Επιβάλλουν όρους τους στη νέα τάξη πραγμάτων
Αυτό που ενώνει τους υποψηφίους πάνω απ’ όλα είναι η κατοχή τεράστιων φυσικών πόρων: πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πολύτιμα μέταλλα, σπάνιες γαίες, σπάνια ορυκτά, άνθρακας, ηλιακή ενέργεια, ξυλεία, γεωργική γη, αλιεία και πόσιμο νερό.
Η Σύνοδος Κορυφής της G20 ολοκληρώθηκε με σίγουρες ενδείξεις ότι οι BRICS+ θα είναι ο δρόμος προς τα εμπρός για τη συνεργασία του Παγκόσμιου Νότου.
Αυτό φάνηκε στα δύο σημαντικότερα σημεία της Συνόδου Κορυφής: την πολυαναμενόμενη προεδρική συνάντηση Κίνας-ΗΠΑ –που αντιπροσωπεύει τη σημαντικότερη διμερή σχέση του 21ου αιώνα– και την τελική δήλωση της G20.
Η πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση διάρκειας 3 ωρών και 30 λεπτών μεταξύ του Κινέζου προέδρου Xi Jinping και του Αμερικανού ομολόγου του Joe Biden – που ζητήθηκε από τον Λευκό Οίκο – πραγματοποιήθηκε στην κατοικία της κινεζικής αντιπροσωπείας στο Μπαλί και όχι στον χώρο της G20, στο πολυτελές Apurva Kempinski στη Nusa Dua.
Το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών περιέγραψε συνοπτικά τι ήταν πραγματικά σημαντικό.
Συγκεκριμένα, ο Xi είπε στον Biden ότι:
1. η ανεξαρτησία της Ταϊβάν είναι απλώς εκτός συζήτησης.
2. εξέφρασε την ελπίδα ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν σε «περιεκτικό διάλογο» με τη Ρωσία και αντί για αντιπαράθεση,
3. ο Κινέζος πρόεδρος επέλεξε να αναδείξει τα πεδία κοινού ενδιαφέροντος και συνεργασίας.
Ο πρόεδρος Biden, σύμφωνα με τους Κινέζους, ανέδειξε αρκετά σημεία.
1. Οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο.
2. Δεν υποστηρίζουν την “ανεξαρτησία της Ταϊβάν”
3. Δεν υποστηρίζουν τις «δύο Κίνες» ή «μία Κίνα, μία Ταϊβάν».
4. Δεν επιδιώκουν την «αποσύνδεση» από την Κίνα και,
5. Δεν θέλουν να περιορίσουν το Πεκίνο.
Το τελικό ανακοινωθέν της G20 ήταν ένα ασαφές αποτέλεσμα ενός επίπονου συμβιβασμού.
Αυτή είναι μία ένδειξη που δείχνουν στον Xi ότι έχει λίγους λόγους για να δώσει αυξημένη βαρύτητα στα λεγόμενα Biden, όπως αναφέρει ο Βραζιλιάνος γεοπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.
Όσο και αν η G20 αυτοαποκαλείται ως «το κορυφαίο φόρουμ για την παγκόσμια οικονομική συνεργασία», που ασχολείται με την «αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προκλήσεων του κόσμου», η G7 στο εσωτερικό της συνόδου G20 στο Μπαλί είχε ντε φάκτο καταληφθεί από τον πόλεμο.
Ο «Πόλεμος» λαμβάνει σχεδόν διπλάσιο αριθμό αναφορών στη δήλωση σε σύγκριση με το «φαγητό» τελικά.
Η συλλογική Δύση, συμπεριλαμβανομένου του ιαπωνικού κράτους, ήταν αποφασισμένη να συμπεριλάβει στη δήλωση τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις «οικονομικές επιπτώσεις» του – ειδικά την επισιτιστική και ενεργειακή κρίση.
Ωστόσο, χωρίς να προσφέρει ούτε μια απόχρωση του πλαισίου, που σχετίζεται με την επέκταση του ΝΑΤΟ, γιατί αυτό που είχε σημασία ήταν να κατηγορήσουμε τη Ρωσία – για όλα.
Το φαινόμενο του Παγκόσμιου Νότου
Εναπόκειτο στη φετινή διοργανώτρια Ινδονησία της G20 – και στην επόμενη χώρα, την Ινδία – να επιδείξουν την ασιατική ευγένεια και την οικοδόμηση συναίνεσης.
Η Τζακάρτα και το Νέο Δελχί εργάστηκαν εξαιρετικά σκληρά για να βρουν διατύπωση που θα ήταν αποδεκτή τόσο από τη Μόσχα όσο και από το Πεκίνο.
Αυτό μπορεί να είναι το φαινόμενο του παγκόσμιου Νότου.
Ωστόσο, η Κίνα ήθελε αλλαγές στη διατύπωση.
Σε αυτό αντιτάχθηκαν τα δυτικά κράτη, ενώ η Ρωσία δεν αναθεώρησε τη διατύπωση της τελευταίας στιγμής επειδή ο υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov είχε ήδη αναχωρήσει.
Στο σημείο 3 από τα 52, η δήλωση «εκφράζει τη βαθύτατη λύπη της για την επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας και απαιτεί την πλήρη και άνευ όρων αποχώρηση των ενόπλων δυνάμεων από το έδαφος της Ουκρανίας».
Η «ρωσική επιθετικότητα» είναι το τυπικό… «μάντρα» του ΝΑΤΟ, όμως δεν μοιράζεται αυτή την άποψη ολόκληρος ο Παγκόσμιος Νότος.
Η δήλωση επισημαίνει μια άμεση συσχέτιση μεταξύ του πολέμου και της «επιδείνωσης πιεστικών προβλημάτων στην παγκόσμια οικονομία – επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης, αύξηση του πληθωρισμού, διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού, επιδείνωση της ενεργειακής και επισιτιστικής ασφάλειας, αυξημένοι κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».
Όσο για αυτό το απόσπασμα, δεν θα μπορούσε να είναι πιο αυτονόητο: «Η χρήση ή η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων είναι απαράδεκτη.
Η ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων, οι προσπάθειες αντιμετώπισης κρίσεων, καθώς και η διπλωματία και ο διάλογος είναι ζωτικής σημασίας.
Η σημερινή εποχή δεν πρέπει να είναι πόλεμος».
Αυτό είναι ειρωνικό δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ και το τμήμα δημοσίων σχέσεών του, η ΕΕ, που «εκπροσωπούνται» από τους μη εκλεγμένους ευρωκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν κάνουν «διπλωματία και διάλογο».
Διόρθωση με πόλεμο
Αντίθετα, οι ΗΠΑ, που ελέγχουν το ΝΑΤΟ, εξοπλίζουν την Ουκρανία, από τον Μάρτιο, με 91,3 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένου του τελευταίου προεδρικού αιτήματος, αυτόν τον μήνα, 37,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτό συμβαίνει να είναι 33% περισσότερο από τις συνολικές στρατιωτικές δαπάνες της Ρωσίας για το 2022.
Πρόσθετες αποδείξεις ότι η Σύνοδος Κορυφής του Μπαλί «καταλήφθηκε» από τον «πόλεμο», είναι η έκτακτη συνάντηση, που συγκλήθηκε από τις ΗΠΑ, για να συζητηθεί το που κατέληξε ένας ουκρανικός πύραυλος S-300 που έπεσε σε πολωνικό αγρόκτημα και όχι η έναρξη του Γ ́Παγκοσμίου Πολέμου όπως ορισμένοι πρότειναν υστερικά οι ταμπλόιντ.
Αναμφισβήτητα, δεν υπήρχε κανένας από τον Παγκόσμιο Νότο στη συνάντηση – το μόνο ασιατικό έθνος ήταν η Ιαπωνία, μέρος της G7.
Συνδυάζοντας την εικόνα, είχαμε τον μοχθηρό επικεφαλής του Νταβός Klaus Schwab να πουλά την ατζέντα του Great Reset για την «ανοικοδόμηση του κόσμου» μέσω πανδημιών, λιμών, κλιματικής αλλαγής, επιθέσεων στον κυβερνοχώρο και – φυσικά – του πολέμου.
Η κατάρρευση της G20 όπως την ξέρουμε
Το σοβαρό «σπάσιμο» μεταξύ του Παγκόσμιου Βορρά και του Παγκόσμιου Νότου, τόσο εμφανές στο Μπαλί, είχε ήδη προταθεί στην Πνομ Πενχ, καθώς η Καμπότζη φιλοξένησε τη Σύνοδο Κορυφής της Ανατολικής Ασίας το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Τα 10 μέλη της ASEAN είχαν καταστήσει πολύ σαφές ότι παραμένουν απρόθυμα να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ και την G7 στη συλλογική δαιμονοποίηση της Ρωσίας και σε πολλές πτυχές της Κίνας.
Οι κάτοικοι της Νοτιοανατολικής Ασίας δεν είναι ακριβώς ενθουσιασμένοι από το IPEF (Οικονομικό Πλαίσιο Ινδο-Ειρηνικού) που κατασκευάστηκε από τις ΗΠΑ, το οποίο θα είναι άσχετο από την άποψη της επιβράδυνσης του εκτεταμένου εμπορίου και της συνδεσιμότητας της Κίνας σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία.
Τα χειρότερα ακολουθούν…
Ο αυτοαποκαλούμενος «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου» αποφεύγει την εξαιρετικά σημαντική σύνοδο κορυφής APEC (Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού) στην Μπανγκόκ.
Για τους πολύ ευαίσθητους και εκλεπτυσμένους ασιατικούς πολιτισμούς, αυτό θεωρείται προσβολή.
Η APEC, που ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1990 για να προωθήσει το εμπόριο σε όλη την περιοχή του Ειρηνικού, αφορά σοβαρές επιχειρήσεις Ασίας-Ειρηνικού, όχι αμερικανοποιημένη στρατιωτικοποίηση «Ινδο-Ειρηνικού».
Η αμηχανία ακολουθεί την τελευταία γκάφα του Biden, όταν λανθασμένα αποκάλεσε τον Hu Shen της Καμπότζης ως «πρωθυπουργό της Κολομβίας» στη σύνοδο κορυφής στην Πνομ Πενχ.
Ουρά για συμμετοχή στις BRICS
Είναι ασφαλές να πούμε ότι η G20 μπορεί να έχει βυθιστεί σε μια μη αναστρέψιμη πορεία προς το περιθώριο.
Ακόμη και πριν από ττην σύνοδο κορυφής της Νοτιοανατολικής Ασίας –στην Πνομ Πενχ, το Μπαλί και την Μπανγκόκ– ο Lavrov είχε ήδη σηματοδοτήσει τι θα ακολουθήσει όταν σημείωσε ότι «πάνω από δώδεκα χώρες» έχουν υποβάλει αίτηση για να ενταχθούν στο BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική ).
Το Ιράν, η Αργεντινή και η Αλγερία έχουν υποβάλει επίσημα αίτηση: το Ιράν, μαζί με τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα, είναι ήδη μέρος του Ευρασιατικού Τετραμερούς που έχει πραγματικά σημασία.
Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και το Αφγανιστάν ενδιαφέρονται εξαιρετικά να γίνουν μέλη.
Η Ινδονησία μόλις έκανε αίτηση, στο Μπαλί.
Και μετά υπάρχει το επόμενο κύμα: Καζακστάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ταϊλάνδη (ενδεχομένως αίτηση αυτό το Σαββατοκύριακο στην Μπανγκόκ), Νιγηρία, Σενεγάλη και Νικαράγουα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όλοι οι παραπάνω έστειλαν τους Υπουργούς Οικονομικών τους σε διάλογο για την επέκταση των BRICS τον Μάιο.
Μια σύντομη αλλά σοβαρή αξιολόγηση των υποψηφίων αποκαλύπτει μια εκπληκτική ενότητα στην διαφορετικότητα και μια ασύγκριτη ισχύ
Ο ίδιος ο Lavrov σημείωσε ότι θα χρειαστεί χρόνος για τις σημερινές πέντε BRICS να αναλύσουν τις τεράστιες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιπτώσεις της επέκτασης στο σημείο να φτάσει ουσιαστικά το μέγεθος της G20 – και χωρίς τη συλλογική Δύση.
Αυτό που ενώνει τους υποψηφίους πάνω απ’ όλα είναι η κατοχή τεράστιων φυσικών πόρων: πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πολύτιμα μέταλλα, σπάνιες γαίες, σπάνια ορυκτά, άνθρακας, ηλιακή ενέργεια, ξυλεία, γεωργική γη, αλιεία και πόσιμο νερό.
Αυτή είναι η επιτακτική ανάγκη όταν πρόκειται για το σχεδιασμό ενός νέου αποθεματικού νομίσματος που βασίζεται σε πόρους για να παρακάμψει το δολάριο ΗΠΑ.
Ας υποθέσουμε ότι μπορεί να χρειαστεί έως και το 2025 για να τεθεί σε λειτουργία αυτή η νέα διαμόρφωση BRICS+.
Αυτό θα αντιπροσωπεύει περίπου το 45% των επιβεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και πάνω από το 60% των επιβεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου (και αυτό θα αυξηθεί εάν η δημοκρατία φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν ενταχθεί αργότερα στην ομάδα).
Το συνδυασμένο ΑΕΠ – με τα σημερινά στοιχεία – θα ήταν περίπου 29,35 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Πολύ μεγαλύτερο από τις ΗΠΑ (23 τρισεκατομμύρια δολάρια) και τουλάχιστον το διπλάσιο της ΕΕ (14,5 τρισεκατομμύρια δολάρια και πέφτει).
Ως έχουν, οι BRICS αντιπροσωπεύουν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 25% του ΑΕΠ.
Οι BRICS+ θα συγκεντρώνουν 4,257 δισεκατομμύρια ανθρώπους: πάνω από το 50% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού ως έχει.
Οι BRI αγκαλιάζουν τις BRICS+
Οι BRICS+ θα επιδιώξουν τη διασύνδεση με έναν λαβύρινθο θεσμών: οι πιο σημαντικοί είναι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), ο οποίος διαθέτει μια λίστα με παίκτες που θέλουν να γίνουν πλήρη μέλη. στρατηγικός ΟΠΕΚ+, με επικεφαλής de facto τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία·
και την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI), το γενικό πλαίσιο εμπορίου και εξωτερικής πολιτικής της Κίνας για τον 21ο αιώνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από νωρίς όλοι οι κρίσιμοι Ασιάτες παίκτες έχουν ενταχθεί στο BRI.
Διασύνδεση περιφερειακών θεσμών
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι στενοί δεσμοί των BRICS με μια πληθώρα περιφερειακών εμπορικών μπλοκ: ASEAN, Mercosur, GCC (Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου), Οικονομική Ένωση Ευρασίας (EAEU), Αραβική Ζώνη Εμπορίου, Αφρικανική Ηπειρωτική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών, ALBA, SAARC και τελευταία αλλά εξίσου σημαντική είναι η Περιφερειακή Συνολική Οικονομική Συνεργασία (RCEP), η μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία στον πλανήτη, η οποία περιλαμβάνει την πλειοψηφία των εταίρων της BRI.
Οι BRICS+ και οι BRI ταιριάζουν παντού – από τη Δυτική Ασία και την Κεντρική Ασία έως τους κατοίκους της Νοτιοανατολικής Ασίας (ειδικά την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη).
Το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα θα είναι βασικό – καθώς τα μέλη της BRI θα προσελκύουν αναπόφευκτα περισσότερους υποψηφίους για τις BRICS+.
Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα δεύτερο κύμα υποψηφίων για τις BRICS+, συμπεριλαμβανομένου, ασφαλώς, του Αζερμπαϊτζάν, της Μογγολίας, τριών ακόμη κατοίκων της Κεντρικής Ασίας (Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και δημοκρατία φυσικού αερίου Τουρκμενιστάν), Πακιστάν, Βιετνάμ και Σρι Λάνκα, και στη Λατινική Αμερική, ένα μεγάλο κομμάτι που περιλαμβάνει τη Χιλή, την Κούβα, τον Ισημερινό, το Περού, την Ουρουγουάη, τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα.
Νέα Τράπεζα Ανάπτυξης
Εν τω μεταξύ, ο ρόλος της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης (NDB) των BRICS καθώς και της Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομής της Ασίας υπό την ηγεσία της Κίνας (AIIB) θα ενισχυθεί – συντονίζοντας τα δάνεια υποδομής σε όλο το φάσμα, καθώς οι BRICS+ θα αποφεύγουν όλο και περισσότερο τις επιταγές που επιβάλλονται από τις ΗΠΑ που κυριαρχούν στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Όλα τα παραπάνω μετά βίας σκιαγραφούν το πλάτος και το βάθος των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων της συνέχειας – επηρεάζοντας κάθε πτυχή του παγκόσμιου εμπορίου και των δικτύων εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η εμμονή της G7 να απομονώνει και/ή να περιορίζει τους κορυφαίους παίκτες της Ευρασίας στρέφεται εναντίον της στο πλαίσιο της G20.
Στο τέλος-τέλος, είναι η G7 που μπορεί να απομονωθεί από την ακαταμάχητη δύναμη που ασκεί παγκοσμίως η BRICS+.
