Και ενώ στην Αθήνα συνεχίζουν τους πανηγυρισμούς για την μη παράδοση των F-35 στην τουρκική αεροπορία, η Άγκυρα δείχνει ότι η συνεχής και πολύχρονη επένδυση στον χώρο της άμυνας μπορεί όχι μόνο να αποδώσει οικονομικούς καρπούς (μείωση εξαγωγής συναλλάγματος, εξαγωγές, κτλ.), αλλά και να κερδίζει πολέμους όπως είδαμε χαρακτηριστικά στο Αρτσάχ, αλλά και λίγους μήνες πριν όταν η μαζική χρήση των Bayraktar σταθεροποίησαν το μέτωπο υπερ τους σε Λιβύη και Συρία.
Η κορωνίδα σταδιακά των μαχητικών μη-επανδρωμένων αεροσκαφών της Τουρκίας δεν θα είναι τα γνωστά UCAV TB-2 Bayraktar αλλά θα μιλάμε για το πλέον φονικό μαχητικό UAV που ετοιμάζει η τουρκική αεροπορική βιομηχανία το ΤΑΙ Aksungur.
Το AKSUNGUR αναφέρεται ότι θα φέρει ταυτόχρονα 4 βόμβες με κατεύθυνση λέιζερ TEBER και 6 πυραύλους MAM-L επίσης με κατεύθυνση λέιζερ.
Όμως αυτό που το καθιστά επίφοβο για κάθε σχεδιασμό άμυνας θα είναι η ικανότητα μεταφοράς πυραύλους cruise τουρκικής παραγωγής, SOM! Επιπλέον στους φορείς των πτερύγων θα ξεκινήσουν σύντομα οι δοκιμές μεταφοράς και ρίψης βομβών καθοδήγησης λέιζερ TEBER-81/-82, πυραύλων L-UMTAS, MAM-L, Roketsan Cirit, MAM-C και οτιδήποτε άλλο αναπτύσσει η τουρκική αμυντική βιομηχανία.
Έτσι με δύο κινητήρες PD-170 θα μπορεί να εκτελεί αποστολή κρούσης 12 ωρών με φορτίο 750 κιλών που σημαίνει ικανό για μεταφορά του τουρκικού SOM (βάρους στην πιο βαριά έκδοσή του τα 660 κιλά).
Κάτι που σημαίνει ότι το νέο μίνι-αεροπλανοφόρο/ελικοπτεροφόρο ANADOLOU που θα παραδοθεί στο τουρκικό ναυτικό εντός του 2021 εξοπλισμένο με 20-30 UCAV (το μέγιστο βάρος τους είναι στα 3.300 κιλά, δηλαδή το 1/6 ενός μαχητικού τύπου F-35) και το σκάφος θα μπορούσε να φέρει μέχρι 12-16, θα μπορούσε να αποτελέσει τον αστάθμητο παράγοντα κρούσης της τουρκικής επιθετικής προσπάθειας και μάλιστα με πολύ μικρό κόστος, χωρίς να είναι πρόβλημα η πιθανή κατάρριψη κάποιου ή κάποιων από αυτά.
Σενάριο δεύτερο, μοίρες των ANKA-AKSUNGUR φορτωμένα με SOM (εμβέλειας από 160-300χλμ και βάρος κεφαλής στα 230κιλά) εξαπολύονται από τις ηπειρωτικές βάσεις της Τουρκίας και λαμβάνοντας δεδομένα συνεχώς από τα δεκάδες TB-2, εξαντλούν την ελληνική αεράμυνα καθώς η κατάρριψη των πυραύλων απαιτούν χρήση όχι απλών stinger αλλά συστήματα αεράμυνας μεσου-μεγάλου βεληνεκούς, στρώνοντας έτσι το χαλί για τα τουρκικά F-16 τα οποία με τα επίσης εγχώρια κατευθυνόμενα πυρομαχικά καθοδήγησης λέιζερ/GPS/Ε-Ο θα χτυπήσουν τους σκληρούς στόχους λίγο πριν το αποβατικό κύμα.
Το κατά πόσο θα πετύχουν εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και τα επιτελεία είναι σε γνώση, αλλά δεν παύουν πλέον να έχουν αναβαθμίσει την απειλή τους χωρίς αντίστοιχα να έχουν αυξήσει το κόστος προμήθειας και χρήσης καθώς μιλάμε για εγχώριες, μη επανδρωμένες κατασκευές.
Και πλέον με αυτά τα δεδομένα η πολύχρονη προσπάθεια της Τουρκίας στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα παίρνει άλλη τροπή. Η τουρκική ηγεσία με αιχμή πλέον τα εγχώρια πυραυλικά συστήματα και τα κατηγορίας μη-επανδρωμένων μαχητικών είναι έτοιμη να ασκήσει πίεση με κάθε τρόπο ενώ αν η κατάσταση οδηγηθεί σε ένοπλη σύγκρουση κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι η ανώτερης ποιότητας ΠΑ (ειδικά σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού) από μόνη της θα μπορέσει να αναχαιτίσει προσπάθειες κατάληψης ελληνικού εδάφους.