Oι ΒRICS μετά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής των μελών αποφάσισαν μία γεωπολιτική επέκταση με την εισδοχή έξι νέων χωρών (Ιράν. Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Αίγυπτος, Αιθιοπία και Αργεντινή) που σε συνδυασμό με την επίσης επικείμενη είσοδο σε αυτούς και της Βενεζουέλας θα τους επιτρέψει να ελέγχουν το 65% των παγκόσμιων πετρελαϊκών αποθεμάτων, όταν οι G7 θα ελέγχουν μόλις το… 4%!
Φυσικά, οι μεγάλοι κερδισμένοι από τις εξελίξεις αυτές είναι πρώτα απ’ όλα η Ρωσία η οποία παρακάμπτει τις αμερικανικές οικονομικές κυρώσεις και μπορεί να πουλάει με ευκολία τους ενεργειακούς της πόρους σε «πελάτες» που «διψούν» για φθηνή ενέργεια και η Κίνα η οποία εξασφαλίζει την ενεργειακή της αυτονομία.
Οι συναλλαγές θα γίνονται μεταξύ των εθνικών τους νομισμάτων και ήδη η Ινδία παρήγγειλε 1 δισ. βαρέλια πετρελαίου από την Σ.Αραβία που θα πληρωθούν με ινδικές ρουπίες και όχι δολάρια!
Ο τελικός σκοπός όμως είναι να δημιουργήσουν μία γεωστρατηγική συμμαχία στα πρότυπα του ΝΑΤΟ που θα τους επιτρέπει να προβάλουν ισχύ σε όλο τον πλανήτη με μία ουσιαστική διαφορά από την Δύση:
Οι πρώτες ύλες και η ενέργεια βρίσκονται στην «επικράτεια» των ΒRICS.
Η Σ.Αραβία, το Ιράν και τα ΗΑΕ είναι γνωστοί ενεργειακοί γίγαντες, ενώ η Αίγυπτος και η Αιθιοπία ελέγχουν την Διώρυγα του Σουέζ και τις οδούς της Ανατολικής Αφρικής.
Η Αιθιοπία μάλιστα είναι μία χώρα 120 εκατ. κατοίκων με ισχυρές για την Αφρική ένοπλες δυνάμεις, που μπορεί να παίξει τον ρόλο του τοποτηρητή σε μία ευρεία περιοχή.
Η Αργεντινή είναι μία διατροφική υπερδύναμη. Τα τρόφιμα θα χρησιμοποιηθούν ως όπλο τα επόμενα χρόνια.
Ο προεδρος του Ιράν Ιμπραήμ Ραΐζι ήταν σαφής: «Θα χρησιμοποιούμε τα εθνικά μας νομίσματα και τους μηχανισμούς των ΒRICS για πληρωμές και οικονομικές διευθετήσεις»
Αυτό σημαίνει πως οι αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν και της Ρωσίας καθίστανται εντελώς άχρηστες.
Ειδικά το Ιράν θα μπορεί πλέον να συναλλάσσεται με πολύ μεγάλες οικονομικές αγορές και να προμηθεύεται οτιδήποτε χρειάζεται από αυτές.
Όλες αναμένεται να ενταχθούν επίσημα την 1η Ιουλίου του 2024.
Η απώλεια ελέγχου των παγκόσμιων πετρελαϊκών αποθεμάτων είναι και η αιτία της απότομης στροφής των χωρών της Δύσης προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με την ελπίδα πως θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν την ενέργεια που δεν θα διαθέτουν πλέον από εναλλακτικούς πόρους.
Ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο στην παρούσα στιγμή. Γιατί και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας απαιτούν μεγάλες ποσότητες πρώτων υλών που δεν βρίσκονται στις δυτικές χώρες.
Ποιος βρίσκεται στην σωστή πλευρά της ιστορίας;