Υπάρχουν στιγμές που η δημόσια συζήτηση ξεπερνά τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης και εισέρχεται στη σφαίρα της ωμής αναλγησίας. Η πρόσφατη δήλωση του Άρη Πορτοσάλτε, όπου χαρακτήρισε «προϊόν τρόλ» την Σοφία Αποστολάκη, τη χαροκαμένη μητέρα που έχασε το παιδί της, αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα.
Μια μητέρα που βυθίστηκε στον πόνο, που βιώνει την απόλυτη απώλεια, τολμά να εκφράσει δημόσια την οδύνη της. Και αντί να συναντήσει κατανόηση ή, έστω, σεβασμό, αντιμετωπίζει χλεύη. Αναρωτιέται κανείς, πώς μπορεί ένας δημοσιογράφος να παραβλέπει τον πόνο μιας μάνας και να την εντάσσει στην κατηγορία των «τρολ» μόνο και μόνο επειδή τα όσα γράφει τον βρίσκουν αντίθετο;
Το να χάσεις το παιδί σου είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης κάθε γονιού. Το να αποκαλείται κάποιος «τρολ» επειδή τολμά να μιλήσει γι’ αυτή την τραγωδία είναι, αν μη τι άλλο, ανεπίτρεπτο…
Αυτο το αποβρασμα της κοινωνίας γιατί δεν τον πετάνε στα σκουπίδια μαζί με τα άλλα σκουπίδια που είναι στην χωματερή κ καθόμαστε κ τον ανεχόμαστε??γιατί φταίμε σαν κοινωνία κ σαν πολίτες…γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε κ δεν ξέρουμε ότι η δημοκρατία από τα παλιά χρόνια είναι η φωνή κ η απόφαση του λαού…όχι τον σκουπιδιών κ κακός βρίζω τα σκουπίδια γιατί κ εκεί κάποιες φορές υπάρχουν κ βρίσκουμε χρήσιμα πράγματα..ξεσηκωθείτε βρεεεε…
Ντροπή σ αυτόν και σε όλους που μιλούν με τετοιο τρόπο για τις πονεμενες μάνες.Δεν σκέφτονται ότι έχουν και αυτοί παιδιά; Στο βωμό της πολιτικής τα θυσιάζουν ολα; Ας προσέξουν γιατί υπάρχουν πνευματικοί νόμοι και έχουν και αυτοί παιδιά.Να βγουν να ζητήσουν συγγνώμη για τα σχόλια τους και να μην ξανασχοληθουν με τους πονεμένους ανθρώπους.
Αυτοί είμαστε, αυτά τα δίποδα μας αξίζουν. Εσείς που τον ψηφίσατε να μας εκπροσωπήσει στο ευρωκοινοβούλιο, να πάτε να τους ξαναψηφίσετε όλους αυτούς. Δεν θα συγκινηθειτε μέχρι αυτό να συμβεί στα δικά σας παιδιά,η εγγόνια η αδέλφια.
Δένω βρίσκω λόγια για να περιγράψω αυτό το απόλυτο σκουπίδι τής κοινωνίας, το οποίο ταίζουμε.