Σημείωση : Προφανώς η μετάφραση του κειμένου του Alexander Dugin, την οποία συλλέξαμε από το bankingnews δεν είναι η καλύτερη δυνατή, όχι με ευθύνη της συγκεκριμένης ιστοσελίδας. Γι’αυτό ο προσεκτικός αναγνώστης θα πρέπει να εμμείνει στο πνεύμα όσων θέλει να πει ο Al.Dugin και όχι στο γράμμα της μετάφρασης του αυθεντικού γραπτού του.
Αυτή την… προοπτική πραγματεύεται σε ανάλυσή του στο Ria Novosti ο Ρώσος Alexander Dugin, γεωπολιτικός αναλυτής, φιλόσοφος και θεωρητικός της Ευρασιατικής Ένωσης.
Αναλύοντας το σχετικό βιβλίο «Το Φρούριο της Ρωσίας», παρατηρεί πως η αυτάρκης σε πόρους χώρα του θα μπορούσε να αποκοπεί από τον κόσμο και να οικοδομήσει μια αυτόνομη κοινωνία βασισμένη μόνο στις ρωσικές παραδοσιακές αξίες μας.
«Εάν θέλετε ένα ιδανικό ισοζύγιο εξωτερικού εμπορίου, αποκτήστε το.
Μια πολύ παραγωγική γραμμή σκέψης.
Αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα της έλλειψης πόρων, αγαθών και τεχνολογιών που μπορούν να ληφθούν μόνο από έξω.
Ένα τέτοιο ειδύλλιο ενός αυστηρά μηδενικού ισοζυγίου εξωτερικού εμπορίου, που βασίζεται σε ένα αυστηρά μηδενικό εξωτερικό εμπόριο, είναι δυνατό μόνο εάν η χώρα έχει αρκετά από όλα.
Όλα είναι εδώ και όλα ανήκουν στη Ρωσία. Μια τέτοια αυτάρκεια ονομάζεται «αυταρχική».
Η λέξη για τους οικονομολόγους που ανατράφηκαν στο φιλελεύθερο παράδειγμα ακούγεται ως αίρεση», επισημαίνει ο Ρώσος φιλόσοφος και μέντορας του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin.Είναι αιρετική αυτή η σκέψη;Προσθέτει δε ότι οι υποστηρικτές μίας τέτοιας σκέψης, δεν ήταν σε καμία περίπτωση παρίες, αλλά οι μεγαλύτεροι φώτα της οικονομικής σκέψης σε παγκόσμια κλίμακα, όπως ο Friedrich List και ακόμη και ο John Maynard Keynes.
Αυτή η θεωρία τεκμηριώθηκε καλύτερα από τον List στο δόγμα του, που έλαβε το όνομα «αυτάρκεια των μεγάλων χώρων».
Ο ίδιος ο List εμπνεύστηκε από δύο πηγές – τη θεωρία του Γερμανού φιλοσόφου Johann Gottlieb Fichte, που περιγράφεται από τον ίδιο στο έργο του «Το κλειστό εμπορικό κράτος» και την εμπειρία της αμερικανικής οικονομίας του 19ου αιώνα, την οποία μελέτησε προσεκτικά ο List.
Η λογική του List είναι η εξής: εάν πάρουμε δύο κράτη, το ένα βιομηχανικά και οικονομικά ανεπτυγμένο και το άλλο σημαντικά πίσω του, και αφαιρέσετε εντελώς τα εμπορικά εμπόδια μεταξύ τους, το επίπεδο ανάπτυξης των οικονομιών δεν θα ισορροπήσει.
Αντίθετα, το χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένων και μη ανεπτυγμένων οικονομιών θα αυξηθεί μόνο πολλαπλάσια, αφού, στην πραγματικότητα, ένα πιο ανεπτυγμένο σύστημα θα απορροφήσει ένα λιγότερο ανεπτυγμένο και δεν θα του δώσει την ευκαιρία να αναπτυχθεί αυτόνομα.
Η ανάπτυξη μιας πιο αδύναμης οικονομίας θα είναι απλώς σε πλήρη συνάρτηση με την πλήρη παραίτηση της οικονομικής κυριαρχίας.
Τι να κάνετε σε μια τέτοια κατάσταση;
Για μια λιγότερο αναπτυγμένη οικονομία, είναι απαραίτητο να κλειστεί μπροστά σε μια πιο ανεπτυγμένη.
Αυτό όμως θα οδηγήσει σε στασιμότητα.
Ναι, εκτός εάν μια λιγότερο ανεπτυγμένη οικονομία καλύπτει μια κρίσιμη μεγάλη περιοχή από γεωγραφική, δημογραφική άποψη, από άποψη πόρων, κατά προτίμηση με κοινωνίες που είναι λίγο πολύ κοντινές πολιτιστικά, ιστορικά, πολιτισμικά, εθνοτικά.Ο Μεγάλος ΧώροςΑυτός είναι ο «μεγάλος χώρος». Εάν υπάρχει ήδη, τότε θα πρέπει να κλείσει μπροστά σε έναν πιο ανεπτυγμένο ανταγωνιστή και να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων του (στον τρόπο κινητοποίησης).
Εάν δεν υπάρχει ακόμη, ή εάν ο χώρος δεν είναι αρκετά μεγάλος, πρέπει να δημιουργηθεί μέσω του εργαλείου τελωνειακής ένωσης (Zollverein).
Ένα μικρό και μεσαίο κράτος δεν θα πορευθεί με αυτάρκεια.
Αλλά το Πολύ Μεγάλο Κράτος (= Αυτοκρατορία) αναγκαστικά.
Επομένως, η δημιουργία της Αυτοκρατορίας είναι οικονομική αναγκαιότητα.
Αφού άκουσε τον List, ο Bismarck δημιούργησε μια «τελωνειακή ένωση» με τους γερμανικούς λαούς της Κεντρικής Ευρώπης και της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Και οικονομικά λειτούργησε.
Τα παραδείγματα σε ΕΣΣΔ – Γερμανία
Όπως έδειξε ο εξέχων Ρώσος οικονομολόγος Alexander Galushka, ο Stalin άκουσε επίσης τον οπαδό του List, τον οικονομολόγο Karlis Bolodis, συγγραφέα του The State of the Future, ο οποίος πρότεινε ένα μοντέλο ανάπτυξης για τη Ρωσία παρόμοιο με την αυτάρκεια ων μεγάλων χώρων.
Όχι από τον κλασικό μαρξισμό, αλλά από τον List και τον Bolodis, θα πρέπει να αντλήσει κανείς τον οικονομικό αλγόριθμο της σταλινικής ανακάλυψης, όπως πειστικά δείχνει ο Galushka στο βιβλίο του «The Crystal of Growth».
Και πάλι, όπως και στη Γερμανία, το μοντέλο λειτούργησε.
Πριν από την υιοθέτηση του μοντέλου Bolodis-List και μετά το θάνατο του Stalin, η σοβιετική οικονομία, ενώ παρέμενε ιδεολογικά ίδια, έδειξε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα, πολύ λιγότερο πειστικά.
Αυτό σημαίνει ότι το μυστικό δεν βρίσκεται στον μαρξισμό, αλλά στον , Bolodis γιατί και πριν από τον Staloin και μετά από αυτόν, η σοβιετική οικονομία ήταν ιδεολογικά ίδια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό, εκτιμά ο Dugin.
Μια απότομη άνοδος δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλιστικό δόγμα – από μόνη της είναι ουδέτερη ως προς το αποτέλεσμα.
Ο Galushka δείχνει ότι αυτό το μοντέλο του List έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ταχεία άνοδο της χιτλερικής Γερμανίας, όπου ο οικονομολόγος Hjalmar Schacht ενήργησε με βάση τη λογική της αυτάρκειας των μεγάλων χώρων στον αγώνα ενάντια στις ανώτερες οικονομίες της Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. και πάλι λειτούργησε.
Στη θεωρία του Keynes, συναντάμε έναν όρο που ελάχιστα δίνεται προσοχή – «οικονομική απομόνωση».
Ανεξαρτησία από τις ξένες αγορές
Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο νησί από τον οικονομικό χώρο, συνδυάζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία και την κρατική διοίκηση (μέχρι στρατούς εργασίας) προκειμένου να επιτευχθεί πλήρης ανεξαρτησία από τις ξένες αγορές.
Η θεωρία αυτή αντιστοιχούσε στις συνθήκες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι εξωτερικές οικονομικές σχέσεις διακόπηκαν απότομα.
Αυτό ήταν γενικά σύμφωνο με την απομονωτική οικονομική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιπαράθεσή τους με τη Βρετανία και ο προστατευτισμός ήταν πάντα ένα αγαπημένο εργαλείο της αμερικανικής οικονομίας.
Αφού άκουσε τον Keynes, ο Roosvelt ξεκίνησε το New Deal. Και λειτούργησε.
Αποδεικνύεται ότι δεν είναι θέμα ιδεολογίας.
Η αυτάρκεια των μεγάλων χώρων λειτουργεί στην περίπτωση των Ρεπουμπλικανικών ΗΠΑ, του Γερμανικού Ράιχ (δεύτερο και τρίτο), της σταλινικής ΕΣΣΔ.Και το αντίστροφο, όταν αυτό το μοντέλο εγκαταλείπεται, τότε, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, οι οικονομικές επιτυχίες αποδεικνύονται πολύ πιο μέτριες ή δεν υπάρχουν καθόλου.
Στην πραγματικότητα, η αυτάρκεια των μεγάλων χώρων είναι ίδια με την Αυτοκρατορία.
Έτσι, η τεράστια έκταση της Αυτοκρατορίας είναι επίσης μια οικονομική αναγκαιότητα. Η αυτάρκεια είναι η μόνη δυνατή εκδοχή πλήρους οικονομικής κυριαρχίας.
ΠΗΓΗ : bankingnews
