Η Μόσχα απορρίπτει τις προτάσεις Τραμπ σε ότι αφορά τα ανταλλάγματα που θα πρέπει να προσφέρει για τον τερματισμό του πολέμου και επιχειρεί να κερδίσει χρόνο ώστε να ολοκληρωθεί η επιστράτευση 160.000 ανδρών με σκοπό να πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι γενική επίθεση στα κρισιμότερα μέτωπα της Ουκρανίας.
Όπως λένε χαρακτηριστικά πηγές από τη Μόσχα «Δεν μπορούν οι ηττημένοι να επιβάλουν όρους στους νικητές».
Συνολικά λοιπόν το σχέδιο ειρήνευσης δείχνει ότι «ναυαγεί» και ο Ρώσος πρόεδρος Β.Πούτιν είναι αποφασισμένος να προχωρήσει μέχρι την Οδησσό.
Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή είναι ότι προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να ολοκληρωθεί η επιστράτευση και η εκπαίδευση των 160.000 ανδρών μέχρι τα τέλη Ιουνίου, ώστε να αναλάβουν θέσεις στα μετόπισθεν και να απελευθερωθούν μονάδες για την πρώτη γραμμή.
Σημειώνεται ότι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσουν οι ΗΠΑ με το σχέδιο Τραμπ από τους Ρώσους είναι τα εξής:
Να αποχωρήσουν οι ρωσικές δυνάμεις από το βόρειο Χάρκοβο και να παραδώσουν τον μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη, στην Ζαπορίζια.
Να εγκαταλείψουν την απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, ένα αίτημα που δεν ανήκει τόσο στον Αμερικανό πρόεδρο Ν.Τραμπ αλλά στους Ευρωπαίους και κυρίως στους Βρετανούς οι οποίοι θέλουν να συνεχίσουν την πολιτική «δημιουργίας προβλημάτων» στο μέλλον.
Απαιτούν η Ουκρανία να παραμείνει εξοπλισμένη και να έχει αμυντική βιομηχανία.
Επίσης οι ΗΠΑ εμμέσως ζητούν η σύγκρουση να «παγώσει» στα υφιστάμενα σύνορα κοινώς η Ρωσία να εγκαταλείψει την προσπάθεια για πλήρη απελευθέρωση των ρωσικών συνόρων!
Με εξαίρεση ίσως τα εδάφη στο βόρειο Χάρκοβο όλα τα άλλα είναι «κόκκινες γραμμές» για τους Ρώσους.
Να σημειωθεί ότι όταν υπογράφηκε η Συμφωνία της Λωζάνης οι Έλληνες δεν ηττήθηκαν στην ανατολική Θράκη αλλά αναγκάστηκαν να την παραχωρήσουν!
Είχαν ηττηθεί στην Μικρά Ασία αλλά όχι στην ανατολική Θράκη.
Οπότε οι Ρώσοι απορρίπτουν εντελώς το σενάριο να παραδώσουν έστω και λίγα τετραγωνικά μέτρα στο Κουρσκ και στο Μπέλγκοροντ.
Από τη στιγμή μάλιστα που ρωσικές δυνάμεις κατέχουν κάποια τετραγωνικά χιλιόμετρα στις ουκρανικές περιφέρειες του Χαρκόβου και του Σούμι.
Δεν θα μπορούσε να δεχτεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν κάτι τέτοιο καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά εσωτερικά προβλήματα.
Ούτε μπορεί να αποδεχτεί να διαθέτει η Ουκρανία σοβαρά εξοπλισμένο και με μεγάλο μέγεθος στρατό γιατί θα αποτελούσε σοβαρή απειλή για το μέλλον και μάλιστα όχι το πολύ μακρινό.
Έτσι λοιπόν ο Ρώσος πρόεδρος προσανατολίζεται σε μία μαζική επίθεση κατά τον Ιούλιο.
Έχει «παγώσει» το ουκρανικό μέτωπο λόγω εκλογής Τραμπ γιατί περίμενε η Μόσχα να δει τις εξελίξεις από τις προσπάθειές του αλλά τελικά και αυτές μέχρι τώρα δείχνουν να αποτυγχάνουν.
Άλλωστε και ο Τραμπ και ο Πούτιν έχουν δηλώσει ότι η Ρωσία είναι η νικήτρια αυτού του πολέμου οπότε με ποιο σκεπτικό θα δεχτεί η Μόσχα να προβεί σε τόσο σημαντικές παραχωρήσεις.
Ο Πούτιν μπορεί να φαίνεται και να είναι ο απόλυτος ηγέτης αλλά λογοδότησε ένα σύστημα που τον στηρίζει: Στις ένοπλες δυνάμεις, στην κρατική διοίκηση όπως φυσικά και στην ρωσική κοινωνία.
Πώς θα δεχτούν την απώλεια ρωσικού εδάφους, έστω και πολύ μικρής έκτασης;
Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για τον επόμενο πόλεμο.
Δεν έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία παραχώρηση εθνικού εδάφους από το νικητή!
Ούτε υπάρχει επιβολή ορίων από τους ηττημένους.
Και όμως οι Βρετανοί και οι Ευρωπαίοι που βρίσκονται πίσω από τους Ουκρανούς ζητούν ακριβώς αυτό από μία χώρα η οποία έχει κερδίσει τον πόλεμο!
Σίγουρα ήταν αποτυχία των Ρώσων που δεν εκδίωξαν τους Ουκρανούς από το 100% του ρωσικού εδάφους που είχαν καταλάβει τον Αύγουστο του 2024 αλλά το έκαναν μόνο στο 99.5%.
Και όχι μόνο αυτό αλλά δέχτηκαν και επίθεση στο Μπέλγκοροντ όπου φαίνεται να έχουν καταληφθεί από τους Ουκρανούς δύο οικισμοί.
Και αυτό γίνεται διότι δεν υπάρχει επαρκές ρωσικό στρατιωτικό προσωπικό επιβεβαιώνοντας τις αναλύσεις του pronews.gr.
Η βασικότερη αιτία της αργής ρωσικής προόδου (όταν δεν δέχονται εισβολές στο ρωσικό έδαφος στο Κούρσκ ή στο Μπέλγκοροντ, είναι ότι οι ρωσικές δυνάμεις ακόμα και σήμερα σε απόλυτους αριθμούς μειονεκτούν έναντι των ουκρανικών ή το πολύ να βρίσκονται σε ισοδυναμία.
Αδυνατούν να κερδίσουν τοπική υπεροχή γιατί π.χ. δεν χρησιμοποιούν ούτε τακτικές αερομεταφοράς, ούτε καν κάθετης υπερκέρασης των ουκρανικών δυνάμεων.
Αν δεν θεωρήσουμε ότι έχουν τακτική αδυναμία να το πράξουν σε μεγάλη κλίμακα, όπως έγινε π.χ. τον Φεβρουάριο του 2022 στο Κίεβο, με μια απίστευτη επιχείρηση που θα πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις στρατιωτικές σχολές του πλανήτη, είναι σαφές ότι προφυλάσσουν τις δυνάμεις τους.
Προτιμούν τον πόλεμο φθοράς, παρά τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Όμως για να διασπάσουν το μέτωπο χρειάζονται πολύ περισσότερους από τους περίπου 500.000 στρατιώτες που εναλλάσσονται στην πρώτη γραμμή.
Όπως είναι γνωστό και όπως διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές ο επιτιθέμενος πρέπει να διαθέτει μία αναλογία τουλάχιστον 3 προς 1 έναντι του αμυνόμενου και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και 5 προς 1.
Στην ουκρανική σύγκρουση οι δυνάμεις είναι περίπου ίσες αριθμητικά.
Γιατί δεν επιστρατεύονται επιπλέον των 300.000 Ρώσων στρατιωτών που επιστρατεύτηκαν στα τέλη του 2022 και τις αρχές του 2023;
Θεωρητικά θα μπορούσε να επιστρατεύσει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μέχρι και 1 εκατομμύριο επίστρατους αλλά αυτό θα προκαλούσε μεγάλη αναταραχή στην ρωσική κοινωνία την οποία έχει καταφέρει μέχρι τώρα να την διατηρήσει σε μία ήρεμη κατάσταση.
Επιδιώκει επίσης να κρατήσει το επίπεδο των απωλειών σε ανεκτά όρια.
Σύμφωνα με αξιόπιστες καταμετρήσεις, τις οποίες παραδέχονται και οι Ρώσοι, πρέπει να έχουν περίπου 100.000 νεκρούς και σαφώς περισσότερους τραυματίες. Δεν είναι και λίγοι.
Στο Βιετνάμ 55.000 νεκροί μετά από δέκα χρόνια πολέμου προκάλεσαν την μεγαλύτερη αλλαγή μετά το Β΄ΠΠ στην αμερικανική κοινωνία του πληθυσμού των 280.000.000 (τότε) ανθρώπων.
Σήμερα ο πληθυσμός της Ρωσίας είναι ακριβώς ο μισός (142.000.000 και επιπλέον 5 εκατ. ρωσόφωνοι της Νέας Ρωσίας) και οι απώλειες, σίγουρα διπλάσιες από αυτές του Βιετνάμ στο 1/3 του χρόνου.
Αν δεν υπήρχε διαφορετική αντιμετώπιση, ας πούμε διαφορετική mentalité, των κατοίκων της Ρωσίας από αυτή των ΗΠΑ, οι συνέπειες θα ήταν ιδιαίτερα σοβαρές στην ρωσική κοινωνία και στηνπολιτική σκηνή.
Αλλά ο αριθμός προσωπικού και μέσων σήμερα στο πεδίο της μάχης δεν αρκούν για γρήγορες νίκες.
Σε ότι αφορά το πεδίο της μάχης η αξία των δύο αντιπάλων θεωρείται ότι είναι περίπου ισοδύναμη.
Και οι δύο είναι Σλάβοι με τα γνωστά χαρακτηριστικά δύναμης και αντοχής και χρησιμοποιούν τον ίδιο οπλισμό.
Τώρα όμως τα πράγματα έφτασαν στο σημείο καμπής.
Ο Β.Πουτιν θέλει το καλοκαίρι να τελειώσει τον πόλεμο με τους δικούς του όρους.
Και αυτό είναι αποφασισμένος να κάνει ανεξαρτήτως των απωλειών.
Σημείωση : Οι εκτιμήσεις για τα στρατιωτικά δεδομένα ανήκουν στην πηγή του άρθρου :το Pronews