Γνωρίσαμε τις selfies φωτογραφίες, ως μια δυνατότητα εξελιγμένων κινητών να αποτυπώνουν μια προσωπική στιγμή ή ένα ομαδικό στιγμιότυπο .
Οι selfies όμως έχουν πάει παντού, σε κάθε έκφανση της ζωής και της καθημερινότητας . Και φυσικά ο πόλεμος δεν θα μπορούσε να μείνει απ’ έξω. Εκεί το κινητό , είναι ένα ηθικό ”φονικό όπλο” καταγραφής των κατώτατων ανθρώπινων ενστίκτων , της μοχθηρίας , της απανθρωπιάς εντέλει . Selfie των νικητών στους κατακτημένους τόπους , selfie με αιχμαλώτους και γενικά ότι νοσηρό μπορεί να παράξει η ανθρώπινη φαντασία.
Στις ”πολεμικές selfies” , απουσιάζει κάθε μορφής ευαισθησία , οίκτος , συμπόνοια , ενσυναίσθηση , ντροπή και φυσικά ήθος και ηθική. Και επειδή συνήθως αυτές οι selfies κάνουν το γύρο του πλανήτη, η φωτογραφία με ένστολες γυναίκες του Ισραηλινού στρατού μπροστά στα χαλάσματα κάπου στη Γάζα, εκεί όπου πιθανότατα βρίσκονται πτώματα μικρών παιδιών , μανάδων , ηλικιωμένων , είναι ένα όνειδος και ένα χαστούκι στην ηθική των ανθρώπων ανεξαρτήτως φυλής, έθνους, θρησκείας .
Όχι ! Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ”δικαίωμα αυτοάμυνας” ενός κράτους η κατα συρροή κι εξακολούθηση δολοφονία αμάχων.
Και αν ακόμα όμως , η δολοφονία αυτή ”αιτιολογείται” στη λογική ενός πολέμου και των ”collateral damages” , ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ , το να θαυμάζουν και να καμαρώνουν τέτοια εγκλήματα , νέες γυναίκες , κάποιες από αυτές μητέρες , όταν στα ερείπια βρίσκεται έστω και μια μάνα που δεν έφταιξε σε τίποτα .
Αλήθεια στο κράτος του ”περιούσιου λαού” , που τελειώνει ο σιωνισμός και που αρχίζει η ανθρωπιά ;
Π.Δ.
