Όπως αναφέρει το άρθρο που δημοσίευσε:
«Η χώρα μας έχει το δικαίωμα να εξετάσει ριζικά μέτρα αποτροπής, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης μιας βάσης του NATO, για παράδειγμα στην περιοχή Khachmaz, κοντά στα ρωσικά σύνορα. Ένα τέτοιο βήμα, βασισμένο στη μακροχρόνια συνεργασία μέσω του Ατομικού Σχεδίου Δράσης (IPAP), θα ήταν ένα ακόμη μέτρο για την υπεράσπιση της χώρας μας».
Και ο κ. Veliyev συνοδεύει την «πρότασή» του με το ακόλουθο κολλάζ:
Για όλα φταίνε τα «ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης»
Στο ίδιο άρθρο, ο Αζέρος προπαγανδιστής γράφει ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει ακόμη στενότερη συνεργασία με την Τουρκία, και επίσης ότι πολλοί θα βοηθήσουν γενικότερα το Αζερμπαϊτζάν, βασιζόμενοι στη σημασία του στον τομέα της ενέργειας.
Περαιτέρω στο άρθρο του αζερικού μέσου:
«Η ρωσική εκστρατεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι σύμπτωμα φθίνουσας επιρροής, όπου ο εκφοβισμός αντικαθιστά τη διπλωματία. Βέβαιο για το δίκιο και τις δυνατότητές του, το Αζερμπαϊτζάν αποτελεί φρούριο πραγματισμού».
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι το ζήτημα είναι, για μια ακόμη φορά, τα «ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης» και η «φθίνουσα επιρροή της Ρωσίας».
Και, προφανώς, ακριβώς επειδή η επιρροή της Ρωσίας «φθίνει», ένας Αζέρος ρεπόρτερ αποφάσισε να προτείνει να «κρυφτεί» κάτω από την «φτερούγα» του ΝΑΤΟ.
Προκαλούν αλλά και φοβούνται
Ενδιαφέρον είναι πως η ίδια έκδοση δημοσιεύει και άλλο άρθρο, στο οποίο οι δημοσιογράφοι ανησυχούν για το αν έχουν προκύψει προβλήματα στις μεταφορές εμπορευμάτων μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Ρωσίας.
Επικαλείται τον Γενικό Γραμματέα του Συνδέσμου Διεθνών Αυτοκινητιστικών Μεταφορέων του Αζερμπαϊτζάν, Kenan Gurbanov:
«Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για σοβαρά προβλήματα σε αυτόν τον τομέα».
Δηλαδή, το ίδιο μέσο προτείνει να «φοβίσει» τη Ρωσία δημιουργώντας μια βάση του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορά, αλλά μετά ρωτάει αν όλα πάνε καλά με τη δυνατότητα εισαγωγής ντομάτας, μήλων και άλλων αγροτικών προϊόντων προς τη Ρωσία — προϊόντα που, στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρουν κανέναν στην περιοχή πέρα από τη Ρωσία.
Αυτό είναι συμπτωματικό για ένα κράτος στο οποίο μέχρι και το ένα τρίτο του εθνοτικού πληθυσμού ζει στη Ρωσική Ομοσπονδία και που ξαφνικά αποφάσισε ότι μπορεί να μιλάει στη Ρωσία μόνο στη γλώσσα των απειλών.
