Η σύγκρουση στην Ουκρανία θα μπορούσε να κλιμακωθεί και να εμπλακούν Αμερικανοί στρατιώτες στο ουκρανικό έδαφος, εκτός εάν το Κίεβο και οι σύμμαχοί του καταφέρουν να νικήσου» τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τα ρωσικά στρατεύματα δήλωσε ο Αμερικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ, γνωστός για τις αντι-ρωσικές του θέσεις.
Αναδύεται μάλιστα ένας σχεδιασμός στην Δύση για πλήρη διάλυση της Ρωσίας σε…. 41 χώρες! Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος του πολέμου στην Ουκρανία. Κάτι το οποίο θα γίνονταν ακόμα κι αν η Ρωσία δεν αντιδρούσε και ανεχόνταν την ΝΑΤΟϊκή παρουσία στην Ουκρανία χωρίς να επέμβει.
«Θέλω να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία με ήττα του Β.Πούτιν. Εάν δεν το κάνετε, θα συνεχιστεί, ο πόλεμος και θα έχουμε μια σύγκρουση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας και τα στρατεύματά μας θα εμπλακούν», είπε ο Γκράχαμ από το βήμα της Γερουσίας.
Οι δηλώσεις του Γκράχαμ έρχονται σε αντίθεση το νομοσχέδιο που διαπραγματεύθηκαν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και ο Πρόεδρος της Βουλής Κέβιν Μακάρθι, με βάση το οποίο θα αυξηθεί το ανώτατο όριο του χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών με αντάλλαγμα περιορισμένες δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις.
Ο Γκράχαμ επέκρινε το νομοσχέδιο για τις πιθανές επιπτώσεις του στη στρατιωτική ετοιμότητα, καθώς και για την έλλειψη χρηματοδότησης για την Ουκρανία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε αφορμή στη Δύση να προωθήσει τον «πραγματικό στόχο» της που είναι η «διάσπαση της Ρωσίας» ή η «λήθη της Ρωσίας από τον παγκόσμιο χάρτη».
Όλο και περισσότεροι στην Δύση θα ήθελαν την διάλυση της Ρωσίας ώστε οι ΗΠΑ να μπορούν ανενόχλητες να ηγεμονεύουν τον πλανήτη, καθώς ακόμα την Κίνα την θεωρούν υποδεέστερη δύναμη επειδή δεν διαθέτει ένα τρομακτικό πυρηνικό οπλοστάσιο όπως διαθέτουν οι Ρώσοι.
Πολλές δυτικές ελίτ υποστηρίζουν ανοιχτά την κατάρρευση της Ρωσίας..
Αυτές οι φωνές γίνονται όλο και περισσότερες κάθε φορά που υπάρχουν ρεαλιστικές προτάσεις για ειρηνική διευθέτηση των ζητημάτων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Όπως αναφέρει το Executive Intelligence Review (EIR) σε ανάλυσή του (που εδρεύει στην Ουάσιγκτον), η διάλυση της Ρωσίας ήταν η βρετανική αυτοκρατορική πολιτική για αιώνες.
Τώρα όμως η Δύση «χρησιμοποιεί την Πολωνία, την Ουκρανία και τα κράτη της Βαλτικής, ειδικά, ως εξωτερικό πολιορκητικό κριό κατά της Ρωσίας (Τσαρική, Σοβιετική ή σημερινή Ρωσική Ομοσπονδία εξίσου), ενώ ταυτόχρονα υποδαυλίζει και εξοπλίζει εθνοτικές και περιφερειακές εξεγέρσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Η επιχείρηση βασίζεται στην αναληθή ιστροικά υπόθεση ότι η Ρωσική Ομοσπονδία, όπως και η Σοβιετική Ένωση πριν από αυτήν, δεν ήταν ποτέ και δεν μπορεί να είναι παρά μια επεκτατική αυτοκρατορία, που καταπιέζει τον πληθυσμό της και απειλεί τους γείτονές της.
Αποκλείει την πραγματικότητα ότι μια μεγάλη, πολυεθνική χώρα μπορεί να υπάρξει και να προοδεύσει.
Αποκλείεται η αρχή της αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας μεταξύ γειτονικών χωρών».
Ουσιαστικά, η θεμελιώδης αρχή αυτών των ακραίων απόψεων είναι ότι εάν δεν διαλυθεί, η Ρωσία θα συνεχίσει να απειλεί τον υπόλοιπο κόσμο.
Βασικά θα απειλεί την ηγεμονία των ΗΠΑ, που de facto και de jure θεωρείται ως κάτι… θεάρεστο.
Η υπηρεσία CSCE της κυβέρνησης των ΗΠΑ παρουσίασε μία ανάλυση με τίτλο «Αποαποικιοποίηση της Ρωσίας: Μια ηθική και στρατηγική επιταγή».
«Η Δύση πρέπει επίσημα να αναγνωρίσει «την ανεξαρτησία και τη κυριαρχία των ακόλουθων κρατών των αυτόχθονων πληθυσμών και των αποικιακών περιοχών: Ταταρστάν, Ίνγκρια (ιστορική περιοχή στα βορειοδυτικά της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής περιοχής της Αγίας Πετρούπολης), Μπασκορτοστάν, Καρελία, Μπουριατία, Καλμύκια, Δημοκρατία της Βαλτικής (Königsberg, Ανατολική Πρωσία), Κόμι, Τσερκεσία, Σιβηρία, Ουράλια, Δημοκρατίες του Ντον, Τίβα, Κουμπάν, Νταγκεστάν, Ομοσπονδία του Ειρηνικού (Εδάφιο Primorsky και περιοχή Amur), η Μόσχα Δημοκρατία, Erzya Mastor στην επικράτεια της Μολδαβίας, Sakha, Pomorie, Chuvashia, περιοχή Chernozyom, Mordovia, περιοχή Volga, Khakassia, Udmurtia, Tyumen Yugra, Mari El, Altai, Ingushetia, κ.λπ.».
Η Διακήρυξη επιβάλλει επίσης τον σχηματισμό «Εθνικών Μεταβατικών Κυβερνήσεων/Διοικήσεων» και τα περιφερειακά κοινοβούλια να διακηρύξουν την κρατική κυριαρχία και να ξεκινήσουν διακοινοβουλευτικές διαβουλεύσεις σχετικά με έναν μηχανισμό απόσχισης από τη Ρωσική Ομοσπονδία και συντάγματα που πρέπει να προετοιμαστούν.
Βασικά μιλούν για μία «μετα-Ρωσική» ουτοπία με 43 νέες «χώρες» που βρίσκονται εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Για την Δύση η Ρωσία είναι ένα αποτυχημένο κράτος που ακολουθεί μια πολιτική εθνικής και γλωσσικής ομογενοποίησης και αρνείται οποιαδήποτε εξουσία στις 83 δημοκρατίες και περιοχές της χώρας.
Ο αρθρογράφος Casey Michel υποστηρίζει, «Η Δύση πρέπει να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε το 1991 (διάλυση της ΕΣΣΔ). Πρέπει να επιδιώξει την πλήρη αποαποικιοποίηση της Ρωσίας».
Ο βραβευμένος με Νόμπελ και πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα έχει υποστηρίξει την απόσχιση των «60 λαών που αποικίστηκαν από τη Ρωσία», έτσι ώστε η Ρωσία να περιοριστεί σε μια χώρα περίπου 50 εκατομμυρίων κατοίκων σε αντίθεση με μια χώρα των 140 εκατομμυρίων που είναι σήμερα!
Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί κανείς να θυμηθεί ότι το 1997, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Zbigniew Brzezinski είχε επίσης συστήσει τη διάσπαση της Ρωσίας σε τρεις δημοκρατίες «χαλαρά συνομοσπονδιακές».
Ο Christopher McCallion, μέλος στο think-tank «Defense Priorities», προβαίνει σε δύο διαπιστώσεις.
Πρώτον, αμφιβάλλει για τα γεωστρατηγικά οφέλη για τις ΗΠΑ εάν η Ρωσία καταρρεύσει.
«Εάν μια σειρά από νέα κράτη επρόκειτο να αυξηθούν στην αχανή, πλούσια σε πόρους, αλλά αραιοκατοικημένη Ανατολή της Ρωσίας, θα γίνονταν πιθανώς δορυφόροι της Κίνας.
Αντίθετα, μια ενοποιημένη Ρωσία μπορεί να αποσπάσει μέρος της στρατηγικής προσοχής του Πεκίνου μακριά από τον Ειρηνικό».
Δεύτερον: «Η πατερναλιστική παρόρμηση να διαλύσουμε τη χώρα κάποιου άλλου θα μπορούσε να ανατινάξει την ταπεινή πολυεθνική μας αυτοκρατορία δηλαδή τις ΗΠΑ.
Τι θα γινόταν αν η Κίνα ή η Ρωσία προσπαθούσαν να μας κάνουν να επιστρέψουμε το μισό Μεξικό που προσαρτήσαμε πριν από λίγο καιρό – συμπεριλαμβανομένης της Καλιφόρνιας, που τώρα είναι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο;».