Το ερώτημα δεν είναι αν η επόμενη φούσκα θα σκάσει με εκκωφαντικό κρότο και καταστροφική δύναμη… Το θέμα είναι το πότε
Το παγκόσμιο χρέος έχει φθάσει σε επίπεδα ρεκόρ των 233 τρισ., χωρίς κανένα σημάδι ανακούφισης.
Ενώ οι κεντρικοί τραπεζίτες προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο αυτών των εκτός ελέγχου αριθμών, τελικά δεν είναι και πολύ μυστήριο.
Η άμεση κατανάλωση με την υπόσχεση αποπληρωμής κάποια στιγμή στο μέλλον έχει συνέπειες.
Το παγκόσμιο χρέος είναι εκπληκτικό μέχρι το σημείο που το μεγαλύτερο μέρος του δεν θα επιστραφεί ποτέ.
Το κατά κεφαλήν παγκόσμιο χρέος είναι 30.000 δολάρια.
Ποιος ακριβώς θα κάνει αυτές τις αποπληρωμές;
Οι αναλυτές επιμένουν ότι η οικονομική κρίση του 2007 δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί.
Και σήμερα, οι αναλυτές επαναλαμβάνουν την ίδια εκτίμηση, παρά το ύψος του παγκόσμιου χρέους.
Το ερώτημα δεν είναι αν η επόμενη φούσκα θα σκάσει με σεισμικό πάταγο.
Το θέμα είναι το πότε.
Το μάθημα είναι αρκετά απλό.
Όσο περισσότερο μια χώρα αυξάνει το χρέος της για να παραμείνει βιώσιμη, τόσο περισσότερο το αυξανόμενο χρέος θα προκαλέσει αυστηρότερους όρους πίστωσης.
Το επόμενο βήμα στην εξίσωση είναι μια φούσκα και μια μεγάλη οικονομική κρίση.
Αυτό συνέβη το 1929, συνέβη και πάλι το 2007 και συμβαίνει και τώρα.
Η προηγούμενη συμπεριφορά είναι ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης της μελλοντικής συμπεριφοράς.
Οι πιστώσεις εκτός ελέγχου θα επιβραδύνουν αναμφισβήτητα την τρέχουσα οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ.
Πιθανότατα δεν θα προκαλέσει άμεση κρίση.
Άλλες χώρες όμως μπορεί να μην είναι τόσο τυχερές.
Χώρες όπως η Κίνα, το Βέλγιο, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και ο Καναδάς αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή πιστωτική φούσκα, με ελάχιστες κινήσεις για τον έλεγχο της.
Ο πληθωρισμός που προέκυψε ή απλώς η διαγραφή χρεών θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια οικονομική καταστροφή που δεν είχαμε ξαναδεί.
Η σημερινή οικονομική ανάκαμψη είναι απίθανο να συνεχιστεί.
Πριν από το 2007, η παγκοσμιοποίηση, η ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ χωρών, ήταν στο υψηλότερο επίπεδο. Έκτοτε, η παγκοσμιοποίηση δέχεται πλήγματα.
Μπορεί να έχουμε δει την κορυφή της παγκοσμιοποίησης.
Οι αναδυόμενες χώρες, που επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, έχουν αυξήσει το βιοτικό τους επίπεδο και τα φτηνά αγαθά δεν περνούν πλέον τα σύνορα με τoν ίδιo ρυθμό.
Οι χώρες θεσπίζουν προστατευτικά μέτρα για την προάσπιση της δικής τους οικονομίας.
Η παγκοσμιοποίηση δίνει μάλλον τη θέση της στον προστατευτισμό, όπου η κίνηση κεφαλαίων και η διασυνοριακή κίνηση αγαθών είναι περιορισμένη, αντί να επεκτείνεται.
Αυτό το περιορισμένο παγκόσμιο εμπόριο, μαζί με τις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, δεν πρόκειται να απαντήσουν θετικά στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, ενώ το παγκόσμιο χρέος εξακολουθεί να έρχεται εκτός ελέγχου.
Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει στο πλαίσιο του άγριου καπιταλισμού το φάσμα της βαθιάς γενικευμένης καταστροφής.
Ενώ οι κεντρικοί τραπεζίτες προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο αυτών των εκτός ελέγχου αριθμών, τελικά δεν είναι και πολύ μυστήριο.
Η άμεση κατανάλωση με την υπόσχεση αποπληρωμής κάποια στιγμή στο μέλλον έχει συνέπειες.
Το παγκόσμιο χρέος είναι εκπληκτικό μέχρι το σημείο που το μεγαλύτερο μέρος του δεν θα επιστραφεί ποτέ.
Το κατά κεφαλήν παγκόσμιο χρέος είναι 30.000 δολάρια.
Ποιος ακριβώς θα κάνει αυτές τις αποπληρωμές;
Οι αναλυτές επιμένουν ότι η οικονομική κρίση του 2007 δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί.
Και σήμερα, οι αναλυτές επαναλαμβάνουν την ίδια εκτίμηση, παρά το ύψος του παγκόσμιου χρέους.
Το ερώτημα δεν είναι αν η επόμενη φούσκα θα σκάσει με σεισμικό πάταγο.
Το θέμα είναι το πότε.
Το μάθημα είναι αρκετά απλό.Όσο περισσότερο μια χώρα αυξάνει το χρέος της για να παραμείνει βιώσιμη, τόσο περισσότερο το αυξανόμενο χρέος θα προκαλέσει αυστηρότερους όρους πίστωσης.
Το επόμενο βήμα στην εξίσωση είναι μια φούσκα και μια μεγάλη οικονομική κρίση.
Αυτό συνέβη το 1929, συνέβη και πάλι το 2007 και συμβαίνει και τώρα.
Η προηγούμενη συμπεριφορά είναι ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης της μελλοντικής συμπεριφοράς.
Οι πιστώσεις εκτός ελέγχου θα επιβραδύνουν αναμφισβήτητα την τρέχουσα οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ.
Πιθανότατα δεν θα προκαλέσει άμεση κρίση.
Άλλες χώρες όμως μπορεί να μην είναι τόσο τυχερές.
Χώρες όπως η Κίνα, το Βέλγιο, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και ο Καναδάς αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή πιστωτική φούσκα, με ελάχιστες κινήσεις για τον έλεγχο της.
Ο πληθωρισμός που προέκυψε ή απλώς η διαγραφή χρεών θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια οικονομική καταστροφή που δεν είχαμε ξαναδεί.
Η σημερινή οικονομική ανάκαμψη είναι απίθανο να συνεχιστεί.
Πριν από το 2007, η παγκοσμιοποίηση, η ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ χωρών, ήταν στο υψηλότερο επίπεδο. Έκτοτε, η παγκοσμιοποίηση δέχεται πλήγματα.
Μπορεί να έχουμε δει την κορυφή της παγκοσμιοποίησης.
Οι αναδυόμενες χώρες, που επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, έχουν αυξήσει το βιοτικό τους επίπεδο και τα φτηνά αγαθά δεν περνούν πλέον τα σύνορα με τoν ίδιo ρυθμό.
Οι χώρες θεσπίζουν προστατευτικά μέτρα για την προάσπιση της δικής τους οικονομίας.
Η παγκοσμιοποίηση δίνει μάλλον τη θέση της στον προστατευτισμό, όπου η κίνηση κεφαλαίων και η διασυνοριακή κίνηση αγαθών είναι περιορισμένη, αντί να επεκτείνεται.
Αυτό το περιορισμένο παγκόσμιο εμπόριο, μαζί με τις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, δεν πρόκειται να απαντήσουν θετικά στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, ενώ το παγκόσμιο χρέος εξακολουθεί να έρχεται εκτός ελέγχου.
Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει στο πλαίσιο του άγριου καπιταλισμού το φάσμα της βαθιάς γενικευμένης καταστροφής.