Το τι μπορεί να συμβεί, είναι επισφαλές να εκτιμηθεί, καθώς οι αξιόπιστες γεωπολιτικές αναλύσεις βασίζονται σε γεγονότα.
Καθώς τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν σχεδόν καθημερινά, το γεγονός αυτό καθιστά δύσκολη ή αδύνατη την παραγωγή αναλύσεων που θα αντέξουν στο χρόνο.
Αρκετές βασικές γεωπολιτικές παράμετροι είτε βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη είτε δεν θα έχουν αποφασιστεί τη στιγμή της συνόδου κορυφής των BRICS.
Οι ακόλουθες παράμετροι είναι κρίσιμες για τις μεσοπρόθεσμες γεωπολιτικές εξελίξεις:
(1) πόλεμος στη Μέση Ανατολή
(2) πόλεμος στην Ουκρανία
(3) εξελίξεις των επιτοκίων και η συμπεριφορά της Fed μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους ως δείκτης της αστάθειας των δυτικών χρηματοπιστωτικών αγορών με τις αναπόφευκτες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία
(4) Προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
Τα ερωτήματα της Συνόδου
Για την Κίνα και τη Ρωσία, που διαδραματίζουν ηγετικό ρόλο στα BRICS – η Ρωσία κατέχει αυτήν τη στιγμή την προεδρία – προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα:
– Πρέπει οι BRICS να δέχονται λίγα, κανένα ή πολλά νέα μέλη;
– Οι υποψήφιοι φαίνονται πρόθυμοι, αλλά ορισμένοι δέχονται τεράστια πίεση από τις ΗΠΑ να αποφύγουν την ένταξη στους BRICS.
– Πρέπει να εισαχθεί τώρα ένας νέος μηχανισμός πληρωμών ανεξάρτητος από το δολάριο ΗΠΑ, ο οποίος θα διαταράξει περαιτέρω την ισορροπία στις ήδη ασταθείς χρηματοπιστωτικές αγορές;
Τέτοιες αποφάσεις, ή ακόμα και η απλή κοινοποίησή τους, έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν σημαντικά ολόκληρη τη γεωπολιτική κατάσταση μέσα σε λίγες ώρες – θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με την οπτική γωνία του παρατηρητή.
Η προσποιητή αδιαφορία της Δύσης
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα δυτικά ΜΜΕ τήρησαν σιωπή για το θέμα των BRICS.
Μια αχτίδα ενδιαφέροντος εμφανίστηκε όταν η Τουρκία εξέφρασε ενδιαφέρον για ένταξη στους BRICS.
Τώρα επικρατεί ξανά σιωπή.
Τα εναλλακτικά ΜΜΕ ξεπερνούν το ένα το άλλο με προβλέψεις ότι οι BRICS θα αλλάξουν τον κόσμο αύριο.
Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης συγκρατούνται σε αυτό το πυροτέχνημα.
Αλλά το να ερμηνεύσουμε τη σιωπή των δυτικών μέσων ενημέρωσης ως έλλειψη ενδιαφέροντος για τους BRICS θα ήταν κάτι παραπάνω από αφελές.
Ο πληθυσμός στη Δύση είναι ήδη ανίσχυρος
Δεδομένου ότι σημαντικά τμήματα του ευρωπαϊκού πληθυσμού απέχουν ακόμη πολύ από το να πιστέψουν και να υποστηρίξουν αυτά που διαδίδουν τα μέσα ενημέρωσης, δεν είναι δύσκολο να δει κανείς τι έγινε στις κάλπες.
Σημαντικά τμήματα του πληθυσμού – στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αυστρία, για παράδειγμα – έχουν εκφράσει την αποστροφή τους προς τους ηγέτες τους στις κάλπες, και σε μια λειτουργική δημοκρατία αυτό θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε πολιτική αλλαγή.
Οι πολιτικές ελίτ στη Γαλλία και τη Γερμανία –και πρόσφατα επίσης στην Αυστρία– έχουν χρησιμοποιήσει παράνομα μέσα για να εμποδίσουν την πολιτική συμμετοχή εκείνων των κομμάτων που υποστηρίζουν την ειρήνη, για παράδειγμα στην Ουκρανία, συνοδευόμενα από τα μέσα ενημέρωσης που χαρακτηρίζουν όσους υποστηρίζουν την ειρήνη ως «ναζί» ή τουλάχιστον «δεξιούς εξτρεμιστές.
Υπάρχουν σίγουρα παραλληλισμοί με εκείνες τις σκοτεινές εποχές.
Οι ενέργειες του ναζιστικού καθεστώτος μετά την κατάληψη της εξουσίας το 1933 είναι σχεδόν ταυτόσημες με εκείνες των σημερινών ελίτ στην Ευρώπη κατά των διαφωνούντων όσον αφορά τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης: υποκινώντας τις μάζες εναντίον εκείνων των τμημάτων του πληθυσμού που αμφισβητούν τις πολιτικές των ισχυρών.
Για παράδειγμα, η άρνηση στον νικητή των περιφερειακών εκλογών στη Θουριγγία του δικαιώματος να συμμετέχει στην κυβέρνηση ή να έχει μια ανασταλτική μειοψηφία.
BRICS: Από ένα οικονομικό έργο σε μια γεωπολιτική δύναμη
Όταν εκπρόσωποι από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία συναντήθηκαν για πρώτη φορά επίσημα στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη το 2006, ο κόσμος φαινόταν πολύ διαφορετικός.
Ακόμη και το 2009, όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη σύνοδος κορυφής BRIC στο Αικατερινούπολη τον Ιούνιο του 2009, χωρίς τη Νότια Αφρική –εξ ου και «BRIC» αντί για «BRICS»– ο κόσμος ήταν διαφορετικός.
Οι αρχικοί στόχοι των χωρών BRIC ήταν να επιτύχουν καλύτερη οικονομική συνεργασία μεταξύ χωρών που δεν είχαν ακόμη κηρυχθεί ανοιχτά εχθροί ή ακόμη και κυρώσεις από τη Δύση.
Δεν φαινόταν να υπάρχει βιασύνη (ακόμα).
Από το 2014, η πίεση στη Ρωσία αυξήθηκε ως αποτέλεσμα του Μαϊντάν και της Κριμαίας.
Η Ρωσία παρουσιάστηκε ως ο κακός και επιβλήθηκαν κυρώσεις.
Ο Πρόεδρος Putin συνέχισε να αναζητά διπλωματικές λύσεις για άλλα οκτώ χρόνια, καλωσόρισε το Minsk I και II, αλλά εξαπατήθηκε και πάλι.
Οι βομβαρδισμοί αμάχων στο Ντόνετσκ από τους «ειρηνικούς» Ουκρανούς δεν σταμάτησαν και το ΝΑΤΟ έφτιαχνε τον ουκρανικό στρατό για μια επίθεση στη Ρωσία.
Η Ρωσία άρχισε να προετοιμάζεται για το προβλέψιμο, ειδικά οικονομικά, επειδή στρατιωτικά το έκανε με μεγάλη ενέργεια και δημιουργικότητα από την επίθεση στη Γεωργία το 2008.
Η αλλαγή του 2022
Όταν η κατάσταση κλιμακώθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, η Ρωσία είχε προφανώς κάνει την οικονομική της εργασία και μπορούσε να υπολογίζει την πίστη των εταίρων της σε BRICS και SCO.
Ο λάθος υπολογισμός των ΗΠΑ μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν είναι εξοικειωμένοι με την έννοια της πίστης, ενώ ο λάθος υπολογισμός της ΕΕ μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα μέλη της κυβερνώνται από ηγέτες των οποίων η βλακεία συνορεύει με την ηλιθιότητα.
Η Ρωσία αντιμετώπισε τον οικονομικό πόλεμο που εξαπέλυσε η Δύση, παρά τη θύελλα κυρώσεων, χωρίς προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία.
Οι χαμένοι βρίσκονται στη Δύση, με τη Γερμανία να πλήττεται περισσότερο – επίσης λόγω μιας παράλογης οικονομικής πολιτικής.
Οι ΗΠΑ δεν περιόρισαν τον οικονομικό τους πόλεμο στη Ρωσία, αλλά άρχισαν επίσης να επιβάλλουν κυρώσεις στην Κίνα το 2014, όπως πάντα με αδύναμα επιχειρήματα.
Η ΕΕ – ως υποτελής των ΗΠΑ – το συνέχισε πρόθυμα, και το κάνει προς το δικό της συμφέρον, καθώς το βιομηχανικό μαργαριτάρι που είναι η Γερμανία έχει ήδη χαθεί λόγω λανθασμένων οικονομικών πολιτικών, κακών αποφάσεων από την αυτοκινητοβιομηχανία της και τις αυτοκτονικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Ακολούθησε το πάγωμα των αποθεματικών της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας και η απαλλοτρίωση όχι μόνο των Ρώσων, αλλά και οποιουδήποτε με «ρωσική σύνδεση», όρος που δεν είναι νόμιμος και άνοιξε την πόρτα για κυβερνήσεις και τράπεζες στη Δύση να οργανώσουν μια επιδρομή.
Η Κίνα, η οποία βρίσκεται μόλις λίγα βήματα πίσω από τη Ρωσία όσον αφορά τις κυρώσεις, έχει γίνει στόχος της Δύσης λόγω της βιομηχανικής της υπεροχής.
Είναι ο μεγάλος νέος εχθρός των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι οι στρατιωτικές συγκρούσεις είναι πιο σημαντικές από τους οικονομικούς πολέμους επειδή είναι πιο αιματηρές και προκαλούν περισσότερα συναισθήματα, η ιστορία μας διδάσκει ότι τελικά επικρατεί ο οικονομικά ισχυρότερος.
Ως συνέπεια αυτής της σκέψης, μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο οικονομικός πόλεμος ως το αποφασιστικό μέρος του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.
Στρατιωτική κλιμάκωση στην Ουκρανία
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, ήταν ξεκάθαρο ποιος θα επικρατήσει στρατιωτικά στην Ουκρανία.
Η προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων σε ολόκληρο το μέτωπο επιταχύνεται σταθερά.
Η περιπέτεια του Κουρσκ της Ουκρανίας θα τελειώσει όπως έπρεπε να τελειώσει.
Τα τελευταία ελίτ ουκρανικά στρατεύματα που (ο Πρόεδρος) Zelensky συγκέντρωσε για αυτήν την αποστολή αυτοκτονίας και εξοπλισμένα με σύγχρονο εξοπλισμό θα φύγουν από το Κουρσκ ως αιχμάλωτοι ή μέσα σε σακούλες με σώματα.
Από τότε που αποφασίστηκε η στρατιωτική έκβαση του θέματος –δηλαδή από τον Σεπτέμβριο του 2023– το ποσοστό θνησιμότητας στην ουκρανική πλευρά έχει διπλασιαστεί από πέρυσι έως τον Ιούνιο του 2024: 60.000 έως 80.000 άνδρες χάνονται – το μήνα.
Ο αριθμός των Ουκρανών αιχμαλώτων πολέμου αυξάνεται επίσης καθημερινά λόγω της στρατιωτικής περικύκλωσης.
Ακόμη και το CNN και οι New York Times το αναφέρουν.
Η τελευταία προσπάθεια των ΗΠΑ και της Βρετανίας να κλιμακώσουν την κατάσταση χρησιμοποιώντας τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας απέτυχε λόγω της ξεκάθαρης απάντησης του Προέδρου Putin ότι στην περίπτωση αυτή οι χώρες του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα εμπλέκονταν άμεσα στον πόλεμο στην Ουκρανία και ότι συνεπώς, η Ρωσία θα λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις με βάση την απειλή, δεδομένης της αλλαγμένης φύσης αυτής της σύγκρουσης.
Αυτή η δήλωση έκανε τον Πρόεδρο Biden να κάνει πίσω μέσα σε λίγες ώρες.
Στη συνέχεια, η Ρωσία αυστηροποίησε περαιτέρω το δόγμα της σχετικά με τη χρήση πυρηνικών όπλων, καθιστώντας σαφές ότι η έννοια των πολέμων με αντιπροσώπους δεν θα ήταν πλέον ανεκτή στο μέλλον.
Το «σχέδιο νίκης» του Zelensky απορρίφθηκε ούτως ή άλλως στην Ουάσιγκτον και μαρτυρεί την πλήρη απώλεια επαφής του προέδρου με την πραγματικότητα.
Το ενδιάμεσο συμπέρασμα είναι ότι η Ρωσία έχει ήδη κερδίσει στρατιωτικά την Ουκρανία, αλλά ο θάνατος συνεχίζεται χωρίς να αλλάξει το αποτέλεσμα.
Το μόνο που μένει να κάνει το ΝΑΤΟ είναι να χρησιμοποιήσει όπλα μεγάλου βεληνεκούς κατά της Ρωσίας για να επεκτείνει τον πόλεμο σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ.
Κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι ακόμη χειρότερη.
Αφού τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023 παρουσιάστηκαν ως σφαγή, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ χρησιμοποίησε αυτό το γεγονός, που αναφέρεται ως «στιγμή της 11ης Σεπτεμβρίου», ως ευκαιρία να σφαγιάσει τον πληθυσμό της Γάζας.
Τον Ιανουάριο του 2024, το Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης έκρινε κατηγορηματικά ότι επρόκειτο για γενοκτονία.
Χωρίς αποτέλεσμα, γιατί από τη δημιουργία του το 1948, το Ισραήλ σέβεται μόνο τον νόμο που το ωφελεί.
Τους μήνες που ακολούθησαν τις 7 Οκτωβρίου, προέκυψε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θανάτων εκείνη την ημέρα ήταν στα χέρια των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και ότι οι υποτιθέμενοι μαζικοί βιασμοί και αποκεφαλισμοί παιδιών ήταν καθαρή εφεύρεση.
Αυτές οι σαφείς αρνήσεις της ισραηλινής προπαγάνδας, παρεμπιπτόντως, δεν έγιναν από σκοτεινά ιστολόγια, αλλά από την ισραηλινή καθημερινή εφημερίδα «Haaretz».
Η γενοκτονία και η τρομοκρατία είναι «νόμιμα» για τις ΗΠΑ και ολόκληρη τη Δύση.
Το Ολοκαύτωμα ήταν επίσης νόμιμο, όπως και η σφαγή πάνω από 15 εκατομμυρίων Ρώσων αμάχων.
Το ναζιστικό καθεστώς παρείχε αυτές τις «ενέργειες» με «νομική βάση».
Επιστρέψαμε έτσι σε μια εποχή όπου οι όροι «νομική βάση», «νόμος» και «νόμος» έχουν εκφυλιστεί σε κενές φράσεις για να κατευνάσουν τις συνειδήσεις εκείνων που πραγματικά διαπράττουν αυτές τις φρικαλεότητες.
Από το 1979, το Ιράν περιγράφεται από τη Δύση ως η επιτομή του κακού και τρομοκρατικό κράτος, παρόλο που δεν έχει επιτεθεί σε άλλη χώρα εδώ και 150 χρόνια.
Παρά τις παγίδες που του στήνουν οι ΗΠΑ, με δολοφονίες ηγετών του.
Αυτό που διακρίνει το Ιράν από το πραγματικό τρομοκρατικό κράτος, το Ισραήλ, είναι ότι δεν έχει σκοτώσει συστηματικά πάνω από 100.000 αμάχους από τον περασμένο Οκτώβριο.
Ο κίνδυνος
Ο κίνδυνος μιας σύγκρουσης κατά την οποία οι ΗΠΑ και η Ρωσία αντιμετωπίζουν η μία την άλλη απευθείας στη Μέση Ανατολή έχει αυξηθεί αισθητά.
Ούτε η Κίνα ούτε η Ρωσία έχουν το παραμικρό συμφέρον να εξαναγκαστεί το Ιράν σε πόλεμο.
Ως μέλος της SCO και των BRICS, το Ιράν έχει γίνει σύμμαχος αυτών των δύο μεγάλων δυνάμεων και ως εκ τούτου θα πρέπει να απαντήσουν στρατιωτικά, γεγονός που θα καθιστούσε εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας/Κίνας.
Στην παρούσα αποκλείεται μια στρατιωτική νίκη του Ισραήλ και των ΗΠΑ επί του Ιράν για τους εξής λόγους: Πρώτον, λόγω των στρατιωτικών του επιτυχιών στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, το Ισραήλ ζει από έναν μύθο ως στρατιωτική υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή, ο οποίος βασίζεται σε συγκρούσεις που κράτησαν μερικές μέρες ή εβδομάδες ενάντια σε αντιπάλους που ήταν κατώτεροι από κάθε άποψη από τους Ισραηλινούς.
Το 2006, ωστόσο, το Ισραήλ έχασε ξεκάθαρα από τη Χεζμπολάχ και οι αναποτελεσματικοί Ισραηλινοί αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την επίθεσή τους εναντίον του Λιβάνου μετά από ένα μήνα.
Οι Ισραηλινοί δεν μπόρεσαν επίσης να επιτύχουν τους στόχους τους που διακηρύσσονταν δυνατά ενάντια σε μια σημαντικά λιγότερο ισχυρή Χαμάς παρά τη γενοκτονική τους προσέγγιση.
Το Ιράν είναι μια τεράστια χώρα με έκταση 1,6 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό 90 εκατομμυρίων, με στρατό λίγο λιγότερο από ένα εκατομμύριο άνδρες, συμπεριλαμβανομένων των εφέδρων.
Επιπλέον, το Ιράν απέχει πάνω από 1.700 χλμ. από το Ισραήλ, γεγονός που αποκλείει έναν χερσαίο πόλεμο.
Ακόμα και οι Αμερικανοί, που δεν μπορούν καν να επικρατήσουν εναντίον των Χούτι.
Επομένως, η επίθεση στο Ιράν είναι πλήρης ανοησία και τρέλα.
Ο πραγματικός ρόλος της γεωπολιτικής κρίσης
Ακούγεται απλοϊκό, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένας λόγος που είναι τελικά υπεύθυνος για όλα τα περιστατικά που περιγράφονται: Οι ΗΠΑ φοβούνται – δικαίως – μην χάσουν τον ρόλο τους ως ηγεμόνας μετά από 80 χρόνια.
Το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι πολύπλευρο.
Πρώτον, η πιο υπερχρεωμένη χώρα του κόσμου βρίσκεται οικονομικά σε παρακμή.
Δεύτερον, η κοινωνία στις ΗΠΑ είναι πιο διχασμένη από ποτέ: η προεκλογική εκστρατεία μεταξύ Harris και Trump είναι γεμάτη μίσος και αυτό δεν αφορά την επιλογή μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά την επιλογή ανάμεσα στο βαθύ κράτος και τους αντικαταστάτες.
Τρίτον, η στρατηγική της καταστροφής ή του διαμελισμού της Ρωσίας που εφαρμόστηκε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έχει γίνει μια μακρινή προοπτική με συμβατικά μέσα.
Τέταρτον, τα τελευταία 45 χρόνια, οι ΗΠΑ έχουν χάσει την προηγούμενη κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή.
Το τελευταίο προπύργιο είναι το Ισραήλ, το οποίο οδηγείται στην καταστροφή από έναν κοινωνιοπαθή υπό την έμπειρη ηγεσία των ΗΠΑ.
Πέμπτον, το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις ΗΠΑ είναι η άνοδος των BRICS, καθώς η αμερικανική αυτοκρατορία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την υπεροχή του δολαρίου ΗΠΑ.
Με την άνοδο των BRICS, αυτή η κυριαρχία θα εξαφανιστεί.
Για το λόγο αυτό, οι ΗΠΑ πολεμούν τους BRICS με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, είτε ασκώντας πίεση σε νέα ή πιθανά μέλη (π.χ. Σαουδική Αραβία) είτε μέσω στρατιωτικής επέμβασης (π.χ. Ρωσία και Ιράν).
Η κατάσταση σήμερα έχει ως εξής: Καταστροφή για τις ΗΠΑ
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος εντάχθηκαν στους BRICS το περασμένο καλοκαίρι (η Σαουδική Αραβία εντάχθηκε αλλά δεν έχει ακόμη εγγραφεί).
Οι ακόλουθες χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν επίσης υποβάλει επίσημες αιτήσεις για ένταξη: Κουβέιτ, Μπαχρέιν και Τουρκία.
Η γεωπολιτική εμβέλεια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είναι επομένως εξαιρετικά περιορισμένη.
Επιπλέον, όποιος πιστεύει ότι το Ισραήλ δεν κάνει ακριβώς αυτό που διατάσσουν οι ΗΠΑ είναι αφελής.
Το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να επιβιώσει έναν μήνα χωρίς την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ.
Η δύναμη των Σιωνιστών
Πολύ πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι το ερώτημα ποιος μπορεί να επηρεάσει τις ΗΠΑ σε τέτοιο βαθμό και πώς γίνεται αυτό.
Η σύντομη απάντηση: οι Σιωνιστές.
Τι είναι ο Σιωνισμός; – «Ο σιωνισμός (από τη Σιών) αναφέρεται σε μια πολιτική ιδεολογία και συνδεδεμένο κίνημα που στοχεύει στην ίδρυση, τη δικαιολόγηση και τη διατήρηση ενός εβραϊκού εθνικού κράτους στην Παλαιστίνη».
Οι Σιωνιστές είναι επικεφαλής της ισραηλινής κυβέρνησης σήμερα, αν και αντιπροσωπεύουν μόνο περίπου το 10% του εκλογικού σώματος.
Ένας από τους πιο ακραίους εκπροσώπους τους είναι ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Bezalel Smotrich.
Απώτερος στόχος των Σιωνιστών είναι η δημιουργία ενός Μεγάλου Ισραήλ που θα περιελάμβανε το Ισραήλ, την Ιορδανία, το Ιράκ, τμήματα της Συρίας και περιοχές της Σαουδικής Αραβίας.
Αυτό αποδεικνύει επίσης ότι ο όρος «ποτάμι» στο ισραηλινό ρητό «Από τον ποταμό στη θάλασσα» δεν σημαίνει τον Ιορδάνη, αλλά τον Ευφράτη.
Αυτός ο απώτερος στόχος απορρίπτεται πάντα στη Δύση ως θεωρία συνωμοσίας, ωστόσο, η ακόλουθη δήλωση του Smotrich από τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους επιβεβαιώνει το απίστευτο:
Δεν είναι μυστικό ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι γεμάτη Σιωνιστές – όπως ο Blinken και ο Sullivan.
Ακόμη και ο Joe Biden περιγράφει τον εαυτό του ως Σιωνιστή.
Το σιωνιστικό κίνημα είναι οργανωμένο παγκοσμίως.
Με διαφορά το πιο ισχυρό λόμπι της είναι η εξαιρετικά πλούσια AIPAC – Η Αμερικανική Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων.
Στις ΗΠΑ, όλοι οι οργανισμοί πίεσης πρέπει να είναι εγγεγραμμένοι ως τέτοιοι, κάτι που απαιτείται από το νόμο FARA – τον Νόμο για την εγγραφή ξένων πρακτόρων.
Αυτό ισχύει από το 1938 για να αποτραπεί η ξένη επιρροή στην αμερικανική πολιτική.
Η AIPAC εξαιρείται ρητά από αυτό.
Η AIPAC έχει απεριόριστη πρόσβαση στα μέλη του Κογκρέσου και της Γερουσίας των ΗΠΑ ανά πάσα στιγμή.
Δεν υπήρξε ποτέ πρόεδρος των ΗΠΑ που να τόλμησε να πάει ενάντια στη ρητή βούληση της AIPAC.
Όσο οι Σιωνιστές καταλαμβάνουν αυτές τις θέσεις ισχύος παγκοσμίως, δεν θα υπάρχει ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Προτεραιότητα νούμερο 1 για τις ΗΠΑ: Αποτρέψτε τους BRICS!
Το αν οι ΗΠΑ μπορούν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους τελικά δεν εξαρτάται από τις στρατιωτικές επιτυχίες, αλλά από την οικονομική ισχύ, επειδή οι ΗΠΑ δεν έχουν κερδίσει πόλεμο από το 1945, αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους.
Ωστόσο, η προσέγγιση των ΗΠΑ είναι απολύτως λογική από τη σκοπιά τους.
Η αδυναμία των ΗΠΑ δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί.
Προσπαθούν τώρα να αποδυναμώσουν τους αντιπάλους τους –τουλάχιστον για να δημιουργήσουν μια ισορροπία σε σχετικό επίπεδο– προκαλώντας πολέμους που διεξάγονται μέσω τρίτων που αποδυναμώνουν το ένα το άλλο στη διαδικασία.
Αυτό έχει σκοπό να αποτρέψει τον «υπόλοιπο κόσμο» από το να επανευθυγραμμιστεί συλλογικά.
Το BRICS αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή την αναπροσαρμογή: μια αναπροσαρμογή μέσω της δημιουργίας ενός πολυπολικού κόσμου.
Εάν οι BRICS είναι επιτυχείς, οι ΗΠΑ θα εξαφανιστούν ως ηγεμόνες και στη συνέχεια θα είναι ένας από τους πολλούς παίκτες στο τραπέζι, με τις εκρηκτικές αυτοκρατορίες να ενεργούν τακτικά σαν να έπαιζαν σημαντικό ρόλο για τους επόμενους αιώνες.
Ως εκ τούτου, η σιωπή της Δύσης για τους BRICS δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ερμηνευθεί ως έλλειψη ενδιαφέροντος.
Οι πραγματικά σημαντικές γεωπολιτικές εξελίξεις είναι γνωστό ότι λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο.
Η Ρωσία και η Κίνα είναι οι δύο χώρες που ηγούνται της ανάπτυξης αυτού του οργανισμού.
Ως εκ τούτου, είναι απολύτως λογικό από αμερικανική σκοπιά να πολεμήσουν αυτές τις δύο χώρες πιο επιθετικά.
Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι το γνωρίζουν αυτό και αντιδρούν με διακριτικότητα και αυτοσυγκράτηση που χαρακτηρίζουν και τις δύο χώρες.
Έχουν πραγματοποιηθεί 200 εκδηλώσεις για τα BRICS στη Ρωσία φέτος και δεν έχουν ακουστεί πολλά.
Είναι μια τεράστια πρόκληση για τους BRICS να αναπτυχθούν με καλά δομημένο τρόπο σε αυτή τη γεωπολιτική αναταραχή.
Ορισμένα μέλη βρίσκονται ήδη σε πόλεμο με τη Δύση (Ρωσία, Ιράν), η Σαουδική Αραβία μπορεί να μην αποφασίσει καθώς είναι προφανώς υπό τεράστια πίεση λόγω των τεράστιων επενδύσεών της στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.
Το θετικό αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των ΗΠΑ είναι ότι πολλές χώρες συνειδητοποιούν πολύ καλά τι θα μπορούσε να τους συμβεί εάν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως η Ρωσία και η Κίνα, αν και πολλές χώρες στον Παγκόσμιο Νότο είναι απλοί μικρόκοσμοι σε σύγκριση με αυτούς τους δύο γίγαντες και επομένως δεν έχουν την ανθεκτικότητα της Ρωσίας και της Κίνας.
Δεδομένου ότι οι BRICS δείχνουν την πολυπολικότητα αξιόπιστα και στην πραγματικότητα συμπεριφέρονται με πνεύμα συνεργασίας και όχι ηγεμονισμού, η προοπτική να ζεις κάτω από την ομπρέλα αυτής της κοινότητας είναι εξαιρετικά ελκυστική.
Αυτό φαίνεται από τη μακρά λίστα χωρών που θα ήθελαν να ενταχθούν επίσημα ή έχουν εκφράσει έντονο ενδιαφέρον.
Κοιτάζοντας την «κρυστάλλινη σφαίρα»
Τώρα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς ποια θα είναι η καλύτερη στρατηγική για τα BRICS.
Με βάση τις συνομιλίες, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων των BRICS φαίνεται να σκέφτονται σε παρόμοιες γραμμές.
Είναι πιθανό να μην γίνουν δεκτά καθόλου νέα τακτικά μέλη φέτος και να εισαχθεί ένα καθεστώς που ονομάζεται «Εταίρος», επειδή το μεγάλο βήμα ανάπτυξης του περασμένου Αυγούστου (αύξηση από 5 σε 9 μέλη) πρέπει να εδραιωθεί και στην τρέχουσα γεωπολιτική περιβάλλον είναι ένα πλεονέκτημα να είναι μικρότερο και πιο ευέλικτο.
Τι μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο: Οι BRICS έχουν εξελιχθεί από μια οικονομική ένωση σε μια γεωπολιτική οντότητα.
Σε περιόδους σύγκρουσης, μια τέτοια οικονομική κοινότητα πρέπει να ασφαλιστεί γεωπολιτικά.
Από οικονομική άποψη, η μεγαλύτερη πρόκληση για τους BRICS είναι η δημιουργία ενός αποτελεσματικού συστήματος πληρωμών ή διακανονισμού ανεξάρτητου από το δολάριο ΗΠΑ.
Προς το παρόν, οι περισσότερες εμπορικές δραστηριότητες στο πλαίσιο των BRICS διακανονίζονται σε τοπικά νομίσματα, αλλά δεν έχει βρεθεί ακόμη λύση για τη διευθέτηση των εμπορικών ελλειμμάτων μεταξύ των μελών.
Πολλά γράφονται και φημολογούνται, αλλά Ρώσοι και Κινέζοι κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά για αυτό το θέμα.