολονταρισμού της Ευρώπης. Ωστόσο, σήμερα η ενοποίηση έχει την προώθηση της δυναμικής. Η εντεινόμενη γεωπολιτική ανυπαρξία της Ευρώπης κινδυνεύει να γίνει ζευγάρι με την οικονομική και επιχειρηματική αποσάθρωση. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες, αλλά επειδή καταπνίγονται από ανεδαφικές γραφειοκρατικές πολιτικές και μονοδιάστατες ιδεοληπτικές εμμονές.
Που τελικά φανερώνουν ένα πράγμα: Αδυναμία κατανόησης των πραγματικών γεωπολιτικών και οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη, σε σχέση με τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο, παρότι σημειώνονται συνεχώς σοβαρά γεγονότα, αποκαλύπτοντας τις ανατροπές που συντελούνται.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει άμεσα η Ευρώπη είναι να διαπραγματευτεί επειγόντως και αποτελεσματικά μια νέα εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, με τις κρατήσεις σοβαρό εμπορικό πλεόνασμα, αποφεύγοντας την κλιμάκωση και τις κούφιες απειλές.
Το δεύτερο, να υιοθετήσει τις προτάσεις Ντράγκι-Λέτα, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την εγκαθίδρυση μιας πραγματικά κοινής αποτελεσματικής αγοράς, αντί να επιτρέψει στους νέους τρόπους να επιβαρύνει τις επιχειρήσεις.
Ως μη γελιόμαστε, η από πολλούς χρόνους υπαρξιακή κρίση της Ενωμένης Ευρώπης είναι ήδη εδώ. Είναι κρίση πολυεπίπεδη, που αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τη γεωπολιτική επιδραστικότητα, την κοινωνική συνοχή, επιφέροντας σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα, επικίνδυνα για το μέλλον της.
Δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί με ευχολόγια, ούτε με σπασμωδικές αντιδράσεις.
