Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας συμμετέχει σε τουλάχιστον δύο τρέχοντες πολέμους.
Πρώτον: στον πόλεμο που διεξάγει η Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας για λογαριασμό της «δυτικής κοινότητας αξιών» και του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση της Μόσχας αναγκάστηκε να επέμβει στρατιωτικά, αφού η Δύση κατάφερε να εγκαταστήσει στο Κίεβο μια εθνικιστική, φιλοδυτική κυβέρνηση. Η γερμανική κυβέρνηση αντιτίθεται σε όλες τις προσπάθειες διαμεσολάβησης της κυβέρνησης Τραμπ και εντείνει την αντιρωσική προπαγάνδα της. Οι ΗΠΑ χρειάζονται τους οικονομικούς και στρατιωτικούς πόρους τους για να περιορίσουν την Κίνα και θέλουν να επιβαρύνουν τους Ευρωπαίους συμμάχους τους με το κύριο βάρος της σύγκρουσης με τη Ρωσία. Η γερμανική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να αναλάβει αυτό το καθήκον. Τον σκοπό αυτό εξυπηρετεί το τεράστιο πρόγραμμα εξοπλισμών, με το οποίο η Γερμανία θα καταστεί η κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη. Για να υπογραμμιστεί αυτή η αξίωση, η 45η ταξιαρχία τεθωρακισμένων του γερμανικού στρατού μεταφέρθηκε μόνιμα στη Λιθουανία. Στόχος του γερμανικού στρατού είναι να εξασφαλίσει, εν ανάγκη, στρατιωτικά τον αποκλεισμό της χερσαίας σύνδεσης μεταξύ της Λευκορωσίας και του θύλακα του Καλίνινγκραντ, μιας σημαντικής ρωσικής στρατιωτικής βάσης.
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν συμμετέχει μόνο με αυτόν τον τρόπο στον πόλεμο της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας. Εκτός από την τεράστια οικονομική της συνεισφορά, συμβάλλει και με την προμήθεια σύγχρονων οπλικών συστημάτων. Αυτά περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτών από τον γερμανικό στρατό, καθώς και τη στενή συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Ουκρανίας στην παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού.
Δεύτερον: στον πόλεμο του Ισραήλ για την ιμπεριαλιστική και αποικιακή αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής. Στο πλαίσιο αυτό, ο ισραηλινός στρατός διαπράττει γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με ανακοινώσεις κυβερνητικών εκπροσώπων, η εκδίωξη του παλαιστινιακού πληθυσμού θα επεκταθεί και στη Δυτική Όχθη. Σιωνιστές έποικοι, υποκινούμενοι από ακροδεξιούς-μέλη του υπουργικού συμβουλίου, έχουν ήδη αρχίσει να διαπράττουν δολοφονίες, να προκαλούν καταστροφές και να διώχνουν τους Παλαιστίνιους από τη γη τους υπό την προστασία και τη βοήθεια των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων.
Μετά τις ΗΠΑ, η Γερμανία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων του καθεστώτος απαρτχάιντ. Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Γερμανίας μέσω των προμηθειών όπλων, η πυρηνική δύναμη του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να διεξάγει τους εκτεταμένους πολέμους της στην περιοχή. Η προσεκτικά διατυπωμένη, λεκτική κριτική προς την ισραηλινή κυβέρνηση χρησιμεύει στον καθησυχασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης και του γερμανικού λαού, που γίνεται όλο και πιο επικριτικός προς το Ισραήλ, με πάνω από το 60% να απορρίπτει την επίθεση που αυτό διεξάγει στη Γάζα. Αυτή η λεκτική κριτική δεν σημαίνει απομάκρυνση από τη συμμαχία με τους σιωνιστές εγκληματίες πολέμου, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν επιβληθεί κυρώσεις ούτε έχει σταματήσει η προμήθεια όπλων. Προκάλεσε, μάλιστα, αίσθηση η δήλωση του ομοσπονδιακού καγκελαρίου Μερτς σχετικά με τον παράνομο πόλεμο του Ισραήλ κατά του Ιράν. «Αυτή είναι η βρώμικη δουλειά που κάνει το Ισραήλ για λογαριασμό όλων μας».
Πολεμική προπαγάνδα για τη δυσφήμιση του κινήματος ειρήνης
Με την έναρξη του πολέμου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας ξεκίνησε η εκστρατεία εναντίον όλων των δυνάμεων που υποστήριζαν μια διαπραγματευτική λύση με τη Ρωσία. Οι δυνάμεις αυτές δυσφημίστηκαν ως «συμπαραστάτες του Πούτιν», ενώ ο Πούτιν χαρακτηρίστηκε ως ο νέος Χίτλερ. Το ίδιο μοτίβο ακολουθήθηκε και σε σχέση με τους πολέμους του Ισραήλ. Όσοι εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού κατηγορούνταν ως αντισημίτες και η δράση τους ποινικοποιούνταν. Έτσι, οι αντιμιλιταριστές, οι ειρηνιστές και οι πασιφιστές τοποθετούνταν πολιτικά κοντά στον γερμανικό φασισμό, σύμφωνα με το σύνθημα «τι ακροδεξιά τι αριστερά». Αυτή η μέθοδος είχε αποτέλεσμα ακόμη και σε κύκλους του κόμματος Die Linke, όπου αρκετοί εκπρόσωποί του υποστήριξαν την πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σχετικά με την Ουκρανία και το Ισραήλ. Ωστόσο, ενόψει της συνεχιζόμενης γενοκτονίας εκ μέρους του Ισραήλ, οι κύκλοι αυτοί βρίσκονται όλο και περισσότερο σε αμυντική θέση. Εντωμεταξύ, δεδομένης της ευρείας απόρριψης της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ, καλούν σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις. Όμως δεν αμφισβητούν το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ και τη γερμανική Staatsräson (η εθνική δέσμευση ότι η ασφάλεια του Ισραήλ αποτελεί «λόγο ύπαρξης» του γερμανικού κράτους). Αν τα αμφισβητούσαν αυτά, τα κόμματα του δημοκρατικού κέντρου (CDU/CSU, αλλά κυρίως το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το Κόμμα των Πρασίνων) ουδέποτε θα σχημάτιζαν κυβέρνηση συνεργασίας μαζί τους. Η μελλοντική συμμετοχή τους σε κυβερνήσεις θα ήταν αδύνατη ή θα ετίθεντο σε κίνδυνο οι υπάρχουσες συμμετοχές σε κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως αυτή μεταξύ SPD, Πρασίνων και Αριστερού Κόμματος στη Βρέμη ή η κυβερνητική συμμαχία μεταξύ SPD και Αριστερού Κόμματος στο Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία.
Κοινωνική αναδιάρθρωση
Για την διεξαγωγή του πολέμου, σχεδιάζεται σήμερα μια κοινωνική αναδιάρθρωση και ψηφίζονται οι αντίστοιχοι νόμοι και κανονισμοί. Διότι σε περίπτωση πολέμου, η Γερμανία θα γίνει ο κόμβος, το σημείο ανάπτυξης των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Οι προετοιμασίες για την «περίπτωση κρίσης και καταστροφής», όπως αποκαλείται ο πόλεμος υποτιμώντας τη σοβαρότητα του πράγματος, αφορούν όλους τους τομείς των δημόσιων υποδομών και της ιδιωτικής βιομηχανίας. Η διαχείριση των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, των δρόμων, των εθνικών οδών αλλά και των νοσοκομείων θα πρέπει να υποταχθεί, σε περίπτωση που τα πράγματα σοβαρέψουν, στη λογική της πολεμικής σύρραξης. Αυτό περιλαμβάνει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία του αντίστοιχου προσωπικού. Τα δικαιώματα των εργαζομένων σχετικά με τον τόπο εργασίας, το ωράριο εργασίας και τις συνθήκες εργασίας θα ανασταλούν και θα καταργηθούν. Όλα αυτά θα υποταχθούν στις στρατιωτικές ανάγκες.
Η Βουλή του Βερολίνου έχει εκπονήσει ένα σχέδιο-πλαίσιο για την περίπτωση κρίσης και πολέμου και το παρουσίασε στις αρχές Σεπτεμβρίου 2025 στις διοικήσεις δώδεκα κλινικών του Βερολίνου. Σύμφωνα με τα σχέδιο αυτό, σε περίπτωση πολέμου τα νοσοκομεία θα πρέπει να είναι σε θέση να δέχονται καθημερινά 1000 επιπλέον τραυματίες στρατιώτες. Το πλήρες σχέδιο παραμένει μυστικό για λόγους ασφαλείας. Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία όσο και ο πληθυσμός του Βερολίνου προετοιμάζονται για την περίπτωση πολέμου και κρίσης μέσω της εκτενούς κάλυψης από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Όπως και για τα νοσοκομεία, υπάρχουν τέτοια σχέδια για όλους τους τομείς της δημόσιας υποδομής. Επίσης, στις βιομηχανικές επιχειρήσεις έχουν καταρτιστεί σχέδια έκτακτης ανάγκης με τη συμμετοχή του Στρατού και των τοπικών διοικήσεων. Ήδη σήμερα, πολλοί κατασκευαστές όπλων έχουν μπει σε επιχειρήσεις που λόγω οικονομικής κρίσης απειλούνται με κλείσιμο και περικοπές θέσεων εργασίας, κυρίως στην αυτοκινητοβιομηχανία και στις εταιρείες προμηθευτών της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Τέλος, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επαναφέρει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία που καταργήθηκε το 2011, εάν τα κίνητρα για εθελοντική στρατολόγηση στον ομοσπονδιακό στρατό δεν αποδώσουν ικανοποιητικά (προβλέπονται επιπλέον 40.000 με 60.000 στρατιώτες).
Κοινωνική καταστροφή
Τα τεράστια οικονομικά μέσα που απαιτούνται για το γιγαντιαίο πρόγραμμα εξοπλισμού θα επωμιστούν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Ο καγκελάριος Merz το ανακοίνωσε ως εξής: «Δεν μπορούμε πλέον να αντέξουμε οικονομικά το κοινωνικό κράτος». Ο κυβερνητικός του εταίρος, το SPD, είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει αυτή την πορεία. Η αποστολή της σοσιαλδημοκρατίας είναι να ενσωματώσει σε αυτήν την πολιτική τα συνδικάτα, προκειμένου να περιορίσει στο ελάχιστο την πιθανή αντίσταση. Μέχρι στιγμής, το έχουν πετύχει. Η συμμετοχή σε αντίστοιχες δράσεις, π.χ. διαδηλώσεις κατά της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη, παρέμεινε μάλλον χαμηλή σε σύγκριση με άλλα κράτη της ΕΕ. Ωστόσο, αυτό μπορεί να αλλάξει όταν οι προγραμματισμένες περικοπές γίνουν αισθητές στους μισθωτούς και αυξηθεί η προθυμία για αντίσταση.
Η αντίσταση πρέπει να απαγορευτεί και να καταστραφεί
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να ποινικοποιήσει και να διαλύσει την αντίσταση ενάντια στην πολιτική του πολέμου που έχει χαράξει. Ιδιαίτερα η αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη βρίσκεται στο επίκεντρο της κρατικής καταστολής και των αστυνομικών επιθέσεων. Καταρτίστηκε ένας μακρύς κατάλογος απαγορευμένων συνθημάτων, συμβόλων και οργανώσεων. Έτσι, για παράδειγμα, η Χαμάς, η PFPL, η Χεζμπολάχ και οι υποτιθέμενες προεκτάσεις τους έχουν απαγορευτεί ως τρομοκρατικές οργανώσεις. Επίσης, για την απόκτηση της γερμανικής υπηκοότητας απαιτείται από τους μελλοντικούς Γερμανούς πολίτες να αναγνωρίσουν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ.
Εκτός από τις απαγορεύσεις και την καταστολή της αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη, στο επίκεντρο των κρατικών επιθέσεων βρίσκονται οι ειρηνιστικές και αντιμιλιταριστικές πρωτοβουλίες. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η πρωτοβουλία «Rheinmetall entwaffnen» (Αφοπλίστε τη Rheinmetall). Το καμπ / κατασκήνωση (camp) της στην Κολωνία απαγορεύτηκε αρχικά από τις αστυνομικές αρχές. Μετά από προσφυγές στα αρμόδια δικαστήρια, η αστυνομική απαγόρευση απορρίφθηκε ως αθέμιτη. Η αντίδραση των κρατικών τραμπούκων δεν άργησε να έρθει. Η αστυνομία επιτέθηκε σε μία πορεία του κάμπ «Αφοπλίστε τη Rheinmetall» και κράτησε εκατοντάδες διαδηλωτές σε αστυνομικό κλοιό για ώρες. Το μήνυμα: οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις γίνονται σεβαστοί μόνο όταν ανταποκρίνονται στα κρατικά συμφέροντα. Σε αντίθετη περίπτωση, η κυβέρνηση και οι κρατικές υπηρεσίες αγνοούν τις δικαστικές αποφάσεις και επιβάλλουν τη θέλησή τους με τη βοήθεια του κρατικού μονοπωλίου της βίας.
Η ποινικοποίηση και η δίωξη εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων και ομάδων έχει ένα σκοπό. Θέλουν να τις εμποδίσουν να γίνουν σημείο συσπείρωσης, σε περίπτωση που η πολεμική πολιτική και τα μέτρα λιτότητας οδηγήσουν σε δυσαρέσκεια και αντίσταση σε ευρύτερα στρώματα του εργατικού πληθυσμού.
Γερμανική Εργατική Ομάδας Αλληλεγγύη
