Η γεωπολιτική της θέση και ο φυσικός πλούτος της Ρωσίας παραμένουν σχεδόν ταυτόσημες έννοιες κατά τους τελευταίους αιώνες. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την εποφθαλμιούν, όπως και πριν την μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, οι Γερμανογάλλοι και οι Αγγλοσάξωνες. Πέραν αυτού η Σοβιετική λειτουργία άφησε και πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Πχ την αλληλεγγύη με τους λαούς και τις χώρες του πάλαι ποτέ Τρίτου Κόσμου. Και μια ρομαντική, ας πούμε, αύρα για τον θετικό ρόλο της ενωσιακής παγκόσμιας δύναμης, ως αντίπαλο δέος κλπ. Όποιος έχει καλή διάθεση και πρόθεση, συμπαθεί ακόμη τους Ρώσους, ως την κύρια εθνική δύναμη που κατέβαλε με μεγάλες θυσίες, ηρωισμό και αυταπάρνηση την Γερμανοναζιστική πολεμική μηχανή. Ή όχι;
Προσωπικά, θεωρώ ότι ο κόσμος είναι εφικτό να γίνει πιο δίκαιος κι ένας λαός που μπορεί να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση είναι οι Ρώσοι. Η ΕΣΣΔ έβαλε τα στρατιωτικά, τουλάχιστον, θεμέλια για τις σημερινές δυνατότητες της Ρωσίας να ηγηθεί των BRICS. Κι αν υπάρχει ελπίδα της κατάργησης της νεοαποικιοκρατικής και χρηματιστικοπιστωτικής κυριαρχίας του παγκόσμιου, παραδοσιακού, αν θέλουμε, ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, υπάρχει μόνο, διότι υφίσταται η Ρωσία. Όλες οι χώρες που αντιλαμβάνονται ότι οι Αγγλοσάξονες συνεχίζουν να επιβουλεύονται τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους και διατηρούν το μη δίκαιο παγκόσμιο εμπόριο και τις ανισότιμες συναλλαγές, στηρίζονται στο στρατιωτικό και πυρηνικό δυναμικό της πρώην ΕΣΣΔ που έχει περάσει στα χέρια της Ρωσίας. Εάν έχει βάση η άποψη, ότι ο σοσιαλισμός είναι πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, να εγκαθιδρυθεί, να επικρατήσει ή και να αναπτυχθεί σε μια μόνο χώρα, τότε το δυνατό σημείο του είναι η ανατροπή των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών καθεστώτων και του πλέγματος των παγκόσμιων οικονομικοπολιτικών σχέσεων που καθορίζονταν για εκατονταετίες από τις κεφαλαιοκρατικές ιμπεριαλιστικές χώρες, μέσω των ανισότιμων συναλλαγών και του υφιστάμενου καταμερισμού της εργασίας, της μεταφοράς υπεραξίας από τα αδύναμα και σχετικά φτωχά κράτη, στα παραδοσιακά πλούσια και ισχυρά. Ο αρκετά διορατικός κι αξέχαστος Μίκης, λίγο πριν τον θάνατό του, προβλέποντας με βεβαιότητα το ξέσπασμα της πολεμικής αναμέτρησης μεταξύ της Δύσης και των χωρών των BRICS, αρχίζοντας από την Ουκρανία (υπάρχει έγγραφη τοποθέτησή του), είχε τονίσει ότι οι κυβερνήσεις της Δύσης συνεχίζουν να εξαγοράζουν τις εργασιακές ελίτ των χωρών τους, συμπεριλαμβανομένης της διανόησης, μεταφέροντας εργασιακή υπεραξία από την εργασία και τον πλούτο στον υπόλοιπο κόσμο. Μέσω της διατήρησης του δολαρίου, ως αποκλειστικό νόμισμα συναλλαγών, των δανείων και της χρέωσης των χωρών από το ΔΝΤ, των προαναφερόμενων ανισότιμων εμπορικών σχέσεων, της πώλησης εξοπλισμού σε μονοπωλιακές τιμές, της διαφθοράς των κυβερνήσεων και πολλών άλλων τρόπων που ξεφεύγουν της παρούσας παρουσίασης. Συνεπώς, η επίλυση της παγκόσμιας κύριας αντίθεσης κεφαλαίου κι εργασίας μπορεί να προκύψει μόνο από την καθοριστική νίκη των αντιτιθέμενων χωρών στην ΝΤΠ που την επέβαλαν οι Αγγλοσάξωνες στον κόσμο. Τούτο προϋποθέτει ασφαλώς και την ανάπτυξη προοδευτικών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στις διάφορες νεοαποικίες, χρεοδουλοπαροικίες, και προτεκτοράτα, όπως η χώρα μας, καθώς και την ενδυνάμωση των σοσιαλιστικών απόψεων και οργανώσεων σε όλο τον κόσμο και κυρίως στις χώρες των BRICS+.
Κανείς δεν πιστεύει ότι, εάν είχε επικρατήσει η κίνηση του Τραμπ και καταλαμβάνονταν το Καπιτώλιο από τους οπαδούς του και τον όχλο που επηρέαζε, θα άλλαζε η Αμερική κι ο κόσμος προς το σοασιαλιστικότερο και δικαιότερο. Το ΚΚ Ρωσίας, όμως, βρίσκεται με σχεδόν 20% λαϊκή υποστήριξη στην Δούμα, το ΚΚ Κίνας είναι στην κυβερνητική εξουσία κι από κει θα μπορούσαν να προέλθουν σημαντικές και αιφνίδιες αλλαγές. Πάντα με την κινητοποίηση κι ενδυνάμωση του λαϊκού παράγοντα, όπως συχνά τονίζει, ένας καλός φίλος του Δημοκρατικού Κινήματος Εθνικής Απελευθέρωσης (ΔΗΚΕΑ) στην χώρα μας. Προσωπικά, θεωρώ, ότι αυτή η ενδυνάμωση του λαϊκού παράγοντα, μπορεί να προέλθει μόνο από τη συνένωση των κομμουνιστικών – σοσιαλιστικών πολιτικών δυνάμεων με τις εθνικές- πατριωτικές δυνάμεις, όταν οι τελευταίες αποβάλλουν τα ακροδεξιά, ρατσιστικά, μισαλλόδοξα κλπ χαρακτηριστικά, έναντι των αδύναμων και κατά βάση φτωχών ανθρώπων. Αλλά αυτό αποτελεί επίσης ένα μεγάλο θέμα που δεν μπορεί ν’ αναλυθεί στην παρούσα τοποθέτηση…
Θα ήμουν ευτυχής, εάν υπάρξει καλοπροαίρετη κριτική από τους διεθνιστές σοσιαλιστές και τους αστικοδημοκράτες στα παραπάνω και γίνουν κατάλληλες προτάσεις ολοκλήρωσης των κάπως απλοϊκών, αλλά πιστεύω και ορθολογικών αυτών σκέψεων που χρήζουν φυσικά περαιτέρω εμβάθυνσης και ανάλυσης. Απόψεις, όμως, που θέτουν στο ίδιο τσουβάλι όλες τις ισχυρές σήμερα χώρες, χαρακτηρίζοντάς τις συλλήβδην ως «ιμπεριαλιστικές» και κρατούν ίσες αποστάσεις από τις εμπορικές, διπλωματικές και στρατιωτικές τους ενέργειες, τις βρίσκω ακόμη πιο απλοϊκές μέχρι και πρωτόγονα χυδαίες.
Η χώρα μας χρειάζεται την απαλλαγή της από την άμεση κηδεμονία από τους Αμερικανονατοϊκούς πολεμικούς σχεδιασμούς κατά των BRICS+ κι από την οικονομική εξάρτηση στην οποία έχουμε οδηγηθεί από την ΕΕ και γενικότερα τις παραδοσιακές ιμπεριαλιστικές χώρες της υφηλίου. Χρειαζόμαστε την άσκηση ανεξάρτητης, κυρίαρχης ή αυτόνομης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Δικής μας, ελληνικής πολιτικής, σε αντίθεση με την ψευδεπίγραφη «αυτοδυναμία» που ευαγγελίζονταν ο ανεκδιήγητος Τσίπρας και την ξεκάθαρα δουλική υποταγή του Μητσοτάκη στους ιμπεριαλιστές πάτρονές του. Οι οποίοι βρίσκονται -δήθεν- στην σωστή πλευρά της ιστορίας και θα μας λυπηθούν ή ελεήσουν, οι Αμερικάνοι, εάν παραστεί ανάγκη. Κάτι που δεν έκαναν εδώ και σχεδόν 50 χρόνια με το κατάκτηση της μισής Κύπρου…
”Κανείς δεν πιστεύει ότι, εάν είχε επικρατήσει η κίνηση του Τραμπ και καταλαμβάνονταν το Καπιτώλιο από τους οπαδούς του και τον όχλο που επηρέαζε, θα άλλαζε η Αμερική κι ο κόσμος προς το σοασιαλιστικότερο και δικαιότερο.”
Αν βαφτίζεις όχλο τούς αμερικανούς πολίτες που θέλουν εθνική βιομηχανική ανάπτυξη και όχι απλώς υπηρεσίες και διαρκείς εισαγωγές, αν δεν έχεις ακόμη πληροφορηθεί το ποιά ακριβώς ”προβοκάτσια” συνέβη στις 6 Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο με τους εκατοντάδες από τότε ΠΡΟφυλακισμένους, αν δεν έχεις ακόμη μάθει τίς ”παρατυπίες” που σημειώθηκαν στις εκλογές τού 2020 (και 2022), που συνεχώς με βασανιστικό τρόπο αναδύονται σε λιγοστά αμερικανικά μμε , αν δεν μπορείς ακόμη να καταλάβεις το τί προσέφερε στην παγκόσμια ειρήνη, (καταλαμβάνοντας εξ απήνης το ”κόμμα τού πολέμου”), η τετραετής Προεδρία Τράμπ, που χάρη σε αυτήν η Ρωσία και η Κίνα κέρδισαν χρόνο και σταθεροποίησαν απέναντι στις φιλοδυτικές μερίδες τους τα πατριωτικά τους καθεστώτα, βελτίωσαν την πραγματική οικονομία τους, (αυξάνοντας τα αποθέματα χρυσού τους), ανέπτυξαν την γεωργία τους και πρόλαβαν να αρχίσουν την κατασκευή τών με σοβιετικά σχέδια νέων επαναστατικών υπέρ-υπερηχητικών όπλων τους, τότε, αδελφέ μου, ευρίσκεσθε ακόμη περιπλανώμενος σε εγκεφαλικές κατασκευές ενός συναισθηματικού υπερπέραντος.
Πραγματικά, σήμερα δεν είναι κυρίαρχη η Βασική Αντίθεση, αλλά μία δευτερεύουσα, με τον ενδοαστικό παγκόσμιο πόλεμο τού χρηματιστηριακού εναντίον τού βιομηχανικού κεφαλαίου, τών υπερεθνιστών εναντίον τών εθνι(κι)στών, τής νέας αποβιομηχανοποιημένης φεουδαρχικής παγκόσμιας κοινότητας εναντίον τής βιομηχανικής πολυπολικής παραδοσιακής κοινωνίας χωρίς την κυριαρχία τού πράσινου χαρτονομίσματος, που τυπώνεται από τον ”αέρα” και στηρίζεται στο Δημόσιο Χρέος, στις κυρώσεις και στα αεροπλανοφόρα.
Αν υποστηριχθή η Πατριντέρν, η Πατριωτική Διεθνής, με Πούτιν,Τράμπ, ΣΖΠίνγκ και άλλους, τότε θα καταργηθεί η Διεθνής Τοκογλυφία και θα συνεχίσει να παράγεται ενέργεια από πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κάρβουνο, λιγνίτη και πυρηνικά εργοστάσια, θα συνεχίσει να υπάρχει βαρειά βιομηχανία με την βιομηχανική αστική της και την βιομηχανική εργατική της τάξη, θα συνεχίσει να υπάρχει βιομηχανική παραγωγή, θα συνεχίσει να υπάρχει η κερδοφόρα κατανάλωσή της, επομένως θα αποφευχθεί η μαλθουσιανή μείωση τού παγκόσμιου πληθυσμού στο ”χρυσό δισεκατομμύριο”, -(αν δεν υπάρχει παραγωγή και κατανάλωση, τί να μάς κάνουν οκτώ δισεκατομμύρια άχρηστους πρώην καταναλωτές;)- και θα συνεχίσει να υπάρχει η ”ελπίδα” τής μελλοντικής ”σοσιαλιστικής κοινωνίας”, με όποια μορφή ”αύτη θέλει εμφανισθή”…
Οι κάποιοι σχηματισμοί που ομιλούν γιά ”ένθεν κακείθεν” καπιταλισμούς, ΔΕΝ μπορούν να πράξουν διαφορετικά. Αν το πράξουν, τότε την επομένη κιόλας ”στιγμή”, θα στερηθούν την οικονομική τους δύναμη και θα εξαφανισθούν από την πολιτική σκηνή. Είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν την πολιτική τού ”σκαντζόχοιρου”,. Αλλοιώς δεν θα επιβιώσουν στο εχθρικό περιβάλλον. Ας τούς το συγχωρήσουμε…
Σωστά όλα αυτά. Αλλά αλλά πρέπει να ξεφύγουμε και από το στερεότυπο που καλλιεργεί το σύστημα αυτό ότι: «εχθροί μας ειναι οι Τούρκοι». Όσο είμαστε περιχαρακωμένοι στο δόγμα αυτό η Δύση θα μας προσφέρει «δήθεν» προστασία και εμείς θα δίνουμε γη και ύδωρ σε αυτή….
Επί τού σχολίου τού φίλου ”Κωνσταντίνου”.
”Αλλά πρέπει να ξεφύγουμε και από το στερεότυπο που καλλιεργεί το σύστημα αυτό ότι: «εχθροί μας είναι οι Τούρκοι». Όσο είμαστε περιχαρακωμένοι στο δόγμα αυτό η Δύση θα μας προσφέρει «δήθεν» προστασία και εμείς θα δίνουμε γη και ύδωρ σε αυτή….”
Η αντιμετώπιση τού ”Δόγματος” τής Γαλάζιας Πατρίδας ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με την προσφυγή στην εθελόδουλη ”προστασία” τής Δύσης.
Η υποταγή στην Δύση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ (αιτατόν)τής ”περιχαράκωσής” μας στο στερεότυπο ”εχθροί μας είναι οι Τούρκοι” (αίτιον) και, επομένως, η έξοδός μας (=”’εχθροί μας δεν είναι οι Τούρκοι”) από την περιχαράκωση αυτή ΔΕΝ θα επιφέρει την απεξάρτησή μας από την Δύση.
Επειδή ακολουθείται η τέτοια τής ”γήν και ύδωρ” λύσης, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ το ”στερεότυπο” τής αντιπαλότητάς μας με την γείτονα.
(Κι αυτός έχει τα δικά του συμφέροντα και επιδιώκει την υλοποίησή τους με τον τρόπο που ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ. Και εκεί βρίσκεται η δική του υπεροχή απέναντί μας… Στην ανεξάρτητη εξωτερική του πολιτική…)
Το πρόβλημα τής αντίθεσης με την γείτονα ΥΠΑΡΧΕΙ και δεν πρέπει τον ”αποδεδειγμένα αντίπαλο” να τον μεταμορφώσουμε ”απλοϊκά” σε ”φίλα προσκείμενο” ή ”μή αντίπαλο”, οπότε, αυτομάτως, θα πάψει η ανάμειξη τής Δύσης και η χατζηαβάτεια συμπεριφορά μας.
Αλλο πράγμα είναι η ύπαρξη τού προβλήματος και άλλο πράγμα είναι ο τρόπος τής λύσης αυτού τού προβλήματος.
Και είναι η ΛΥΣΗ τού προβλήματος, που πρέπει να αποσυνδεθεί από την Δύση.
Υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα στην σύγχρονη διεθνή πολιτική σκηνή, οπού μακρόχρονες κρατικές διαφορές επιλύονται προς το κοινό συμφέρον (win-win) με την βοήθεια τών μή δυτικών (BRICS) πατριωτικών αντιπαγκοσμιστικών Δυνάμεων.
Αλλά γιά να λυθεί με άλλον, συμφέροντα στον ελληνικό λαό, τρόπο, πρέπει να αλλάξει το σημερινό πολιτικό τοπίο και η εξωτερική πολιτική τής χώρας…
Και αυτό προτείνεται στο δημοσιευόμενο κείμενο τού ΑΚ.
Αλλοιώς…