Παραλείπω από τη συζήτηση την ανάγκη να επανεξεταστούν οι μαθητικές παρελάσεις – και να τελειώσει κάποια στιγμή αυτή η άνευ σημασίας μύηση στην εθνικοφροσύνη – οι εθνικές εορτές μπορούν να τιμηθούν με πολύ καλύτερο και πιο παιδαγωγικό τρόπο.
Και πάω κατευθείαν στα όσα θλιβερά συνέβησαν σε διάφορες εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου. Τα οποία θλιβερά επανέφεραν στο προσκήνιο την προκλητική, άνανδρη και θρασεία δράση της Χρυσής Αυγής και των φιλοναζιστικών κατάλοιπων. Τα οποία κατάλοιπα γίνονται με τον καιρό ακόμη χειρότερα, αφού αποθρασύνονται από την αδυναμία της Πολιτείας (και της κυβέρνησης) να επιβάλλει τα στοιχειώδη – όπως την δικαιοσύνη για εγκλήματα μελών της συμμορίας που εμφανίζεται ως κόμμα με το όνομα Χρυσή Αυγή.
Τα όσα έγιναν για παράδειγμα στη Σαντορίνη, αλλά πιθανόν και το περιστατικό στη Δάφνη, είναι τα πιο εκκωφαντικά κρούσματα της καταδικαστέας δράσης των χρυσαυγιτών – που στο μεταξύ βέβαια συνεχίζουν τις καθημερινές πράξεις βίας και μίσους κατά προσφύγων και άλλων αδύναμων.
Το θράσος όμως περισσεύει με τις παρελάσεις και την υποτιθέμενη «προστασία» της σημαίας και της «ελληνικότητας» από τα… προσφυγόπουλα. Φθηνοί νταβατζήδες, γελοίοι αγράμματοι, υποκριτές και γλοιώδεις ριψάσπιδες μόλις σκουρύνουν τα πράγματα, εμφανίζονται να υπερασπίζονται τι; Τη χώρα στην οποία επιτέθηκε και τη σημαία που ποδοπάτησε το ίνδαλμά τους ο Χίτλερ;
Μπορεί να εμφανίζονται ο Κασιδιάρης, που έχει τατουάζ τον αγκυλωτό σταυρό ή ο Παππάς που εμφανίζεται να χαιρετάει ναζιστικά και οι όμοιοί τους, ως τιμητές της αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στη ναζιστική μπότα;
Θα πει κανείς λογικό είναι να αντιδρούν και να προσπαθούν να αμαυρώσουν την εθνική εορτή, που σηματοδοτεί την κατάρρευση των ονείρων τους: την επικράτηση της… Άριας φυλής! Την εξολόθρευση όλων των διαφορετικών.
Θολώνοντας λοιπόν οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής τα νερά, δια της ακραίας επίδειξης εθνικοφροσύνης, προσπαθούν να εμφανιστούν με τους νικητές εκείνης της σύγκρουσης και όχι με την πλευρά των ηττημένων ναζιστών, όπως άλλωστε και είναι.
Η 28η Οκτωβρίου όμως δεν είναι απλώς μία εθνική νίκη. Αλλά μία πανανθρώπινη νίκη. Μία νίκη των ιδανικών του Ουμανισμού και της Διαφορετικότητας. Της ανοχής και της Δημοκρατίας. Δεν νίκησαν οι Έλληνες, οι Σοβιετικοί, οι Άγγλοι και οι άλλοι Σύμμαχοι σε εκείνο τον πόλεμο. Νίκησαν οι αξίες, που καθιστούν δυνατή τη συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμών, εθνών, κοινωνικών ομάδων, μειονοτήτων.
Εκείνη η μάχη, η αντίσταση του ελληνικού λαού όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τα όσα υπερασπίζεται ο φασισμός, ο ναζισμός, ο ρατσισμός της Χρυσής Αυγής, αλλά επί αυτών ακριβώς επιτεύχθηκε η τελική νίκη. Υπό αυτή την έννοια, η συμμετοχή ενός Αφγανού, Αλβανού, Πακιστανού ή άλλης καταγωγής μαθητή στις εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου είναι ακριβώς μέσα στο νόημα της επετείου – και αποτελεί τιμή για όλους όσοι αντιστάθηκαν τότε και τη μνήμη τους τιμούμε. Αντιθέτως, οι ακροδεξιοί της Χρυσής Αυγής δεν έχουν καμία σχέση με τη γιορτή αυτή.
Ένα μήνυμα λοιπόν υπάρχει προς τους θιασώτες του ναζισμού και με κάθε τρόπο εμπλεκόμενους στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής: Κάτω τα χέρια από τη σημαία, μακριά από τις εκδηλώσεις που τιμούν τον αγώνα κατά του Χίτλερ και μην απλώνετε χέρι θρασύδειλοι στους αδύναμους, όποιας καταγωγής, φυλής, θρησκείας. Είστε η ντροπή και τα κατάλοιπα των μαυραγοριτών και των γερμανοτσολιάδων.
*Πηγή: protothema.gr
