Ώστε “να φύγουν”, κύριε Πρετεντέρη. «Να πάρουν τα τρακτέρ τους και να αποχωρήσουν», είπες, κατεβάζοντας λίγο τα γυαλιά και κοιτάζοντας τον τηλεοπτικό φακό με βλέμμα που θα ‘κανε και τον Μητσοτάκη να ριγήσει από συγκίνηση. Και να πάνε πού; Να γυρίσουν άπραγοι και ηττημένοι στα χωριά τους; Και τότε τι θα πουν στις γερόντισσες μανάδες τους που τους ξεπροβόδισαν φωνάζοντας τους «ή ταν ή επί τας»; Πως θα κοιτάξουν στα μάτια τα παιδιά τους που τους κοίταζαν με απαντοχή κι ελπίδα; Πως θα δικαιολογηθούν σ’ όλους τους ανθρώπους του μόχθου που τους στηρίζουν και τους καλούν να συνεχίσουν;
Να φύγουν να πάνε πού, κύριε Πρετεντέρη; Πίσω στην ζωή που δεν αντέχουν; Ξέρεις τι είναι να δουλεύεις σαν το σκυλί και να μην μπορείς να ζήσεις σαν άνθρωπος; Δεν ξέρεις, εσύ δεν ζεις στα αλώνια, αλλά στα σαλόνια. Ξέρεις τι είναι να παράγεις όλα τα φαγιά του κόσμου και να μην έχεις εσύ και η οικογένειά σου ένα πιάτο φαΐ; Δεν ξέρεις, εσύ παράγεις «αέρα κοπανιστό» και τρως αστακό. Ξέρεις τι είναι να μην έχεις ούτε ένα ευρώ στην τσέπη για να πιείς ένα τσίπουρο στο καφενείο; Δεν ξέρεις, εσύ δεν πας σε καφενεία και προτιμάς τα κοκτέιλ. Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να σπουδάσεις τα παιδιά σου; Δεν ξέρεις, εσύ έχεις τη δυνατότητα να τα στείλεις στα καλύτερα κολέγια.
Ομως, το πρόβλημα δεν είσαι εσύ, κύριε Πρετεντέρη. Ούτε και οι όμοιοί σου στα άλλα ΜΜΕ που αλυχτούν κατά των ξωμάχων. Στην αρχή δε λέγατε πολλά περιμένοντας να δείτε πως θα οργανωθεί και θα εξελιχθεί η αγροτική κινητοποίηση, αλλά μόλις είδατε ότι αυτή θέριεψε και ιδιαίτερα μόλις αντιληφθήκατε ότι όλος λαός την στηρίζει, λυσάξατε και ξεσαλώνετε. Και δεν είστε πρόβλημα διότι εσύ και οι όμοιοί σου ούτε πείθετε, ούτε επηρεάζετε πια κανένα. Οι αγρότες σάς ξέρουν καλά – τα ίδια κάνετε χρόνια τώρα όταν στήνονται μπλόκα — όπως γνωρίζουν ότι ενεργείτε «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Κι αν φοράτε κουστούμια κι αν «κάνετε τον καμπόσο», δεν είστε παρά οι «παραδουλεύτρες» της ταξικής εξουσίας, ταγμένες να υπηρετούν με αφοσίωση τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα κόμματά της.
Καημένε μου, κύριε Πρετεντέρη. Χαράμι οι κόποι σου. Μην περιμένεις να κάνουν πίσω οι αγρότες, Πίσω τους είναι ο γκρεμός. Μην ελπίζεις ότι θα φοβηθούν. Οταν η πάλη σου αφορά το αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις, δεν φοβάσαι. Μην καρτεράς να λυγίσουν. Όταν έχεις μάθει να καλλιεργείς τη γη σε πολύ σκληρές συνθήκες, πότε στην παγωνιά του χειμώνα και πότε στο καμίνι του καλοκαιριού, όταν δουλεύεις όλο το 24ωρο φροντίζοντας τα ζώα, όταν θαλασσοδέρνεσαι από το χάραμα μέχρι το βράδυ ψαρεύοντας το μεροκάματο, δεν λυγάς στα δύσκολα. Μην προσδοκάς ότι θα απογοητευτούν. Όταν έχεις θέρμη στην καρδιά , πίστη στο δίκιο σου και ξέρεις ότι μπορείς να στηριχθείς στον ώμο του συναγωνιστή σου και να έχεις το στήριγμα όλου του λαού, δεν απογοητεύεσαι.-
