Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να κατηγορηθεί ως οπαδός του πορτοκαλί κλόουν. Όμως ο Μπέρνι Σάντερς, μίσθαρνο όργανο των πολυεθνικών του φαρμάκου και της Blackrock, είναι κομματάκι γελοίο να παριστάνει τον τιμητή του.
Το δε γεγονός ότι γίνεται τώρα υπερασπιστής του βαθέως κράτους (της Letitia James που διώκεται για τραπεζικές απάτες και του πρώην διευθυντή του FBI που προσφάτως κάλεσε σε δολοφονία του Ντον Τραμπ) δείχνει ότι δεν υπάρχει πάτος στην κατάντια του. Ο Μπέρνι εδώ και χρόνια είχε γίνει απόλυτο μηδενικό (από τότε που υποστήριξε την εγκληματία πολέμου Χίλαρι Κλίνγκον και τον ανοϊκό Μπιντέν οι οποίοι με νοθεία είχαν βγάλει τον ίδιο το Μπέρνι από τις προκριματικές). Όμως το μηδέν δεν είναι πάτος. Υπάρχουν και οι αρνητικοί αριθμοί και ο Μπέρνι, στα γεράματά του, κατακτά νέα ύψη (από την ανάποδη).
Είναι ο ίδιος που στήριξε τις κυβερνήσεις που με πραξικοπήματα στην Ουκρανία μας έχουν οδηγήσει ένα βήμα από τον πυρηνικό όλεθρο, ο ίδιος που γιουχαΐστηκε πρόσφατα με το σύνθημα “Liar liar, genocide denier” (“ψεύτη, ψεύτη, αρνητή της γενοκτονίας”) όταν αρνήθηκε την εν εξελίξει γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
View this post on Instagram
Είναι ο ίδιος που επαναλάμβανε τα χαλκευμένα ψέμματα των μυστικών υπηρεσιών ενάντια στην Παλαιστινιακή αντίσταση, κάνοντας έτσι “πάσα” στο ναζινιάχου και την παρέα του.
Είναι ο ίδιος που όταν κυνηγούσαν τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντον Τραμπ και στερούσαν ακόμη και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στους δικηγόρους του είχε πιει το αμίλητο νερό. Σήμερα όμως ανακάλυψε ότι βάσει κάποιας συνταγματικής διάταξης την οποία έβγαλε από την κοιλιά του, “εκλεγμένοι αξιωματούχοι” όπως ο πρώην διευθυντής του FBI (!!!) έχουν το ακαταδίωκτο!!!
View this post on Instagram
Δεν προκαλεί πλέον καμία έκπληξη η χωρίς τέλος κατρακύλα του Σάντερς. Στο κάτω κάτω, το πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ είναι εξίσου βρωμερό με της χώρας μας. Προκαλεί όμως κάποια θλίψη η κατάντια του ανθρώπου στον οποίο είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους τα πιο αγνά στοιχεία, ιδιαίτερα νέοι, του δημοκρατικού κόμματος στις ΗΠΑ.
Όσο για μας, θα νιώσουμε μεγάλη χαρά όταν δούμε τον κυβερνήτη του Ιλινόϊ και το δήμαρχο του Σικάγου, που έχουν μετατρέψει την πολιτεία και την πόλη τους αντίστοιχα, σε ξέφραγα αμπέλια εγκληματικών συμμοριών, να μπαίνουν στη μπουζού και να πετιέται το κλειδί. Ιδανικά, θα ανοίξουν έτσι το δρόμο για ένα μελλοντικό καθεστώς, λαϊκό, που θα κλείσει και τον πορτοκαλί κλόουν, αρχισφαγέα της Γάζας, στο διπλανό κελί για να τους κάνει παρέα.
Ποπκόρν πάντως έχουμε!
