Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τη Ρωσία για τις αμερικανικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα 8 Νοεμβρίου 2022;
Επειδή τα αποτελέσματά τους θα επηρεάσουν τις μάχες στην Ουκρανία, δηλαδή τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων…
Ναι, κάποιοι έχουν τέτοιες ελπίδες, αλλά είναι αφελείς.
Η Αμερική δεν θα αφήσει την Ουκρανία, θα επιδιώξει την ήττα της Ρωσίας…
Παρ’ όλα αυτά, οι ενδιάμεσες εκλογές της 8ης Νοεμβρίου είναι, πραγματικά, πολύ σημαντικές – ο αντίκτυπός τους μπορεί να είναι μεγάλος ακόμη και πριν από την καταμέτρηση των ψήφων.
Δεν είναι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα αποκτήσουν τον έλεγχο του Κογκρέσου (και αυτό είναι πρακτικά ένα προαναφερθέν συμπέρασμα) και ο Λευκός Οίκος θα αναγκαστεί να επικεντρωθεί στην αντιπαράθεση με το κόμμα της αντιπολίτευσης.
Αυτό είναι ένα εκ των ων ουκ άνευ αποτέλεσμα και καθημερινή πρακτική στις ΗΠΑ:
Μετά τη νίκη στις προεδρικές εκλογές, είθισται, ούτως ή άλλως, το κυβερνών κόμμα να χάνει τις ενδιάμεσες εκλογές.
Έτσι λειτουργούσαν όλα πριν – μέχρι τη στιγμή που, το 2016, ξεκίνησε μια συστημική εσωτερική πολιτική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ουσία αυτής της κρίσης είναι ότι η ηττημένη πλευρά δεν αναγνωρίζει την ήττα της, κατηγορώντας τον νικητή για απάτη, παραποίηση, ξένη παρέμβαση.
Δηλαδή, υπάρχει απονομιμοποίηση και εκφυλισμό τόσο των ίδιων των εκλογών όσο και των αρχών.
Αλλά αν το 2016 έγινε το πρώτο βήμα προς την απονομιμοποίηση της προεδρικής εξουσίας (αφού οι Δημοκρατικοί είπαν ότι η «ρωσική παρέμβαση» βοήθησε στην εκλογή του Trump), τώρα, το 2022, μάλλον θα υπάρξουν ανάλογα φαινόμενα.
Οι ηττημένοι Δημοκρατικοί θα κηρύξουν παράνομο το Κογκρέσο, δηλαδή τη δεύτερη συνιστώσα της ορατής αμερικανικής ισχύος.
Το τρίτο μέρος της πράξης των εκλογών, που αφορά το δικαστικό σώμα, είναι επίσης πεδίο προβληματισμού: Οι Δημοκρατικοί δεν εμπιστεύονται το Ανώτατο Δικαστήριο (ειδικά μετά τη φετινή απόφαση για την άμβλωση), που είναι πολύ «σωστό» για αυτούς, και θέλουν να το μεταρρυθμίσουν (αυξάνοντας τον αριθμό των δικαστών για να μειώσει έτσι τη δεξιά πλειοψηφία).
Αλλά για να το κάνουν αυτό, χρειάζονται τον έλεγχο του Κογκρέσου και θα τον χάσουν.
Παράνομη εκλογή
Οι Ρεπουμπλικάνοι μιλούν για την παράνομη εκλογή του προέδρου, αλλά, όπως λένε, δεν ήταν οι πρώτοι που το ξεκίνησαν.
Αν τώρα οι Δημοκρατικοί καταφέρουν να αποτρέψουν τους Ρεπουμπλικάνους από το να κερδίσουν την πλειοψηφία στη Γερουσία μέσω νοθείας με πρόωρη ψηφοφορία (όπως ήταν πριν από δύο χρόνια), το κόμμα του Trump θα αρχίσει να μιλά για παρανομία του νομοθετικού σώματος.
Αυτό, όμως, δεν θα επηρεάσει το βασικό αποτέλεσμα των εκλογών.
Σημειώνεται πως τα ομόσπονδα κράτη στις ΗΠΑ, με αυτές τις εκλογές, δεν κάνουν ένα νέο βήμα προς την εξυγίανση του πολιτικού τους συστήματος: όχι μόνο δεν έχουν βγει από το τέλμα στο οποίο μπήκαν το 2016, αλλά έχουν βαλτώσει βαθιά μέσα του.
Και «κατά μήκος αυτής της διαδρομής» κινούνται προς την 250η επέτειό τους, η οποία θα γιορταστεί το 2026 – αλλά από ποιον και πού;
Το 2024 είναι έτος προεδρικών εκλογών.
Εκλογές, για τις οποίες μπορεί κανείς να πει ήδη με βεβαιότητα: το αποτέλεσμά τους δεν θα αναγνωριστεί από τους ηττημένους.
Δεν έχει σημασία ποιος τους κερδίζει, σημασία έχει τι θα γίνει μετά τις εκλογές.
Μέχρι στιγμής, η διαδικασία απονομιμοποίησης αναπτύσσεται σε όλα τα επίπεδα, εκτός από το νομικό: η αντιπαράθεση κλιμακώνεται, η εμπιστοσύνη στην αμερικανική κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, μειώνεται, η πόλωση στην κοινωνία εντείνεται και οι προσδοκίες για εμφύλιο πόλεμο αυξάνονται.
Αλλά μέχρι το 2024, η κατάσταση θα φτάσει σε ένα ριζικά νέο επίπεδο: η μη αναγνώριση των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι σχεδόν σίγουρη από μεμονωμένες πολιτείες.
Σε διαδικασία διάλυσης
Δεν έχει σημασία αν αμφισβητίες είναι οι Δημοκρατικοί (αν κερδίσει ο Trump) ή οι Ρεπουμπλικάνοι (αν χάσει)…
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, στην πραγματικότητα, θα ξεκινήσει η διαδικασία διάλυσης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Εν αρχή είναι αδύνατο να προβλεφθεί πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση: αν θα περιοριστεί στην απλή υπονόμευση του έργου της ομοσπονδιακής κυβέρνησης από τις επαναστατημένες πολιτείες ή αν θα δημιουργηθεί κάποιο είδος οριζόντιου δικτύου που τελικά θα αποτελέσει πρότυπο για τη σύμπηξη ενός νέου αυτονομιστικού μετώπου, μιας νέας συνομοσπονδίας.
Δεν είναι δύνατο να προβλεφθούν ούτε η ταχύτητα ούτε το αποτέλεσμα της κατάρρευσης: μπορεί να παγώσει για αρκετά χρόνια, μπορούν να προσπαθήσουν να το σταματήσουν με τη βία (αλλά υπάρχει υψηλός κίνδυνος πραγματικού εμφυλίου πολέμου), μπορεί αρκετά γρήγορα (με ιστορικά πρότυπα γρήγορα, δηλαδή μέσα σε μια δεκαετία) να υπάρξει πραγματικός διχασμός.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, οι πρώην Ηνωμένες Πολιτείες θα σταματήσουν να υπάρχουν πλέον.
Ακόμα κι αν παραμείνουν ως ενιαίο κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αλλάξουν πολλά και οι παγκόσμιες θέσεις τους θα αποδυναμωθούν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η αντιπαράθεση με την Κίνα θα απαιτήσει την κινητοποίηση όλων των παγκόσμιων πόρων της χώρας – και η προσοχή στην Ευρώπη αναπόφευκτα θα αποδυναμωθεί.
Τον κύριο ρόλο στην αντιμετώπιση και στον περιορισμό της Ρωσίας θα αναλάβει το ανατολικό τμήμα του βορειοατλαντικού μπλοκ, δηλαδή η Μεγάλη Βρετανία με την Ε.Ε.
Όμως, το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την τεράστια σκιώδη επιρροή του, δεν έχει τους απαραίτητους πόρους και η ΕΕ δεν έχει στρατηγικό συμφέρον για μια μακροπρόθεσμη σύγκρουση με τη Ρωσία χάριν της Ουκρανίας.
Επομένως, χωρίς ισχυρές και ενωμένες Πολιτείες, η Δύση δεν θα να μπορέσει να διατηρήσει τον έλεγχο στα δυτικά ρωσικά εδάφη για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έτσι, θα διαμορφωθεί η κατάσταση μέχρι το τέλος της δεκαετίας…
Σε κάθε περίπτωση, η 8η Νοεμβρίου 2022 επιβεβαιώνει ότι τα κράτη κινούνται πεισματικά σε μια δεδομένη τροχιά, συνεχίζοντας την πορεία που ακολούθησαν το 2016.
Και δεν υπάρχει καμία δύναμη που θα μπορούσε να τους οδηγήσει μακριά από την καταστροφική διαδρομή.
Ο Trump θα προσπαθήσει ξανά, αλλά δεν θα του επιτραπεί να το ξανακάνει.
Και η Ρωσία δεν χρειάζεται τίποτα άλλο από την Αμερική: στο εξωτερικό μέτωπο (κυρίως, φυσικά, στην Ουκρανία) θα αντέξει την αντιπαράθεση μαζί τους και στο εσωτερικό θα κάνουν τα πάντα μόνοι τους.
Θα κατακτήσουν τον εαυτό τους.
