Άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην εφημερίδα κόντρα της Κυριακής
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
Πολλοί, αρκετά βλακωδώς, λένε με ευκολία ότι στις μέρες μας η ανθρωπότητα επιστρέφει στον “ψυχρό πόλεμο”.
Κατ’ αρχάς ο βασικός πόλεμος της περιόδου είναι ο “Ουκρανικός” και είναι όχι ψυχρός αλλά θερμότατος, ουσιαστικά “παγκόσμιος” και κλιμακώνεται μέρα τη μέρα.
Κατά δεύτερον λόγο, οι συγκρούσεις στον πλανήτη γενικεύονται και η μία γίνεται πιο επικίνδυνη από την άλλη, ενώ συνοδεύονται και από περιφερειακές και “τοπικούς” πολέμους.
Ο λόγος αφορά τη τωρινή σύγκρουση Κίνας-Ταϊβάν, την σοβούσα σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν, την αναζωπύρωση της έντασης στο Κόσσοβο και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, την ένταση Τουρκίας κατά της Ελλάδας στην Ανατ. Μεσόγειο αλλά και τις ανοικτές «φωτιές» στην Υεμένη και την Υποσαχάρια Αφρική.
Ο κόσμος μας δεν βιώνει ένα είδος ψυχρού πολέμου αλλά ζει σε πολεμικό πυρετό και στο χείλος της αβύσσου, με παρόντα τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου.
Μόνο, το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο αυτής της χώρας(Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και Διαπλεκόμενη Εγχώρια Ολιγαρχία) δεν έχει “αντιληφθεί” τi συντελείται και συνειδητά συμπεριφέρεται ως να βρίσκεται στην περίοδο του Πιουριφόυ, επιχειρώντας να επιβιώσει με την όλο και μεγαλύτερη και πλέον εξευτελιστική πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και εθνική αποικιοποίηση της πατρίδας μας.
Είναι μια αποικιοποίηση που τη συνοδεύει με όλο και πιο παρακμιακή και φαύλη πολιτική αντιπαράθεση, η οποία έχει ως ύψιστο διακύβευμα τις κυβερνητικές καρέκλες και τον έλεγχο ενός υπό διάλυση κράτους, το οποίο, όμως, κράτος προσφέρει, αντιστρόφως με την αποσύνθεσή του, όλο και μεγαλύτερα προνόμια και λάφυρα σε όσους το ελέγχουν.
Η παρακμιακή πολιτική τάξη αυτής της χώρας, προσκολλημένη όλο και πιο βαθιά στην υποτέλεια και στην ολιγαρχική διαπλοκή, όχι μόνο αδυνατούσε να ακολουθήσει, ιδιαίτερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που είχε την ευκαιρία και τις σχετικές εξαγγελίες, τον τολμηρό αλλά ρεαλιστικό αντιμνημονιακό δρόμο και την πολυδιάστατη ενεργειακή, οικονομική και εξωτερική πολιτική που πρότεινα ως υπουργός Ενέργειας το 2015 αλλά ούτε και σήμερα μπορεί να το πράξει.
Αντίθετα, αλυσοδεμένη στον αμερικανονατοϊκό και ευρωενωσιακό δρόμο, δεν μπορεί ούτε θέλει να αντιληφθεί την ανάγκη ανατροπής για την πολιτική, οικονομικοκοινωνική και εθνική ανόρθωση της Ελλάδας και τη συμβολή στα καθήκοντα που πρέπει να αναληφθούν για την αποτροπή των κινδύνων ολικής καταστροφής της ανθρωπότητας.
Η σημερινή κατεστημένη πολιτική τάξη της εθνικής και κοινωνικής υποδούλωσης που κυρίως την συναποτελούν οι ηγεσίες της Ν.Δ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και της εκ δεξιών και αριστερών παραφυάδες τους, δεν μπορεί και ούτε θέλει να καταλάβει ότι τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν τον ξεκίνησε η Ρωσία αλλά τον προκάλεσε, τον ξεκίνησε, τον σχεδίασε και τον κλιμακώνει από το πραξικόπημα του Μεϊντάν το 2014 το αμερικανονατοϊκό σύμπλεγμα, όπως το ίδιο σύμπλεγμα κλιμακώνει σήμερα την κρίση στην Ταϊβάν και είναι έτοιμο να πυροδοτήσει και άλλες κρίσεις, εντάσεις και πολέμους στον σύγχρονο κόσμο.
Αυτό που βιώνουμε σήμερα δεν είναι ένας ψυχρός, αλλά ένας θερμός και στην ουσία υπό εξέλιξη παγκόσμιος καταστροφικός πόλεμος του μακάβριου βαθέως αμερικάνικου κράτους, πόλεμος του αγγλοσαξονικού κόσμου και των πολυεθνικών εταιρικών γιγάντων της Δύσης, που μέσα στο πανικό τους για την βέβαιη απώλεια της παγκόσμιας ηγεμονίας και την αδυναμία υλοποίησης του σχεδίου για ένα ενιαίο “παγκοσμιοποιημένο”, ισοπεδωμένο και εξαθλιωμένο κόσμο με “τελειωμένα” έθνη, ταυτότητες, παραδόσεις, πολιτισμούς και δημοκρατικές αναφορές, καταφεύγουν στη στρατηγική του “γαία πυρί μυχθήτω”.
Η Ελλάδα αυτήν την ώρα οφείλει να κάνει την μεγάλη στροφή και ανατροπή, πριν η λεγόμενη Δύση μαζί με τους εγχώριους πολιτικούς υπαλλήλους της, καταστρέψει τον πλανήτη και σε κάθε περίπτωση ισοπεδώσει οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά την πατρίδα μας και μας “εκχωρήσει” ως “δορυφόρο” στον “επιτήδειο ουδέτερο”.
Και αυτήν την στροφή και ανατροπή για το μέλλον της χώρας μόνο ένας λαός μπορεί να κάνει πράξη, που θα θελήσει να ακολουθήσει τα παραδείγματα του ’21 και της μεγάλης Εθνικής Αντίστασης ’41-’44, χωρίς εμφύλιες διαιρέσεις και χωρίς Λίβανους και Βάρκιζες, το παράδειγμα του «Πολυτεχνείου» και το παράδειγμα του Ιουλιανού Δημοψηφίσματος του 2015, το οποίο τώρα θα αγωνιστεί για να μετουσιωθεί σε φωτεινό για την πατρίδα μας έργο.
