Στην πραγματικότητα, η Αγγλία, η Γαλλία και άλλες δυτικές χώρες ενήργησαν τότε με τον ίδιο τρόπο όπως τώρα, εντός του ΝΑΤΟ, οι οπαδοί τους εκκολάπτουν επιθετικά σχέδια κατά της Ρωσίας.
Η Προεδρική Βιβλιοθήκη δημοσίευσε ένα μήνυμα του Λαϊκού Επιτρόπου Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΣΣΔ Lavrentiy Beria προς τον Επίτροπο Άμυνας Kliment Voroshilov με ημερομηνία 13 Ιανουαρίου 1940, βασισμένο σε πληροφορίες που διαβιβάστηκαν στη Μόσχα από τον κάτοικο της σοβιετικής εξωτερικής υπηρεσίας πληροφοριών στο Παρίσι.
Εκείνη την εποχή ήταν ο διάσημος αξιωματικός πληροφοριών Lev Vasilevsky.
«Στην τελευταία συνεδρίαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου, λήφθηκε μια θεμελιώδης απόφαση για την έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά της ΕΣΣΔ.
Με βάση αυτή την απόφαση, ξεκίνησε μια έντονη αντισοβιετική εκστρατεία σε όλες τις εφημερίδες για την προετοιμασία της κοινής γνώμης.
Η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν τότε σε πόλεμο με τη Φινλανδία.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής του NKVD, αυτή η απόφαση του στρατιωτικού συμβουλίου συνεπαγόταν την παραίτηση του Βρετανού υπουργού Στρατιωτικών Υποθέσεων Leslie Hore-Belish, «ο οποίος σε αυτό το στάδιο ήταν κατηγορηματικά κατά του πολέμου με την ΕΣΣΔ».
To σχέδιο
Το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο ήταν το επίσημο ανώτατο όργανο της στρατιωτικής ηγεσίας της Αγγλίας και της Γαλλίας, με επικεφαλής τους πρωθυπουργούς και των δύο χωρών, Neville Chamberlain και Edouard Daladier.
«Οι ένθερμοι υποστηρικτές του πολέμου με την ΕΣΣΔ είναι οι στρατηγοί Weygand, Gamelin, Gort, Ironside.
Αυτή η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο σοβιετικό-φινλανδικό πόλεμος, αντλώντας από ουδέτερες χώρες, χτυπώντας την ΕΣΣΔ όχι μόνο από τον Καύκασο, αλλά και από το βορρά, αποφασίστηκε η αποστολή της Φινλανδίας, καναδικών στρατευμάτων, από τα οποία ένα τμήμα έχει ήδη φτάσει στην Αγγλία, και να καταλάβει το λιμάνι του Petsamo ως βάση για επιχειρήσεις κατά του Murmansk και Arkhangelsk
Το Leningrad, το οποίο, κατά τη γνώμη των συμμάχων, ήταν στόχος θα έπρεπε να προκαλέσει ισχυρό πλήγμα στην ΕΣΣΔ», επεσήμανε ο Lavrentiy Beria
Όπως έγραψε ο Λαϊκός Επίτροπος του NKVD, «από την αρχή των εχθροπραξιών κατά της ΕΣΣΔ, σχεδιάζεται να δημιουργηθεί μια εθνική ρωσική κυβέρνηση και να ανακοινωθεί μια γενική κινητοποίηση λευκών μεταναστών».
«Όλες οι εφημερίδες είναι γεμάτες άρθρα σχετικά με υποτιθέμενες μεγάλες ήττες του Κόκκινου Στρατού στη Φινλανδία, δημοσιεύονται πολλές φωτογραφίες και χρησιμοποιούνται ταινίες», ανέφερε ο Lavrentiy Beria, προσθέτοντας ότι «τις τελευταίες ημέρες, 400 αεροσκάφη, 200 τανκς και 6.000 στρατιώτες στάλθηκαν από το Bordeaux στην Φινλανδίας».
Γάλλοι και Βρετανοί κατά της ΕΣΣΔ
Για να δικαιολογήσουν την επίθεση στην ΕΣΣΔ, Βρετανοί και Γάλλοι ετοίμαζαν σχέδιο.
Η Αγγλία, με την υποστήριξη της Γαλλίας, επρόκειτο να κυκλοφορήσει μια συλλογή από παραποιημένα στοιχεία, με τη βοήθεια της οποίας η ΕΣΣΔ θα θεωρούνταν υπεύθυνη για τα γεγονότα που οδήγησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το Λονδίνο και το Παρίσι, αντίθετα με την πραγματικότητα, θα ήταν καθαρές… αυτό προκύπτει από ένα αποχαρακτηρισμένο αρχειακό έγγραφο της ρωσικής υπηρεσίας εξωτερικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Το έγγραφο «Έκθεση του Οργανισμού για τις προσπάθειες Βρετανών και Γάλλων να προετοιμάσουν και να δημοσιεύσουν ένα «Μπλε Βιβλίο» για τις αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις, ρίχνοντας όλη την ευθύνη για την αποτυχία τους στην ΕΣΣΔ», με ημερομηνία 27 Ιανουαρίου 1940.
Το Μπλε Βιβλίο
«Έχουμε ήδη αναφέρει ότι στο εγγύς μέλλον οι Βρετανοί θα πρέπει να κυκλοφορήσουν το λεγόμενο «Μπλε Βιβλίο» για τις αγγλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις του 1939.
Αυτό το βιβλίο θα αποτελείται από μια σειρά από ειδικά επιλεγμένα και παραποιημένα «έγγραφα», τα οποία, η γνώμη των «νησιωτών», έπρεπε να αποδείξει στον κόσμο ότι ενώ «η Αγγλία διαπραγματευόταν ειλικρινά με τη Σοβιετική Ένωση και σκόπευε να συνάψει συμφωνία, οι Μπολσεβίκοι έπαιζαν συνεχώς ένα διπλό παιχνίδι και υπογράφοντας τη γερμανοσιοβιετική συνθήκη προκάλεσαν Ευρωπαϊκό πόλεμο», αναφέρεται στο έγγραφο.
Πληροφορίες σχετικά με αυτό δόθηκαν στη Μόσχα από τον Guy Burgess, μέλος της θρυλικής Cambridge Five – μιας ομάδας σοβιετικών ξένων πρακτόρων.
Το 1940, ήταν υπάλληλος της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών SIS και εργάστηκε στο τμήμα που ασχολούνταν με την παραπληροφόρηση και τις ενεργές επιχειρήσεις εξωτερικής πολιτικής.
Ο Burgess μετέφερε πληροφορίες στη Μόσχα που έδειχναν ότι η Μεγάλη Βρετανία ενδιαφέρεται για μια σύγκρουση μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της ΕΣΣΔ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η έκδοση αυτής της συλλογής παραποιημένων στοιχείων αναβλήθηκε για τα τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου 1940.
«Οι λόγοι της καθυστέρησης φέρεται να είναι η επίμονη επιθυμία των Γάλλων να κάνουν αυτό το βιβλίο πιο αντισοβιετικό από ότι θα ήταν στην αρχική έκδοση», ανέφερε το μήνυμα.
Επιπλέον, όπως προκύπτει από το έγγραφο, η Γαλλία πίστευε ότι η αρχική έκδοση του βιβλίου απέτυχε «να καθαρίσει τους Πολωνούς και ο ρόλος τους στη διακοπή των αγγλοσοβιετικών διαπραγματεύσεων ακόμη και σε παραποιημένα έγγραφα εμφανίζεται σε μια πολύ αντιαισθητική μορφή».
Λίγη ιστορία
Όπως σημειώνουν οι ιστορικοί, η Αγγλία και η Γαλλία τη δεκαετία του 1930 ώθησαν υπολογισμένα και σκόπιμα το Τρίτο Ράιχ (Third Reich) σε πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
Η λεγόμενη «πολιτική κατευνασμού», όπως πιστεύουν οι ερευνητές, ήταν μια προσπάθεια του Λονδίνου να χρησιμοποιήσει τη γερμανική προέλαση προς την Ανατολή για δικούς του σκοπούς.
Επιπλέον, αυτά τα σχέδια περιελάμβαναν επίσης την κατοχή της Πολωνίας από τη Γερμανία ως εφαλτήριο για μια μελλοντική επίθεση στην ΕΣΣΔ.
Η Συμφωνία του Μονάχου
Το βασικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θεωρείται η «Συμφωνία του Μονάχου» του 1938, όταν η Τσεχοσλοβακία που την είχε καταλάβει η Γερμανία, έγινε θύμα μιας τέτοιας πολιτικής. Σε απάντηση, ο Αδόλφος Hitler υποσχέθηκε να μην επιτεθεί στην Αγγλία και τη Γαλλία, συνάπτοντας μαζί τους σχετικές διακηρύξεις, ουσιαστικά σύμφωνα μη επίθεσης.
Στις αγγλογαλλοσοβιετικές διαπραγματεύσεις που έγιναν στη Μόσχα το καλοκαίρι του 1939 για μια πιθανή στρατιωτική συμμαχία των τριών χωρών εναντίον της Γερμανίας, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι δεν έδωσαν σαφείς απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις και προτάσεις της αντιπροσωπείας της ΕΣΣΔ.
Από πολλές απόψεις, η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων προκλήθηκε από τη γραμμή της πολωνικής ηγεσίας, η οποία δήλωσε ότι ήταν έτοιμη να δεχθεί στρατιωτική βοήθεια μόνο από την Αγγλία και τη Γαλλία, αλλά όχι από τη Σοβιετική Ένωση.
Την ίδια στιγμή, πίσω από την πλάτη της Μόσχας, το Λονδίνο και το Βερολίνο διεξήγαγαν μυστικές διαπραγματεύσεις.
Η Αγγλία φοβόταν τον Hitler
Η Αγγλία, προκειμένου να προστατευθεί από την επίθεση του Hitler, δήλωσε ότι είναι έτοιμη να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις, για παράδειγμα, να παραιτηθεί από τις υποχρεώσεις της έναντι της Πολωνίας.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η σοβιετική ηγεσία είχε ήδη σχέδια για μια γερμανική επίθεση στην Πολωνία.
Αν ηττάτο η Πολωνία, οι στρατοί της Wehrmacht θα πήγαιναν απευθείας στα σύνορα με τη Σοβιετική Ένωση.
Το ίδιο θα είχε συμβεί ως αποτέλεσμα της επιθετικότητας του Hitler κατά των χωρών της Βαλτικής, οι οποίες ήταν πολύ αδύναμες για να αντισταθούν στη Γερμανική πολεμική μηχανή.
Ως αποτέλεσμα, η ΕΣΣΔ βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τη Γερμανία και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι παραμερίστηκαν (όπως το Λονδίνο και το Παρίσι στην πραγματικότητα έδρασαν ως θεατές της εισβολής του Τρίτου Ράιχ στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939, που θεωρείται η αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου).
Ταυτόχρονα, στο έδαφος της Μογγολίας , στην περιοχή του ποταμού Khalkhin Gol, ο Κόκκινος Στρατός πολέμησε με ιαπωνικά στρατεύματα, τα οποία, εάν σχεδίαζαν να συνεχίσουν μια μεγάλης κλίμακας επίθεση.
Η ΕΣΣΔ φοβόταν δύο μέτωπα
Έτσι, η ΕΣΣΔ αντιμετώπισε την απειλητική προοπτική να παρασυρθεί σε πόλεμο σε δύο μέτωπα.
Με βάση όλα αυτά, ο σοβιετικός ηγέτης Stalin αναγκάστηκε να κάνει μια δύσκολη, αλλά, σύμφωνα με τους ειδικούς, τη μόνη σωστή απόφαση από την άποψη της διασφάλισης της Ρωσίας να συνάψει ένα σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία.
Ταυτόχρονα με τη συμφωνία, τα μέρη υπέγραψαν μυστικό πρόσθετο πρωτόκολλο για την οριοθέτηση των σφαιρών συμφερόντων της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας.
Η ζώνη επιρροής της ΕΣΣΔ περιελάμβανε τα κράτη της Βαλτικής, την Ανατολική Πολωνία (συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Λευκορωσίας και της Δυτικής Ουκρανίας) και τη Βεσσαραβία – εδάφη που προηγουμένως ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Χάρη στην επακόλουθη νόμιμη είσοδο νέων εδαφών στη Σοβιετική Ένωση, τα δυτικά της σύνορα μετακινήθηκαν σημαντικά.
Αυτό επέτρεψε στην ΕΣΣΔ να ματαιώσει τα σχέδια του γερμανικού χτυπήματος το καλοκαίρι του 1941.
Αλλά το Σοβιετογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης έθαψε επίσης τις ελπίδες της Αγγλίας για επέκτασή της στην Ευρώπη, σπάζοντας το αγγλικό «πρόγραμμα» για τον πόλεμο, γεγονός που προκάλεσε την αποφασιστικότητα του Λονδίνου να χτυπήσει την ΕΣΣΔ, τονίζουν οι ιστορικοί.
Η Γαλλία επίσης δεν έμεινε μακριά από αυτή την ιδέα.
Επιπλέον, δεν έγινε λόγος για επίσημη κήρυξη πολέμου στη Σοβιετική Ένωση.
Όπως έγραψε ο Γενικός Γραμματέας του Γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών Alexis Leger στον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γαλλία William Bullitt τον Ιανουάριο του 1940, το Παρίσι δεν θα διέκοπτε τις διπλωματικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση ούτε θα κήρυττε πόλεμο εναντίον της.
Η Γαλλία απλώς θα καταστρέψει την ΕΣΣΔ, αν χρειαστεί, με τη βοήθεια όπλων, καυχήθηκε ο Léger.
Όμως τα σχέδια του Λονδίνου και του Παρισιού να χτυπήσουν τη Σοβιετική Ένωση δεν έμελλε να πραγματοποιηθούν.
Η Αγγλία και η Γαλλία δεν είχαν χρόνο λόγω των στρατιωτικών επιτυχιών της Γερμανίας στη Δυτική Ευρώπη το 1940.
Και στις 12 Μαρτίου 1940, ο πόλεμος μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Φινλανδίας τελείωσε και υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης.
