Μας εστάλη στην Ιskra δημοσιεύουμε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Γ. Γεωργή
Οποιοσδήποτε πόλεμος είναι ανθρωπιστική καταστροφή! Συνοδεύεται από απίστευτες μεγάλες και μικρές τραγωδίες, «νόμιμα» και παράνομα ειδεχθή εγκλήματα, φόνους και λεηλασίες, καταστροφές ανείπωτες! Είτε η μορφή που παίρνει είναι αυτή της ανοικτής σύγκρουσης μεταξύ κρατών, είτε είναι «χαμηλής έντασης» σύγκρουση, είτε παίρνει τη μορφή διώξεων και σφαγών από Ουκρανούς νεοναζί όπως γινόταν συνεχώς από το 2015 στη περιοχή του Ντονμπάς. Πάνω από 13.000 οι νεκροί κι εκατοντάδες χιλιάδες οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες στη Ρωσία, γιατί η Δύση και ο Οργανισμός Ευρωπαϊκής Ασφάλειας «σφύριζαν κλέφτικα» και σιγοντάριζαν την παραβίαση της Συνθήκης του Μινσκ, ενώ ο Πούτιν αναλώνονταν σε ατέρμονες κι ατελέσφορες διαπραγματεύσεις!
Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, έλεγε πριν από έναν αιώνα ο Κλαούζεβιτς, Γερμανός θεωρητικός. Δεν θα μπορούσε να έχει υπόψη του πως στις μέρες μας ο σύγχρονος χρηματιστικός καπιταλισμός, τα ιμπεριαλιστικά κράτη δηλαδή, συμμετέχουν ή κατασκευάζουν πολέμους χωρίς τη χρήση των όπλων τους, ότι προκαλούν ανάλογες ανθρωπιστικές καταστροφές χωρίς να εμπλέκεται ο στρατός τους, ότι έχουν αγορασμένους ιδιωτικούς στρατούς και μισθοφόρους πολιτικούς ηγέτες υποτελών χωρών. Ότι προκαλούν εμφύλιους, πραξικοπήματα, «επαναστάσεις», και οικονομικές καταβαραθρώσεις, ότι επιβάλουν «εμπάργκο» και «τιμωρούν» λαούς κατά το δοκούν. Από την άποψη αυτή το παραπάνω απόφθεγμα θα μπορούσε να αναδιατυπωθεί ώστε να αναδείχνει πως η πολιτική τους δεν είναι παρά συνεχής πόλεμος. Κι εξηγούμαι: Ο περιορισμός της εθνικής μας κυριαρχίας και η συνεχιζόμενη «αδρανοποίηση» του Συντάγματος με την επιβολή των «μνημονίων», η ανθρωπιστική καταστροφή που υπέστη η χώρα και ο λαός μας τι είναι; Ειρήνη; Οι συνεχείς επεμβάσεις στα εσωτερικά της πατρίδας μας και η επιβολή της επτάχρονης χούντας τι ήταν; Ολόκληρη η πορεία του Κυπριακού και οι αυξομειούμενης έντασης παράλληλοι εμφύλιοι μεταξύ Τουρκοκυπρίων κι Ελληνοκυπρίων καθώς και μεταξύ Ελληνοκυπρίων που οδήγησαν στο πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β τι ήταν; Τους εμφύλιους στη Γιουγκοσλαβία ποιοι τους χρηματοδότησαν; Ποιοι τους σιγοντάρισαν; Ποιοι τους αξιοποίησαν για να επέμβουν στρατιωτικά, να προκαλέσουν εκατόμβες θανάτων σε αμάχους; Ποιοι χρησιμοποίησαν ραδιενεργό πολεμικό υλικό που σκοτώνει ακόμα και τώρα; Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς παρά τις δεσμεύσεις, τις συμφωνίες τι είναι; Η ίδια η ύπαρξη του ΝΑΤΟ, μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, οι οικονομικές κυρώσεις σε ανεξάρτητα κράτη, όλα τούτα, δεν είναι πολιτική ειρήνης, αλλά χαμηλής έντασης πόλεμοι ή έστω, προετοιμασία πολέμων!
Για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γίνεται πόλεμος στην Ευρώπη αποφάνθηκε η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και σχεδόν ολόκληρος ο δυτικός Τύπος με τις «έγκριτες» ναυαρχίδες του να πρωτοστατούν! Από κοντά και οι γνωστοί αντιγραφείς, τα μηρυκαστικά, μια δράκα εγχώριων «αναλυτών» που όλο και περισσότερο μονοπωλούν την «ενημέρωσή» μας! Μνήμη χρυσόψαρου! Η Τούρκικη κατοχή στην Κύπρο, δεν προέκυψε από εισβολή σε εθνικό και ευρωπαϊκό έδαφος; Ο Αττίλας, η δημιουργία κι η επιβολή τετελεσμένων, το δήθεν «ανεξάρτητο» ψευδοκράτος στα Κατεχόμενα, η παραβίαση δηλαδή της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο όνομα της αυτοδιάθεσης, θυμίζει κάτι στους δυτικούς Συμμάχους και τα εγχώρια φερέφωνά τους; Για τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και τη βίαιη διάλυση, όχι μόνο της κυριαρχίας της, αλλά και αυτής της ίδιας, ως κράτους, ποιοι εθύνονται; Την βίαιη κι έξωθεν εφαρμογή της αρχής της αυτοδιάθεσης ποιοι την επέβαλαν; Αλήθεια, τι περισσότερο κάνουν οι Ρώσοι; Και μάλιστα με πολύ περισσότερα ερείσματα στο διεθνές δίκαιο. Γιατί τέτοια κινητοποίηση της Δύσης; Γιατί τέτοιο μένος από τους δυτικόφρονες εγχώριους μνημονιακούς; Γιατί τέτοιος αντιρωσισμός από την κατακερματισμένη αριστερά; Πότε άλλοτε ο πολιτισμός και ο αθλητισμός χρησιμοποιήθηκαν σαν όπλα απομόνωσης ενός ολόκληρου λαού; Και από πότε ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας, συμβάλει στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια ειρήνη; Μαζική παράκρουση ή μαζική πλύση εγκεφάλων; Πόσοι αντιλαμβανόμαστε πως με αυτά και με εκείνα οδεύουμε προς το χαμό; Στο χορό ενός παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου;
Μέσα στα μέτρα που πήρε η «δημοκρατική» ΕΕ ενάντια στον δικτάτορα Πούτιν ήταν και η απαγόρευση ιντερνετικών εκπομπών των ρωσικών ΜΜΕ, για να μη διασπέρνουν, λέει, «fake news»! Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια! Αυτό ισχύει μόνο για τον Πούτιν; Δεν ισχύει για τους Ουκρανούς; Τη Δύση; Τους Αμερικανούς; Το ΝΑΤΟ; Τις χώρες και τα όργανα της ΕΕ; Την Ελληνική Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ στη χώρα μας; Νομίζουν πως είμαστε όλοι χρυσόψαρα;
Ξεχάσαμε τον πόλεμο στο Ιράκ; Πόσες δεκάδες χιλιάδες παιδιά στοίχισαν στον ιρακινό λαό τα πολυετή οικονομικά μέτρα πριν τον επίσημο πόλεμο και την εισβολή; Τον αριθμό των αμάχων που χάνονταν ακόμα και μετά την κατάληψη της χώρας και την εκτέλεση του Σαντάμ; Θυμόμαστε τα «fake news» που προετοίμαζαν και συνόδευαν τους συγκεκριμένους πολέμους, εμβληματικές φωτογραφίες που αποδείχθηκαν ψεύτικες, όπως αυτή του κορμοράνου! Τα όπλα μαζικής καταστροφής που παραμένουν άφαντα; Τη λεηλασία και καταστροφή ανεκτίμητων αρχαιολογικών θησαυρών του Ιράκ;
Στην εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Μ. Βρετανία δεν σφράγιζαν τα ραδιόφωνα, δεν φοβόνταν τη διαλυτική επίδραση της χιτλερικής προπαγάνδας, παρά το ότι η άρχουσα τάξη και η πολιτική ηγεσία της είχαν ταλαντεύτεί αρκετά πριν αποφασίσουν να ηγηθούν στον υπέρ πάντων αγώνα που έδινε ο βρετανικός λαός και μάλιστα μόνος και υπό δυσμενέστατους όρους ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό! Τα ραδιόφωνα τα σφράγιζαν τότε οι Ναζί, όπως κάνουν τώρα οι «δημοκράτες» της ΕΕ με τα Ρωσικά ΜΜΕ! Όσο για τα δυτικά ΜΜΕ; Κανένα πρόβλημα, η «δημοκρατική» λογοκρισία βολεύει κι αυτούς και τα αφεντικά τους!
Για να καταλάβουμε αυτόν τον πόλεμο χρειάζεται να διαβάσουμε το διάγγελμα του Πούτιν. Να καταλάβουμε την οπτική του… Ας μη συμφωνούμε μαζί του… Αρκεί να μαντέψουμε τι θα έκαναν οι ΗΠΑ αν σύμμαχες χώρες της Ρωσίας, στο δυτικό ημισφαίριο, είχαν προοπτική να αποκτήσουν πυρηνικά! Να μη ξεχνάμε πώς αποσοβήθηκε η παγκόσμια σύρραξη με την κρίση των πυραύλων στη Κούβα. Να θυμόμαστε ποιοι ευθύνονται για τη μη εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ και την οκτάχρονη σφαγή αμάχων στο Ντονέσκ από τους Ουκρανούς νεοναζί…
Ακόμα να γνωρίζουμε ολίγη ιστορία και να θυμόμαστε πως η δύση και ιδιαίτερα η Γερμανία πάντα αντιμετώπιζε τους πόρους των γειτόνων, ακόμα και των συμμάχων κι εταίρων της, ως δυνάμει περιουσία της! Ιδιαίτερα δε τα Ρωσικά ενεργειακά αποθέματα! Η θεωρία του «ζωτικού χώρου», που κακώς χρεώνεται στον Πούτιν, όπως και η «επιστήμη» της γεωπολιτικής, δεν έχουν ρωσικές ρίζες, αλλά αγγλικές και αποικιοκρατικές! Η «Πανευρώπη» που απέτυχε να οικοδομήσει Βέρμαχτ και την οικοδόμησε το ευρώ, ήταν γερμανική θεωρητική κατασκευή του μεσοπολέμου! Η δε «παγκοσμιοποίηση» ήταν και παραμένει πρωτίστως, όχι όμως και αποκλειστικά αμερικανική!
Πριν ασχοληθούμε λοιπόν με τον σημερινό πόλεμο, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πιθανές συγχίσεις που βοηθούν την Δύση και τα παπαγαλάκια της στην Κυβέρνηση, στο ακραίο κέντρο, στην εγχώρια αντικομμουνιστκή εθνικοφροσύνη, αλλά και στην αριστερά, να ψαρεύουν στα θολά νερά: Η τσαρική αυτοκρατορία ήταν -όπως κάθε αυτοκρατορία- μια απέραντη φυλακή λαών και καταπιεστής εθνών. Μαζί και του Ρωσικού! Χωρίς την συντριβή της τσαρικής αυτοκρατορίας δεν θα ήταν ποτέ δυνατή η λύση του τότε εθνικού ζητήματος μαζί και της απελευθέρωσης του ρωσικού έθνους!
Όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς έστω, ακόμα κι από τα σημερινά, τα δικά μας σχολικά εγχειρίδια, τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, καταλαβαίνει πως σε ό,τι αφορά την ιστορική αναδρομή περί Ουκρανικής εθνογέννεσης, το Διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας βρίσκεται εγγύτερα της ιστορικής πραγματικότητας από τις μυθοπλασίες των Ουκρανών εθνικοφρόνων του Κιέβου! Ούτε το Κίεβο, ούτε η Οδησσός, η Μαριούπολη ή η Κριμαία εμφανίζονται ως μη Ρωσική γη και οι κάτοικοί της ως κάτι διαφορετικό από τους Ρώσους! Ακόμα και στις ταξιδιωτικές συγγραφές του Καζαντζάκη, για τη νεαρή, προπολεμική τότε, Σοβιετική Ένωση συναντάμε Ρώσους, όχι Ουκρανούς! Άλλωστε την πρώτη κριτική στον Λένιν για την μετεπαναστατική πολιτική που εφάρμοσε για τη λύση του εθνικού ζητήματος την άσκησε η Ρόζα Λούξεμπουργκ στο βιβλίο της για τη Ρωσική Επανάσταση και μάλιστα με συγκεκριμένη αναφορά στο Ουκρανικό! Ο έντονος αντικομουνισμός που χρωματίζει την σχετική αναφορά του Πούτιν ερμηνεύεται από την ταξική απροθυμία του καθεστώτος που εκπροσωπεί, να αντιμετωπίσει το σημερινό εθνικό ζήτημα με επιστημονικούς ιστορικούς όρους! Να το αντιμετωπίσει δηλαδή σαν δημιούργημα της διαδικασίας σήψης και ανατροπής της Σοβιετικής Εξουσίας, στην οποία οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπεί συμμετείχαν αποφασιστικά.
Οι όροι γέννησης της ΕΣΣΔ και η Συνταγματική και διοικητική της συγκρότηση αφορούσαν την ενότητα, το «γάμο», μεταξύ λαών και εθνοτήτων στη βάση της ισότητας, της ισονομίας και της αδελφοσύνης των λαών. Αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την καθιέρωση του δικαιώματος στο διαχωρισμό -του δικαιώματος στο «διαζύγιο» δηλαδή- και την εθελοντική αποδυνάμωση του ισχυρότερου έθνους… Αποδυνάμωση πλασματική, μια που το ρωσικό έθνος χάρη σε αυτήν ακριβώς την ενότητα του σοβιετικού λαού πρωτοστάτησε στις κατακτήσεις και τις επιτυχίες της ΕΣΣΔ! Επιτυχίες και κατακτήσεις που σημάδεψαν ολόκληρο τον 20ο Αιώνα! Σημάδεψαν την πανανθρώπινη ιστορία με το τσάκισμα του φασισμού, την μακροβιότητα της διεθνούς ειρήνης μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο! Τις κατακτήσεις του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος και τις επιτυχίες των αντιιμπεριαλιστικών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των λαών, με την συντριβή της αποικιοκρατίας! Η λενινιστική λύση του εθνικού ζητήματος επέτρεψε ακόμα να αναδειχθούν κι αναπτυχθούν έθνη κι εθνικοί πολιτισμοί που πιθανότατα σήμερα δεν θα υπήρχαν! Να διασωθούν γλώσσες που επειδή δεν ήταν γραπτές θα χάνονταν από το παλίμψηστο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς!
Η σήψη και κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού από τα μέσα κι από τα πάνω, ήταν ανάμεσα στα άλλα και αποτέλεσμα της γραφειοκρατικής σήψης και παρακμής του ΚΚΣΕ, και πριν απ’ όλα της ηγεσίας του. Η ταξική αυτή προδοσία που άρχισε από παλιά με την άρνηση του φιλελευθερισμού και το συνακόλουθο κολόβωμα της σοβιετικής δημοκρατίας, πέρασε από διάφορες φάσεις και στο βαθμό που δε λύθηκε, συνοδεύτηκε αναπόφευκτα από την προδοσία των εθνικών συμφερόντων του σοβιετικού λαού! Τελευταίος «σπασμός» η με δημοψήφισμα εκπεφρασμένη θέλησή του για τη διατήρηση του ενιαίου της ΕΣΣΔ! Η κολοτούμπα του Τσίπρα στο δικό μας δημοψήφισμα δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στις τότε κολοτούμπες των ηγετών του τότε ΚΚΣΕ! Δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να συνοδεύεται από την εθνική προδοσία τόσο του ρωσικού, όσο και του ουκρανικού λαού, αλλά και όλων των λαών της πρώην ΕΣΣΔ!
Όσο κι αν ο αντικομμουνισμός του Πούτιν υπονομεύει τα αναλυτικά του εργαλεία, οι περιγραφές του τέλους είναι αρκούντος αποκαλυπτικές της εθνικής, επομένως και ταξικής, προδοσίας των τότε ηγετών του ΚΚΣΕ και της παράδοσης τόσο των κρατών που προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, όσο και των Συμμάχων της, στις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και κυρίως των ΗΠΑ. Οι τοποθετήσεις του Φ. Κάστρο, αλλά και η βιβλιογραφία πρώην ηγετικών στελεχών των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι αποκαλυπτική και εξόχως διδακτική.
Ο αντικομουνιστής Πούτιν, δεν αναφέρεται στην ανάλογη πραγματικότητα που αναδείχθηκε και με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και συνοψίζεται στο προφανές: άλλα τα σύνορα του «γάμου», της ενότητας των λαών, της κοινής δόξας κι άλλα τα σύνορα του «διαζυγίου», των εθνικιστικών αντιπαραθέσεων και της αποδυνάμωσης των λαών και συντριβής των εθνών! Πολύ περισσότερο όταν το διαζύγιο δεν το αποφασίζουν οι λαοί αλλά οι ιδιοτελείς λακέδες του αμερικανικού κι ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού! Ή διαφορετικά: Άλλο το ΚΚ του Λένιν κι άλλο του Γκορμπατσώφ! Άλλα τα σύνορα της Κύπρου κι άλλα της Ουκρανίας ή της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας!
Αντίθετα, ο Πούτιν, ως ηγέτης της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο των αμερικανονατοϊκών, ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση της πραγματικότητας που διαστρεβλώνεται από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ(ξανδραποδισμού συνειδήσεων): Τότε, κατηγορούσαν τους Σέρβους, σήμερα τους Ρώσους! Τότε κατήγγελλαν τους πρώτους για γενοκτονία! Ήταν όμως οι Σέρβοι που την υπέστησαν με τη βοήθεια των νατοϊκών βομβαρδισμών κι εκκαθαρίσθηκαν από τους φονιάδες του UCK που κυβερνούσαν «δημοκρατικά» στο Νατοϊκό Κόσσοβο. Η «διεθνής κοινότητα» αφού υπερασπίσθηκε τις καταστροφές υποδομών και τη δολοφονία αμάχων περιορίσθηκε στο ρόλο του σιωπηλού συνένοχου! Σήμερα, οι Ρώσοι βαφτίζονται ρωσόφωνοι(!) και διώκονται συστηματικά από προαιώνια πατρογονικά εδάφη τους στη σημερινή Ουκρανία! Τότε κατηγορούσαν για επιθετικότητα κι εγκλήματα πολέμου τον Μιλόσεβιτς, σήμερα τον Πούτιν για την προσάρτηση της Κριμαίας και εισβολή στην Ουκρανία! Αλήθεια, ήταν ποτέ κάτι άλλο εκτός από Ρωσική η Κριμαία; Κι επειδή πριν κάποιες δεκαετίες αποκόπηκε από την τότε «αδελφή» Ρωσία για να δοθεί στην τότε «αδελφή» Ουκρανία θα πρέπει να μείνει έτσι εσαεί; Ακόμα κι όταν η εχθρική πλέον Ουκρανία επιθυμεί διακαώς με διαδικασίες «fast track» να γίνει προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ απέναντι στην Ρωσία; Κι αν οι κάτοικοί της Κριμαίας ή και άλλων περιοχών έχουν άλλη εθνική συνείδηση θα πρέπει να υποστούν γενοκτονία ή βίαιο εξουκρανισμό επειδή έτσι επιβάλουν τα συμφέροντα των αφεντικών του Δυτικού Κόσμου;
Διαβάζουμε στο Διάγγελμα:
«…Τον Μάρτιο του 2021, η Ουκρανία υιοθέτησε μια νέα στρατιωτική στρατηγική (δόγμα). Το έγγραφο αυτό είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία και αποσκοπεί στο να παρασύρει ξένα κράτη σε σύγκρουση με τη χώρα μας. Η στρατηγική αυτή προβλέπει ουσιαστικά την οργάνωση ενός τρομοκρατικού παρακράτους στη Ρωσική Κριμαία και στο Ντονμπάς. Σκιαγραφεί επίσης το περίγραμμα ενός επιδιωκόμενου πολέμου, ο οποίος θα πρέπει να καταλήξει, όπως εκτιμούν οι σημερινοί σχεδιαστές της στρατηγικής στο Κίεβο, και το επικαλούμαι περαιτέρω, «με τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας και με ευνοϊκούς όρους για την Ουκρανία». Και επιπλέον, όπως υποστηρίζουν σήμερα στο Κίεβο – και σας το παραθέτω και αυτό εδώ, το σημείο, παρακαλώ ακούστε προσεκτικά: «με στρατιωτική υποστήριξη από τη διεθνή κοινότητα σε μια γεωπολιτική αντιπαράθεση με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Στην ουσία, αυτό δεν είναι παρά προετοιμασία για ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον της χώρας μας, εναντίον της Ρωσίας…
»…Γνωρίζουμε επίσης ότι έχουν ήδη υπάρξει δηλώσεις ότι η Ουκρανία πρόκειται να κατασκευάσει τα δικά της πυρηνικά όπλα και αυτό δεν αποτελεί έπαρση, στερούμενη δράσης. Η Ουκρανία διαθέτει πυρηνική τεχνολογία της Σοβιετικής εποχής και τα μέσα για την κατασκευή και την εκτόξευση τέτοιων όπλων, καθώς και τη δυνατότητα παραγωγής τακτικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς Tochka-U, επίσης σοβιετικής σχεδίασης, με βεληνεκές άνω των 100 χιλιομέτρων. Διατηρούν ακόμη κάποια εναπομείνουσα τεχνογνωσία από τη Σοβιετική εποχή…
»Τα τελευταία χρόνια, στρατιωτικά τμήματα από χώρες του ΝΑΤΟ έχουν σχεδόν συνεχή παρουσία στο Ουκρανικό έδαφος με το πρόσχημα ασκήσεων. Το σύστημα διοίκησης και ελέγχου των Ουκρανικών στρατευμάτων είναι ήδη ενσωματωμένο στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι η διοίκηση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμη και μεμονωμένων μονάδων και υπομονάδων, θα μπορούσε να ασκείται απευθείας από το αρχηγείο του ΝΑΤΟ….
»… Η αφορμή για μια νέα επίθεση με κυρώσεις θα βρίσκεται πάντα ή απλά θα κατασκευάζεται, ανεξάρτητα από την κατάσταση στην Ουκρανία. Ο στόχος είναι ο ίδιος, να περιοριστεί η ανάπτυξη της Ρωσίας. Και θα το κάνουν, όπως έκαναν και στο παρελθόν, ακόμη και χωρίς κανένα επίσημο πρόσχημα, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουμε και δεν θα θέσουμε ποτέ σε κίνδυνο την κυριαρχία μας, τα εθνικά μας συμφέροντα και τις αξίες μας…»
Άλλος κατηγορείται για επιθετικότητα κι άλλος επιτίθεται! Ποιος ψευδεπίγραφος διεθνισμός επιτάσσει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και το θύμα του επειδή το τελευταίο διέπεται από αντικομουνισμό, εθνικισμό και αυταρχισμό ή αντιδημοκρατικότητα; Επειδή αμύνεται απέναντι στη δύση πολεμώντας τα τσιράκια της;
Από πότε οι γενικές ψευτοταξικές ανοησίες, οι «αλήθειες» του πασιφισμού του είδους «όταν σφάζονται οι λαοί, οι πλούσιοι κερδίζουν» αντικατέστησαν τη συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης που απαιτεί η επιστήμη της ταξικής πάλης και των κοινωνικών αγώνων; Είναι ποτέ δυνατό ο διεθνισμός να αντιπαρατίθεται στον πατριωτισμό; Η ιστορία των αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων, των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, των κοινωνικών και σοσιαλιστικών εξεγέρσεων δείχνουν πως όποτε οι λαοί μπαίνουν ενεργητικά στο ιστορικό προσκήνιο τότε πατριωτισμός και διεθνισμός γίνονται οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος! Αντίθετα, όποτε έρχονται σε αντιπαράθεση το νόμισμα είναι κίβδηλο τόσο σε ότι αφορά τον πατριωτισμό όσο και σε ότι αφορά τον διεθνισμό!
Η σημερινή άρχουσα τάξη της Ρωσίας προέρχεται από τη πάλαι ποτέ σοβιετική μαφία και το μέρος εκείνο της νομενκλατούρας (των κομματικών και κρατικών στελεχών) που συνεργάστηκε ή ταυτίστηκε μαζί της. Η ηγεσία Πούτιν γρήγορα συγκρούστηκε και τσάκισε τους «ολιγάρχες» που ήθελαν να κάνουν τη Ρωσία όπως τη σημερινή Ουκρανία: «….η ίδια η Ουκρανία έχει απλώς τεθεί υπό καθεστώς εξωτερικού ελέγχου. Αυτός υλοποιείται όχι μόνο κατ’ εντολή των δυτικών χωρών, αλλά και, όπως λένε, απευθείας επί τόπου, μέσω ενός ολόκληρου δικτύου ξένων συμβούλων, ΜΚΟ και άλλων φορέων που έχουν εγκατασταθεί στην Ουκρανία. Ασκούν άμεση επιρροή στη λήψη όλων των σημαντικών αποφάσεων, σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα της κυβέρνησης, από την κεντρική έως τη τοπική αυτοδιοίκηση, ακόμη και στις κυριότερες κρατικές εταιρείες και οργανισμούς….». Γνώριζε από τα μέσα την περίοδο του μεθύστακα Γιέλτσιν. Του «ήρωα» των Δυτικών ΜΜΕ που πάνω από τον πυργίσκο ενός τανκ των «κομμουνιστών πραξικοπηματιών», έπαιζε το ρόλο του σωτήρα της περεστρόικα και του εκδημοκρατισμού στην ψυχοραγούσα ΕΣΣΔ!
Ο Πούτιν δεν ήθελε να είναι Γιέλτσιν! Γι αυτό και τσάκισε τον Χοντορόφσκι, τον παντοδύναμο ολιγάρχη που είχε οικειοποιηθεί και λεηλατήσει τον ενεργειακό τομέα της μετασοβιετικής Ρωσίας. Αντίθετα, η «δημοκρατική» Δύση υπεραμύνθηκε της παράνομης περιουσίας του και των δικαιωμάτων(;!) του. Η επανεθνικοποίηση του ενεργειακού τομέα, η δημιουργία του κρατικού κολοσσού της “GAZPROM”, επέτρεψε στη διαλυμένη Ρωσία να σταθεί στα πόδια της, να ανασυγκροτηθεί, να δυναμώσει και να ξαναμπεί στη διεθνή σκηνή με αξιώσεις. Σηματοδότησε μια κρατικοδίαιτη αστική τάξη που ήθελε να παίξει το δικό της ρόλο, διαφορετικό από το ρόλο κολαούζου που της επιφύλασσε το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και η Δύση. Μια αστική τάξη βίαιη, αντιδημοκρατική, αυταρχική, αλλά θέση κι όχι φύση, αντιιμπεριαλιστική! Αντιιμπεριαλιστική, όχι φυσικά από βούληση, αλλά από αδυναμία. Διότι δεν τη λογαριάζουν, δεν την παίζουν οι δυτικοί!
Έχει απόλυτο δίκιο στο Διάγγελμά του όταν ενημερώνει το λαό του και την ανθρωπότητα:
«Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω ότι τα έγγραφα στρατηγικού σχεδιασμού των ΗΠΑ (το «Αμυντικό» δόγμα) προβλέπουν τη δυνατότητα ενός λεγόμενου προληπτικού πλήγματος κατά των εχθρικών πυραυλικών συστημάτων. Γνωρίζουμε επίσης ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Είναι η Ρωσία. Στα έγγραφα του ΝΑΤΟ, η χώρα μας χαρακτηρίζεται επισήμως ως η κύρια απειλή για την Ευρω-Ατλαντική ασφάλεια. Και η Ουκρανία θα χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για ένα τέτοιο χτύπημα.
»Τέλος, αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες αθέτησαν τη Συνθήκη για τους πυραύλους μέσου και μικρότερου βεληνεκούς, το Πεντάγωνο προχωρά ήδη ανοιχτά στην ανάπτυξη μιας σειράς επίγειων επιθετικών οπλικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένων και βαλλιστικών πυραύλων ικανών να προσεγγίζουν στόχους σε αποστάσεις έως και 5.500 χιλιομέτρων. Σε περίπτωση που τα συστήματα αυτά εγκατασταθούν στην Ουκρανία, θα είναι σε θέση να πλήξουν στόχους σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια της Ρωσίας, καθώς και πέρα από τα Ουράλια. Ο χρόνος πτήσης προς τη Μόσχα για τους πυραύλους Κρουζ Tomahawk θα είναι λιγότερο από 35 λεπτά, για τους βαλλιστικούς πυραύλους από την περιοχή του Χάρκοβο 7-8 λεπτά και για τα υπερηχητικά πλήγματα 4-5 λεπτά. Αυτό αποκαλείται ωμά «μαχαίρι στο λαιμό». Και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι περιμένουν να υλοποιήσουν αυτά τα σχέδια, όπως έκαναν επανειλημμένα τα προηγούμενα χρόνια, επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, μετακινώντας στρατιωτικές υποδομές και εξοπλισμό προς τα σύνορα της Ρωσίας, αγνοώντας πλήρως τις ανησυχίες, τις διαμαρτυρίες και τις προειδοποιήσεις μας. Συγγνώμη, αλλά απλώς αδιαφόρησαν και έκαναν ό,τι ήθελαν, ό,τι θεωρούσαν σωστό για τους ίδιους….».
Προειδοποιεί τόσο την άρχουσα τάξη όσο και το λαό της Ουκρανίας:
«Η διαφθορά, η οποία αποτελεί αναμφίβολα πρόκληση και πρόβλημα για πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας, έχει αποκτήσει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην Ουκρανία. Έχει κυριολεκτικά διαποτίσει, διαβρώσει την ουκρανική κρατική υπόσταση, ολόκληρο το σύστημα, όλους τους τομείς της εξουσίας….
»…Γνωρίζουν άραγε, οι ίδιοι οι Ουκρανοί όλες αυτές τις μεθόδους διαχείρισης που λειτουργούν στη χώρα τους; Αντιλαμβάνονται ότι η χώρα τους δεν βρίσκεται καν υπό καθεστώς πολιτικού και οικονομικού προτεκτοράτου, αλλά έχει μετατραπεί σε αποικία με καθεστώς μαριονέτας; Η ιδιωτικοποίηση του κράτους έχει οδηγήσει σε μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «πατριωτική δύναμη», έχει χάσει τον εθνικό της χαρακτήρα και οδηγεί συστηματικά στην πλήρη αποκρατικοποίηση της χώρας…»
Η πάλη ανάμεσα στη Ρωσία από τη μια και τους νατοϊκούς από την άλλη δεν είναι σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ούτε ο πόλεμος της Μόσχας κατά του Κιέβου εκφράζει την επιθετικότητα του μεγαλορώσικου σωβινισμού απέναντι στην αμυνόμενη φιλελεύθερη ευρωπαϊκή δημοκρατκή Ουκρανία. Κι αυτό όχι γιατί λείπει ο μεγαλορώσικος σωβινισμός από τη Μόσχα, αλλά γιατί η Ουκρανία δεν είναι ούτε αμυνόμενη, ούτε φιλελεύθερη, ούτε δημοκρατική, ούτε άλλωστε περισσότερο ευρωπαϊκή από τη Ρωσία! Όπως ίσως βαυκαλίζονται οι ευρωενωσιακοί δεξιάς κι αριστεράς!
Και φυσικά, δεν καθαρίζουμε ισχυριζόμενοι ότι πρόκειται για σύγκρουση μεταξύ εθνικισμών. Όχι γιατί δεν είναι τέτοια, αλλά γιατί από την ανάλυση αυτή απουσιάζει ο ιμπεριαλισμός, η Δύση και η επιθετικότητά της. Ο Πούτιν ως μη δημοκράτης, δεν είναι και συνεπής πατριώτης, είναι εθνικιστής, και προφανώς δεν έχει καμία σχέση με διεθνισμό… Άλλωστε αντιπροσωπεύει τα ταξικά συμφέροντα της Ρωσικής άρχουσας τάξης που ήδη περιγράψαμε και έχει ήδη αποδειχθεί ολωσδιόλου ασυνεπής κι αναξιόπιστη στη διεθνή πολιτική της. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα της πολιτικής της Ρωσίας! Αυτά και τα όριά της όταν εμφανίζεται ως προμαχώνας των εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων λαών και κρατών!
Ο Πούτιν είναι απολύτως ακριβής και αποκαλυπτικός όταν, εν τη ρύμη του λόγου του, ρωτάει τους Αμερικανονατοϊκούς: «γιατί, γιατί όλα αυτά, για ποιο λόγο; Εντάξει, δεν θέλετε να μας βλέπετε ως φίλους και συμμάχους σας, αλλά γιατί να μας κάνετε εχθρούς;», για να απαντήσει ο ίδιος λίγο παρακάτω: «Υπάρχει μόνο μία απάντηση: δεν πρόκειται για το πολιτικό μας καθεστώς, δεν πρόκειται για τίποτα άλλο, απλά δεν χρειάζονται μια τόσο μεγάλη ανεξάρτητη χώρα όπως η Ρωσία. Αυτή είναι η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα. Αυτή είναι η πηγή της παραδοσιακής αμερικανικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας. Εξ ου και η στάση τους απέναντι σε όλες τις προτάσεις μας για την ασφάλεια.»!
Μια ανεξάρτητη Ρωσία, με σύγχρονο οπλισμό και πυρηνικά, ταυτόχρονα πλούσια σε πόρους χώρα, δεν θα την αφήσουν στην ησυχία της! Όχι γιατί είναι επικίνδυνη ή επιθετική! Μπορεί όμως να γίνεται ένα απρόβλεπτο υπολογίσιμο εμπόδιο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς…
Γι αυτό και το ΝΑΤΟ και οι στρατιωτικές του υποδομές «έχουν φτάσει κατευθείαν στα σύνορα της Ρωσίας. Αυτό αποτέλεσε μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης σε επίπεδο Ευρωπαϊκής ασφάλειας και είχε πολύ αρνητικό αντίκτυπο σε ολόκληρο το σύστημα των διεθνών σχέσεων, οδηγώντας σε απώλεια της αμοιβαίας εμπιστοσύνης».
«Οι πληροφορίες που διαθέτουμε», ισχυρίζεται ο Πούτιν, «μας δίνουν κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η επακόλουθη επέκταση των υποδομών του ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή είναι δεδομένη, απλώς είναι θέμα χρόνου. Αντιλαμβανόμαστε σαφώς ότι σε ένα τέτοιο σενάριο, το επίπεδο των στρατιωτικών απειλών προς τη Ρωσία θα αυξηθεί δραματικά, και μάλιστα κατά πολύ. Και εφιστώ ιδιαίτερα την προσοχή στο γεγονός ότι ο κίνδυνος μιας αιφνιδιαστικής επίθεσης στη χώρα μας θα αυξανόταν πολλαπλάσια.
Και φυσικά, είναι επίσης αναμενόμενο ότι θα συνεχίσουν να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τη γνωστή παροιμία: «Ο σκύλος γαυγίζει, αλλά το καραβάνι προχωράει». Επιτρέψτε μου να πω ευθύς αμέσως ότι εμείς δεν έχουμε συμφωνήσει σε αυτό και ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε. Την ίδια στιγμή, η Ρωσία ήταν ανέκαθεν υπέρ της επίλυσης των πιο σύνθετων προβλημάτων με πολιτικά και διπλωματικά μέσα, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Έχουμε πλήρη επίγνωση της τεράστιας ευθύνης μας όσον αφορά την περιφερειακή και την παγκόσμια σταθερότητα. Το 2008, η Ρωσία υπέβαλε την πρωτοβουλία της σχετικά με τη σύναψη μιας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια. Η βασική ιδέα ήταν ότι κανένα κράτος ή διεθνής οργανισμός στην Ευρωατλαντική περιοχή δεν θα έπρεπε να ενισχύσει την ασφάλειά του εις βάρος της ασφάλειας των άλλων. Η Ρωσία δεν πρέπει, λένε, να μπορεί αποκτήσει τη δυνατότητα να περιορίζει τις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ».
Οι Ρωσικές προτάσεις συνοψίζονταν σε «τρία βασικά σημεία. Η πρώτη συνίσταται στην αποτροπή της περαιτέρω διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Η δεύτερη προϋποθέτει την απόρριψη της πρόθεσης της Συμμαχίας να αναπτύξει οπλικά συστήματα ταχείας βολής στα Ρωσικά σύνορα. Η τελευταία αφορά, την επαναφορά των στρατιωτικών δυνάμεων και υποδομών του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη στο καθεστώς του 1997, όταν υπογράφηκε η ιδρυτική πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσίας».
Ο πόλεμος ξέσπασε διότι οι δυτικοί όχι μόνο αρνήθηκαν να απαντήσουν στους απόλυτα δικαιολογημένους φόβους της Ρωσικής ηγεσίας, αλλά και γιατί, αντίθετα με τη στάση τους στο ενεργειακό κι όχι μόνο, «προσπαθούν να μας εκβιάσουν εκ νέου, απειλώντας μας και πάλι με κυρώσεις, τις οποίες, παρεμπιπτόντως, θα εξακολουθούν να επιβάλλουν όσο θα ενισχύεται η ανεξαρτησία της Ρωσίας και θα αυξάνει η ισχύς των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος, για να το πω ευθέως, στην παρούσα κατάσταση, όταν οι προτάσεις μας για ισότιμο διάλογο σε θέματα αρχών έχουν μείνει αναπάντητες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, όταν το επίπεδο των απειλών κατά της χώρας μας αυξάνεται σημαντικά, η Ρωσία έχει κάθε δικαίωμα να λάβει μέτρα αντιμετώπισης προκειμένου να κατοχυρώσει τη δική της ασφάλεια. Αυτό ακριβώς θα κάνουμε.
Ο πόλεμος ξέσπασε διότι οι δυτικοί έκαναν πλάτη στη συνεχιζόμενη γενοκτονία από τη «δημοκρατική» Ουκρανία αποδεχόμενοι σφαγές αμάχων, αλλά και δολοφονίες πολιτικών ηγετών! Αυτοί που τώρα κόπτονται γιατί «ο Πούτιν σκότωσε τις συμφωνίες του Μινσκ» είναι οι ίδιοι που συνέργησαν χρόνια τώρα για να μένουν κενό γράμμα, χωρίς αξία. Όπως ακριβώς έμειναν και μένουν κενό γράμμα» οι αποφάσεις του ΟΗΕ και της «διεθνούς κοινότητας» για το Κυπριακό… Στο μεταξύ όπως οι Τούρκικες ηγεσίες, έτσι και οι Ουκρανικές, κάνουν ότι δύνανται για να βελτιώσουν τη θέση τους, ενώ οι «διαπραγματεύσεις» και η «διπλωματία» συνεχίζονται με τα προβλήματα να κακοφορμίζουν, οι καταστάσεις παγιώνονται και δημιουργούνται νέα δεδομένα!
Όσον αφορά την κατάσταση στο Ντονμπάς, βλέπουμε ότι η άρχουσα ελίτ στο Κίεβο δηλώνει συνεχώς και δημόσια την απροθυμία της να εφαρμόσει τη δέσμη μέτρων του Μινσκ για την επίλυση της σύγκρουσης και δεν ενδιαφέρεται για μια ειρηνική λύση. Αντιθέτως, προσπαθεί και πάλι να εξαπολύσει έναν αιφνιδιαστικό πόλεμο …Σήμερα δεν περνάει σχεδόν ούτε μια μέρα χωρίς βομβαρδισμούς σε κατοικημένες περιοχές στο Ντονμπάς. …Οι δολοφονίες αμάχων, ο αποκλεισμός, η κακοποίηση των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, των γυναικών και των ηλικιωμένων, συνεχίζονται αμείωτα….Και ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος, του οποίου ως οι μοναδικοί εκπρόσωποι έχουν αυτοανακηρυχθεί οι δυτικοί συνάδελφοί μας, προτιμά να μην τα παρακολουθεί όλα αυτά, σαν να μην συμβαίνει καν όλη αυτή η φρίκη, η γενοκτονία στην οποία έχουν υποβληθεί σχεδόν 4 εκατομμύρια άνθρωποι, μόνο και μόνο επειδή διαφώνησαν με το υποστηριζόμενο από τη Δύση πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, επειδή αντιτάχθηκαν στην υπερβάλλουσα κρατική επιλογή μιας πορείας προς τον επιθετικό εθνικισμό των σπηλαίων και τον νεοναζισμό. Οι άνθρωποι αυτοί αγωνίζονται για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, δηλαδή να ζουν στη δική τους γη, να μιλούν τη δική τους γλώσσα, να διατηρούν τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους».
Όποιος καταδικάζει τους πολέμους, όποιος αγωνίζεται για την ειρήνη, δεν «νίπτει τας χείρας του»! Δεν γενικολογεί, αντίθετα τοποθετείται επί συγκεκριμένου. Το Διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, βρίθει επιχειρημάτων που απλά μένουν εκτός αναφοράς, όχι μόνο από τα πετσωμένα ΜΜΕ αλλά και από το σύνολο της αριστεράς ή τα απολειφάδια της κεντροαριστεράς στην πατρίδα μας και όχι μόνο. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι.
Η παγκόσμια ειρήνη κινδυνεύει κι όχι από την Ρωσία του Πούτιν, αλλά κυρίως από την απουσία συνεπούς εθνικοαπελευθερωτικού φιλειρηνικού μετώπου που θα αναγνωρίζει τον εχθρό του στο πρόσωπο της μονοκρατορίας της νέας τάξης και του ιμπεριαλισμού, όσο φιλειρηνικός ή φιλελεύθερος και δημοκρατικός κι αν θέλει να παρουσιάζεται ο τελευταίος!
Η κατεχόμενη από τους «θεσμούς» της χρεοκρατίας μνημονιακή πατρίδα μας δεν έχει κανένα όφελος να «ευθυγραμμίζεται με την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ! Η κυβέρνηση, παριστάνοντας το τσιουάουα της ΕΕ που γαυγίζει στη ρωσική αρκούδα, καθιστά την Ελλάδα μας στόχο ενδεχόμενων απαντητικών πληγμάτων. Το κλίμα αντιρωσικού μένους που καλλιεργούν τα ΜΜΕ(ξαχρείωσης) μας προετοιμάζουν μαζί με το πολεμικό υλικό, να στείλουμε και τα στρατευμένα παιδιά μας τροφή στα ρωσικά κανόνια! Συσκοτίζουν το ορατό πλέον ενδεχόμενο του εθνικού ακρωτηριασμού του εθνικού χώρου Ελλάδας και Κύπρου από τη «σύμμαχο εν όπλοις» Τουρκία, που ως πολύφερνη νύφη δεν παύει να παζαρεύει και με τα δύο στρατόπεδα… Να θυμηθούμε πως φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και 104 χρόνια από την προετοιμασία αυτής της καταστροφής, δηλαδή την αποστολή από την τότε Ελλάδα του «Εκστρατευτικού Σώματος» στην Ουκρανία ενάντια στη τότε νεαρή, πολιορκημένη και χειμάζουσα από την πείνα Σοβιετική Ρωσία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται λένε είτε ως φάρσα, είτε ως τραγωδία. Ας φροντίσουμε να μην επαναληφθεί η φάρσα του 1918…
Στην καλλίτερη περίπτωση, μας προετοιμάζουν να αποδεχθούμε τις ενεργειακές και οικονομικές συνέπειες των καταστροφικών επιλογών και της ιδιοτελούς πολιτικής των ισχυρών της ΕΕ, ως εμπόλεμοι στη πλευρά της «δημοκρατικής» δύσης, ως «αμυνόμενοι» απέναντι στη «βαρβαρότητα» και την «επιθετικότητα» των Ρώσων! Κατασκευάζουν το άλλοθι της πολυκομματικής πολιτικής ηγεσίας για την επερχόμενη καταστροφή, την εξαθλίωση του λαού μας και ψάχνουν για κορόιδα!
Παρά τα επιφαινόμενα, οι Ευρωπαίοι, πρωτοστατώντας στον αντιρωσικό αγώνα, όχι μόνο πυροβολούν τα πόδια τους οικονομικά αλλά παραδίδουν τους λαούς και τις χώρες μας στην ενεργειακή και στρατιωτική ομηρεία των Αμερικανών, ενώ επιτρέπουν τον επανεξοπλισμό μαμούθ της Γερμανίας! Ο παγκόσμιος πόλεμος κτυπάει ξανά την πόρτα της Ευρώπης!
Υ.Γ. Aντιγράφω από την ιστοσελίδα «documentο» 24.02.2022 και την συνέντευξη που έδωσε στην ρωσική εφημερίδα Izvestia, ο Εμίρ Κουστουρίτσα, Σέρβος και μουσουλμάνος σκηνοθέτης δύο φορές βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών (για τις ταινίες του «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές» και «Underground»):
«Με το Ντονμπάς, θα μπορούσε να γίνει αυτό που έκαναν οι Αμερικανοί στην Κροατία: Γενοκτονία και αφανισμό ανθρώπων. Έδιωξαν χιλιάδες Σέρβους από την Κροατία. Εάν δεν είχατε κάνει αυτό που κάνατε χθες, τότε οι Ουκρανοί μαχητές, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί θα έκαναν τα ίδια που έκαναν στη Γιουγκοσλαβία».
«Μας βομβάρδισαν. Χωρίς πόλεμο δεν έχουν βιομηχανία, δεν έχουν καμία πρόοδο. Η Ρωσία δεν βομβάρδισε το Κίεβο, δεν βομβάρδισε κανέναν. Η Ρωσία πολέμησε τους Γερμανούς δύο φορές. Και οι Αγγλοσάξονες έβγαλαν χρήματα από αυτούς τους πολέμους. Ο πόλεμος για την Αμερική είναι σαν το νερό για έναν διψασμένο. Δεν ζει χωρίς πόλεμο»
Τα αποσπάσματα από το διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας είναι από την ιστοσελίδα «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ».
*Ο Γ. Γεωργής είναι μέλος του ΕΣΣ του ΕΠΑΜ
