Η στρατιωτική ενίσχυση και αναβάθμιση της Τουρκίας στα κατεχόμενα, που αφορά και τα ευρύτερα στρατηγικά σχέδια της στην περιοχή, σε συνδυασμό με δράσεις ήπιας ισχύος, εδραιώνουν την παρουσία της στο νησί. Οι τουρκικές κινήσεις προωθούνται με εννέα συν δυο πυλώνες πολιτικής, που έχουν τύχει επεξεργασίας στην Άγκυρα και υλοποιούνται εδώ και χρόνια.
Όλο το σκηνικό διαμορφώνεται με την προώθηση των πολιτικών αυτών δράσεων, που εμπλουτίζονται στην πορεία με νέες. Η κωδικοποίηση τους αναδεικνύει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο.
◗ Πρώτο, συνεχίζεται και εντείνεται, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, η προσπάθεια πολιτικής αναβάθμισης της αποσχιστικής οντότητας. Είναι σαφές πως η Άγκυρα αναλώνει μεγάλο διπλωματικό κεφάλαιο για την αναγνώριση μιας κυριαρχικής κρατικής οντότητας στα κατεχόμενα. Στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ άλλων, οργανώνει διεθνείς επισκέψεις αξιωματούχων του κατοχικού καθεστώτος. Αξιοποιεί την επιρροή της σε χώρες του Καυκάσου, της Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας και ασκεί πιέσεις ώστε κράτη να αναπτύξουν σχέσεις με το κατοχικό καθεστώς. Απώτερος στόχος η επιβολή της αναγνώρισης.
◗ Δεύτερο, σημαντικό για την Άγκυρα είναι η εδραίωση του ελέγχου σε όλα τα επίπεδα. Αυτός ο σχεδιασμός διαχρονικός αποσκοπεί να διασφαλίσει ότι δεν θα επηρεασθούν με κανένα τρόπο τα τουρκικά συμφέροντα, είτε υπάρξει συμφωνία είτε όχι. Τούτος ο σχεδιασμός, όπως προκύπτει και πιο κάτω, είναι πολυεπίπεδος αλλά και πολύ συγκεκριμένος.
◗ Τρίτο, στο πλαίσιο αυτό, βάρος δίνεται στην εδραίωση της τουρκικής επιρροής στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αυτή η επιρροή αφορά όλα τα πεδία, από την κοινωνική συμπεριφορά, τα κόμματα, την οικονομία, τα ΜΜΕ, την αγορά.
◗ Τέταρτο, πιεστική είναι η Άγκυρα για την παροχή περισσότερων «υπηκοοτήτων» σε Τούρκους. Τι σημασία έχει η υπηκοότητα ενός ψευδοκράτους; Για την κατοχική δύναμη, ο στόχος είναι η ενίσχυση των εκ Τουρκίας στην κοινωνία των κατεχομένων. Αυτό θα καθορίσει και τις αποφάσεις και τις επιλογές σε «εκλογές». Η αύξηση των εκ Τουρκίας, σε παρουσία με ή χωρίς «υπηκοότητα», θεωρείται σημαντικό στοιχείο για την ενίσχυση της πολιτικής επιρροής καθώς και της αλλαγής συμπεριφορών, νοοτροπιών.
◗ Πέμπτο, μια σημαντική παράμετρος είναι και η χρηματοδότηση της τουρκοκυπριακής οικονομίας από την Τουρκία. Η Τουρκία συνεχίζει να αναλαμβάνει να πληρώνει την μισθοδοσία του λεγόμενου δημόσιου τομέα. Αυτό δημιουργεί την απόλυτη εξάρτηση. Εάν η Άγκυρα σταματήσει τα εμβάσματα, τότε όλα θα «παγώσουν». Αυτό εκ των πραγμάτων εξαναγκάζει το κατοχικό καθεστώς να συμμορφώνεται σε όλες τις οδηγίες της Τουρκίας. Η οικονομική κάλυψη από την Τουρκία προφανώς και προκαλεί εφησυχασμό στους εκάστοτε εγκάθετους της Άγκυρας στα κατεχόμενα. Υπενθυμίζεται ότι κάθε χρόνο υπογράφονται οικονομικά πρωτόκολλα μεταξύ Τουρκίας και αποσχιστικής οντότητας. Τα πρωτόκολλα αυτά επιχειρούν να «νοικοκυρέψουν» το κατοχικό καθεστώς. Τα ελλείμματα, όμως, καλύπτονται από την Τουρκία υπό μορφή δανείου. Πρόκειται για δανεικά και αγύριστα, χωρίς όμως να διαγράφονται, για να υπάρχει μοχλός πίεσης.
◗ Έκτο, η Άγκυρα, ο Ερντογάν βασικά, έχει και οικονομικά οφέλη από τα κατεχόμενα. Είναι γνωστό πως επιχειρηματίες κοντά στον Ερντογάν δραστηριοποιούνται στα κατεχόμενα έχοντας κάθε διευκόλυνση που χρειάζονται. Ασκείται πίεση για να δοθούν σε τουρκικά κεφάλαια διάφοροι «κρατικοί» οργανισμοί όπως ηλεκτρική ενέργεια, νερό, λιμάνια. Και τούτο θα γίνει διά της «ιδιωτικοποίησης».
◗ Έβδομο, υπενθυμίζεται ότι στα κατεχόμενα δραστηριοποιούνται και κρατικές ή συνδεδεμένες με το κράτος της Τουρκίας Οργανισμοί, που αναλαμβάνουν έργα. Με τις ευλογίες πάντα του Ερντογάν. Σημειώνεται η εξάρτηση με το έργο μεταφοράς νερού ενώ σχεδιάζεται και ηλεκτρική διασύνδεση.
◗ Όγδοο, τα κατεχόμενα χρησιμοποιούνται διαχρονικά από την Τουρκία ως πλυντήριο ενώ τα τελευταία χρόνια διοχετεύονται και ξένα κεφάλαια. Κυρίως μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αυτό «κρατά» την οικονομία προσφέροντας συμπληρωματική ενίσχυση, πέραν των τουρκικών εμβασμάτων.
Ένατο, είναι μόνιμος στρατηγικός στόχος η διάβρωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτό γίνεται με την ισλαμοποίηση των κατεχομένων και τη διαμόρφωση συνθηκών για μια πιο συντηρητική και θρησκευόμενη κοινωνία.
Η στρατιωτική παρουσία
Η στρατιωτική διάσταση είναι η σημαντικότερη. Πέραν του γεγονότος ότι η παρουσία των στρατευμάτων είναι και εργαλείο εκφοβισμού και επιβολής, χρησιμοποιείται και για την περιοχή. Η στρατιωτική αναβάθμιση δείχνει πως η Άγκυρα θέλει να χρησιμοποιήσει την Κύπρο ως προκεχωρημένο φυλάκιο της για παρουσία και έλεγχο της περιοχής. Γι αυτό και έχει προχωρήσει στην αναβάθμιση του παράνομου αεροδρομίου του Λευκονοίκου, το οποίο ως γνωστό λειτουργεί ως βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών για αποστολές στην Ανατολική Μεσόγειο. Περαιτέρω, η ναυτική βάση στο Μπογάζι έχει σχεδιαστεί και προχωρεί ενώ το ίδιο γίνεται και με την κατασκευή σταθμού παρακολούθησης πλοίων στο Ακρωτήρι του Αποστόλου Αντρέα και στην περιοχή Τέμπλος. Πρόκειται για σταθμό παρακολούθησης διέλευσης πλοίων και καταγραφής της θαλάσσιας κίνησης.
Και στην ΑΟΖ
Την ίδια ώρα, οι δράσεις της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ γίνονται κάτω από το άγρυπνο μάτι του ίδιου του Ερντογάν. Υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια της Τουρκίας να συνεχίσει τις παράνομες δραστηριότητές της στις θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου. Έχουν εντοπιστεί στόχοι για γεωτρήσεις και φαίνεται πως η Άγκυρα δεν θα κάνει πίσω. Ο ενεργειακός σχεδιασμός της κατοχικής Τουρκίας δεν αφορά, βέβαια, μόνο τις κυπριακές θάλασσες. Η ενίσχυση του στόλου των γεωτρύπανων δείχνει και προθέσεις της Άγκυρας. Πρόκειται για ένα ακόμη εργαλείο υλοποίησης της επεκτατικής της πολιτικής.
Τουρκικός επεκτατισμός στην Αφρική με στρατό, φιλανθρωπίες και σαπουνόπερες
Ο τουρκικός επεκτατικός σχεδιασμός καλύπτει διάφορες περιοχές του πλανήτη. Μπορεί να επικεντρώνεται τα τελευταία χρόνια στην Αφρική, αλλά έχει ήδη διεισδύσει στα βαλκάνια, στον Καύκασο και στην Ασία. Αυτή η διείσδυση γίνεται με ενέργειες σε πολιτικό, στρατιωτικό επίπεδο. Παράλληλα υπάρχουν και διάφορες άλλες κινήσεις ήπιας ισχύος, οικονομικές, εμπορικές, πολιτιστικές, οι οποίες βαθμηδόν προωθούν και επιβάλλουν την κυριαρχία της Άγκυρας.
Στην Αφρική, ο μεγαλεπήβολος αυτός σχεδιασμός λειτουργεί, όπως προαναφέρθηκε, σε διάφορα επίπεδα: Τις πολιτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές συνεργασίες, όπως και τις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές αλλά και τις τουρκικές «φιλανθρωπίες». Στο πλαίσιο αυτό, η Άγκυρα στέλνει και στρατιώτες αλλά και μηχανικούς, επιστήμονες, ιμάμηδες και εκπαιδευτικούς. Στέλνει, όμως και τηλεοπτικές παραγωγές. Αυτό το πεδίο είναι μεν σχετικά καινούργιο, αποτελεί, ωστόσο, αντιγραφή από τον αμερικανικό πολιτιστικό ιμπεριαλισμό. Οι τουρκικές παραγωγές σε ταινίες είναι στην πρώτη γραμμή σε αφρικανικές χώρες και έχουν και επιτυχία στο πεδίο της τηλεθέασης. Αυτό το εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιεί και στην Ευρώπη (όπως και σε Ελλάδα και Κύπρο), αποτελεί πυλώνα ήπιας προώθησης του τουρκικού επεκτατισμού. Μέσα και από σαπουνόπερες!
Οι δραστηριότητες της Άγκυρας έχουν επεκταθεί μέσα κι από διάφορους Οργανισμούς, όπως είναι το ΤΙΚΑ ( Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού), το οποίο ως γνωστό παρέχει αναπτυξιακή βοήθεια προς τρίτες χώρες ( σ.σ. δραστηριοποιείται και στα κατεχόμενα). Στη μεγάλη εικόνα και η Υπηρεσία Αντιμετώπισης Καταστροφών όπως και μια σειρά εργαλεία, που αφορούν την εκπαίδευση ( σχολεία, εκπαιδευτικοί), τη διάδοση του τουρκικού πολιτισμού (γλώσσα και τέχνη) αλλά και θρησκείας.
Ο «καλός» Ερντογάν, ο πατερούλης, αναδεικνύεται μέσα από… φιλανθρωπίες. Η Άγκυρα τα τελευταία χρόνια μείωσε σημαντικά τις εισφορές της για ανθρωπιστικούς λόγους μέσω Διεθνών Οργανισμών, όπως είναι τα Ηνωμένα Έθνη. Στέλνει τη βοήθεια αυτή απευθείας, τονίζοντας την «τουρκική αλληλεγγύη». Κι αυτό αποτελεί εργαλείο αύξησης επιρροής. Δημιουργούνται άλλης μορφής σχέσεις.
Όλα αυτά, η αύξηση της επιρροής, δεν μπορεί να πετύχει χωρίς να υπάρχει στη μεγάλη εικόνα η διπλωματία, η πολιτική όπως και ο στρατιωτικός βραχίονας. Σε διπλωματικό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι τουρκικές πρεσβείες σε αφρικανικές χώρες. Έχουν φθάσει τις 44. Σημειώνεται πως λόγω αυτής της τακτικής υπολογίζεται πως μεγάλη αύξηση υπάρχει και στη λειτουργία πρεσβειών αφρικανικών χωρών στην Άγκυρα.
Η στρατιωτική παρουσία είναι σημαντική παράμετρος. Όπως είναι γνωστό, οι περισσότερες δυνάμεις εκτός Τουρκίας βρίσκονται στα κατεχόμενα. Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, τα στρατεύματα είναι κατοχικά. Διαθέτει δυνάμεις, μεταξύ άλλων και σε Κατάρ, Σομαλία, Συρία, Ιράκ, Λιβύη. Έχει συνάψει στρατιωτικές συμφωνίες με Νιγηρία, Σενεγάλη, Τόγκο.
Είναι σαφές πως αυτός ο σχεδιασμός, ο οποίος έχει αποτελέσματα, δημιουργεί συνθήκες για να υλοποιηθεί το όραμα του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για αυτονόμηση της χώρας του από τους δυτικούς αλλά και για να καταστεί διεθνής δύναμη.
Αυτός ο στόχος περνά και μέσα από την Κύπρο, η οποία χρησιμοποιείται και ως μοντέλο. Εισέβαλε η Τουρκία, επέβαλε «ειρήνη» και απέτρεψε τα χειρότερα. Ένα αφήγημα, το οποίο στηρίζεται στο ψέμα. Χρησιμοποιούν μοντέλο Κύπρου με τη διείσδυση, βαθμηδόν αύξηση της επιρροής και του ελέγχου.
