Την προηγούμενη Παρασκευή (2/3/2018) έγινε μια δυναμική και μαζική κινητοποίηση των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών. Μετά από χρόνια και ενώ εδώ και οκτώ χρόνια οι διορισμοί είναι στο μηδέν. Η κινητοποίηση έγινε με το απόλυτα δίκαιο αίτημα του διορισμού μονίμων εκπαιδευτικών, αφού οι ίδιοι 20.000-25.000 συνάδελφοι αναπληρώνουν εδώ και 10-15 χρόνια τον εαυτό τους. Η κινητοποίηση οργανώθηκε από τα συντονιστικά αναπληρωτών, τις Παρεμβάσεις, το ΠΑΜΕ, το ΜΕΤΑ και άλλες μικρότερες αγωνιστικές και αριστερές δυνάμεις. Υπήρξε δηλαδή ένα ενιαίο μέτωπο στην πράξη. Οι μνημονιακές συνδικαλιστικές ηγεσίες στάθηκαν εχθρικά απέναντι στην κινητοποίηση και τη σαμποτάρισαν.
Η συνέχεια θα έπρεπε να ήταν κλιμάκωση. Που σημαίνει -με βάση την κοινή λογική- ενιαίο μέτωπο-κοινή δράση των Παρεμβάσεων, του ΜΕΤΑ και του ΠΑΜΕ με τους αναπληρωτές για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων.Αντί αυτού, και με βάση τη λογική του ΚΚΕ ότι ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο άλλος αριστερός, το ΠΑΜΕ βρήκε να διαχωριστεί από τις Παρεμβάσεις… στην ημερομηνία. Έτσι είχαμε δύο κινητοποιήσεις αντί για μία που ευνοούσε τη συγκέντρωση δύναμης. Η πρώτη έγινε την περασμένη Παρασκευή 9/3 στην οποία δεν συμμετείχαν πρακτικά οι ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΠΑΜΕ και η δεύτερη την ερχόμενη Παρασκευή στις 16/3. Βέβαια, για τις 9 Μαρτίου πήρε απόφαση μια συνέλευση 800 αναπληρωτών και μονίμων στο υπό κατάληψη Υπουργείο Παιδείας. Το ΠΑΜΕ ισχυρίζεται ότι η απόφαση ήταν βιαστική και εν θερμώ, ουσιαστικά όμως η αγνόηση μιας απόφασης που πήρε μια τέτοια συνέλευση – καθώς και η συμμαχία και το κρύψιμο πίσω από τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΔΟΕ ρίχνει νερό στο μύλο της διάσπασης του αγώνα και του μετώπου. Κανένα επιχείρημα περί βιαστικής απόφασης δεν δικαιολογεί τη διάσπαση του ενιαίου μετώπου αναπληρωτών και Αριστεράς.
Το ΚΚΕ στην υπηρεσία του κόμματος λοιπόν και όχι του κινήματος. Τι δυναμώνει το κόμμα; Η αποδυνάμωση των άλλων, άρα ας αποκλιμακωθεί το κίνημα για να μη φουσκώσουν οι …Παρεμβάσεις. Και μιλάμε για πραγματικό κίνημα χιλιάδων ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών, όχι για εικονικό κίνημα με τσαμπουκάδες επαγγελματικών στελεχών στα σκαλάκια της Βουλής και στα γραφεία της Αχτσιόγλου.
Τα παραπάνω αφιερώνονται σε φίλους που έχουν κοντή μνήμη και μπροστά στην ήττα, δυστοκία και διάλυση της Αριστεράς, θαμπώνονται τελευταία με το εικονικό κίνημα του ΚΚΕ. Όμως το ΚΚΕ δεν αλλάζει -ειδικά με τη γραμμή της τελευταίας δεκαπενταετίας. Στη νηνεμία θα φωνάζει και στη φουρτούνα θα λουφάζει. Το πραγματικό κίνημα θα το σαμποτάρει γιατί του χαλάει το μονοπώλιο στο μαγαζί. Και ένα κόμμα-μαγαζί, παρά τα σύμβολα, δεν είναι αγωνιστικό κομμουνιστικό κόμμα.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια διασπασμένη κινητοποίηση. Υπό άλλες συνθήκες, θα είχε τους όρους αν όχι να πετύχει τους στόχους της, τουλάχιστον να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να δείξει ότι κάτι μπορεί να κινηθεί. Το τελικό δια ταύτα; Με τον ήλιο τα μπάζουμε, με τον ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα και ψοφούν…
Πηγή: antapocrisis.gr
Το ΚΚΕ στην υπηρεσία του κόμματος λοιπόν και όχι του κινήματος. Τι δυναμώνει το κόμμα; Η αποδυνάμωση των άλλων, άρα ας αποκλιμακωθεί το κίνημα για να μη φουσκώσουν οι …Παρεμβάσεις. Και μιλάμε για πραγματικό κίνημα χιλιάδων ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών, όχι για εικονικό κίνημα με τσαμπουκάδες επαγγελματικών στελεχών στα σκαλάκια της Βουλής και στα γραφεία της Αχτσιόγλου.
Τα παραπάνω αφιερώνονται σε φίλους που έχουν κοντή μνήμη και μπροστά στην ήττα, δυστοκία και διάλυση της Αριστεράς, θαμπώνονται τελευταία με το εικονικό κίνημα του ΚΚΕ. Όμως το ΚΚΕ δεν αλλάζει -ειδικά με τη γραμμή της τελευταίας δεκαπενταετίας. Στη νηνεμία θα φωνάζει και στη φουρτούνα θα λουφάζει. Το πραγματικό κίνημα θα το σαμποτάρει γιατί του χαλάει το μονοπώλιο στο μαγαζί. Και ένα κόμμα-μαγαζί, παρά τα σύμβολα, δεν είναι αγωνιστικό κομμουνιστικό κόμμα.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια διασπασμένη κινητοποίηση. Υπό άλλες συνθήκες, θα είχε τους όρους αν όχι να πετύχει τους στόχους της, τουλάχιστον να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να δείξει ότι κάτι μπορεί να κινηθεί. Το τελικό δια ταύτα; Με τον ήλιο τα μπάζουμε, με τον ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα και ψοφούν…
Πηγή: antapocrisis.gr
