Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα. Οι παλιοί συσχετισμοί και ισορροπίες ανατρέπονται με ένα ρυθμό που εκπλήσσει. Οι BRICS καλούν την Τουρκία και την Αργεντινή στην Σύνοδο τους και κατά παράδοξο τρόπο, γίνονται, εξαιτίας κυρίως της Κίνας, υπέρμαχοι του “παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου” ενάντια στον Τραμπ. Ο Τραμπ όπως είπε ο Κίσινγκερ, είναι από τους ανθρώπους της ιστορίας που εμφανίζονται σπανίως για να σηματοδοτήσουν το τέλος μιας εποχής. Δυστυχώς, ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί και μόνο μετρημένοι στα δάκτυλα έχουν συνειδητοποιήσει την πρόκληση που αυτή η νέα κατάσταση, η οποία αναδύεται, αντιπροσωπεύει για μια Ελλάδα αγκιστρωμένη στον ευρωατλαντισμό.
Στο δίλημμα “ελεύθερο εμπόριο’‘, το οποίο ενισχύει τους πιο ισχυρούς, ή ”προστατευτισμός”, ο οποίος προκαλεί κινδύνους αναμετρήσεων, απαντάμε με το “δίκαιο εμπόριο” και τον αντιϊμπεριαλιστικό αγώνα για έναν διαφορετικό κόσμο.
Ν.Ζ
Η Iskra αναδημοσιεύει ενδιαφέρον άρθρο του Κώστα Ράπτη από το capital.gr:
Οι BRICS απαντούν στις προκλήσεις Τραμπ
Ενόσω ακόμη το αμερικανικό πολιτικό σύστημα διαπερνάται από βαθιές διαιρετικές γραμμές και ο Αμερικανός πρόεδρος δρομολογεί εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, διαπραγματεύεται τη λήψη ανάλογων μέτρων κατά της Ε. Ε. ή υπόσχεται μια δίχως προηγούμενο κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με το Ιράν, στο Γιοχάνεσμπουργκ οι ηγέτες της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νοτίου Αφρικής, μαζί με τους ηγέτες της Αργεντινής, της Τουρκίας και της Τζαμάικα, ως επίτιμους προσκεκλημένους, επέλεγαν έναν διαφορετικό τόνο.
Πρώτα πρώτα, η διακήρυξη του Γιοχάνεσμπουργκ υπογραμμίζει την ανάγκη για μιαν “ανοιχτή παγκόσμια οικονομία”. Σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ, μετά από πολλές δεκαετίες επιστρέφουν σε μια παραλλαγή προστατευτισμού, έχει ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τις χώρες του “Νότου” να υιοθετούν τη ρητορική του ελεύθερου εμπορίου.
Η ομιλία του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ υπήρξε από αυτή την άποψη ενδεικτική της διεκδίκησης ενός εναλλακτικού προτύπου παγκοσμιοποίησης που να συνδυάζει το ελεύθερο εμπόριο με την ανάπτυξη: “Εμείς οι χώρες των BRICS θα πρέπει σταθερά να προωθήσουμε μια ανοιχτή παγκόσμια οικονομία, να έχουμε αποφασιστικότητα στην απόρριψη των μονομερών ενεργειών και του προστατευτισμού, να προωθούμε την απελευθέρωση και τη διευκόλυνση του εμπορίου και των επενδύσεων και από κοινού να οδηγήσουμε την παγκόσμια οικονομία προς ένα πιο ανοιχτό και συμπεριληπτικό χαρακτήρα, με ισορροπημένη ανάπτυξη και αποτελέσματα win-win για όλους”.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι BRICS διεκδικούν τον πρωτοπόρο ρόλο στα ζητήματα που αφορούν την καινοτομία και ό,τι περιγράφουν ως Νέα Βιομηχανική Επανάσταση. Η “Συνεργασία για τη Νέα Βιομηχανική Επανάσταση” (PartnNIR) προβάλλει ως η πλατφόρμα που θα απαντήσει στη μεγάλη πρόκληση των τομών στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα σε παγκόσμια κλίμακα και ταυτόχρονα θα διεκδικήσει να αποσπάσει από τις ΗΠΑ την πρωτοκαθεδρία στην καινοτομία.
Ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο είναι αυτό προς το παρόν εφικτό, ενσωματώνεται πάντως σε μια ρητορική παγκόσμιας συνεργασίας, την ώρα που η αμερικανική πλευρά μιλά απλώς για τους δασμολογικούς όρους του παγκοσμίου εμπορίου.
Από την άλλη, η διακήρυξη των BRICS συνιστά και μια συνολική τοποθέτηση στις ανοιχτές διεθνείς κρίσεις της περιόδου. Παρότι τέτοιες αναφορές υπήρχαν και σε προηγούμενες συναντήσεις, αυτή τη φορά αποκτούν ιδιάζουσα σημασία.
Έτσι, η αναφορά του Σι Τζινπίνγκ στην ανάγκη για “ένα νέο είδος διεθνών σχέσεων”, αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση της τρέχουσας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και των πολώσεων πάνω στις οποίες στηρίζεται. Ιδιαίτερη σημασία έχει η αναφορά στην ανάγκη να “εξασφαλιστεί η πλήρης και αποτελεσματική εφαρμογή” της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, παρά την αμερικανική μονομερή απόφαση για αποχώρηση από αυτήν και για επιβολή νέων κυρώσεων.
Την ώρα που ο πόλεμος λέξεων ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τους εκπροσώπους του ιρακινού καθεστώτος, όπως ο υποστράτηγος των Φρουρών της Επανάστασης Κάσεμ Σουλεϊμανί, έχει φτάσει σε οριακό επίπεδο, η αναφορά αυτή υπενθυμίζει ότι, ειδικά για τη Ρωσία και την Κίνα, το Ιράν παραμένει σημαντικός πολιτικός και οικονομικός εταίρος.
Σε αυτό το φόντο αποκτά ιδιαίτερη σημασία και ο τρόπος με τον οποίο προωθείται η στρατηγική BRICS Plus. Αυτή πλέον δεν αφορά μόνον την πρόσκληση σε επιπλέον χώρες ή τη διεύρυνση των συνεργασιών. Η νέα προοπτική αφορά το συντονισμό σε ενιαία πλατφόρμα οικονομικών συνεργασιών, ενός συνόλου από περιφερειακές ολοκληρώσεις όχι μόνο στην Ευρασία αλλά και στην αφρικανική ήπειρο και τη Λατινική Αμερική.
Από προσπάθεια των ισχυρών αναδυόμενων οικονομιών για αυξημένη παρουσία στη διεθνή σκηνή, ολοένα και περισσότερο, το πλέγμα των συνεργασιών, διμερών και πολυμερών, γύρω από τις BRICS διεκδικεί να διαμορφώσει έναν εναλλακτικό όχι μόνο οικονομικό αλλά και πολιτικό πόλο μέσα στο διεθνές σύστημα, κάνοντας πιο περίπλοκο το έδαφος της αμερικανικής προσπάθειας για επανακατοχύρωση μιας πρωτοκαθεδρίας που ολοένα και λιγότερο δείχνει αδιαμφισβήτητη.