Ο Rush δεν έκρυψε την αποστροφή του για τα παραδοσιακά μέτρα ασφαλείας, λέγοντας πέρυσι στο CBS ότι “σε κάποιο σημείο” η ασφάλεια ήταν “καθαρή σπατάλη”
Σε τραγωδία κατέληξε το θρίλερ με το υποβρύχιο Titan, με τους πέντε επιβαίνοντες να έχουν χαθεί μετά από έκρηξη του σκάφους.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος Stockton Rush, ο Shahzada Dawood και ο γιος του Suleman Dawood, ο Hamish Harding και ο Paul-Henri Nargeolet, έχουν δυστυχώς χαθεί, ανέφερε η εταιρεία, καθώς οι ομάδες έρευνας και διάσωσης ανακάλυψαν συντρίμμια στην περιοχή την Πέμπτη, τα οποία η αμερικανική ακτοφυλακή περιέγραψε ως “συμβατά με μια καταστροφική κατάρρευση του πλοίου”.
Ποιος ήταν ο Stockton Rush
Ο Stockton Rush ξεκίνησε την επανδρωμένη υποβρύχια επιχείρηση OceanGate με τεράστιες φιλοδοξίες.
“Ο Stockton άνοιγε ένα νέο πεδίο για την ανθρωπότητα”, δήλωσε ο επιχειρηματίας Fred Hagen, ο οποίος συμμετείχε σε δύο αποστολές στο ναυάγιο του Τιτανικού με την OceanGate.
Ωστόσο, αυτό το όραμα αποδείχθηκε δύσκολο να χρηματοδοτηθεί και τελικά φαίνεται ότι κόστισε στον Rush τη ζωή του.
Ο 61χρονος ήταν ένας από τους πέντε επιβαίνοντες στο υποβρύχιο Titan της OceanGate όταν αυτό έχασε την επαφή με το μητρικό του πλοίο, το Polar Prince, κατά τη διάρκεια κατάδυσης την Κυριακή στα 3.800 μέτρα βάθος όπου βρίσκεται το ναυάγιο του Τιτανικού.
Η OceanGate ιδρύθηκε το 2009, αλλά ο Rush είχε βάλει στόχο τα ακραία ταξίδια δεκαετίες νωρίτερα.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Smithsonian πριν από τέσσερα χρόνια, ο επιχειρηματίας διηγήθηκε πώς, καθώς μεγάλωνε σε μια πλούσια οικογένεια στο Σαν Φρανσίσκο, ήθελε να γίνει αστροναύτης.
“Δεν το έκανα”, είπε στον συνεντευξιαζόμενο.
Ο Rush εκπαιδεύτηκε ως πιλότος, αποκτώντας τα προσόντα του μόλις στα 19 του χρόνια, και πέρασε τα καλοκαίρια του στο κολέγιο υπηρετώντας ως συγκυβερνήτης σε εμπορικές πτήσεις, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της OceanGate.
Αργότερα έγινε μηχανικός δοκιμών πτήσης σε μαχητικά αεροσκάφη F-15.
Ήδη από το 1989 κατασκεύασε το δικό του πειραματικό αεροσκάφος.
Αργότερα, επιχειρηματίες όπως ο Jeff Bezos και ο Richard Branson άρχισαν να αναπτύσσουν εμπορικά διαστημικά ταξίδια, αλλά ο Rush έστρεψε αλλού το βλέμμα του.
Ο Shannon Stowell, διευθύνων σύμβουλος της Adventure Travel Trade Association, μέλος της οποίας είναι η OceanGate, δήλωσε ότι ο Rush είχε “πάθος για τα βάθη της θάλασσας”, χαρακτηρίζοντάς τον “σίγουρα πρωτοπόρο”.
Τα οικονομικά του οράματος
Ωστόσο, το έργο φαίνεται να δυσκολεύεται να βγάλει οικονομικό νόημα από τη λειτουργία του στα βάθη των ωκεανών.
Σε συνέντευξή του πέρυσι, ο David Pogue, δημοσιογράφος του αμερικανικού δικτύου CBS, ρώτησε τον Rush αν έβγαζε χρήματα από την επιχείρηση.
“Όχι”, απάντησε ο Rush.
“Όχι ακόμα.”
Ο ιδρυτής της OceanGate δήλωσε ότι άλλοι θα μπορούσαν να περιγράψουν τα 250.000 δολάρια – την τιμή ανά άτομο για ένα ταξίδι στο ναυάγιο του Τιτανικού – ως “πολλά χρήματα”.
Αλλά πρόσθεσε: “Περάσαμε πάνω από 1 εκατ. δολάρια σε βενζίνη”.
Τα μέτρα ασφαλείας
Ταυτόχρονα, ο Rush δεν έκρυψε την αποστροφή του για τα παραδοσιακά μέτρα ασφαλείας, λέγοντας πέρυσι στο CBS ότι “σε κάποιο σημείο” η ασφάλεια ήταν “καθαρή σπατάλη”.
Στην προηγούμενη συνέντευξη στο Smithsonian, περιέγραψε τη βιομηχανία υποβρύχιων υποβρυχίων ως “εξωφρενικά ασφαλή”.
“Επίσης, δεν έχει καινοτομήσει ή αναπτυχθεί – επειδή έχουν όλους αυτούς τους κανονισμούς”, είπε.
Ο Hagen δήλωσε ότι ο Rush “παίρνει μεγάλα ρίσκα, αλλά τα κάνει όσο πιο προσεκτικά γίνεται”.
Θυμήθηκε τα δικά του ταξίδια: “Έγινε εξαιρετικά σαφές ότι επρόκειτο για ένα πειραματικό και ανεξέλεγκτο σκάφος και ότι θέταμε τη ζωή μας σε κίνδυνο με τη συμμετοχή μας.
“Η λέξη “θάνατος” εμφανιζόταν τρεις φορές στην πρώτη σελίδα του εγγράφου συναίνεσης – αλλά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, το διαβάζεις και σκέφτεσαι: “Λοιπόν, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σε μένα”…
Αυτή είναι η ανθρώπινη αντίδραση.
Για να είμαι ειλικρινής, κατά την κατάδυση μου υπήρξαν κάποιες στιγμές έντασης όπου πέρασε από το μυαλό μου ότι μπορεί να μην ξαναβγούμε στην κορυφή”.
Τα ανθρακονήματα και οι νομικές περιπέτειες
Η ανάγκη βελτίωσης της οικονομίας των επιχειρήσεων φαίνεται να βρίσκεται πίσω από μια βασική, και άκρως ριψοκίνδυνη, απόφαση σχεδιασμού.
Το προφίλ του Smithsonian ανέφερε ότι ο Rush επέλεξε να κατασκευάσει το Τιτάν από ανθρακονήματα επειδή θα ήταν πολύ ελαφρύτερο, και ευκολότερο και φθηνότερο στη μεταφορά, από μια πιο παραδοσιακή μεταλλική κατασκευή.
Η ασφάλεια του σχεδιασμού από ανθρακονήματα φαίνεται ότι αποτέλεσε σημείο ανάφλεξης στη σχέση μεταξύ της OceanGate και του David Lochridge, του πρώην διευθυντή θαλάσσιων επιχειρήσεων της εταιρείας.
Σε μια νομική αγωγή που κατατέθηκε το 2018 σχετικά με την απόλυσή του από την εταιρεία, οι δικηγόροι του Lochridge δήλωσαν ότι είχε εκφράσει την ανησυχία του για το επίπεδο των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν στο κύτος από ανθρακονήματα.
Η ομάδα του Lochridge δήλωσε ότι ο Rush επέμενε ότι ένα σύστημα παρακολούθησης σε πραγματικό χρόνο στο κύτος θα προειδοποιούσε τους ταξιδιώτες εάν άρχιζε να ραγίζει, δίνοντας αρκετό χρόνο στους επιβαίνοντες να επιστρέψουν με ασφάλεια στην επιφάνεια.
Ωστόσο, ο Lochridge προειδοποίησε ότι το σύστημα θα μπορούσε να εκδώσει την προειδοποίησή του μόνο “χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν από την κατάρρευση”, αναφέρεται στο νομικό έγγραφο.
Προειδοποίησε επίσης ότι η επαναλαμβανόμενη χρήση του σκάφους θα μπορούσε να το αποδυναμώσει.
“Αντί να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες του… απέλυσε αμέσως τον Lochridge”, υποστηρίζεται στη νομική αγωγή.
Η OceanGate δεν απάντησε την Πέμπτη στα αιτήματα να σχολιάσει την αγωγή του Lochridge, η οποία ασκήθηκε αφού η OceanGate τον μήνυσε για δήθεν διαρροή μυστικών της εταιρείας.
Οι προειδοποιήσεις
Η ώθηση του Rush να αναπτύξει εμπορικά ταξίδια σε ένα πεδίο που κυριαρχείται από επιστημονικές αποστολές ανησύχησε άλλους στον τομέα.
Η επιτροπή επανδρωμένων υποβρυχίων της Εταιρείας Θαλάσσιας Τεχνολογίας των ΗΠΑ έγραψε στον Rush τον Μάρτιο του 2018 προειδοποιώντας τον για τους πιθανούς κινδύνους της προσέγγισης της εταιρείας.
“Η ανησυχία μας είναι ότι η τρέχουσα προσέγγιση που υιοθετεί η OceanGate θα μπορούσε να οδηγήσει σε αρνητικά αποτελέσματα (από μικρά έως καταστροφικά) που θα μπορούσαν να έχουν σοβαρές συνέπειες για όλους στον κλάδο”, έγραψε ο Will Kohnen, πρόεδρος της επιτροπής.
Η επιτροπή ανησυχούσε ιδιαίτερα για το γεγονός ότι η OceanGate δεν είχε υποβάλει το σχέδιό της για πιστοποίηση από έναν νηογνώμονα – οργανισμούς που παρέχουν έναν βασικό κρίκο στο παγκόσμιο σύστημα ναυτικής ασφάλειας τεκμηριώνοντας την τήρηση των κατασκευαστικών προτύπων από τους ναυπηγούς και τους φορείς εκμετάλλευσης των πλοίων.
Ο Kohnen επεσήμανε σε συνέντευξή του αυτή την εβδομάδα ότι υπάρχουν μόνο 10 πλοία παγκοσμίως πιστοποιημένα για να μεταφέρουν ανθρώπους σε βάθος 4.000 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ο Tommaso Sgobba, εμπειρογνώμονας σε συστήματα ασφαλείας που είναι εκτελεστικός διευθυντής των Διεθνών Ενώσεων για την Προώθηση της Διαστημικής Ασφάλειας, δήλωσε ότι ένας τέτοιος ανεξάρτητος έλεγχος είναι ζωτικής σημασίας, διότι οι οργανισμοί τείνουν να μεροληπτούν προς τον δικό τους τρόπο σκέψης – και να είναι υπερβολικά αισιόδοξοι.
“Ανεξάρτητα από το πόσο καλός είσαι ως οργανισμός, χρειάζεσαι κάποια στιγμή έναν ανεξάρτητο κριτή”, είπε.
Ο Guillermo Söhnlein, ο οποίος συνίδρυσε την OceanGate με τον Rush αλλά αποσύρθηκε από τις δραστηριότητες το 2013, έγραψε στο LinkedIn αυτή την εβδομάδα ότι “οι ετήσιες επιστημονικές αποστολές μας στο Τιτάν είναι το πνευματικό του παιδί, και είναι παθιασμένος με το να βοηθά τους επιστήμονες να συλλέγουν δεδομένα για το ναυάγιο και να διατηρούν τη μνήμη του”.
Ο Anthony Eddies-Davies, ο οποίος διευθύνει την Adventure Consultancy, η οποία παρέχει συμβουλές σχετικά με την ασφάλεια στον τουρισμό περιπέτειας, δήλωσε ότι η καταστροφή του Τιτάνα θα ανακάμψει σε άλλα εγχειρήματα.
“Θα έχει αντίκτυπο” για “οτιδήποτε έχει να κάνει με την πλευρά των βαθύτερων υδάτων… θα έχει σίγουρα έναν παράγοντα σοκ”, είπε.
Αλλά ακόμη και μετά την απώλεια του υποβρυχίου, ορισμένοι υποστηρικτές συνέχισαν να υπερασπίζονται την προσέγγισή του – συμπεριλαμβανομένου του Hagen.
Συνέκρινε το όραμα του Rush με αυτό των αδελφών Ράιτ, εφευρετών της μηχανοκίνητης πτήσης.
Ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να ανακαλύψουν πώς να σηκώσουν με ασφάλεια ένα αεροπλάνο στον αέρα και να δημιουργήσουν την αεροπορική βιομηχανία όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα;” δήλωσε ο Hagen.
“Αυτό ακριβώς έκανε ο Stockton.
Προσπαθούσε να εκδημοκρατίσει τα βάθη και να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να εξερευνήσει το τελευταίο μεγάλο σύνορο”.