“Ο Τραμπ λέει ότι θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία -αν και όχι σε μια μέρα, όπως συνήθιζε να υπόσχεται.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα:
– ο Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται ότι δεν βιάζεται να κάνει παραχωρήσεις και να δεχτεί μια συμφωνία που δεν είναι με τους δικούς του όρους.
Με την τρίτη επέτειο της εισβολής του να πλησιάζει, ο Ρώσος πρόεδρος φαίνεται να πιστεύει ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του και ότι έχει το πλεονέκτημα τόσο έναντι της Ουκρανίας όσο και έναντι των δυτικών υποστηρικτών της.
Είναι αλήθεια ότι η προσέγγιση του Πούτιν, κατά τη διάρκεια ενός τετάρτου αιώνα στην εξουσία, ήταν να προβάλλει αμείλικτη αυτοπεποίθηση, ανεξάρτητα από την αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτό καθιστά δύσκολο να διαβάσει κανείς το μυαλό του, ειδικά καθώς η φύση της λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό του Κρεμλίνου έχει γίνει όλο και πιο αδιαφανής.
Παρόλα αυτά, τα νέα που του μεταφέρονται από το πεδίο της μάχης πρέπει να τροφοδοτούν ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Στο μέτωπο, η Ρωσία έχει δυναμική, συγκεντρώνοντας δυνάμεις γύρω από τη στρατηγική πόλη Ποκρόβσκ, ενώ οι σε όλο το μέτωπο οι ουκρανικές γραμμές αρχίζουν να λυγίζουν.
Η Ουκρανία είναι εξαιρετικά αβέβαιη για τη μελλοντική πολιτική και υλική υποστήριξη του Τραμπ -και της Ευρώπης. Ακόμη και αν υπάρχει η πολιτική βούληση, η αμυντική-βιομηχανική βάση της Δύσης θα δυσκολευτεί να τροφοδοτήσει την Ουκρανία με όπλα στα επίπεδα που διατηρούσε μέχρι τώρα.
Εν τω μεταξύ, στο εσωτερικό, η πολιτική εξουσία του Ζελένσκι φαίνεται εύθραυστη:
-Η κυβέρνησή του έχει αρχίσει να αναζητά κάποιο είδος “τάιμ άουτ” στις μάχες.
Αντίθετα, οι δυνάμεις της Ρωσίας δεν δείχνουν ακόμη σημάδια ότι έχουν εξαντλήσει την επιθετική τους δύναμη.
Η Ρωσία αναπληρώνει το χαμένο ανθρώπινο δυναμικό από τις δεξαμενές εφεδρειών. Αντίθετα, η Ουκρανία που συρρικνώνεται πληθυσμιακά, αγωνίζεται να στρατολογήσει νέα στρατεύματα.
Στη συνέχεια, υπάρχει το οικονομικό μέτωπο. Είναι αλήθεια ότι το σωρευτικό βάρος των δυτικών κυρώσεων έχει περιορίσει την οικονομία του κ. Πούτιν σε καιρό πολέμου. Αλλά οι τεχνοκράτες της Ρωσίας έχουν διαχειριστεί εντυπωσιακά τις συνέπειες μιας οικονομίας που υπερθερμαίνεται, τον υψηλό πληθωρισμό, τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού και τις μειωμένες εξαγωγές. Κάποια στιγμή, αυτά θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμα. Αλλά τουλάχιστον για το επόμενο έτος ή περισσότερο, ο κ. Πούτιν μπορεί πιθανώς να υπολογίζει στους πόρους για να καλύπτει το κόστος του πόλεμου.
Η αίσθηση του Κρεμλίνου ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του είναι το κλειδί για την κατανόηση των ευρύτερων εκτιμήσεών του.
Η ρωσική ηγεσία δεν
θα αισθανθεί καμία πραγματική πίεση να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εκτός αν πρόκειται, στην πραγματικότητα, να αποδεχθεί την παράδοση της Ουκρανίας.
Ο κ. Πούτιν διαμορφώνει ήδη το διπλωματικό πεδίο, με μηνύματα ότι είναι ένας λογικός άνθρωπος, ενώ επιρρίπτει ευθύνες σε όλους εκτός από τον εαυτό του για την παράλογη καταστροφή που προκάλεσε αυτός ο πόλεμος.
Ο κ. Πούτιν κολακεύει τον κ. Τραμπ επαναλαμβάνοντας τη γραμμή του Αμερικανού προέδρου ότι η Ρωσία δεν θα είχε εισβάλει ποτέ στην Ουκρανία αν ο κ. Τραμπ δεν είχε μείνει εκτός εξουσίας λόγω κλεμμένων εκλογών. Υποδηλώνει ότι είναι έτοιμος για διαπραγματεύσεις με τον Τραμπ, αλλά όχι, ενδεικτικά, με τον Ζελένσκι
ή την Ευρώπη.
Τα αιτήματα του κ. Πούτιν περιλαμβάνουν:
• την αναγνώριση της προσάρτησης του ουκρανικού εδάφους από τη Ρωσία και
• τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων στην Ουκρανία (δίνοντας έτσι στη Ρωσία λόγο στην ουκρανική πολιτική).
• Θέλει τον τερματισμό των δυτικών κυρώσεων.
• Πάνω απ’ όλα, θέλει το τέλος των δυτικών εγγυήσεων ασφαλείας και τη διαβεβαίωση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα έχει ποτέ την Ουκρανία ως μέλος (μια προοπτική στην οποία ο ίδιος ο κ. Τραμπ έχει ρίξει κρύο νερό
Οι Ευρωπαϊκές ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία μετά από μια διαπραγματευόμενη κατάπαυση του πυρός ή διευθέτηση είναι επίσης απαράδεκτες για τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι αναμφίβολα υπολογίζουν ότι μια Ουκρανία χωρίς δυτικές εγγυήσεις ασφαλείας θα μετατρεπόταν σε ένα μη επενδύσιμο, ερημωμένο κούτσουρο, με κίνδυνο κατάρρευσης.
Οι Ουκρανοί, βέβαια, θα ήταν τρομοκρατημένοι από μια τέτοια συμφωνία, στην οποία θα αντιστέκονταν να τους την περάσουν με το ζόρι από το λαιμό.
Ωστόσο, αν ο κ. Πούτιν δεν πετύχει το δικό του αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις, εμφανίζεται βέβαιος ότι η Ρωσία μπορεί να συνεχίσει να πολεμά για τουλάχιστον ένα ακόμη έτος και να πάρει αυτό που θέλει μέσω του πεδίου της μάχης.
Η Ουκρανία, υπολογίζει, δεν έχει τον χρόνο ή τους πόρους για να αντέξει επ’ αόριστον.”
