Ωραία (αεικίνητη, ευλύγιστη, ευκίνητη, «παιγνιδιάρα», στρεψόδικη) εμφανίζεται η ελληνική κυβέρνηση, σαν να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα και από καιρό για μία τέτοια στάση και συμπεριφορά. Χωρίς κόπο δε, αν δει κάποιος με τι άνεση ελίσσεται ανάμεσα στα μύρια προβλήματα που έχει η ίδια δημιουργήσει με την υποτελή της (λόγω επιτροπείας, ναι) πολιτική στην ελληνική κοινωνία.
Τη μία με το όνομα της γείτονος χώρας, την άλλη με το σκάνδαλο Novartis, την παράλλη με την άδεια του Κουφοντίνα… ο καιρός περνάει και ο κόσμος δεν μιλάει [αλλά με τέτοια μελαγχολία… πού να βρει κουράγιο και χρόνο να στοχαστεί επάνω στο τι (του) συμβαίνει].
Είναι μια (προσωρινά, έστω) επιτυχημένη επικοινωνιακή πολιτική εκ μέρους της κυβέρνησης και δεν πρέπει να το παραβλέψει κανείς αυτό: την ικανότητά της να ελίσσεται και να στρέφει αλλού -έξω από την ουσία- το ενδιαφέρον της κοινής (μουδιασμένης;) γνώμης, σε τόπους αδιάφορους και ανώδυνους (ανέξοδους και λοιπά). Πολλές φορές το κάνει άγαρμπα, αλλά ποιος δίνει σημασία στο τι είπε ο Πολάκης λ.χ., αν υπάρχει θεσμική εκτροπούλα στην όλη διαδικασία, αν οι θεσμοί γελοιοποιούνται και άλλα, που προσδιορίζουν την κανονικότητα ενός πολιτεύματος.
Η αντιπολίτευση φαίνεται ανίκανη να εντοπίσει τις δημοκρατικές αυτές «παρεκκλίσεις» -και αν το καταφέρνει το κάνει με τον ίδιο άγαρμπο και άκομψο τρόπο, ου μην αλλά και εκχυδαϊσμένο ενίοτε.
Η ετερότητα πάει περίπατο και από τους μεν και από τους δε αλλά και από τους παραμέν και παραδέ και σούμπιτους τους ενασχολούμενους με την πολιτική (ως τέχνη!) και τη διακυβέρνηση της χώρας. Συμπλεγματικές φοβίες και σπαραξικάρδια φθεγγοβολήματα (γεννήματα ενός ματαιωμένου, φιλόδοξου ψυχισμού συνήθως) επικρατούν στην ατμόσφαιρα περιορισμένης πραγματικότητας, που αναδεικνύουν τα μέσα ενημέρωσης ως επί το πλείστον (και ανακριβώς).
Δυνάμεις άλλες, πολιτικές, που να είναι σε θέση να κρίνουν τα κακώς κείμενα υπάρχουν βεβαίως αλλά κινούνται έξω από το «βεληνεκές» της συστημικής (συμπολιτευτικής ή αντιπολιτευτικής, είναι ακριβώς το ίδιο) δημοσιογραφίας· γίνονται γνωστές μόνο κάποιες εμπρηστικές δηλώσεις, που είναι σαν πυροτεχνήματα, δεν προλαβαίνουν άρα να ακουστεί το μήνυμά τους (άσε που το μήνυμα είναι απλά καταγγελτικό και δεν περιέχει καμιά σοβαρή ανάλυση γι’ αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία, με ευθύνη της «αριστερής» μας κυβέρνησης).
Ωστε περνάει ο καιρός και όλα φαίνονται να κινούνται από κάποιον αυτόματο πιλότο, στην τοποθέτηση του οποίου έχουμε σιωπηρά συμφωνήσει οι περισσότεροι, είτε γιατί μας βολεύει είτε γιατί η οκνηρία είναι υπέρτερη της δράσης (αλλά πώς προσδιορίζεται κάποια δράση σήμερα;). Θα πει κανείς, μα είναι κάποιος που είναι βολεμένος σήμερα;
Εάν είναι λέει; Θα είχε ενδιαφέρον να δημοσιευθεί μια λίστα με τις προσλήψεις που έχουν γίνει τα τρία αυτά χρόνια -και πού ακριβώς, σε ποιον τομέα του δημόσιου «σώματος».
Οι καιροί ου μενετοί… αλλά τρέχα γύρευε.
*Πηγή: efsyn.gr
