Πλήρης ημερών, σε ηλικία 92 ετών, έφυγε από τη ζωή το πρωί της Πέμπτης 10 Νοεμβρίου ο ομότιμος καθηγητής Σεισμολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαζάχος, ένας άνθρωπος από τα χείλη του οποίου κρεμόταν οι Θεσσαλονικείς τον Ιούλιο του 1978, όταν σημειώθηκε ο μεγάλος σεισμός στην πόλη.
Το Σμόκοβο Καρδίτσας ήταν ο τόπος καταγωγής του Βασίλη Παπαζάχου. Εκεί γεννήθηκε το 1930 και τον επισκέπτονταν συχνά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Σπούδασε Φυσική και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια έκανε μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ, έλαβε ανώτερο δίπλωμα Γεωφυσικού.
Μετά από τις βαθμίδες του βοηθού και του επιμελητή στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών εξελέγη το 1977 παμψηφεί τακτικός καθηγητής Γεωφυσικής στο ΑΠΘ. Στη συνέχεια έγινε διευθυντής του Τομέα Γεωφυσικής (1983-1996), πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ (1982-1987) αλλά και Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών – ΙΤΣΑΚ (1983-1999).
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει εννέα βιβλία πανεπιστημιακού επιπέδου, ενώ καθοδήγησε και την εκπόνηση 16 διδακτορικών διατριβών και συγκρότησε τρεις ερευνητικές ομάδες από σημαντικό αριθμό νέων επιστημόνων.
Δημοσίευσε πάνω από 200 πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων, ενώ στο επιστημονικό του έργο υπάρχουν επίσης πάνω από χίλιες αναφορές άλλων επιστημόνων σε διεθνείς δημοσιεύσεις. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πρώτου Ελληνικού δικτύου σεισμογράφων (1965), του πρώτου τηλεμετρικού δικτύου σεισμογράφων (1981) και του δικτύου επιταχυνσιογράφων του Ινστιτούτου Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (1981).
Είναι πολύ σημαντικό ότι συνέβαλε στη διαμόρφωση της αντισεισμικής πολιτικής της χώρας στην ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών πάνω σε θέματα αντισεισμικής προστασίας αλλά και στον αντισεισμικό σχεδιασμό πολλών μεγάλων τεχνικών έργων.