Συνεχίζεται η ηθική κατάπτωση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και τα σκάνδαλα που ταλανίζουν κατ’ επανάληψιν τα κόμματα της εξουσίας,αποδεικνύουν την αναγκαιότητα αλλαγής και ανατροπής τούτης της έκπτωτης και διαστρεβλωτικής φιλοσοφίας από οποία διαπνέεται η άσκηση της εξουσίας. Αναδεικνύει το βαθύ τέλμα απαξιώσεως και ανικανότητος των ουσιαστικών δημοκρατικών διαδικασιών στα εσωτερικά των κομμάτων εξουσίας,που αδυνατούν στην πράξη να αντιμετωπίσουν εκ των προτέρων αυτά τα φαινόμενα,που εκφράζουν τον εκφυλισμό και την κρίση που διέπει το πολιτικό σύστημα -και όχι μόνον αυτό- και επιβάλλει τον ριζικό επαναπροσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η πολιτική στην Ελλάδα. Ωστόσο τα φαινόμενα αυτά πολλαπλασιάζονται και διεθνώς και η σήψη που διακατέχει συνολικά το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα το οποίο και αντικειμενικά οδηγείται στην αποσύνθεσή του.
Οι πολίτες πλέον έχουν πάψει να εκπλήσσονται από την συχνή εμφάνιση τούτων των κυρίαρχων συμβάντων στην κορυφή και στην μέση του πολιτικού συστήματος,αντιθέτως πλέον τα αναμένουν και αντιλαμβάνονται την άνευ επιστροφής διαβρώσεως του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα.Σε τούτο το κλίμα κινείται η προεκλογική περίοδος από την οποία απουσιάζει παντελώς ο πολιτικός λόγος. Τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα προοπτικής που αφορούν την Ελλάδα,εντός ενός συνεχώς μεταβαλλομένου διεθνούς περιβάλλοντος απουσιάζουν και αναλώνεται μία ανούσια αντιπαράθεση που αφορά τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων εξουσίας και της πολιτικής συνεργασίας τους. Το γεγονός αυτό από μόνο του αναδεινύει το τι πραγματικά ενδιαφέρει τα συγκεκριμένα κόμματα και τούτο δεν είναι ούτε οι πολίτες,ούτε η Ελλάδα. Το μόνο που ενδιαφέρει τα συγκεκριμένα κόμματα είναι η εξουσία και η άσκηση της εξουσίας ενώνει ακόμη και εκείνα τα κόμματα που φαινομενικά το ένα βρίσκεται απέναντι από το άλλο. Μπροστά στην άσκηση της εξουσίας,οι ανύπαρκτες πολιτικές διαφορές εξαφανίζονται.
Οι πολίτες λοιπόν βλέπουν και αντιλαμβάνονται,τουλάχιστον σε επίπεδο βουλήσεως,την επιθυμία να εκφραστούν πολιτικά από εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις. Ωστόσο η θεωρητική βούληση έως την πρακτική έκφρασή της στην κάλπη είναι ένας δρόμος μεγάλος. Δυστυχώς από την έως τούδε πολιτική σκηνή,απουσιάζει εκείνο το μεγάλο,πειστικό,δημοκρατικό,πατριωτικό μέτωπο,που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως το όντως πολιτικόν αντίπαλον δέος,απέναντι σε τούτη την κατάπτωση και σήψη του κυρίαρχου πολιτικού κατεστημένου, τούτο φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν θα πραγματοποιηθει. Οι συγκεκριμένες πολιτικές συνθήκες,καθώς και οι επερχόμενες εκλογές θα αναδείξουν περαιτέρω την αναγκαιότητα δημιουργίας του. Ένα μέτωπο το οποίο δεν θα αναπαράγει εντός του τις παθογένειες του σημερινού πολιτικού καταστημένου. Ένα μέτωπο που θα αποτελεί ασυνέχεια του έως τούδε πολιτικού συστήματος. Ένα μέτωπο που θα γεννά την ελπίδα μίας διαφορετικής πολιτικής,μίας άλλης Ελλάδας που θα προσφέρει όραμα και προοπτική στους πολίτες της. Εντός αυτού του εγγύς του μέλλοντος πολιτικού οράματος οι μάχες πρέπει να δωθούν και να κερδιθούν σε εκείνον τον βαθμό που σήμερα είναι εφικτό. Η επανάπαυση του καθενός στο δικό του “κάστρο” οφείλει να επαναπροσδιορισθεί και να μεταβληθεί σε συνύπαρξη,με στόχο την ρεαλιστική υλοποίηση της δημιουργίας αυτού του πολιτικού οράματος. Συνεισφέροντας ο καθένας τις πολιτικές του δυνάμεις σε αυτήν την κατεύθυνση,πρέπει να δώσει την πολιτική του μάχη στις επεεχόμενες εκλογές. Στην πορεία διαμορφώσεως αυτού του μετώπου εξ αντικειμένου θα ξεκαθαρίσουν οι δυσδιακρισίες,οι αμφιβολίες,οι διαφορές, οι ενστάσεις και θα αποβληθούν από τους ίδιους τους πολίτες,μέσω της εκλογικής διαδικασίας,οι δυνάμεις εκείνες που δεν θα έχουν θέση σε αυτό το όραμα και θα αναδειχθούν εκείνες οι δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να το συγκροτήσουν.
Χριστός Ανέστη!
