Προπαγάνδα και ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, σύμφωνα με το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» στην Ανατολική Μεσόγειο – Τι υποστηρίζει ο πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας
Ερμηνεύοντας αλά… Τούρκα, το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, το Anadolu υπεραμύνεται της υπογραφής (2019) του παράνομου συμφώνου ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη, υποστηρίζοντας πως αποτελεί τουρκική απάντηση στις «μονομερείς ενέργειες» Ελλάδας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
«Η υπογραφή της δεύτερης συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη, μετά από αυτήν με την «ΤΔΒΚ» την οριοθέτηση της δικαιοδοσίας των θαλάσσιων περιοχών, θεωρείται σημαντικό επίτευγμα όσον αφορά τις πολιτικές που ακολουθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και μεγάλη νίκη για την τουρκική διπλωματία. Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία είναι μια ισχυρή απάντηση στα μονομερή βήματα που έλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία για τον περιορισμό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας από το 2003, ενεργώντας ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του νησιού και αντίθετη με την αρχή της δικαιοσύνης» αναφέρει το δημοσίευμα, σημειώνοντας πως η: «Τουρκία, που τάσσεται υπέρ της δίκαιης κατανομής σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, επαναλαμβάνει την έκκλησή της για τη διοργάνωση διεθνούς διάσκεψης με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων στην Ανατολική Μεσόγειο με κάθε ευκαιρία» γράφει.
Το Αnadolu συνεχίζει να προπαγανδίζει τις τουρκικές θέσεις, υποστηρίζοντας πως συνάδουν απόλυτα με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, ερμηνεύοντάς το σύμφωνα με τις πρακτικές της Άγκυρας στο πλαίσιο του αφηγήματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Αναφέρει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα: «Η οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας (ΑΟΖ) έχει μεγάλη σημασία λόγω της παρουσίας της Συρίας, του Λιβάνου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Ελλάδας, της «ΤΔΒΚ» και της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτός από την Τουρκία. Ενώ η Τουρκία αγωνίζεται για τα δικαιώματά της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια, το θέμα της οριοθέτησης των πόρων υδρογονανθράκων άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο με την ανακάλυψη πόρων υδρογονανθράκων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου να λαμβάνουν μέτρα σε αυτήν την περιοχή.
»Αν και το Κυπριακό δεν επιλύθηκε αγνοώντας τα ίσα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, η Κυπριακή Δημοκρατία συνήψε συμφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Η Τουρκία και «ΤΔΒΚ» αντιτάχθηκαν έντονα σε αυτές τις συμφωνίες για πολλούς λόγους, ιδίως την παραβίαση των δικαιωμάτων της υφαλοκρηπίδας, και προειδοποίησαν τις χώρες της περιοχής να μην κάνουν αυτές τις συμφωνίες.
»Με το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου που ιδρύθηκε στο Κάιρο από την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, προσπάθησαν να εξαλειφθούν παράγοντες όπως η Τουρκία, η Λιβύη και ο Λίβανος. Στις συναντήσεις της με τις χώρες της περιοχής, η Κύπρος έκανε συμφωνίες οριοθέτησης σύμφωνα με την «αρχή της ίσης απόστασης», θεωρώντας το νησί της Κύπρου ως «ηπειρωτική χώρα», αλλά η αρχή της ισότητας δεν αναφέρεται κατά κανόνα στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Σύμφωνα με την αρχή της «ισότιμης κατανομής», που είναι ο βασικός κανόνας του διεθνούς δικαίου, λιγότερη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ μπορεί να δοθεί στα νησιά σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα. Στο σημείο αυτό λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες, όπως το μέγεθος των νησιών, το μήκος των μετώπων τους, η θέση τους και η απόσταση τους από την ηπειρωτική χώρα».
Το δημοσίευμα του Anadolu φιλοξενεί επίσης δηλώσεις του προέδρου του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας Δρ. Χακάν Καράν, ο οποίος υπεραμύνθηκε των τουρκικών θέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας πως : «Τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο καθορίστηκαν από την Άγκυρα».
Αναφέρει συγκεκριμένα: «Ο Δρ. Χακάν Καράν επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μεταξύ των κρατών με αντίθετες ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιτευχθεί με συμφωνία ή δικαστική απόφαση για την βάση των ιδίων κεφαλαίων.
«Τόσο οι κινήσεις περιορισμού όσο και λειτουργίας της Κύπρου από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, καθώς και το αίτημα της Ελλάδας με βάση τον χάρτη της Σεβίλλης, να επιβάλουν μια περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Τουρκία με επίκεντρο το Καστελόριζο 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι μονομερείς κρατικές πρακτικές που θα οδηγήσουν στον αποκλεισμό της Τουρκίας, η οποία έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή. Ο Καράν, από την άλλη, δήλωσε ότι η Τουρκία κατέληξε σε συμφωνία οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Λιβύη, «που επιχειρείται να αποκλειστεί ξανά στην περιοχή», προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα της, προσθέτοντας ότι με αυτή τη συμφωνία η Τουρκία αποκάλυψε επίσημα την υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο και τα σύνορα της ΑΟΖ. Ο ίδιος τόνισε πως αυτή η συμφωνία είναι η πιο σημαντική διπλωματική επίθεση μετά τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, προκειμένου να υποστηριχθεί η πολιτική της Τουρκίας για τη «Γαλάζια Πατρίδα» στην Ανατολική Μεσόγειο και να περιοριστεί η υφαλοκρηπίδα εντός της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της.
«Με τον τρόπο αυτόν τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί από την Τουρκία» σχολίασε ο Καράν, καταλήγοντας : ‘’Τα επίσημα σύνορα, τα οποία πιστεύουμε ότι δημιουργήθηκαν στη βάση της δικαιοσύνης μέχρι την κοινή λύση, αποτελούν μέρος της «Γαλάζιας Πατρίδας» της Τουρκίας και αξίζει να την υπερασπιστούμε΄΄».