Από τότε που η ανθρωπότητα χωρίστηκε σε πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και ανίσχυρους, έχει συγκεντρώσει τεράστια εμπειρία από την “καλοσύνη” των πλουσίων. 18 και κάτι αιώνες πριν από το “η ιδιοκτησία είναι κλοπή” του Προυντόν, γράφτηκε στα ευαγγέλια το περίφημο “Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν” – πιο εύκολα περνάει καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας παρά πλούσιος στη βασιλεία του Θεού.
Όσο όμως η ανθρωπότητα συσσωρεύει την εμπειρία αυτή, τόσο οι πλούσιοι “φιλάνθρωποι” προσπαθούν να μας πείσουν για το εσφαλμένο της. Βασιλιάδες και ευγενείς παλιότερα, μεγιστάνες του χρήματος σήμερα, δε φείδονται προσπαθειών για να πείσουν τους υποτελείς τους ότι όσα κάνουν τα κάνουν για το καλό των τελευταίων.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μπιλ Γκέιτς – όχι επειδή διαφέρει από άλλους, αλλά επειδή, μαζί με το Σόρος, είναι ίσως οι πιο γνωστές αλλά και οι πιο χαρακτηριστικές από τις πάμπολλες περιπτώσεις. Ο Γκέιτς, σύμφωνα με το Forbes, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι ο 14ος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη, ενώ παλιότερα ήταν πρώτος.
Η “φάμπρικα” της φιλανθρωπίας του Γκέιτς ξεκίνησε πριν από μερικές δεκαετίες, όταν ο τελευταίος κλήθηκε να καταθέσει στο κογκρέσο των ΗΠΑ για τις μονοπωλιακές πρακτικές της εταιρίας Microsoft που είχε ιδρύσει και διεύθυνε τότε. Ο τρόπος που απάντησε στις απαντήσεις των βουλευτών, ουσιαστικά “δουλεύοντάς” τους και μη δίνοντας καμία ουσιαστική απάντηση, είχε εξοργίσει τους τελευταίους και είχε πάρει μεγάλη έκταση και στον τύπο. Κατόπιν αυτού, Γκέιτς και οι σύμβουλοί του συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε με κάποιον τρόπο να αλλάξουν το κλίμα. Συναντήθηκε λοιπόν ο Γκέιτς με τον Μπάφετ και συμφώνησαν να δωρίσουν ο καθένας τουλάχιστον το μισό της περιουσίας του σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που θα ίδρυαν, και θα έλεγχαν. Ο Γκέιτς είχε ασχοληθεί με “φιλανθρωπικό” έργο από παλιότερα, σε πολύ μικρότερο όμως βαθμό, δηλώνοντας ότι είχε επηρεαστεί από το φιλανθρωπικό έργο της εγκληματικής οικογένειας Ροκεφέλερ.
Το πρώτο θέμα με την ιδιότυπη φιλανθρωπία τους είναι ότι τα “φιλανθρωπικά” ιδρύματα που ίδρυσαν χρησιμοποιούνται σαν όχημα των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων και μάλιστα με ιδιαίτερα αδιαφανή τρόπο. Δεδομένου ότι διατηρούν τον απόλυτο έλεγχο των “φιλανθρωπικών” ιδρυμάτων, στην πραγματικότητα διατηρούν και αυξάνουν τον πλούτο τους, καθιστώντας μάλιστα ένα μέρος του αφορολόγητο. Αντί δηλαδή ο Γκέιτς να αγοράσει μετοχές φαρμακοβιομηχανιών και να κονομάει από τις μπίζνες με τη Ντερ Λάγιεν, τις επενδύσεις τις κάνει το ίδρυμα Bill & Melinda Gates, χωρίς να φαίνεται πουθενά. Τα δε έσοδα από τις επενδύσεις δε φαίνονται σαν περιουσία του Γκέιτς, αλλά σαν περιουσία του ιδρύματος, το οποίο απλά τυγχάνει να το ελέγχει ο Γκέιτς. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν το “φιλανθρωπικό” τους έργο για να βελτιώσουν την εικόνα τους. Σα να λέμε, βγάζουν τα χρήματα από τη μία τσέπη και τα βάζουν σε άλλη. Ή, επί το λαϊκότερον, αλλάζει ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα αλλλιώς.
Μεταξύ άλλων, τα παραπάνω σημαίνουν ότι η ταξινόμηση του παραπάνω άρθρου πιθανότατα είναι πλασματική. Είναι πολύ πιθανό, για παράδειγμα, ότι ο Γκέιτς παραμένει ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, αφού αν προστεθεί στον πλούτο του το μερίδιό του από το Bill & Melinda Gates Foundation, ο συνολικός πλούτος του μάλλον θα ξεπερνάει αυτόν του φερόμενου ως πρώτου, Elon Musk.
Το δεύτερο και σημαντικότερο θέμα είναι ότι το “φιλανθρωπικό” έργο των δισεκατομμυριούχων μισανθρώπων στην πραγματικότητα αποτελεί απόπειρα (σε πολύ μεγάλο βαθμό επιτυχή) υφαρπαγής εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Για να μείνουμε στο Γκέιτς, το ίδρυμά του και το πλέγμα οργανώσεων που ελέγχει είναι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων του αμαρτωλού Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Κατόπιν αυτού, είναι φυσικό ότι όταν ο Γκέιτς χτυπάει το νταούλι, ο Γκεμπρεγιέζους χορεύει. Αυτό έγινε φανερό σε όσους δεν έκρυβαν το κεφάλι τους στην άμμο, την εποχή της μαϊμού-πανδημίας, όπου ο άσχετος με την ιατρική επιστήμη Γκέιτς έβγαζε φετφάδες που καταργούσαν όλο το κεκτημένο γνώσης των τελευταίων 25 αιώνων τουλάχιστον – και αμέσως κυβερνήσεις, παγκόσμιοι οργανισμοί και πανεπιστήμια υποτασσόντουσαν και εκτελούσαν τις εντολές του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου “φετφά”, η δήλωση που δε στηριζόταν σε κανένα επιστημονικό δεδομένο, “Ο SARS-COV-2 δε μπορεί να αντιμετωπιστεί, η μόνη λύση θα είναι η ανάπτυξη εμβολίου“. Αποδείχτηκε ότι η μεν φαρμακευτική αντιμετώπιση του ιού είναι και παραείναι εφικτή (με φαρμακευτικές και άλλες ουσίες αμελητέου κόστους όπως οι βιταμίνες B, C και D, η υδροξυχλωροκίνη, η ιβερμεκτίνη, το μαυροκούκι, το μέλι και πάμπολλα άλλα), ενώ τα εμφόλια που κατασκευάστηκαν για την υποτιθέμενη πρόληψη δεν εμποδίζουν ούτε τη νόσηση ούτε την μετάδοση ενώ μακροπρόθεσμα έχουν αρνητικό αποτέλεσμα και δραματικές παρενέργειες. Φυσικά ελάχιστα λέγεται ότι το ίδρυμα του προαναφερθέντος κυρίου έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις σε φαρμακευτικές εταιρείες που αναπτύσσουν εμφόλια. Επομένως το τελικό αποτέλεσμα των παρεμβάσεων του Γκέιτς είναι ότι αφ’ ενός επέβαλλε τις πολιτικές που ήθελε, αφ’ ετέρου αποκόμισε μάλλον μεγάλο μερίδιο από το χορό δισεκατομμυρίων που έγινε την εποχή εκείνη.
Σε σχέση με τα εμφόλια, που είναι ένας από τους κατ’ επίλογήν τομείς ενασχόλησης του “απτυχίωτου και αστοιχείωτου” Γκέητς, αξίζει να αναφερθεί ότι ένα από τα έργα για τα οποία είναι ιδιαίτερα περήφανο το Bill and Melinda Gates Foundation είναι οι μαζικοί εμβολιασμοί κατά της πολιομυελίτιδας, ιδιαίτερα σε φτωχές χώρες, που αποσκοπούν – υποτίθεται – να εξαλείψουν την πολιομυελίτιδα. Στόχο που ακόμη και ο Γκέητς πρέπει να ξέρει ότι ποτέ δε θα επιτύχουν, αφού τα περισσότερα κρούσματα πολιομυελίτιδας είναι πλέον – και επισήμως – εμβολιογενή. Παρ’ όλα αυτά, κάτω από τα προγράμματα του φιλάνθρωπου ανθρώπινα “ινδικά χοιρίδια” εμβολιαζόντουσαν μέχρι και 50 φορές(!) μέχρι την ηλικία των 6 ετών. Σύμφωνα με στατιστική ανάλυση Ινδών επιστημόνων που έγινε το 2018, οι επαναλαμβανόμενοι πέραν πάσης λογικής εμβολιασμοί οδήγησαν μέσα σε 12 χρόνια σε παράλυση 491.000 παιδιά(*), από τα οποία μπορεί να πέθαναν γύρω στις 42.000. Είναι να μη νοιώθουν περήφανοι οι φιλάνθρωποι; (Το πρόγραμμα εμβολιασμών τελικά κόστισε στο Ινδικό κράτος, πέρα από τα σχεδόν 500.000 παράλυτα παιδιά, και 2.5 δις δολάρια. Είναι άγνωστο τι μέρος από αυτά κατέληξε στα χρηματοκιβώτια φαρμακευτικών εταιρειών σχετιζόμενων με τους φιλάνθρωπους).
Το τρίτο θέμα με τη φιλανθρωπία των Γκέιτς και λοιπών είναι η κατεύθυνσή της, που τελικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δισεκατομμυριούχων και του κύκλου τους σε βάρος της μεγάλης μάζας της ανθρωπότητας. Διακηρυγμένοι στόχοι του “φιλανθρώπου” είναι μεταξύ άλλων η δραστική μείωση του πληθυσμού της γης (εντύπωση είχε προκαλέσει η δήλωσή του “Αν κάνουμε πραγματικά καλή δουλειά με νέα εμβόλια, υγειονομική περίθαλψη, υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας, θα μπορούσαμε να μειώσουμε τον πληθυσμό κατά 10-15%” – μόνο ένας φιλάνθρωπος του βεληνεκούς του Γκέιτς θα μπορούσε να εξηγήσει τι είδους εμβόλια είναι αυτά που μειώνουν τον πληθυσμό, αλλά κανένα πανεπιστήμιο, κοινοβούλιο ή δικαστήριο δεν έκρινε χρήσιμο να τον καλέσει να εξηγήσει τι εννοούσε).
Άλλος διακηρυγμένος στόχος του μεγαλοφιλάνθρωπου είναι το να στρέψει τους ανθρώπους στη διατροφή με έντομα, σκουλήκια κλπ, με παράλληλη δραστική μείωση των κοπαδιων αιγοπροβάτων, βοοειδών (που ως γνωστόν περδόμενα αυξάνουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου περισσότερο απ’ όλα μαζί τα αυτοκίνητα) αλλά και των καλλιεργήσιμων γαιών. Υπό αυτή την οπτική, το γεγονός ότι ο Γκέιτς είναι πλέον ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης καλλιεργήσιμης γης στις ΗΠΑ, μόνο τρόμο προκαλεί. Προφανώς την έχει αγοράσει για να βοηθήσει την ανθρωπότητα και σε αυτό τον τομέα.
Τρίτος στόχος, βέβαια, είναι η καταπολέμηση της “υπερθέρμανσης του πλανήτη”. Ο Elon Musk, που φαίνεται να πιστεύει ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό – ή τουλάχιστον έχει επενδύσει σε αυτό αρκετά ώστε να έχει κάθε λόγο να το πιστεύει – έχει δείξει την υποκρισία του Γκέητς σε αυτόν τον τομέα. Μεταξύ των μεθόδων που προτείνει ο Γκέιτς για την “επίλυση” του “προβλήματος” είναι η ανάπτυξη μεθόδων γεωμηχανικής – για παράδειγμα, η δημιουργία ενός στρώματος μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα που θα εμποδίζει το φως του Ήλιου να φτάσει στην επιφάνεια της Γης. “Δε φυτεύει δέντρα” όμως, γιατί δεν είναι ηλίθιος, όπως λέει ο ίδιος!
Ο δε “εν φιλανθρωπία αδελφός” του Γκέιτς, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σόρος, είναι γνωστός για τις αρκετά επιτυχείς προσπάθειες των οργανώσεών του να καταργήσουν φύλα, έθνη, σύνορα – κατάργηση που εντελώς τυχαία συμπαρασύρει και όλα τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων και τελικά του συνόλου της κοινωνίας.
Το τέταρτο τέλος θέμα με τη φιλανθρωπία του προαναφερθέντος είναι ότι – καθόλου παράδοξα – η προσωπική ηθική των “φιλανθρώπων” καθόλου δε συνάδει με την εικόνα που επιμελημένα προβάλλουν. Για παράδειγμα είναι γνωστές οι σχέσεις του Γκέιτς με τον “αυτοκτονηθέντα” μεγαλοπροαγωγό παιδιών (και έτερο φιλάνθρωπο, βεβαίως) Τζέφρι Έπστιν, για τη φύση των οποίων βέβαια κανένας εισαγγελέας ποτέ δεν τον κάλεσε να καταθέσει (η πρώην σύζυγός του Γκέιτς πάντως ανέφερε τις σχέσεις αυτές σαν βασικό λόγο που την οδήγησε να πάρει διαζύγιο, αφήνοντας ελάχιστες αμφιβολίες για τη φύση των σχέσεων αυτών μεταξύ των δύο φιλανθρώπων), ενώ ο μέντορας του Γκέιτς σε θέματα φιλανθρωπίας, Ροκεφέλλερ, είναι γνωστός, μεταξύ άλλων, και για τη σφαγή του Ludlow ενάντια σε απεργούς ανθρακωρύχους-δουλοπάροικούς του και βέβαια για εκατοντάδες θανάτους σε “εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες” (μετά από τη σφαγή του Ludlow, η οποία κόντεψε να οδηγήσει σε εμφύλιο στις ΗΠΑ, ο Ροκφέλερ αποφάσισε να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του μέσω “φιλανθρωπικού έργου”).
Φυσικά ο Γκέιτς, όπως και ο μέντοράς του, είναι κάθετα αντίθετος σε κάθε εφαρμογή της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας – προφανώς επειδή θα μείωνε την ικανότητά τους να φιλανθρωπούν.
(*) Το Reuters ισχυρίζεται ότι όλα αυτά είναι παραπληροφόρηση. Ο Fact checker του λέει ότι “Το Reuters δεν κατάφερε να βρει πειστήρια ότι το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας προκάλεσε παράλυση σε μισό περίπου εκατομμύριο παιδιά στην Ινδία. Δεν είναι σαφές από που ξεκίνησε αυτός ο αριθμός”. Μάλλον δεν έκανε καλά τη δουλειά του, γιατί η πηγή είναι δημόσια.