Το Φεστιβάλ “Ενότητα” (unity) της ΛΑ.Ε στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στο Γκάζι υπήρξε ένα εξαιρετικό και πετυχημένο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός.
Την Παρασκευή (7/7) έλαβε χώρα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την πορεία της Ευρώπης με την συμμετοχή διακεκριμένων στελεχών κομμάτων της Αριστεράς πολλών ευρωπαϊκών χωρών (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ισπανία κλπ) και του Νίκου Χουντή ευρωβουλευτή της ΛΑ.Ε.
Το Σάββατο (8/7) πραγματοποιήθηκε, με εντυπωσιακότατη συμμετοχή, μια πολύ σημαντική και ιδιαίτερα επιτυχής συζήτηση για την “εναλλακτική λύση και το Μέτωπο” ανάμεσα στους Αλ. Αλαβάνο, Ζ. Κωνσταντοπούλου και Παναγ. Λαφαζάνη.
Και όμως ούτε λέξη δεν ειπώθηκε ή γράφτηκε από τα παραδομένα κατεστημένα μίντια για όλα τούτα!
Ιδιαίτερα, ούτε λέξη δεν ακούστηκε ή γράφτηκε για την συζήτηση Αλαβάνου – Κωνσταντοπούλου – Λαφαζάνη. Την έθαψαν κανονικότατα. Όχι μόνο από τα δεξιά μέσα αλλά και από τα μέσα της ψευδώς λεγόμενης “κεντροαριστεράς” και στην πραγματικότητα της συγκάλυψης της νέας κατοχής και αποικιοκρατίας.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση της ενημέρωσης στην αποικία του 21ου αιώνα που ονομάζεται Ελλάδα.
Λέγεται, ακούγεται και γράφεται στα μίντια μόνο ότι δεν φοβίζει ή απειλεί τους “ευρωπαίους αποικιοκράτες“, την εγχώρια εξαρτημένη ολιγαρχία και την εγχώρια πολιτική υπαλληλία που τους υπηρετεί.
Γι’ αυτό κατά κύριο λόγο, η ΛΑ.Ε κατά κύριο λόγο με την ανατρεπτική ενωτική και ρεαλιστική εναλλακτική πρότασή της και βεβαίως η προοπτική του μετώπου, είναι οι κατ’ εξοχήν επιλογές από το χώρο της Αριστεράς που πανικοβάλλουν τα κέντρα του κατεστημένου.
Το κατεστημένο δεν το ενοχλεί γενικώς η Αριστερά, κομμουνιστική ή μη, ούτε οι υπερεπαναστατικοί άσφαιροι βερμπαλισμοί, οι οποίοι παραπέμπουν με διάφορες επιχειρηματολογίες την ανατροπή στο αόριστο μέλλον και θεωρούν την κατάργηση των μνημονίων, της κηδεμονίας και της λιτότητας, πολύ δευτερεύοντες και αποπροσανατολιστικούς στόχους μπροστά στην εξαγγελία της μεγάλης αντικαπιταλιστικής επανάστασης.
Γι’ αυτό κιόλας κάθε μέρα είναι πρώτη φάτσα και σε περίοπτη θέση σε όλα τα συστημικά μέσα μια πολύ συγκεκριμένη δύναμη της Αριστεράς, η οποία με ιδιαίτερα “επαναστατικό” πάθος περιφρονεί ως αμελητέα την αντιμνημονιακή ανατροπή, υπονομεύει κάθε ενωτική αριστερή προσπάθεια και ακολουθεί μοναχικές “επαναστατικές” διαδρομές στις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.
Η συστημική μιντιοκρατία, Κεντροδεξιά και “Κεντροαριστερά”, όσο, όμως, κι αν φιμώνει, αποσιωπά, παραπλανά και χειραγωγεί τους πραγματικούς αντιπάλους της, δεν πρόκειται να επιτύχει τους σχεδιασμούς της.
Αν ο Τσίπρας με την προδοσία και την παράδοση του καθυστέρησε την ανατροπή και τη Νέμεση, η συντριβή και η τιμωρία δεν θα βραδύνουν για πολύ. Ποτέ η φίμωση δεν σταμάτησε την ιστορική κίνηση. Αντίθετα, συχνά, την επιταχύνει και μάλιστα, ορισμένες φορές, απότομα.
