Γύρνα μπούμερανγκ ο πόλεμος στην Ουκρανία
Όλοι θέλουν να επιβιβαστούν στο BRICS Express, δηλώνει ο πολιτικός αναλυτής Ρ. Escobar, γεγονός που υποδηλώνει την στρατηγική υποχώρηση των ΗΠΑ.
Η Ευρασία μεγαλώνει συνεχώς, καθώς οι χώρες παρατάσσονται για να ενταχθούν στις BRICS και τον SCO υπό την ηγεσία της Κίνας και της Ρωσίας και εις βάρος της Δύσης, γεγονός που οδηγεί στη δύση της την πλανητική υπεροχή που τόσο απελπισμένα προσπαθούν να διατηρήσουν οι ΗΠΑ.
Ας ξεκινήσουμε με αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μια ιστορία του παγκόσμιου εμπορίου του Νότου μεταξύ δύο μελών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), περιγράφει ο πολιτικός αναλυτής Pepe Escobar στο The Crandle.
Στην καρδιά του βρίσκεται το ήδη διαβόητο drone Shahed-136 – ή Geranium-2, στη ρωσική του ονομασία: το AK-47 του μεταμοντέρνου εναέριου πολέμου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγόρησαν την Τεχεράνη ότι εξοπλίζει τις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Τόσο για την Τεχεράνη όσο και για τη Μόσχα, το από άποψη σχέσης ποιότητας-τιμής, εξαιρετικά αποτελεσματικό σούπερ drone που αφήνεται ελεύθερο στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας είναι ένα κρατικό μυστικό: η ανάπτυξή του προκάλεσε σωρεία αρνήσεων και από τις δύο πλευρές.
Είτε αυτά τα drones κατασκευάζονται στο Ιράν, είτε ο σχεδιασμός αγοράστηκε και η κατασκευή πραγματοποιείται στη Ρωσία (πιο ρεαλιστική εκδοχή), δεν έχει σημασία.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ οπλίζουν την Ουκρανία μέχρι τέλους κατά της Ρωσίας.
Η Αυτοκρατορία είναι ένας de facto αρχηγός του πολέμου μέσω μιας σειράς «συμβούλων», εκπαιδευτών, μισθοφόρων, βαρέων όπλων, πυρομαχικών, δορυφορικών πληροφοριών και ηλεκτρονικού πολέμου.
Και όμως οι «αυτοκρατορικοί λειτουργοί» ορκίζονται ότι δεν είναι μέρος του πολέμου.
Για άλλη μια φορά λένε ψέματα, επισημαίνει ο πολιτικός αναλυτής.
Πρόκειται για μια ακόμη γραφική περίπτωση της «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες», τους οποίους θέτει ο ηγεμόνας που αποφασίζει πάντα ποιοι κανόνες ισχύουν και πότε.
Όποιος αντιτίθεται σε αυτούς είναι εχθρός της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας» ή οποιασδήποτε κοινοτοπίας και θα πρέπει –αν μη τι άλλο– να τιμωρείται με αυθαίρετες κυρώσεις.
Στην περίπτωση του υπό κυρώσεις εδώ και δεκαετίες Ιράν, το αποτέλεσμα ήταν… ένας ακόμη γύρος κυρώσεων.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, σύμφωνα με το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν (IRGC), τουλάχιστον 22 έθνη μπαίνουν στην ουρά επειδή θέλουν επίσης να μπουν στο αυλάκι της… Shahed.
Ακόμη και ο ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης, ο Ayatollah ali-Khamenei.
Ο αγώνας προς τα BRICS+
Αυτό που πραγματικά «πέτυχε» το νέο πακέτο κυρώσεων κατά του Ιράν είναι να δώσει ένα επιπλέον πλήγμα στην ολοένα και πιο προβληματική υπογραφή της ανανεωμένης πυρηνικής συμφωνίας στη Βιέννη.
Περισσότερο ιρανικό πετρέλαιο στην αγορά θα ανακουφίσει στην πραγματικότητα τη δύσκολη θέση της Ουάσιγκτον μετά το πρόσφατο επικό σνομπάρισμα από τον ΟΠΕΚ+.
Ωστόσο, η ιρανοφοβία –όπως και η ρωσοφοβία– επικρατεί πάντα για τους Strauss/νεοσυνήγορους του πολέμου που είναι υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους υποτελείς τους.
Εδώ, υπάρχει άλλη μια εχθρική κλιμάκωση τόσο στις σχέσεις Ιράν-ΗΠΑ όσο και στις σχέσεις Ιράν-ΕΕ, καθώς οι Βρυξέλλες επέβαλαν επίσης κυρώσεις στην κατασκευάστρια εταιρεία Shahed Aviation Industries και σε τρεις Ιρανούς στρατηγούς.
Συγκρίνοντας το drone Bayraktar TB2, με τα «γεράνια στον ουρανό» (Russia’s Geraniums) είναι η μέρα με την νύχτα: το πρώτο έχει άθλια απόδοση στο πεδίο της μάχης.
Το Κίεβο προσπάθησε να πείσει τους Τούρκους να χρησιμοποιήσουν ένα εργοστάσιο όπλων Motor Sich στην Ουκρανία ή να δημιουργήσουν μια νέα εταιρεία στην Transcarpathia/Lviv για την κατασκευή των Bayraktars.
Ο 84χρονος ολιγάρχης πρόεδρος της Motor Sich, Vyacheslav Boguslayev, κατηγορήθηκε για προδοσία λόγω των δεσμών του με τη Ρωσία και ενδέχεται να ανταλλαχθεί με Ουκρανούς αιχμαλώτους πολέμου.
Στο τέλος, η συμφωνία απέτυχε λόγω του εξαιρετικού ενθουσιασμού της Άγκυρας να εργαστεί για τη δημιουργία ενός νέου κόμβου φυσικού αερίου στην Τουρκία – μια προσωπική πρόταση του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin στον Τούρκο ομόλογό του Recep Tayyip Erdogan.
Και αυτό μας φέρνει στην προοδευτική διασύνδεση μεταξύ των BRICS και του 9μελούς SCO – με την οποία αυτή η περίπτωση στρατιωτικού εμπορίου Ρωσίας-Ιράν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη.
Ο SCO, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία, είναι ένας πανευρασιατικός θεσμός που αρχικά επικεντρώθηκε στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας αλλά τώρα προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στη γεωοικονομική –και γεωπολιτική– συνεργασία.
Oι BRICS, με επικεφαλής την τριάδα της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας, επικαλύπτονται με την ατζέντα της SCO γεωοικονομικά και γεωπολιτικά, επεκτείνοντάς την στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και πιο πέρα: αυτή είναι η έννοια των BRICS+, που αναλύθηκε λεπτομερώς σε πρόσφατη έκθεση του Valdai Club και πλήρως που αγκαλιάστηκε από τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.
Η έκθεση σταθμίζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τριών σεναρίων που αφορούν πιθανούς, επερχόμενους υποψηφίους BRICS+:
Πρώτον, τα έθνη που προσκλήθηκαν από το Πεκίνο να συμμετάσχουν στη σύνοδο κορυφής BRICS του 2017 (Αίγυπτος, Κένυα, Μεξικό, Ταϊλάνδη, Τατζικιστάν).
Δεύτερον, τα έθνη που συμμετείχαν στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών των BRICS τον Μάιο του 2022 (Αργεντινή, Αίγυπτος, Ινδονησία, Καζακστάν, Νιγηρία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη, Ταϊλάνδη).
Τρίτον, βασικές οικονομίες της G20 (Αργεντινή, Ινδονησία, Μεξικό, Σαουδική Αραβία, Τουρκία).
Και μετά υπάρχει το Ιράν, το οποίο έχει ήδη δείξει ενδιαφέρον να ενταχθεί στις BRICS.
Ο Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa επιβεβαίωσε πρόσφατα ότι «αρκετές χώρες» πεθαίνουν απολύτως να ενταχθούν στους BRICS.
Ανάμεσά τους, ένας κρίσιμος παίκτης της Δυτικής Ασίας: η Σαουδική Αραβία.
Αυτό που το κάνει ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι μόλις πριν από τρία χρόνια, υπό την κυβέρνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, ο διάδοχος του θρόνου Mohamed bin Salman (MbS) – ο πραγματικός ηγέτης του βασιλείου – είχε βάλει σκοπό να ενταχθεί σε ένα είδος αραβικού ΝΑΤΟ ως προνομιούχος αυτοκρατορικός σύμμαχος.
Διπλωματικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι την επομένη της αποχώρησης των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, οι απεσταλμένοι του MbS (Σαουδική Αραβία) ξεκίνησαν σοβαρές διαπραγματεύσεις τόσο με τη Μόσχα όσο και με το Πεκίνο.
Υποθέτοντας ότι οι BRICS εγκρίνουν την υποψηφιότητα του Ριάντ το 2023 με την απαραίτητη συναίνεση, μετά βίας μπορεί κανείς να φανταστεί τις καταστροφικές συνέπειες για το πετροδολάριο.
Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να μην υποτιμάται η ικανότητα των ελεγκτών εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ να προκαλούν τον όλεθρο.
Ο μόνος λόγος που η Ουάσιγκτον ανέχεται το καθεστώς του Ριάντ είναι το πετροδολάριο.
Δεν επιτρέπεται στους Σαουδάραβες να ακολουθήσουν μια ανεξάρτητη, πραγματικά κυρίαρχη εξωτερική πολιτική.
Εάν συμβεί αυτό, η γεωπολιτική αναδιάταξη δεν θα αφορά μόνο τη Σαουδική Αραβία αλλά ολόκληρο τον Περσικό Κόλπο.
Ωστόσο, αυτό είναι όλο και πιο πιθανό αφού ο ΟΠΕΚ+ επέλεξε de facto το μονοπάτι BRICS/SCO με επικεφαλής τη Ρωσία-Κίνα – σε κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί ως «ήπια» πρόγευση για το τέλος του πετροδολαρίου.
Η τριάδα Ριάντ-Τεχεράνη-Άγκυρα
Το Ιράν έκανε γνωστό το ενδιαφέρον του να ενταχθεί στις BRICS πριν από τη Σαουδική Αραβία.
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές του Περσικού Κόλπου, έχουν ήδη εμπλακεί σε μυστικές συνεννοήσεις μέσω του Ιράκ που προσπαθεί να συνεννοηθεί.
Σύντομα θα ακολουθήσει και η Τουρκία – σίγουρα στα BRICS και πιθανώς στο SCO, όπου η Άγκυρα φέρει επί του παρόντος την ιδιότητα του εξαιρετικά ενδιαφερόμενου παρατηρητή.
Φανταστείτε τώρα αυτή την τριάδα – Ριάντ, Τεχεράνη, Άγκυρα – να ενώνεται στενά με τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα (τον πραγματικό πυρήνα των BRICS) και τελικά στο SCO, όπου το Ιράν είναι ακόμη το μόνο έθνος της Δυτικής Ασίας που έχει ενταχθεί ως πλήρες μέλος.
Το στρατηγικό πλήγμα στην Αυτοκρατορία την βγάζει από τον… χάρτη.
Οι συζητήσεις που οδηγούν στις BRICS+ επικεντρώνονται στην απαιτητική πορεία προς ένα παγκόσμιο νόμισμα που υποστηρίζεται από εμπορεύματα, ικανό να παρακάμψει την υπεροχή του δολαρίου ΗΠΑ.
Πολλά βήματα δείχνουν προς την αύξηση της συμβίωσης μεταξύ BRICS+ και SCO.
Τα κράτη μέλη του τελευταίου έχουν ήδη συμφωνήσει σε έναν οδικό χάρτη για τη σταδιακή αύξηση του εμπορίου σε εθνικά νομίσματα σε αμοιβαίους διακανονισμούς.
Η Κρατική Τράπεζα της Ινδίας – ο κορυφαίος δανειστής της χώρας – ανοίγει ειδικούς λογαριασμούς σε ρουπίες για το εμπόριο που σχετίζεται με τη Ρωσία.
Το ρωσικό φυσικό αέριο προς την Τουρκία θα πληρωθεί 25% σε ρούβλια και τουρκικές λίρες, με έκπτωση 25% που ζήτησε προσωπικά ο Erdogan από τον Putin.
Η ρωσική τράπεζα VTB ξεκίνησε μεταφορές χρημάτων στην Κίνα σε γιουάν, παρακάμπτοντας το SWIFT, ενώ η Sberbank άρχισε να δανείζει χρήματα σε γιουάν.
Η ρωσική ενεργειακή εταιρεία Gazprom συμφώνησε με την Κίνα ότι οι πληρωμές για την προμήθεια φυσικού αερίου θα πρέπει να μετατοπιστούν σε ρούβλια και γιουάν, ομοιόμορφα κατανεμημένα.
Το Ιράν και η Ρωσία ενοποιούν τα τραπεζικά τους συστήματα για το εμπόριο σε ρούβλια/ριάλ.
Η Κεντρική Τράπεζα της Αιγύπτου κινείται για να δημιουργήσει έναν δείκτη για τη λίρα – μέσω μιας ομάδας νομισμάτων συν χρυσό – για να απομακρύνει το εθνικό νόμισμα από το δολάριο ΗΠΑ.
Και μετά υπάρχει το έπος του TurkStream.
Το δώρο του κόμβου αερίου
Η Άγκυρα εδώ και χρόνια προσπαθεί να τοποθετηθεί ως προνομιακός κόμβος φυσικού αερίου Ανατολής-Δύσης.
Μετά τη δολιοφθορά των Nord Streams, ο Putin πρόσφερε στο πιάτο στην Τουρκία, την δυνατότητα να αυξήσει τις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου στην ΕΕ μέσω ενός τέτοιου κόμβου.
Το τουρκικό υπουργείο Ενέργειας δήλωσε ότι η Άγκυρα και η Μόσχα έχουν ήδη καταλήξει σε κατ’ αρχήν συμφωνία.
Αυτό θα σημαίνει στην πράξη ότι η Τουρκία θα ελέγχει τη ροή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη όχι μόνο από τη Ρωσία αλλά και το Αζερμπαϊτζάν και μεγάλο μέρος της Δυτικής Ασίας, ίσως ακόμη και να περιλαμβάνει το Ιράν, καθώς και τη Λιβύη στη βορειοανατολική Αφρική.
Οι τερματικοί σταθμοί LNG στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και την ίδια την Τουρκία ενδέχεται να ολοκληρώσουν το δίκτυο.
Το ρωσικό αέριο ταξιδεύει μέσω των αγωγών TurkStream και Blue Stream.
Η συνολική χωρητικότητα των ρωσικών αγωγών είναι 39 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως.
Ο TurkStream προβλεπόταν αρχικά ως τετράκλωνος αγωγός, ονομαστικής χωρητικότητας 63 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως.
Ως έχει, μόνο δύο σκέλη – συνολικής χωρητικότητας 31,5 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων – έχουν κατασκευαστεί.
Επομένως, μια επέκταση θεωρητικά είναι κάτι παραπάνω από εφικτή – με όλο τον εξοπλισμό που κατασκευάζεται στη Ρωσία.
Το πρόβλημα, για άλλη μια φορά, είναι η τοποθέτηση των σωλήνων.
Τα απαραίτητα πλοία ανήκουν στον ελβετικό Όμιλο Allseas – και η Ελβετία είναι μέρος της τρέλας των κυρώσεων.
Στη Βαλτική Θάλασσα, ρωσικά σκάφη χρησιμοποιήθηκαν για την ολοκλήρωση της κατασκευής του Nord Stream 2.
Αλλά για μια επέκταση του TurkStream, θα χρειαζόταν να λειτουργήσουν πολύ πιο βαθιά στον ωκεανό.
Ο TurkStream δεν θα είναι σε θέση να αντικαταστήσει πλήρως τον Nord Stream, καθώς μεταφέρει πολύ μικρότερους όγκους.
Η ανοδική πορεία για τη Ρωσία δεν ακυρώνεται από την αγορά της ΕΕ.
Προφανώς η Gazprom θα αντιμετώπιζε τις σημαντικές επενδύσεις για παράταση μόνο εάν υπάρχουν σιδερένιες εγγυήσεις για την ασφάλειά της.
Και υπάρχει το πρόσθετο μειονέκτημα ότι η επέκταση θα μεταφέρει επίσης αέριο από ανταγωνιστές της Ρωσίας.
Ό,τι κι αν συμβεί, το γεγονός παραμένει ότι ο συνδυασμός ΗΠΑ-ΗΒ εξακολουθεί να ασκεί μεγάλη επιρροή στην Τουρκία – και η BP, η Exxon Mobil και η Shell, για παράδειγμα, είναι φορείς σχεδόν σε κάθε έργο εξόρυξης πετρελαίου στη Δυτική Ασία.
Επομένως, σίγουρα θα παρέμβουν στον τρόπο λειτουργίας του τουρκικού κόμβου φυσικού αερίου, καθώς και στον καθορισμό της τιμής του φυσικού αερίου.
Η Μόσχα πρέπει να σταθμίσει όλες αυτές τις μεταβλητές πριν δεσμευτεί για ένα τέτοιο έργο.
Το ΝΑΤΟ, φυσικά, θα αντιδράσει.
Αλλά μην υποτιμάτε ποτέ τον ειδικό στα στοιχήματα αντιστάθμισης κινδύνου, τον Σουλτάνο Erdogan.
Η ιστορία του τόσο με τις BRICS όσο και με τον SCO μόλις ξεκινά.
