Η Άγκυρα για πρώτη φορά θέτει ζήτημα πολεμικών αποζημιώσεων από την Ελλάδα στην Τουρκία για την Μικρασιατική Εκστρατεία τις οποίες όπως ισχυρίζονται τις προβλέπει η Συνθήκη της Λοζάνης.
Συγκεκριμένα ο Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα Μπουράκ Οζούγκεργκιν σε άρθρο του στα «Νέα» για τα 100 χρόνια από το 1922 είπε:
«Αναμφισβήτητα, αν κρίνουμε από τα ελληνικά tweets, ομιλίες, εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις μνήμης γύρω από εκείνη την ταραγμένη περίοδο, ένας ουδέτερος παρατηρητής θα μπορούσε δικαιολογημένα να σκεφτεί ότι ήταν λάθος της Τουρκίας το ότι υπέστη εισβολή.
Ότι ήταν οι ίδιες οι νικηφόρες τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που ισοπέδωσαν εκατοντάδες πόλεις και χωριά στη Δυτική Ανατολία και πυρπόλησαν τις πόλεις τους ενώ ο ελληνικός στρατός υποχωρούσε. Βγάζει νόημα αυτό;» διερωτάται ο πρεσβευτής της Τουρκίας και απαντά «Όχι» για συνεχίσει:
«Ούτε σύμφωνα με τη μεταπολεμική Συνθήκη της Λωζάνης.
Γι’ αυτό ακριβώς η Συνθήκη υποχρέωνε την Ελλάδα να επανορθώσει τις ζημιές που προκλήθηκαν στην Ανατολία από τις πράξεις του στρατού ή της διοίκησής της, οι οποίες ήταν αντίθετες με τους νόμους του πολέμου». Και συμπληρώνει:
«Βλέπετε, εάν δεν κάνετε τις σωστές ερωτήσεις, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα βρείτε ποτέ τις σωστές απαντήσεις. Ακόμη χειρότερα, θα συνεχίσετε να κατηγορείτε τους άλλους για τα δικά σας λάθη».
Έτσι λοιπόν ο Τούρκος πρεσβευτής επισήμως έθεσε ζήτημα πολεμικών αποζημιώσεων. Αυτό το στηρίζει σε κάποια σημεία όπως λέει της Συνθήκης της Λοζάνης.
Αλλά ανεξάρτητα από αυτό πως επικαλείται την συγκεκριμένη Συνθήκη την οποία οι Τούρκοι έχουν παραβιάσει σχεδόν σε όλα;
Η Συνθήκη της Λοζάνης προβλέπει την αυτοδιοίκηση των νησιών Ίμβρου και Τένεδου με βάση τα πληθυσμιακά δεδομένα της εποχής.
Ας επιστρέψουν λοιπόν οι Τούρκοι τους Έλληνες κατοίκων των νησιών τους οποίους εξεδίωξαν μεταφέροντας κατάδικους για να τους τρομοκρατούν, ας τους εξασφαλίσουν ότι θα είναι ασφαλείς και ας τους παραχωρήσουν την αυτονομία που δικαιούνται με βάση την Συνθήκη της Λοζάνης.
Επίσης η Συνθήκη προβλέπει ότι οι άλλοτε Έλληνες της Κωνσταντινούπολης θα διαβιούσαν σην Πόλη ασφαλείς και θα μπορούσαν να ευημερήσουν στις πατρογονικές τους εστίες.
Αντ’ αυτού τι έγινε; Εδιώχθησαν όλοι πλην 3.000 με 4 μεγάλους διωγμού το 1945, το 1955 με τα Σεπτεμβριανά, το 1963 με τα γεγονότα στην Κύπρο και το 1974 πάλι με την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
Ας επιστρέψουν λοιπόν στην Πόλη την ελληνική μειονότητα με απόδοση των περιουσιών τους και καταβολή αποζημιώσεων για ότι έπαθαν από το τουρκικό κράτος και μετά ας μιλήσουν για την Συνθήκη της Λοζάνης.
Το πρόβλημα είναι πότε θα τα ζητήσει όλα αυτά επισήμως η Ελλάδα και πότε θα θέσουμε εμείς αίτημα για αποζημιώσεις.