Για να υπάρξει πραγματική αλλαγή σελίδας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, θα πρέπει η Τουρκία να εγκαταλείψει το μαξιμαλισμό του οθωμανικού παρελθόντος και ν’ αλλάξει στάση σε δομικά ζητήματα.
Όσο επιμένει στις θέσεις της περί «γαλάζιας πατρίδας», γκρίζων ζωνών, αμφισβητουμένων και αποστρατιωτικοποιημένων νησιών. Όσο δεν εγκαταλείπει το ακραία παράνομο και αναθεωρητικό casus belli, το τουρκολυβικό μνημόνιο, τα τετελεσμένα στην Κύπρο και τις γνωστές αβάσιμες αιτιάσεις σε μία σειρά από άλλα θέματα (μουσουλμανική μειονότητα, ψευτομουφτήδες, μειονοτική εκπαίδευση) το πιο πιθανό είναι, να προστεθεί άλλη μία, στις πολλές ιστορικές μετατοπίσεις της στο εκκρεμές των σχέσεών της με την Ελλάδα.
Η Τουρκία είναι από τις χώρες που πετυχαίνουν το μέγιστο και βέλτιστο για τα εθνικά τους συμφέροντα. Διαθέτει αξιόπιστη εθνική στρατηγική και σπεύδει, όταν διαβλέπει ή ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας να το εκμεταλλευτεί.
Οι μηχανισμοί που επιλέγει είναι η άσκηση βίας (Κύπρο), η απειλή χρήσης βίας (στρατιά Αιγαίου, casus belli), η επίδειξη δύναμης (παραβάσεις και παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου ή του ελληνικού FIR), άμεσες ή έμμεσες διεκδικήσεις ελληνικού εδάφους αμφισβήτηση κυριαρχίας ελληνικών νησιών).
Ευχόμαστε η τελευταία επίθεση φιλίας να μην οδηγήσει τα ελληνικά συμφέροντα στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων.
Αλλά, πώς να είσαι ήσυχος, όταν ξέρεις ότι σύμβουλοι και μέλη της κλειστής παρέας του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένθερμοι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο; Αντιμάχονται κάθε έννοια εθνικής αποτρεπτικής στρατηγικής, υποστηρίζοντας κατευνασμούς αναθεωρητικών απειλών που άγουν σε παραστάσεις αναλωσιμότητας; Προβαίνουν σε απίστευτες δηλώσεις, όπως «καζάν-καζάν» αντιπαρερχόμενοι τις πρόνοιες και την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, που για όποιον δεν εθελοτυφλεί, στρώνουν το έδαφος σε υποχωρήσεις και παραχωρήσεις κυριαρχίας;
Και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν δεδομένος, πιστεύει στη θεωρία των «ασφαλών λιμανιών» (Η.Π.Α., Ν.Α.Τ.Ο.) που φέρνει εφησυχασμό, λήθαργο. Ενώ στη σημερινή διεθνή πραγματικότητα πρέπει να παρακολουθείς και να αξιοποιείς, επ’ ωφελεία των συμφερόντων της χώρας σου, τις ρευστές γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Και χωρίς να διαρρήξεις τις σχέσεις με τον ευρω-ατλαντισμό, να κρατάς ανοικτούς τούς διαύλους επικοινωνίας με τους άλλους παγκόσμιους παίχτες (Κίνα, Ρωσία).
Επίσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να αφοπλίσει και απομονώσει όσους διαθέτουν πατριωτικά αντανακλαστικά και αποκαλύπτουν προθέσεις και διαθέσεις ενδοτισμού, τους ακροδεξιοποιεί και τους εντάσσει σε «λέσχη της απάτης».
Σήμερα, στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι και σύμμαχοι αλλά μόνιμα συμφέροντα. Οι φίλοι και οι εχθροί αλλάζουν ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα για την αυτοσυντήρηση και τη διεύρυνση της ισχύος.
Το περίφημο Σύμφωνο Φιλίας Ελλάδας-Τουρκίας είναι περίεργο και δυσεξήγητο, από τη στιγμή που η Τουρκία δεν έχει αποστεί ούτε κεραία από τις διεκδικήσεις της. Επιβουλεύεται έμπρακτα και ευθέως την ακεραιότητα της ελληνικής επικράτειας, που ορίζει το διεθνές δίκαιο και οι συνθήκες. Αρνείται πεισματικά την αποκατάσταση τής διεθνούς τάξης στην Κύπρο.
Στις ενέργειες που δεσμευόμαστε να αποφεύγουμε, για να μην υπονομευτεί η διακήρυξη φιλίας, χωρούν αυθαίρετες ερμηνείες που αφορούν το νομικό καθεστώς στα νησιά μας, όπως είναι το δικαίωμα σε ασκήσεις ή στον εξοπλισμό του;
