Η πρόσφατη ρωσική προέλαση στην περιοχή του Ποκρόβσκ δεν ήταν αποτέλεσμα μιας αιφνίδιας διάσπασης, αλλά προϊόν μηνών συστηματικής διαμόρφωσης του πεδίου μάχης. Οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν σημαντικά κέρδη γύρω από το Ποκρόβσκ μόνο πρόσφατα, αφού πέτυχαν μερικώς το φαινόμενο της Αεροπορικής Αναχαίτισης του Πεδίου Μάχης (BAI) κατά τη διάρκεια της Άνοιξης και του Καλοκαιριού του 2025.
Η στρατηγική της αεροπορικής αναχαίτισης ( BAI ) είναι η χρήση αεροπορικής ισχύος (στην προκειμένη περίπτωση, κυρίως μη επανδρωμένων συστημάτων ) για να χτυπήσει στόχους στο άμεσο μετόπισθεν της πρώτης γραμμής, επηρεάζοντας άμεσα τις επιχειρήσεις στο εγγύς μέλλον.
Η ρωσική επιτυχία στη μερική επίτευξη του BAI:
Υποβάθμισε τις Ουκρανικές Γραμμές Επικοινωνίας (GLOCs): Οι στοχευμένες επιθέσεις δυσχέραναν την τροφοδοσία των ουκρανικών θέσεων.
Ενίσχυσε την Διείσδυση: Επέτρεψε στις ρωσικές μονάδες να χρησιμοποιήσουν τακτικές διείσδυσης (infiltration tactics) μέσα από τα κενά των αμυντικών γραμμών.
Υπονόμευσε την Άμυνα: Τελικά, αποδυνάμωσε την ικανότητα της Ουκρανίας να διατηρήσει τις τακτικές της άμυνες.
Η Ρωσία μπόρεσε να διεξαγάγει αυτή τη μακρά εκστρατεία στρατηγικής αεροπορικής αναχαίτισης και διείσδυσης χάρη σε νέες τεχνολογικές και τακτικές προσαρμογές. Χρησιμοποιώντας drones ελεγχόμενα μέσω οπτικών ινών (fiber-optic drones) για να ξεπεράσουν τις δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (EW) της Ουκρανίας, στόχευσαν συστηματικά οχήματα μεταφοράς και μη επανδρωμένα συστήματα εφοδιασμού (UGVs) σε αποστάσεις έως και 30-50 χιλιομέτρων από την πρώτη γραμμή.
Επιπλέον, η αυξανόμενη παραγωγή drones τύπου Shahed επέτρεψε στους Ρώσους να τα χρησιμοποιούν εντατικά σε κοντινή απόσταση, συμπληρώνοντας τις επιθέσεις με βόμβες ολίσθησης KAB κατά οχυρωμένων θέσεων και κόμβων υλικοτεχνικής υποστήριξης.
Η Ουκρανία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην «Τοίχο των Drones» – ένα πυκνό αμυντικό φράγμα από τακτικά drones και περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions)– για να αντισταθμίσει τις χρόνιες ελλείψεις σε προσωπικό και υλικό. Η ρωσική προσέγγιση στόχευσε ακριβώς αυτή την κρίσιμη ουκρανική άμυνα:
Στόχευση Χειριστών: Οι ρωσικές μονάδες, όπως το Κέντρο Rubikon, έθεσαν ως προτεραιότητα τη στόχευση των χειριστών drones και των σημείων εκτόξευσης, αυξάνοντας τις απώλειες και αναγκάζοντας τους χειριστές σε συνεχή μετακίνηση.
Διάσπαση Θέσεων: Οι επίμονες επιθέσεις ανάγκασαν τους Ουκρανούς να διασκορπίσουν τις θέσεις τους («kill zone» 20 χλμ. από τη γραμμή), δημιουργώντας ευάλωτα κενά στην άμυνα, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν οι ρωσικές διεισδυτικές ομάδες (με μοτοσυκλέτες και μικρά οχήματα).
Η επιτυχία της Ρωσίας στο Ποκρόβσκ, αν και επιτεύχθηκε με υψηλό κόστος σε προσωπικό (170.000-220.000 στρατιώτες στην κατεύθυνση) και υλικό, δείχνει ότι οι ουκρανικές αμυντικές οχυρώσεις (όπως το «Φρούριο του Ντονέτσκ») χρειάζονται εντατική προστασία των GLOCs.
Η Ουκρανία και οι εταίροι της οφείλουν να αντιμετωπίσουν άμεσα τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και παραδοσιακό υλικό. Ωστόσο, είναι εξίσου κρίσιμο να αποκαταστήσει την ανώτερη τακτική drone ικανότητα της, και να αναπτύξει δικές της ικανότητες BAI, ώστε να διαταράξει τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού και να αναχαιτίσει την ρωσική επιθετική ορμή, η οποία πλέον επιχειρεί να επεκτείνει τις ίδιες τακτικές προς τις κατευθύνσεις Κουπιάνσκ και Κοστιαντινίβκα.