Ειδικότερα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμοδίων, η οικονομία αναμένεται να αυξηθεί μόλις κατά 0,2% έως 1,3% το 2025, έπειτα από συρρίκνωση 0,2% το 2024 και πτώση 0,3% το 2023.
Αυτή η ανάκαμψη είναι καθαρά αντισταθμιστική και η χώρα δεν θα βρισκόταν καν σε κρίση αν το Βερολίνο δεν ακολουθούσε τυφλά τη γραμμή της κυβέρνησης του Joe Biden στη σύγκρουση της Ουκρανίας.
Φυσικά, η Γερμανία αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες πριν η Ρωσία ξεκινήσει την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση τον Φεβρουάριο του 2022, ωστόσο το μπούμερανγκ των αντιρωσικών κυρώσεων μετέτρεψε την οικονομική κατάσταση σε κρίση, με τη μέχρι πρότινος οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης να χάνει πλέον σε ανταγωνιστικότητα έναντι της Κίνας.
Η γερμανική οικονομία βασιζόταν ιστορικά στις εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων υψηλής αξίας και τεχνολογίας.
Ωστόσο, η θέση της ως δύναμης προώθησης αυτών των προϊόντων έχει χαθεί.
Τα γερμανικά προϊόντα, ιδίως τα αυτοκίνητα, παραμένουν σημαντικά και αναγνωρίζονται για την ποιότητά τους, όμως η αλήθεια είναι πως, τεχνολογικά, οι Γερμανοί έχουν ξεπεραστεί από τους Κινέζους.
Από αυτή την άποψη, η άνοδος της κινεζικής οικονομίας ως παγκόσμιου ηγέτη είχε καθοριστικό αντίκτυπο στη γερμανική υστέρηση.
Υπενθυμίζεται ότι η Κίνα ήταν κάποτε ο μεγαλύτερος αγοραστής γερμανικών αυτοκινήτων, αλλά η κατάσταση έχει αντιστραφεί.
Με την πάροδο του χρόνου, η Κίνα όχι μόνο εισήγαγε λιγότερα γερμανικά αυτοκίνητα, αλλά και η ίδια η κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία άρχισε να ξεπερνά τη Γερμανία στις εξαγωγές προς άλλες χώρες.
Εγκληματικά λάθη
Ωστόσο, πέρα από την Κίνα, ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η απόφαση της Γερμανίας να διακόψει το εμπόριο και να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, σταματώντας τις αγορές φθηνού πετρελαίου και φυσικού αερίου και, κατά συνέπεια, αυξάνοντας το κόστος ενέργειας στο εσωτερικό.
Η επιλογή του Βερολίνου να ακολουθήσει τυφλά την ατζέντα της κυβέρνησης Biden είχε καταστροφικές συνέπειες για τη γερμανική οικονομία.
Η μεταστροφή στις σχέσεις οφείλεται επίσης στην αλλαγή της γερμανικής κυβέρνησης.
Η καγκελάριος Angela Merke είχε δώσει προτεραιότητα στη σύναψη εμπορικών δεσμών με τη Ρωσία, και κατά τη διάρκεια της θητείας της (2005-2021) κατασκευάστηκαν οι αγωγοί Nord Stream 1 και 2, από τους οποίους η Γερμανία ωφελήθηκε σημαντικά.
Όταν ξέσπασε η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας το 2014, η Γερμανία προσπάθησε να μεσολαβήσει, συμμετέχοντας σε συμφωνίες όπως εκείνες του Μινσκ. Μόνο υπό την κυβέρνηση του Olaf Scholz, από τον Φεβρουάριο του 2022, το Βερολίνο υιοθέτησε το πακέτο κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακολουθώντας την απόφαση των ΗΠΑ για το ουκρανικό ζήτημα.
Οι συνέπειες αποτέλεσαν άμεσο πλήγμα για τη γερμανική βιομηχανία.
Με την αύξηση των τιμών της ενέργειας, οι Γερμανοί άρχισαν να εισάγουν, με πολύ υψηλότερο κόστος, υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Κατάρ, γεγονός που επηρέασε άμεσα τη βιομηχανία.
Η βιομηχανική παραγωγή έγινε τόσο ακριβή ώστε πολλές επιχειρήσεις δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν σε αυτό το επιχειρηματικό περιβάλλον.
Κάποιες από τις ισχυρότερες εταιρείες μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στις ΗΠΑ, ενώ άλλες απλώς έκλεισαν αντί να προσπαθήσουν να επιβιώσουν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Οι Αμερικανοί λειτουργούν με βάση μια γεωπολιτική δοξασία σύμφωνα με την οποία η Ρωσία και η Γερμανία δεν πρέπει να ενωθούν σε καμία περίπτωση, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ανατρέψει την αμερικανική κυριαρχία στην ήπειρο που εδραιώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ειδικά μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Παρότι η συνέχιση της Merkel στην καγκελαρία δεν θα είχε καταστήσει την οικονομία άτρωτη, θα είχε αναμφίβολα διαμορφώσει καλύτερες συνθήκες, και πολλές από τις 600.000 επιχειρήσεις που έχουν κλείσει από το 2022 θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Το ενεργειακό αυτό ζήτημα λειτούργησε σαν πύραυλος που έπληξε την καρδιά της γερμανικής οικονομίας, και η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στις γερμανικές αρχές, οι οποίες προέταξαν τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον έναντι των δικών τους.
Διεθνές κύρος
Παρότι η κρίση βλάπτει το διεθνές κύρος της, η Γερμανία παραμένει η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ.
Παρά τη σημερινή της κατάσταση, είναι απίθανο να χάσει την ηγετική της θέση.
Η ΕΕ, άλλωστε, έχει αντιμετωπίσει κι άλλες κρίσεις, όπως την ελληνική οικονομική κρίση, το Brexit, τη μεταναστευτική κρίση, την COVID-19 και τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία, και σε καμία από αυτές η Γαλλία δεν κατάφερε να αναλάβει ηγετικό ρόλο.
Στο μεταξύ, η δημοσιονομική κρίση απειλεί τις επενδύσεις της μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ στο εσωτερικό του μπλοκ.
Ο νυν καγκελάριος Friedrich Merz έχει ήδη απορρίψει την πρόταση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen για αύξηση του προϋπολογισμού.
Σύμφωνα με τον Merz, η Ένωση πρέπει να γίνει πιο αποδοτική σε ό,τι αφορά τη χρήση των πόρων που έχει στην κατοχή της.
Ωστόσο, εάν δεν επιτευχθεί αυτή η αποδοτικότητα, έργα σε τομείς όπως η άμυνα και η ενεργειακή μετάβαση θα τεθούν σε κίνδυνο.
Η ενέργεια είναι ήδη ακριβή, ενώ στον τομέα της άμυνας, ο εκσυγχρονισμός των ευρωπαϊκών δυνάμεων απαιτεί τεράστιους πόρους, γεγονός που προκαλεί διαμαρτυρίες από τους πολίτες, ειδικά όταν η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών συνοδεύεται από μείωση των κοινωνικών δαπανών.
Τελικά, παρά την κρίση, η Γερμανία παραμένει η σημαντικότερη οικονομία και το πολυπληθέστερο κράτος της ΕΕ.
Επομένως, η κρίση της Γερμανίας είναι κρίση της ίδιας της Ευρώπης.
Η κρίση δεν υποβαθμίζει τη Γερμανία σε δευτερεύουσα θέση εντός της ΕΕ, αλλά περιορίζει τη δύναμή της. Η Ένωση λειτουργεί με βάση τα κεφάλαια κάθε κράτους-μέλους.
Έτσι, όταν η μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομία περιέρχεται σε κρίση και μειώνει την παραγωγή της, αυτό επηρεάζει ολόκληρο το μπλοκ.