ΚΑΡΕΚΛΟδρομιες αε.

Το Νέο Επιχειρηματικό Μοντέλο της Ελληνικής Πολιτικής μαζί με τον Νέο Παρθενώνα της Υποκρισίας

Αγαπητοί σύντροφοι σας παρουσιάζουμε την πιο επικερδή επιχείρηση της σύγχρονης Ελλάδας, την εταιρεία μετακινήσεων “ΚΑΡΕΚΛΟΔΡΟΜΙΕΣ Α.Ε.”, με κύριο αντικείμενο δραστηριότητας τη μεταφορά βουλευτικών οπισθίων από κόμμα σε κόμμα με την ταχύτητα του φωτός και την αξιοπιστία… μιας στριπτιζέζ σε εκκλησιαστικό συνέδριο.

“Δεν αλλάζω θέσεις, απλώς μετακομίζω!”
Έχει γίνει το νέο εταιρικό σύνθημα αυτής της ανθηρής βιομηχανίας, που έχει μετατρέψει την ελληνική Βουλή, σε ένα απέραντο καφενείο όπου όλοι αλλάζουν τραπέζια, μέχρι να βρουν εκείνο με το καλύτερο τσάι και τις πιο παχυλές παροχές.

Η Επαναστατική Τεχνολογία της “Ηθικής Ευελιξίας” είναι μπροστά στα μάτια μας  και εθελοτυφλούμε.

Πώς λειτουργεί η επαναστατική αυτή μέθοδος; Απλά!
Ένας βουλευτής ξυπνάει το πρωί με τα ιδανικά του ακέραια και κοιμάται το βράδυ με νέα κομματική ταυτότητα, σαν να έχει περάσει από έναν μαγικό μετασχηματιστή αρχών και αξιών.

“Οι θέσεις μου παραμένουν αμετάβλητες”, διακηρύττουν με τη βαρύτητα ενός Περικλή, ενώ ταυτόχρονα αλλάζουν πιο γρήγορα από καναλάκια στο τηλεχειριστήριο ενός υπερκινητικού παιδιού.

Και έτσι έρχονται τα μεγάλα  Αστέρια του γνωστού Κλάδου!

Η βιομηχανία αυτή έχει παράγει αληθινά διαμάντια της ευκαιριολογίας.
Βλέπουμε βουλευτές να διαγράφονται από κοινοβουλευτικές ομάδες, με την άνεση που αλλάζουμε εσώρουχα, και βουλευτές να ετοιμάζονται για μεταγραφές και ανεξαρτητοποιήσεις με την ευκολία που παραγγέλνουμε σουβλάκι.

“Δεν είμαι ευκαιριολόγος, είμαι εξελικτικός!” φαίνεται να είναι η αγαπημένη δικαιολογία αυτών των πολιτικών χαμαιλεόντων που αλλάζουν χρώματα, ανάλογα με το περιβάλλον και κυρίως ανάλογα με τις κυβερνητικές θέσεις, που διαφαίνονται στον ορίζοντα.

Φυσικά η Νέα Οικονομία της Καρέκλας έχει μεγάλο στόμα και μεγάλα αυτιά!

Η μετακίνηση από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση έχει γίνει πια ο πιο κερδοσκοπικός κλάδος της οικονομίας, με ρυθμούς ανάπτυξης που θα ζήλευε και η Google.
“Πριν ήμουν στη δυσκολία της αντιπολίτευσης, τώρα βρήκα τον δρόμο της λύτρωσης!”
Έτσι θα μπορούσε να ονομαστεί το νέο αυτό επιχειρηματικό πλάνο.

Οι κυβερνητικές θέσεις έχουν μετατραπεί σε μαγνήτες, που ελκύουν βουλευτικά μεταλλικά αντικείμενα, από τα πέρατα της πολιτικής σκηνής.
“Έλα, έλα, καμιά θέση υπουργείου δεν έχεις;” ακούγεται στους διαδρόμους της Βουλής σαν το κάλεσμα πλανόδιου πωλητή.

Έτσι λοιπόν έρχεται και Το Μανιφέστο της Αναξιοπιστίας!

“Οι προεκλογικές μας δεσμεύσεις ήταν προσωρινές, οι μετεκλογικές μας συμμαχίες είναι αιώνιες!”
Αυτό θα μπορούσε να είναι το σύνθημα της νέας γενιάς των πολιτικών ευκαιριολόγων.

Και ενώ χθες κατακεραύνωναν την κυβερνητική πολιτική με τη σφοδρότητα θεομηνίας, σήμερα τη στηρίζουν με τον ενθουσιασμό νεοπάντρευτης νύφης.
“Δεν άλλαξα εγώ, άλλαξε η συγκυρία!”
Η αγαπημένη δικαιολογία αυτών, που έχουν κάνει την αναξιοπιστία τέχνη.

Που είναι ,που είναι ,εδώ περιμένει να ανοίξει ξανά η αυλαία, με την Μεγάλη Παράσταση της Εξουσίας

Η σύνθεση του Κοινοβουλίου αλλάζει πιο συχνά από τα ρούχα ενός μοντέλου σε επίδειξη μόδας.
Βουλευτές μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα, σαν νομάδες της εξουσίας, αναζητώντας πάντα την επόμενη πολιτική όαση.

“Η καρέκλα με καλεί!”
Αυτή η κραυγή αντηχεί στα ιερά έδρα της Δημοκρατίας, όπου η εξουσία έχει γίνει σειρήνα που γοητεύει ακόμη και τους πιο “αρχειακούς” βουλευτές.

Έτσι το Μέλλον των “Μετακομίσεων” είναι μπροστά μας όπως και σήμερα με τον γνωστό μουσικό έιδωλο.

Καθώς η βιομηχανία των πολιτικών μετακινήσεων ανθίζει, προβλέπουμε την εγκατάσταση drive-through υπηρεσιών για γρήγορες αλλαγές κόμματος.
“Μπαίνεις ΣΥΡΙΖΑίος η ΠΑΣόκος, βγαίνεις κυβερνητικός!”
Σε χρόνο ρεκόρ και χωρίς καμία ενόχληση συνείδησης.

Σύντομα περιμένουμε να δούμε και πρόγραμμα πίστης πελατών: “Άλλαξε 10 κόμματα και κέρδισε ένα δωρεάν υπουργείο!”

Έτσι, κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στη νέα εποχή της ελληνικής πολιτικής, όπου η συνέπεια έχει γίνει vintage και η αρχή της καρέκλας κυβερνά απόλυτα.

Στην Ελλάδα όπου “οι πολιτικές πεποιθήσεις είναι για τους ρομαντικούς”, εμείς οι ψηφοφόροι μένουμε να θαυμάζουμε τη χορευτική ευελιξία των εκλεκτών μας αντιπροσώπων, που αλλάζουν κόμματα πιο εύκολα από ό,τι αλλάζουμε εμείς κάλτσες.

Και στο τέλος, όλοι ζούμε ευτυχισμένοι, εκτός από τη δημοκρατία, που συνεχίζει να βρίσκεται σε εντατική θεραπεία, στο νοσοκομείο της ελληνικής πολιτικής παθολογίας.

Η κυβέρνηση αλλάζει, οι καρέκλες παραμένουν, οι βουλευτές… περιφέρονται!