Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφέστατος σε ένα θέμα: στις σεξουαλικές του προτιμήσεις, αλλά και στον δυναμικό τρόπο της προβολής τους.
Μπορεί να μην είπε τίποτα για την εσωτερική, οικονομική ή εξωτερική πολιτική που θέλει να ακολουθήσει, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης ήταν σαφέστατος όμως σε ένα θέμα, στις σεξουαλικές του προτιμήσεις, αλλά και στον δυναμικό τρόπο της προβολής τους.
Ο ίδιος κ. Κασσελάκης είπε ότι ένας βασικός λόγος που ήρθε στην Ελλάδα ήταν να αγωνιστεί ώστε οι Έλληνες ΛΟΑΤΚΙ να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα που έχουν οι Αμερικανοί. Σε δηλώσεις του εξάλλου προς γερμανική εφημερίδα αναφέρθηκε αποκλειστικά στα θέματα ΛΟΑΤΚΙ ως περιεχόμενο των πολιτικών του φιλοδοξιών και σχεδίων.
Ίσως βέβαια αυτά, που τα ξέρει, να τον απασχολήσουν προσωπικά, ενώ θα αφήσει στους γνωστούς «Αμερικανούς φίλους» που τον καθοδηγούν τα υπόλοιπα ζητήματα ελληνικής πολιτικής που άλλωστε αγνοεί πλήρως. Προσωπικά δεν βλέπω πώς μπορεί να λειτουργεί αυτός ο άνθρωπος, που αγνοεί πλήρως τα της Ελλάδας, χωρίς να υπάρχει δίπλα του μια ολόκληρη ομάδα Αμερικανών που να λειτουργεί σε 24ωρη βάση.
Τα έζησα αυτά στη Μόσχα της περεστρόικα και του Γέλτσιν. Το 1996 μάλιστα ο Κλίντον είχε στείλει στη Μόσχα τους καλύτερους Αμερικανούς ειδικούς να βοηθήσουν τον Ρώσο Πρόεδρο στις εκλογές κι αυτοί είχαν καταλάβει έναν ολόκληρο όροφο του ξενοδοχείου Οκτιάμπρσκαγια (Πρέζιντεντ) τότε και ήλεγχαν τα πάντα.
Ουδείς ΣΥΡΙΖαίος διανοείται φυσικά να θέσει οποιοδήποτε ζήτημα σχετικά με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του νέου ηγέτη του κόμματος. Προβληματίζει εντούτοις ορισμένα στελέχη του η υπερβολή, η δυσαναλογία στην έμφαση στα ζητήματα ΛΟΑΤΚΙ του κ. Κασσελάκη και ο έντονος τρόπος που προβάλλει διαρκώς την προσωπική του ζωή, κάτι που δεν έχει κάνει κανένας άλλος Έλληνας πολιτικός.
«Είμαστε κόμμα της αριστεράς, έστω και αν δεν είμαστε της ριζοσπαστικής, δεν πρέπει να γίνουμε ΜΚΟ για την προώθηση της ομοφυλοφιλίας», μου λέει χαρακτηριστικά ιστορικό στέλεχος της αριστεράς, που φοβάται όμως να τοποθετηθεί δημόσια μήπως δεχθεί καμιά «ξώφαλτση» για ομοφοβία.
Η προστασία των ομοφυλόφιλων από καταπίεση και διακρίσεις λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας δεν μπορεί ασφαλώς παρά να είναι τμήμα του προγράμματος και βασική επιδίωξη της αριστεράς. Είναι αυτονόητο αυτό. Αλλά αν το ζήτημα αυτό υποσκελίζει τις ανάγκες του εργαζόμενου, του ανέργου, του αγρότη, σε μια χώρα μάλιστα που είναι βυθισμένη σε φοβερή κρίση, και γίνει το κέντρο του διαβήματος της αριστεράς, πολύ περισσότερο αν αρχίζουμε τους παραλογισμούς και τις ανηθικότητες, όπως την κατάργηση του πατέρα και της μητέρας και τις παρένθετες εγκυμοσύνες, τότε φεύγουμε από την αριστερά όπως υπάρχει μετά τη Γαλλική Επανάσταση, φεύγουμε από το Κοινωνικό Ζήτημα, ως θεμέλιο της δράσης, της ιδεολογίας και του διαβήματος της αριστεράς και πάμε στις διάφορες δήθεν αριστερές του Σόρος και της CIA, εκπροσώπους του νεοφιλελεύθερου έξαλλου ατομικισμού και της εγωπάθειας των μεσοαστικών τάξεων.
Μια τέτοια «αριστερά» είναι και ο βασικός τροφοδότης της άκρας δεξιάς και του Νεοφασισμού κατά δύο έννοιες: και απευθείας ενισχύοντας τις ακροδεξιές, νεοφασιστικές κινήσεις που προτιμάνε τις μάχες στα συμβολικά ζητήματα (έθνος, οικογένεια, ηθική κλπ.) για να μη χτυπήσουν το κοινωνικό καθεστώς, αλλά και υπονομεύοντας την κυριότερη δύναμη που μπορεί να τις αντιμετωπίσει. Έχω την υποψία εξάλλου ότι το «βαθύ σύστημα» είναι πίσω και από το ακραίο κεντρώο κατεστημένο και από την άκρα δεξιά. Βετεράνος της Goldman Sachs είναι ο στρατηγιστής του Τραμπ, Μπάνον όπως και ο αρχηγός της γερμανικής Afd (Εναλλακτική για τη Γερμανία).
Το όλο θυμίζει τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 όταν η CIA αποπροσανατόλισε και διέλυσε τελικά την παγκόσμια αντιπολεμική και αντικαπιταλιστική εξέγερση της νεολαίας ρίχνοντάς τους στην αναζήτηση των ψυχεδελικών ονείρων του ενός ατόμου χωρίς όρια και χωρίς κοινωνικές αναφορές και δεσμεύσεις, μέσω των ναρκωτικών τότε.
Τώρα, την ώρα που το δικό μας κράτος και η ανθρωπότητα στο σύνολό τους βρίσκονται αντιμέτωποι με φοβερά προβλήματα, κυριολεκτικά επιβίωσης, κινδυνεύουμε, αντί να ασχοληθούμε, και να αγωνιστούμε για αυτά, να χαθούμε μέσα στη γενικευμένη σύγχυση και τους εμφύλιους των κάθε λογής ταυτοτήτων, ενώ θα γράφεται το Ρέκβιεμ του Ανθρώπου.
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
