Όλα δείχνουν ότι ο Erdogan μάλλον ακολουθεί πολιτική «σκοτσέζικου ντους» με την Ελλάδα.
Στη συνέντευξή του που ο Erdogan παραχώρησε στο Βήμα της Κυριακής τονίζει ότι «η Τουρκία δεσμεύεται και σέβεται την Συνθήκη της Λωζάννης», ενώ στην ομιλία του στην Κομοτηνή ο Erdogan έκανε ευθέως λόγο για «επικαιροποίηση της Λωζάννης», πράγμα που παραπέμπει ουσιαστικά στην αναθεώρησή της.
Την ίδια ώρα, επίσης, που ο Erdogan, στην ομιλία του στην Κομοτηνή, εξηγεί ότι αυτή η επικαιροποίηση της Λωζάννης «δεν είναι κάτι που οπωσδήποτε αφορά τα νησιά και το χερσαίο έδαφος», την ίδια ώρα, λοιπόν, στο Βήμα της Κυριακής τονίζει ότι «η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών δεν είναι το μόνο ζήτημα για την Τουρκία στο Αιγαίο», εννοώντας καθαρά ότι υπάρχουν ανοιχτά εδαφικά ζητήματα (διεκδίκηση νησιών, νησίδων κλπ).
Ο Erdogan ξεκαθάρισε τόσο με την ομιλία του στην Κομοτηνή, όσο και με την συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ότι περιμένει την εφαρμογή, όπως είπε, «των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)» σε σχέση με την μειονότητα της Θράκης και ειδικότερα την αναγνώριση της «εθνικής της ταυτότητας» (τουρκικής) και των δικαιωμάτων της στην εκπαίδευση και στις θρησκευτικές ελευθερίες και ειδικότερα στην εκλογή του αρχιμουφτή.
Ο Erdogan, μάλλον, για πρώτη φορά αναγνώρισε ότι η μουσουλμανική μειονότητα συναποτελείται από «Τούρκους, Πομάκους και Ρομά», αλλά διευκρίνισε ταυτόχρονα περιέργως και με νόημα ότι «ο κοινός μας παρονομαστής είναι το Ισλάμ. Γι’ αυτόν τον λόγο, είτε Τούρκοι, είτε Πομάκοι, είτε Ρομά, εμείς είμαστε ένα, είμαστε μαζί»!
Ιδιαίτερα σκληρός υπήρξε ο κ. Erdogan αναφορικά με το Κυπριακό. Όπως λέει, οι Ελληνοκύπριοι «εξακολουθούν ακόμα να βλέπουν την Κύπρο ως ένα ελληνικό νησί», αυτό είναι ένα «όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ».
Οι Τουρκοκύπριοι, συνέχισε ο Erdogan, «δεν πρόκειται να υποβαθμιστούν ποτέ σε καθεστώς μειονότητας στο νησί, στο οποίο είναι συνιδιοκτήτες, όπως επιθυμούν οι Ελληνοκύπριοι» (ο Erdogan, πέραν των άλλων, «ξεχνάει» και το γεγονός, ότι άλλο οι Τουρκοκύπριοι που συρρικνώνονται και άλλο οι Τούρκοι έποικοι που κατέφθασαν μετά την τουρκική κατοχή της Βόρειας Κύπρου).
Επίσης, παρά την κριτική που ασκείται στον Erdogan σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί στην Τουρκία, εμφανίζεται αμετακίνητος, ενώ επιμένει ότι η Άγκυρα ενδιαφέρεται στρατηγικά μόνο για πλήρη ένταξη στην ΕΕ και όχι για ειδική σχέση. Με αυτό το τελευταίο, ο Erdogan στην ουσία κλείνει την πόρτα στην ΕΕ, αφού η τελευταία και ειδικά η Γερμανία δεν θα δεχθεί ποτέ να ενταχθεί η Τουρκία ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Γι’ αυτό η προσπάθεια της Ελλάδας να πιέσει την Τουρκία με την ένταξη της τελευταίας στην ΕΕ, δεν αφορά ούτε αγγίζει την Άγκυρα, γιατί η υπόθεση της ΕΕ είναι γι’ αυτήν ξεγραμμένη.
Όλα τα παραπάνω έρχονται να υποδηλώσουν, ότι για την Τουρκία η αναθεωρητική στρατηγική σε βάρος της Ελλάδας συνιστά ένα κλιμακούμενο απαρασάλευτο δόγμα, ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς διακυμάνσεις της τουρκικής πολιτικής.
Η Ελλάδα των Τσίπρα – Μητσοτάκη, με την πολιτική δορυφοροποίησης απέναντι σε ΗΠΑ και Ισραήλ και τον «ραγιάδικο φόβο» έναντι της Τουρκίας, μοιάζει ως το αγκιστρωμένο ψάρι της τουρκικής ηγεσίας, έτοιμο με την πρώτη ευκαιρία να γίνει αναλώσιμο στις ορέξεις της.
Η ελληνική υποτελής πολιτική τάξη δεν θέλει να αντιληφθεί ότι στη νέα κατάσταση η Τουρκία έχει πάψει πλέον να θεωρεί ως πανάκεια την ΕΕ και έχει εγκαταλείψει τον αμερικανονατοϊκό μονόδρομο, προσβλέποντας σε νέες πολυδιάστατες σχέσεις και προσανατολισμούς, οι οποίοι της προσφέρουν νέα ερείσματα και μάλλον πλεονεκτήματα.
Η Ελλάδα, αντί της ανατροπής και μιας νέας πολιτικής αυτοπεποίθησης, έχει επιλέξει τον δρόμο του φόβου και του προτεκτοράτου, με τις περιπέτειες που μοιραία θα ακολουθήσουν.