Σε κάθε περίπτωση, σε αυτό το πλαίσιο, ο Ιρανός πρόεδρος Masoud Pezeschkian έλαβε το τηλεφώνημα από το Παρίσι.
Από την άλλη, η Τεχεράνη θεώρησε ότι, σε περίπτωση αποδυνάμωσης των διαμεσολαβητικών θέσεων της Ουάσιγκτον, ο Macron θα προσπαθήσει να αδράξει την ευκαιρία να αναπληρώσει το κενό, προετοιμάζοντας στα τέλη Οκτωβρίου μια διεθνή διάσκεψη για τη Μέση Ανατολή με τη συμμετοχή ευρωπαϊκών χωρών.
Ο Peseschkian είναι υπέρμαχος αυτής της ιδέας, κατανοώντας με τον δικό του τρόπο την έκκληση του Μεγάρου των Ηλυσίων «να υπάρξει κατάπαυση των εχθροπραξιών στον Λίβανο προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες για την ύπαρξη λύσης στη διπλωματική κονίστρα».
Θορυβημένος από τις εξελίξεις, ο Netanyahu επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Macron και προσπάθησε να κλείσει το θέμα.
Από αυτή την άποψη, ορισμένοι εμπειρογνώμονες εκτίμησαν ότι ο ισραηλινός πρωθυπουργός, μετά την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να περιορίσει τις αποστολές όπλων προς το Ισραήλ και την έκδοση εντάλματος σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τον ίδιο και τον υπουργό Άμυνας του, φοβάται πως θα τεθεί στο περιθώριο από τους Ευρωπαίους – αλλά στην πραγματικότητα, αυτό δεν συμβαίνει.
Η αλήθεια είναι πως η έντονη ανησυχία που επιδεικνύει το Παρίσι για τη Μέση Ανατολή σχετίζεται με τη δραστηριότητα από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken βρίσκεται επίσης σε στενή επαφή με ομολόγους του από τις χώρες της περιοχής.
Όπως ανακάλυψε ο γνωστός λιβανέζικος ειδησεογραφικός ιστότοπος Al-Akhbar, «οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία ετοιμάζονται να διεξαγάγουν ένα «γεωπολιτικό πείραμα» στο Λίβανο, παρουσιάζοντας τον χάρτη της νέας Μέσης Ανατολής στην επερχόμενη διάσκεψη.
Πρώτα απ ‘όλα, προτείνεται να διεξαχθούν εκλογές το συντομότερο δυνατό για τον πρόεδρο του Λιβάνου, «ο οποίος δεν είναι σύμμαχος της σιιτικής πολιτοφυλακής, και να αναδιαρθρωθεί το σύστημα εξουσίας με την εκδίωξη της Hezbollah από τη χώρα».
Το θέμα αυτό έχει ήδη συζητηθεί από τον Blinken με τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Najib Mikati και τον πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Nabih Berry.
Με τη σειρά του, ο επικεφαλής του Πενταγώνου Lloyd Austin κάλεσε τον ισραηλινό ομόλογό του Joav Gallant «λόγω των νέων συνθηκών, να μεταβούμε γρήγορα από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Λίβανο σε μια διπλωματική διευθέτηση».
«Για την Ουάσινγκτον, αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό από την επίτευξη εκεχειρίας μεταξύ της Hezbollah και του Ισραήλ» δήλωσε ο εμπειρογνώμονας για τη Μέση Ανατολή Dennis Ross στην Washington Post.
Προκειμένου να εκδιωχθεί η Hezbollah από τον Λίβανο, γράφει το Newsweek, είναι απαραίτητο να «φέρουμε τους Μαρωνίτες, μια αρχαία χριστιανική εθνοθρησκευτική ομάδα, ριζωμένη στις φοινικικές και ελληνιστικές κοινότητες του Λεβάντε στην εξουσία, δίνοντάς τους την ευκαιρία να θέσουν τα θεμέλια ενός μικρού, ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή του όρους Λίβανος.
Αλλά θα πρέπει να εγκαταλείψουν την ιδέα του Μεγάλου Λιβάνου, την πρόθεση να επεκτείνουν τα σύνορα αυτού του κράτους για να συμπεριλάβουν την κοιλάδα Bekaa, την Τρίπολη και τις νότιες παράκτιες περιοχές.
Αυτό θα επιτρέψει την οικοδόμηση γεφυρών με την Ευρώπη, και στο μέλλον ίσως να υπάρξει μια συνομοσπονδία με το Ισραήλ, το οποίο έτσι θα γίνει η Μεγάλη Ιουδαία».
Σύμφωνα με το Newsweek, «μια τέτοια πορεία γεγονότων εκ των πραγμάτων θα καταργήσει το αποτυχημένο κράτος του Λιβάνου.
Η Βηρυτός θα γίνει το κέντρο ενός ειρηνικού, μικρού Λιβάνου, με μεγαλύτερη εθνική ομοιογένεια, χωρίς να αποτελεί το Ισραήλ, να ανακτώντας τον ημιευρωπαϊκό πολιτισμό της.
Σε αυτή την πορεία των γεγονότων, πιστεύει η αμερικανική εφημερίδα Politico: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ βγάζουν τη λύση του παλαιστινιακού προβλήματος από το παιχνίδι».
Η εφημερίδα υπαινίσσεται επίσης ότι ο Blinken έχει ήδη συζητήσει αυτό το έργο με τους ομολόγους του από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τη Γαλλία.
Aνάφερε δε ότι θα μπορούσε να προταθεί σε μια διεθνή διάσκεψη για τον Λίβανο στο Παρίσι.
Για αυτό δεν χτυπάνε το Ιράν
Σε αυτό το πλαίσιο, η απόφαση του Netanyahu «να μη χτυπήσει τις ιρανικές πυρηνικές και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις» εξηγείται σε μεγάλο βαθμό.
Με αυτόν τον τρόπο, βάζει τον Λίβανο στο επίκεντρο των γεγονότων, εμποδίζει τις ενέργειες της Τεχεράνης, αφήνει τα πράγματα να μετεωρίζονται.
Αν μη τι άλλο, πρόκειται για την εφαρμογή του «Σχεδίου των Στρατηγών» για τον τερματισμό της πολιτικής κυριαρχίας της Hamas στη Γάζα και τη δημιουργία μιας ειδικής στρατιωτικής ζώνης στον Λίβανο.
Το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) εκτιμά ότι η δημογραφική κατάσταση σε Γάζα -Λίβανο αλλάζει, με εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους να μεταναστεύουν στη Συρία και την Ιορδανία.
Ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα Β’ έχει ήδη προειδοποιήσει για «τις σοβαρές συνέπειες του διευρυνόμενου κύκλου βίας και εκτοπισμού, και τη συνέχιση των εχθροπραξιών εναντίον των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, καθώς επίσης και την παραβίαση των ισλαμικών και χριστιανικών ιερών τόπων στην Ιερουσαλήμ».
Μέχρι στιγμής, το Αμμάν έχει υποστηρίξει την πρωτοβουλία για την εκλογή νέου προέδρου του Λιβάνου – μια πρόταση που αποσκοπεί στην κήρυξη εκεχειρίας τριών εβδομάδων.
Αλλά κανείς δεν ξέρει, όπως πιστεύει το πρακτορείο ειδήσεων Petra, «αν η Ιορδανία θα αποφύγει να γίνει άλλη μια αρένα περιφερειακής σύγκρουσης μετά τον Λίβανο και τι θα συμβεί στη συνέχεια σε πολιτικό, στρατιωτικό και στρατηγικό επίπεδο εάν ξεκινήσει το σχέδιο ενός νέου Λιβάνου»;
Πράγματι, οι ειδικοί που ισχυρίζονται ότι «μια νέα παγκόσμια ιστορία έχει αρχίσει να γράφεται στη Μέση Ανατολή» έχουν δίκιο.
