Γρηγόρης Γρηγοριάδης
Χθες μόλις έπεσε στην αντίληψή μου πρόσφατο δημοσίευμα των Financial Times, με δηλώσεις του Ali Barakeh, ανώτατου στελέχους της Χαμάς στο Λίβανο, για τις πρόσφατες εξελίξεις. Ο Barakeh λέει ότι η Χαμάς θα μπορούσε να συμφωνήσει σε 5νθήμερη ανακωχή για την απελευθέρωση όλων των ξένων αιχμαλώτων, ενώ τους Ισρηλινούς στρατιώτες προτίθεται να τους ανταλλάξει με Παλαιστίνιους κρατούμενους. Οι δηλώσεις αυτές διέλυσαν τις όποιες αμφιβολίες ή δισταγμούς είχα ως τώρα για να πω καθαρά τη γνώμη μου για το τι συμβαίνει στη Μ. Ανατολή και ποια είναι τα δικά μας καθήκοντα. Ιδού λοιπόν οι σκέψεις μου και καλοδεχούμενη η όποια κριτική ή πολεμική επ’αυτών…
Αν η συγκεκριμένη δήλωση του στελέχους της Χαμάς είναι πραγματική – δεν έχω λόγο να μην το πιστεύω, αλλά πάντα πρέπει κανείς να είναι πολύ επιφυλακτικός σε τέτοιες στιγμές – νομίζω ότι επιβεβαιώνει τις σοβαρές αρχικές μου αμφιβολίες για το κατά πόσο το χτύπημα της 7ης Οκτώβρη ήταν, αντικειμενικά, χτύπημα ενάντια στα σχέδια του αμερικανοσιωνισμού ή όχι.
Από την αρχή αναδείξαμε ως ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ των εξελίξεων, την λυσσώδη προσπάθεια κλιμάκωσης του πολέμου από πλευράς Δύσης, με το άνοιγμα νέου μετώπου στον άξονα Συρία-Ιρακ-Ιράν, μετά τη συντριπτική ήττα στην Ουκρανία, τις σφαλιάρες στην Αφρική, στο μέτωπο της διεύρυνσης των BRICS κλπ. Αναδείξαμε, δηλαδή, το “ποιος ωφελείται” από ένα πολεμικό επεισόδιο αυτή τη στιγμή.
Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι υπήρξε συνεννόηση της Χαμάς με κέντρα ή υπηρεσίες της “άλλης πλευράς” (αν και για τις σχέσεις της με τη ΜΙΤ κανείς δε μπορεί να παριστάνει ότι δεν ξέρει τίποτα…), σημαίνει όμως ότι, αντικειμενικά, η συγκεκριμένη επίθεση συσπείρωσε τη Δύση γύρω από το επόμενο πολεμικό θέατρο, τον άξονα Συρία-Ιράν-Ιράκ, νομιμοποίησε σε μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών τη σιω-ναζιστική πολιτική του Ισραήλ στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και, εν γένει, υπηρέτησε το αμερικάνικο σχέδιο κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης.
Οι εκφράσεις του αξιωματούχου της Χαμάς ότι “δεν υπολογίζαμε ότι οι ΗΠΑ θα μπουν στον πόλεμο”, οι οποίες υποτίθεται ότι λέγονται για να “δικαιολογήσουν” τη “στροφή” προς μια πιο διαλλακτική στάση, δείχνουν ακριβώς την απουσία πολιτικής και επιχειρησιακής λογικής στο χτύπημα που είναι, από μόνη της, σοβαρό πρόβλημα για να το προσπεράσει κανείς έτσι. Ειδικά δε η αποστροφή του ότι “η επίθεση δε θα μπορούσε να είναι επιτυχής χωρίς τη βοήθεια των συμμάχων μας, Ιράν και Χεζμπολάχ” είναι μια αδιανόητη, στα όρια της προβοκάτσιας, δήλωση-βούτυρο στο ψωμί της σιωνιστικής προπαγάνδας.
Στα υπόψη πρέπει να ληφθεί και η συνάντηση της Μόσχας με στελέχη της Χαμάς, όπου ζητήθηκε από την τελευταία να συμβάλλει στην αποκλιμάκωση της κατάστασης (στέλνοντας συγχρόνως με αυτό καθαυτό το γεγονός της συνάντησης, μήνυμα στο αμερικανοσιωνιστικό μπλοκ ότι, αν το τραβήξουν το σχοινί, τότε αυτό θα …σπάσει και τότε…), σε συνέχεια δηλώσεων του Πούτιν ότι ανησυχεί για την επέκταση της σύγκρουσης και την ανάγκη λήψης μέτρων αποκλιμάκωσης.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι το καθήκον της στιγμής είναι η μαζική κινητοποίηση του λαού για να απαιτήσουμε ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΠΥΡΟΣ, ΑΜΕΣΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ των σιωνιστικών θηριωδιών στη Γάζα, ΑΜΕΣΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ των προκλητικών και ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ επιθέσεων του Ισραήλ σε Συρία, Λίβανο και Αίγυπτο, ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ των αμερικάνικων αεροπλανοφόρων και ΚΑΘΕ ΝΑΤΟικής δύναμης – της ελληνικής φρεγάτας προεξάρχουσας – από την περιοχή, ΤΩΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ 1967.
Μόνο αθεράπευτα πολιτικοί μύωπες μπορούν να βλέπουν στα παραπάνω συνθήματα “προδοσία” της Παλαιστινιακής υπόθεσης.
Μόνο αθεράπευτα πολιτικοί μύωπες μπορούν να μη βλέπουν ότι ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, η ευχή και, πολύ περισσότερο, η δημόσια πρόσκληση στο Ιράν, τη Χεζμπολάχ, τη Συρία να εμπλακούν συνολικά σε πόλεμο με το Ισραήλ, μόνο το αμερικανοσιωνιστικό σχέδιο εξυπηρετεί.
Για να το πάμε και λίγο παρακάτω, προκαλούν πολλές υποψίες εκείνοι που, ενώ από τη μια δε θέλουν να ακούν για “άξονα της αντίστασης”, για ήττα του ΝΑΤΟ, για νίκη της Συρίας του Άσαντ, του Ντονμπάς κλπ., από την άλλη “δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους” για τη Χαμάς. Το ίδιο και όσοι καταγγέλλουν κάθε κουβέντα για άμεση κατάπαυση του πυρός ως “πασιφισμό” και κάθε μια ώρα “εξαγγέλλουν” την εμπλοκή της Χεζμπολάχ, των Αλ-Κουντς και δεν ξέρω κι εγώ ποιού άλλου στην αντιπαράθεση.
Μόνο αθεράπευτα πολιτικοί μύωπες μπορεί να συγχέουν τις, όντως πασιφιστικές εκκλήσεις του τύπου “έξω η χώρα μας από το μακελειό” (οι οποίες, όμως, για να τα λέμε όλα, μπορούν να αξιοποιηθούν σε επίπεδο κινήματος για να μεγιστοποιηθεί η πίεση στο αμερικανοσιωνιστικό μπλοκ να αποκλιμακώσει), με τη γραμμή μαζικής-λαϊκής πίεσης “κάντε τώρα πίσω” που είναι γραμμή ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ του αμερικανοσιωνισμού.
Μόνο αθεράπευτα πολιτικοί μύωπες μπορούν ακόμα να μη συνειδητοποιούν ότι η υπόθεση της Παλαιστίνης υπηρετείται μόνο μέσα από τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΗΤΤΑ του αμερικανοσιωνισμού κι αυτή η αντιπαράθεση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ, θα τραβήξει ακόμα για καιρό και χρειάζεται υπομονή, επιμονή, σχέδιο και πειθαρχία στο ΚΥΡΙΟ ΚΑΘΗΚΟΝ.
Δε χωρά αμφιβολία ότι, αν τελικά ξεσπάσει αυτός ο άδικος, ιμπεριαλιστικός πόλεμος που σχεδιάζει ο αμερικανοσιωνισμός, ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΟΛΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΩ-ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΟ! Αυτή τη στιγμή, όμως, η πάλη μας οφείλει να στοχεύει στο να ΜΗΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ αυτός ο πόλεμος. Αυτή είναι η κατεξοχήν εξέλιξη που συμφέρει το στρατόπεδό μας κι αυτό δε μπορούμε, σύντροφοι, να το προσπερνάμε με όρκους πίστης στη λευτεριά της Παλαιστίνης ή με στεντόρειες κραυγές καταγγελίας του σιωνισμού. Είναι ένα ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ, ΑΜΕΣΟ καθήκον και απαιτεί τη λήψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών σε αυτή την κατεύθυνση.
Ελπίζω, αυτά τα αυτονόητα να μη χρειαστεί να τα εξηγούμε για πολύ καιρό. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και περιθώριο για ολιγωρία και ενδοσκόπηση δεν υπάρχει. Στην πάλη για την ανατροπή των σχεδίων του αμερικανοσιωνισμού, όπως αυτά εκφράζονται κάθε φορά, βρισκόταν, βρίσκεται και θα βρίσκεται ο μόνος συνεπής επαναστατικός δρόμος!
