«Ο Βαρουφάκης κρέμασε την Ελλάδα»

Βόμβες από τον Δημ. Γιαννόπουλο, εξ απορρήτων σύμβουλο του πρώην υπουργού Γιάνη Βαρουφάκη. Συνέντευξη στον Παναγιώτη Λιάκο*.
«Στην τηλεδιάσκεψη της 24ης Φεβρουαρίου 2015 έκανε μυστική συμφωνία με την τρόικα».
■ Οταν ενημερώθηκε  ο Τσίπρας ήταν αργά ■ Το περίφημο “plan X” ήταν μια έκθεση ιδεών.
Ηταν ο στενότερος συνεργάτης του Γιάνη Βαρουφάκη. Ο εξ απορρήτων του, αυτός που γνώριζε όχι μόνο την ψυχολογία του πρώην υπ. Οικονομικών αλλά και τις λεπτομέρειες των δραματικών συζητήσεών του με τους δανειστές.
Ο Δημήτρης Γιαννόπουλος, πρώην εκπρόσωπος Τύπου του Βαρουφάκη (επί της υπουργικής θητείας του) αποκαλύπτει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» όσα έζησε δίπλα στον πολύ… Γιάνη, τον ισοπεδώνει και ουσιαστικά τον αποκαλεί ψεύτη και υποταγμένο στους ξένους που υποτίθεται ότι πολέμησε. Αποκαλύπτει τι έγινε τη βραδιά του δημοψηφίσματος και εξηγεί ότι το περιβόητο plan X για επιστροφή στη δραχμή ήταν ένα σχέδιο ιδεών, που ουδείς στο εξωτερικό πήρε στα σοβαρά.

Είχατε γράψει παλαιότερα για κενά και ανακρίβειες στις δηλώσεις Γιάνη Βαρουφάκη μετά την παραίτησή του στις 6 Ιουλίου 2015. Αλλάζει κάτι με την έκδοση των απομνημονευμάτων του για το κρίσιμο πρώτο εξάμηνο του 2015;

Η κατάσταση αλλάζει καθημερινά προς το χειρότερο. Η χώρα ακρωτηριάζεται χωρίς αναισθητικό και ψυχορραγεί, σφαδάζοντας κάτω από τα κτυπήματα μιας ανεξέλεγκτης τρόικας οικονομικών δολοφόνων, υπό την απολυταρχία ενός εμπαθούς Γερμανού υπερυπουργού. Οπου γυρίσεις στην Ελλάδα, ακούς οιμωγές και αναφιλητά απελπισίας: «Δεν πάει άλλο, πεθαίνουμε, μας τελειώνουν, πόσο ακόμα θα αντέξουμε το μαρτύριο;»
Και από την άλλη, έχεις τον ακατάσχετο διετή μονόλογο ενός ανθρώπου που καθημερινά επιχειρεί να επιβάλει στα ελληνικά και τα ξένα ΜΜΕ τον προσωπικό του μύθο, τη μοναδική αλήθεια, το «ηγεμονικό» αφήγημα για το κρίσιμο πεντάμηνο της θητείας του ως υπουργού Οικονομικών.
Η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός που καλλιεργούνται γύρω από το φαινόμενο «ο Γιάνης πάλι στην TV, ο Βαρουφάκης πάλι στο twitter» επιτείνονται από την αιδήμονα σιωπή των «συμπρωταγωνιστών» του στην ιλαροτραγωδία της «Aνοιξης των Αθηνών». Μέχρι τώρα εξιστορούσε το «μέγα έργο» εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται ποτέ να λάβει εμπεριστατωμένο αντίλογο ούτε από τον Τσίπρα ούτε από τον Δραγασάκη ούτε, φυσικά, από τον Σόιμπλε, τη Λαγκάρντ ή τον Ντράγκι! Eτσι οι αφηγήσεις του στα ΜΜΕ γίνονταν αποσπασματικά, αλλά πάντα με προμελετημένες «αποκαλύψεις» και ατάκες εντυπωσιασμού – ένα ατέλειωτο μπαράζ από ασάφειες, αοριστολογίες, μισές αλήθειες, ανακρίβειες, αντιφάσεις, μεταχρονολογημένους ή απίθανους διαλόγους, αλλά και εκλάμψεις ειλικρίνειας, που μετά τρέχει να αναδιατυπώσει με την εμβληματική του «δημιουργική ασάφεια».
Πάντα, όμως, με κατακλείδα «αυτά τα λέω από το 2010, αυτά θα πω και στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν έχω αλλάξει θέσεις· άλλοι είναι εκείνοι που μετακινήθηκαν». Βρήκε επιτέλους το κουράγιο να συμπυκνώσει ανεξίτηλα όλα αυτά στον γραπτό λόγο ενός βιβλίου με τίτλο «Ανίκητοι ηττημένοι». Οφείλουμε να δούμε ποιοι ηττήθηκαν και πώς κατάφεραν να παραμείνουν «ανίκητοι» στα μάτια των εφήμερων θαυμαστών τους.

Υπάρχει, δηλαδή, κάποια προσωπική «ήττα» του Βαρουφάκη που αποσιωπάται στο βιβλίο του;

Ισα ίσα! Τίποτα σημαντικό δεν κρύβεται στο βιβλίο για όσους μπορούν να διαβάσουν ανάμεσα στις γραμμές του. Η τυχόν συγκάλυψη γίνεται «σε κοινή θέα» μέσα από λεπτομέρειες γεγονότων που παραποιούνται, έτσι ώστε η «εξομολόγηση» να γίνεται πιο ανώδυνη για τον συγγραφέα. Αφιερώνει, λοιπόν, ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην «πρώτη ήττα» που υπέστη σε μια τηλεδιάσκεψη με τους επικεφαλής των θεσμών στις 24 Φεβρουαρίου 2015, αποδεχόμενος τη βαρύτατη και αποκλειστική «ευθύνη» γι’ αυτήν, με λατινικό υπότιτλο που θυμίζει ομιλία Ανδρέα Παπανδρέου του 1989: «Mea Maxima Culpa». Αλλά δεν παραδέχεται πως ήταν μια μη αναστρέψιμη ήττα, μια «παρασκηνιακή» αλλά μοιραία «συνθηκολόγηση» σε τελεσίγραφο των τροϊκανών, ανάλογης βαρύτητας και συνεπειών με εκείνη του πρωθυπουργού Τσίπρα τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου 2015.
Αυτό που συμφωνήθηκε σ’ εκείνη την τηλεδιάσκεψη ήταν η ρητή αποδοχή από τον Βαρουφάκη της απαίτησης των «θεσμών» πως «καμιά ελληνική πρόταση» δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις «ισχύουσες ρυθμίσεις» του Μνημονίου που ήταν σε εκκρεμότητα, δηλαδή τα «ανεκτέλεστα» της 5ης Αξιολόγησης του Μνημονίου 2 (e-mail Χαρδούβελη), την οποία αρνήθηκε να ολοκληρώσει ο Αντώνης Σαμαράς τον Οκτώβριο του 2014. Εν ολίγοις, αποδέχτηκε πλήρως το Μνημόνιο.

Και τότε τι απέμεινε από τη «μεγάλη νίκη» της 20ής Φεβρουαρίου;

Τίποτα. Το παραδέχεται και ο ίδιος. Σύμφωνα με την περιβόητη «Απόφαση Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015» (που ποτέ δεν επισημοποιήθηκε ως διακρατική «συμφωνία»), η ελληνική πλευρά αναλάμβανε να ολοκληρώσει αυτήν την «αξιολόγηση» μέχρι τα τέλη Απριλίου 2015, προτού συζητηθεί οποιοδήποτε νέο «συμβόλαιο» με τους θεσμούς στο επόμενο δίμηνο της «παράτασης της δανειακής σύμβασης», που έληγε στις 30 Ιουνίου 2015.Το κείμενο έλεγε: «Οι ελληνικές Αρχές θα παρουσιάσουν μια πρώτη λίστα μεταρρυθμίσεων, βασισμένων στις ισχύουσες ρυθμίσεις, μέχρι τα μεσάνυχτα Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μια πρώτη άποψη αν η λίστα είναι επαρκώς περιεκτική ώστε να αποτελέσει έγκυρο σημείο εκκίνησης για την επιτυχημένη κατάληξη της Αξιολόγησης. Αυτή η λίστα θα προσδιοριστεί περαιτέρω και εν συνεχεία θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς μέχρι τα τέλη Απριλίου. (βλ. consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2015/02/150220-eurogroup-statement-greece)».
Φυσικά, τίποτε από αυτό το «πρώτο» χρονοδιάγραμμα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα, της οποίας ο κλιμακούμενος έκτοτε (από την ΕΚΤ) οικονομικός στραγγαλισμός μέσω μηδενικής ρευστότητας συνεχίζεται.
Θέλετε να πείτε πως δεν προηγήθηκε έγκριση του Μαξίμου για αυτήν την παρασκηνιακή υποχώρηση στη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης με τους θεσμούς;

Προφανώς, όχι. Γι’ αυτό άλλωστε, τόσο στο βιβλίο όσο και σε συνεντεύξεις μετά την παραίτησή του, αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη για το μοιραίο λάθος της «μυστικής» συμφωνίας μαζί τους. Μετά την τηλεδιάσκεψη, φυσικά ενημέρωσε και τον «Αλέξη», αλλά ήταν πια αργά.
Τότε γιατί κανείς δεν αντιλήφθηκε τίποτε γι’ αυτήν την υποχώρηση στην απαίτηση που είχαν διατυπώσει αμέσως μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 οι Ντάισελμπλουμ και Σόιμπλε;
Ισως γιατί υπήρξε κάποιο αντάλλαγμα εκ μέρους των θεσμών σ’ αυτήν την υποχώρηση. Οι θεσμοί δέχτηκαν να υποκρίνονται πως τέτοια μυστική συμφωνία δεν υπήρξε ποτέ και πως αυτό που «διαπραγματευόμαστε» ΔΕΝ θα λέγεται ποτέ δημόσια «Μνημόνιο», αλλά κάτι σαν νέα συμφωνία ή «συμβιβασμός» – πρώτα στο «70%» και αργότερα στο «95%» του 2ου Μνημονίου. Ούτε όμως αυτό δεν δέχονταν στο τέλος οι δανειστές, γιατί είχαν επιτύχει τον σκοπό τους, να φέρουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. στο χείλος του γκρεμού. Γνώριζαν πως πλησίαζε η ώρα του δεύτερου τελεσιγράφου στις 25 Ιουνίου, λίγο πριν από το τέλος της τετράμηνης παράτασης. Τότε η ΕΚΤ έκανε κατάχρηση του «δικαιώματος» που της δόθηκε από την Αθήνα (όταν ο Βαρουφάκης δεν κατήγγειλε την άρση του waiver στις 5 Φεβρουαρίου) για να διακόψει τη ρευστότητα μέσω ELA, «επειδή η Ελλάδα θα βρισκόταν εκτός προγράμματος στήριξης».
Αυτό με τη σειρά του εξανάγκασε τον Γιάνη στο κλείσιμο των τραπεζών και στην επιβολή capital controls, που κατάφεραν συντριπτικό πλήγμα στην ελληνική οικονομία, κυρίως στο ντόπιο παραγωγικό δυναμικό, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στο εξωτερικό εμπόριο της χώρας.

«Εκθεση ιδεών» του Γκάλμπρεϊθ το περίφημο plan X
Και τα «αντίμετρα» που απέρριψε το Μαξίμου την τελευταία στιγμή; Το παράλληλο σύστημα πληρωμών; Το plan X του Γκάλμπρεϊθ;
Δεν υπήρξε ποτέ κάτι το χειροπιαστό που θα τρόμαζε τους δανειστές, θα απέτρεπε την πιστωτική ασφυξία αλλά και θα μπορούσε να απορρίψει το Μαξίμου. Η απειλή του απολύτως νόμιμου «κουρέματος» των ομολόγων της ΕΚΤ δεν ήταν κανένα μυστικό και έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί σε συνδυασμό με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αμέσως μόλις η ΕΚΤ προέβη παράνομα σε άρση του waiver στα ελληνικά ομόλογα, στις 5 Φεβρουαρίου 2015. Αυτή ήταν η πρώτη εχθρική πράξη της ΕΚΤ ενάντια σε μια νεοεκλεγείσα, λαοπρόβλητη κυβέρνηση, που είχε κερδίσει σε μια εβδομάδα 80% αποδοχή, έχοντας αναπτερώσει τις ελπίδες του λαού για αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού και ανάκαμψη με αξιοπρέπεια, αισιοδοξία που έγινε αισθητή ακόμα και με άνοδο στο Χρηματιστήριο Αθηνών!
Επειτα από αυτό το δόλιο χτύπημα Ντράγκι, η πιστωτική ασφυξία κλιμακώθηκε αφόρητα, το Χρηματιστήριο κατέρρευσε και η φυγή των καταθέσεων από τις τράπεζες πήρε μορφή χιονοστιβάδας.
Δηλαδή, η κατάρρευση του «μετώπου» τον Ιούνιο ήταν αναπόφευκτη;

Οι δανειστές είχαν στήσει την τέλεια παγίδα για «ανίκητους ηττημένους». Ενα τραπεζικό σύστημα που μόλις τον Δεκέμβριο του 2014 είχε πάρει πιστοποιητικό υγείας μετά τα stress test της ΕΚΤ βρισκόταν στις αρχές Ιουνίου πάλι με την πλάτη στον τοίχο. Μια αγορά και ένας δημόσιος τομέας που είχαν στεγνώσει από ρευστό πνίγονταν σε γενικευμένη εσωτερική στάση πληρωμών.
Το έλλειμμα προϋπολογισμού των νοικοκυριών (αρνητική αποταμίευση) έφτασε το 20% σε συνθήκες πρωτογενούς πλεονάσματος στο Δημόσιο. Τι να σου κάνει η απειλή ανέφικτων «αντιμέτρων» εκείνη τη στιγμή; Εξάλλου, το «αντίμετρο» λειτουργίας «παράλληλου» ηλεκτρονικού συστήματος πληρωμών σε ευρώ μέσω TAXIS δεν ήταν παρά «ασκήσεις επί χάρτου», χωρίς την αναγκαία επάνδρωση και υποδομή για άμεση υλοποίηση. Από την άλλη, παρεξηγήθηκε ως ολοκληρωμένο Σχέδιο Χ εξόδου από το ευρώ μια έκθεση ιδεών του Τζέιμι Γκάλμπρεϊθ για τα ελληνικά μέτρα έκτακτης ανάγκης που θα ήταν αναγκαία στην περίπτωση επιβολής των εγκληματικών σεναρίων του plan Z, τα οποία είχαν εκπονήσει οι Σόιμπλε, Τόμσεν, Ντράγκι για να τρομοκρατούν τις ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 2012.
Τι προέβλεπε το plan Z; Ακαριαίο και άτακτο Grexit, με αποκοπή της Ελλάδας από το αυτόματο σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών TARGET 2. Αυτό δεν είναι απλώς παράνομο, αλλά θα ισοδυναμούσε με κήρυξη ολοκληρωτικού πολέμου σε μια χώρα που παραμένει στα χαρτιά ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ευρωζώνης, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ κ.λπ. Σενάρια θρίλερ, δηλαδή, χωρίς δράκο. Μία μόνο έντιμη διέξοδος υπήρχε, την οποία αγνοούσαν όλοι, ίσως εκτός της Ζωής Κωνσταντοπούλου: η επίκληση της κυρίαρχης λαϊκής βούλησης, του δικαίου της ανάγκης και της προσφυγής σε όλα τα διεθνή δικαστήρια, οργανισμούς και φόρα για προστασία της Ελλάδας από το συντελούμενο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, με διεκδίκηση επανορθώσεων από τους επικυρίαρχους της ευρωζώνης για την επτάχρονη καταστροφή της χώρας.
Το ψέμα  για «εικόνα  κηδείας» στο Μαξίμου
Κάποιοι αμφισβήτησαν τη γνησιότητα των διαλόγων Σόιμπλε – Βαρουφάκη που περιλαμβάνονται στο σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο που δημοσίευσε η «Καθημερινή».
Είναι όντως κάπως αφύσικο να συζητούν περί του θεωρητικού διλήμματος «Μνημόνιο ή δραχμή» τόσο αργά στη διαδρομή των συναντήσεών τους. Αλλά οι πιο οξυδερκείς αναγνώστες πρέπει να παρατήρησαν πως σε εκείνη την κατ’ ιδίαν συνάντηση, που έγινε κατά παραγγελία του Σόιμπλε λίγη ώρα πριν από το Eurogroup της 11ης Μαΐου, προέκυψε αίφνης η λέξη «δημοψήφισμα»! Ισως ήταν το μόνο αληθινό σημείο του όλου διαλόγου, με τον Γερμανό υπερυπουργό να διάκειται πολύ ευνοϊκά στην ιδέα αυτή για την Ελλάδα.
Το δημοψήφισμα ήταν «μια κάποια λύση» στο αδιέξοδο των «ανίκητων» μετά το τελεσίγραφο της 25ης Ιουνίου, κάτι που δεν μπορούσε να αγνοήσει το πάντα προνοητικό Βερολίνο.
Και η «εικόνα κηδείας» που, όπως είπε, βρήκε ο Βαρουφάκης στο Μαξίμου τα ξημερώματα της 6ης Ιουλίου, δύο ώρες μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος υπέρ του «Οχι»;

Μην τα πιστεύετε αυτά. Ο Γιάνης ήταν παρών στο Μαξίμου με τον Φλαμπουράρη μπροστά στην κάμερα του Πολ Μέισον τη στιγμή της ανακοίνωσης του τελικού αποτελέσματος της ψηφοφορίας. Μετά επέστρεψε στο ΥΠΟΙΚ κατά τη 1 π.μ. για να συντάξει μια αρκετά μακροσκελή δήλωση ικανοποίησης για τη θριαμβευτική επικράτηση του «Οχι».
Χωρίς την παραμικρή υπόνοια για παραίτηση, ο Γιάνης έστελνε κατευναστικά μηνύματα προς τους δανειστές, για συνέχιση της διαπραγμάτευσης με ευνοϊκότερους όρους! Στη συνέχεια, όμως, καλείται επειγόντως στο Μαξίμου, όπου του διαμηνύεται η απόφαση της Μέρκελ να μην ξανασυναντηθεί με τον Τσίπρα, αν πρώτα αυτός δεν ξεφορτωθεί τον υπουργό Οικονομικών. Στις 6 π.μ. ο Βαρουφάκης ανακοινώνει την παραίτησή του με ολιγόλογη νέα δήλωση στην ιστοσελίδα του. Αυτά είναι τα γεγονότα.
*Πηγή: dimokratianews.gr