Η Κίνα βρίσκεται στα μισά για την ολοκλήρωση του στρατηγικά ζωτικής σημασίας πετρελαϊκού της έργου στον κρίσιμο ιρακινό ενεργειακό κόμβο Nasiriyah, στην «καρδιά» των μεγαλύτερων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας και κοντά στον κύριο εξαγωγικό τερματικό της Al Fao στη Βασόρα.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενεργειακού Σχεδιασμού του Ιράκ, η China Petroleum Pipeline Engineering Company (CPPEC) έχει πλέον ολοκληρώσει πάνω από 55% την κατασκευή της μεγαλύτερης εγκατάστασης αποθήκευσης αργού πετρελαίου της χώρας, που βρίσκεται στην πόλη Nasiryah στην επαρχία DhiQar.
Τεράστιο έργο
Αυτή η εγκατάσταση θα λειτουργεί ως κόμβος αποθήκευσης και αγωγός τροφοδοσίας για 3,0-3,5 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου που στη συνέχεια είτε θα εξάγονται από το λιμάνι της Βασόρας είτε θα μεταφέρονται μέσω αγωγών σε διυλιστήρια και σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής στο κεντρικό και βόρειο Ιράκ.
Θα λειτουργεί, επίσης, ως κέντρο διοικητικής μέριμνας για όλα τα εκτεταμένα έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Κίνας στο Ιράκ και για την κατασκευή πολλαπλών έργων εκτός πετρελαίου που συνδέονται με την ολοκληρωμένη «Συμφωνία Πλαίσιο Ιράκ – Κίνας».
Οι προμήθειες πετρελαίου
Ακόμη και πριν από την τεράστια στρατηγική σημασία της νέας εγκατάστασης Nasiriyah, η Κίνα θα επωφεληθεί από τη μαζικά ενισχυμένη παρουσία της εκεί στο θέμα της αύξησης των προμηθειών πετρελαίου της από το νότιο Ιράκ, με την επαρχία DhiQar να φιλοξενεί πολλά τεράστια κοιτάσματα.
Το κοίτασμα Gharraf είναι ένα, με αποθέματα πετρελαίου περίπου 1,3 δισεκατομμυρίων βαρελιών και επί του παρόντος παράγει περίπου 130.000 βαρέλια την ημέρα (bpd), με σχέδιo να αυξηθεί σε 230.000 bpd μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
Η κύρια μέτοχος εταιρεία Petronas της Μαλαισίας δήλωσε τον περασμένο Μάιο ότι θέλει να πουλήσει το μερίδιό της στο πεδίο.
Ωστόσο, η Κίνα ήδη ελέγχει αποτελεσματικά ό,τι συμβαίνει με τα αποκλειστικά συμβόλαια που εξασφαλίζουν οι εταιρείες της.
Η τακτική της Κίνας
Η απόκτηση πολλαπλών συμβάσεων από κινεζικές εταιρείες σε μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Ιράκ ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα ο προτιμώμενος τρόπος για τη χώρα να αποκτήσει κρυφά τον έλεγχο μιας τοποθεσίας χωρίς να προκαλέσει την οργή των ΗΠΑ, ενώ εξακολουθούσε να διατηρεί στρατηγικό ενδιαφέρον για το Ιράκ, όπως επίσης αναλύεται πλήρως στο νέο μου βιβλίο για τη νέα παγκόσμια τάξη στην αγορά πετρελαίου.
Η σύμβαση για το κοίτασμα Gharraf
Στην περίπτωση του κοιτάσματος Gharraf, η China Petroleum Engineering and Construction Corporation (CPECC) έλαβε σύμβαση μηχανικής, προμήθειας, κατασκευής και θέσης σε λειτουργία 308 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ
Το 2015, ο Zhongman έλαβε επίσης συμφωνία γεώτρησης 526,6 εκατομμυρίων δολαρίων για το πετρελαϊκό πεδίο West Qurna 2 του Ιράκ. πριν από λίγο.Επιπλέον, στις 13 Ιουλίου ο κινεζικός όμιλος Zhongman Petroleum and Natural υπογράφει ένα ξεχωριστό έργο μελέτης και κατασκευής για το Gharraf.
Περαιτέρω ενθαρρυμένη από την απόσυρση των ΗΠΑ από το Ιράκ στο τέλος της αποστολής μάχης τους τον Δεκέμβριο του 2021, στις αρχές του τρέχοντος έτους η PetroChina αναλαμβάνει τον ρόλο του κύριου διαχειριστή στο γειτονικό τεράστιο πετρελαϊκό πεδίο West Qurna 1 από την ExxonMobil των ΗΠΑ.
Ακολούθησε μόλις μια εβδομάδα αργότερα η ανάθεση μιας σημαντικής σύμβασης κατασκευής-ιδιότητας-λειτουργίας-μεταβίβασης σε θυγατρική της PetroChina για την ανάπτυξη του χερσαίου κοιτάσματος φυσικού αερίου Nahr bin Umar.
Η εκδίωξη των ανταγωνιστών
Στο άλλο άκρο της κλίμακας ανάπτυξης στην επαρχία DhiQar βρίσκεται το τεράστιο πετρελαϊκό πεδίο Nasiriyah, που ανακαλύφθηκε από την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράκ το 1975, με εκτιμώμενα αποθέματα 4,36 δισεκατομμυρίων βαρελιών.
Το πρώτο εξάμηνο του 2009, η ENI, η Nippon Oil, η Chevron και η Repsol, που κυκλοφόρησε το 2009 και συμπεριλήφθηκε στο γρήγορο σχέδιο του Ιράκ για την περίοδο 2009-2010, που είχε στόχο να αυξήσει την παραγωγή του σε περίπου 50.000 bpd (βαρέλια/ημέρα) βάση σύμβασης για την κατασκευή προμήθειας μηχανικών (EPC), με μια κοινοπραξία που αποτελείται από τη Nippon Oil, την Inpex και την JGC Corporation που θέλει να κερδίσει τη σύμβαση προτού οι διαπραγματεύσεις καταρρεύσουν ξανά.
Η αποχώρηση το 2014 της διχαστικής φιγούρας του σιίτη ισλαμιστή Nouri al-Maliki ως πρωθυπουργού και η αντικατάστασή του από τον φαινομενικά πιο φιλικό, αν και επίσης σιίτη, Haider al-Abadi οδήγησε σε αισιοδοξία στο Ιράκ ότι το project της Nasiriyah θα μπορούσε να προχωρήσει ξανά. αλλά και αυτές οι ελπίδες διαψεύστηκαν.
Η γεωπολιτική πίεση κατά των ΗΠΑ
Η Κίνα θεωρεί εδώ και καιρό τη Nasiriyah ως σημαντικό μέρος των συνολικών της σχεδίων για το Ιράκ, τα οποία είναι ουσιαστικά να το μετατρέψει σε κράτος-πελάτη, όπως έκανε με το Ιράν, να δημιουργήσει ένα γιγάντιο πρατήριο πετρελαίου και βενζίνης για αυτήν στη Μέση Ανατολή, το οποίο μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει για σκοπούς γεωπολιτικής πίεσης κατά των ΗΠΑ.
Στην περίπτωση του Ιράν, η Κίνα έχει επιτύχει μέχρι στιγμής να πραγματοποιήσει αυτόν τον μετασχηματισμό από κυρίαρχο κράτος σε ισοδύναμο της Μέσης Ανατολής του Χονγκ Κονγκ (μια Ειδική Διοικητική Περιοχή της Κίνας) μέσω όλων των που περιλαμβάνει τη «Συμφωνία Περιεκτικής Συνεργασίας Ιράν-Κίνας 25 ετών.
Αυτή η συμφωναία με τη σειρά της, ήταν μια επέκταση στην κλίμακα και το πεδίο εφαρμογής της συμφωνίας «Πετρέλαιο για ανασυγκρότηση και επενδύσεις» που υπεγράφη από τη Βαγδάτη και το Πεκίνο τον Σεπτέμβριο του 2019, η οποία επέτρεψε στις κινεζικές εταιρείες να επενδύσουν σε έργα υποδομής στο Ιράκ με αντάλλαγμα πετρέλαιο.
Κατόπιν αυτού, το Ιράκ ενέκρινε σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο IQD (700 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) για έργα υποδομής στην πόλη Al-Zubair στον πετρελαϊκό κόμβο της Βασόρας στο νότιο Ιράκ.
Η ανακοίνωση του Al-Zubair ήρθε περίπου την ίδια στιγμή με την ανάθεση από τη Βαγδάτη μιας άλλης μεγάλης σύμβασης σε άλλη κινεζική εταιρεία για την κατασκευή ενός πολιτικού αεροδρομίου για να αντικαταστήσει τη στρατιωτική βάση στη Nasiriyah.
Αυτό το έργο του αεροδρομίου, όπως ανακοίνωσε η Κίνα, θα περιλαμβάνει την κατασκευή πολλαπλών κτιρίων φορτίου και δρόμων που θα συνδέουν το αεροδρόμιο με το κέντρο της πόλης και χωριστά με άλλες βασικές περιοχές πετρελαίου στο νότιο Ιράκ, το οποίο τώρα ελέγχει.
Στις μεταγενέστερες συζητήσεις που συμπεριλήφθηκαν στη «Συμφωνία Πλαίσιο Ιράκ – Κίνας» του 2021, αποφασίστηκε ομόφωνα και από τις δύο πλευρές ότι το αεροδρόμιο θα μπορούσε να επεκταθεί αργότερα σε πολιτικό και στρατιωτικό αεροδρόμιο διπλής χρήσης.
Οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από την Κίνα χωρίς προηγουμένως να χρειάζεται να διαβουλεύεται με οποιαδήποτε ιρακινή κυβέρνηση βρισκόταν στην εξουσία εκείνη την εποχή, ανέφερε μια ανώτερη πηγή που συνεργάζεται στενά με το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράκ αποκλειστικά στο OilPrice.com.