Η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε μια νέα φάση πολυεπίπεδης κρίσης, καθώς η πολιορκία της Γάζας από το Ισραήλ ενεργοποιεί δευτερεύοντα αλλά κρίσιμα μέτωπα.
Ένα από αυτά είναι η Υεμένη, όπου οι αντάρτες “Houthi” (Ansar Allah), με σαφείς δεσμούς με το Ιράν, εντείνουν τις επιθέσεις τους κατά του Ισραήλ.
Η πιο πρόσφατη επίθεση με τον υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο «Palestine-2» να εκτοξεύεται προς το αεροδρόμιο Ben Gurion στις 18 Ιουλίου, σηματοδοτεί μια τεχνολογική και συμβολική κλιμάκωση που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Από drones σε υπερηχητικούς πυραύλους
Οι Houthi άλλοτε μια ασύμμετρη δύναμη ανταρτών, επιδεικνύουν μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση σε προηγμένο στρατηγικό εργαλείο.
Η χρήση του «Palestine-2», που αποτελεί βελτιωμένη έκδοση του Ιρανικού Fattah-110, υποδηλώνει μεταφορά τεχνολογίας υψηλής πολυπλοκότητας αλλά και ειδικών για τον χειρισμό των όπλων αυτών.
Με ακτίνα δράσης πάνω από 2.150 χιλιόμετρα και ταχύτητα που ξεπερνά τα Mach 16, η δυνατότητα αυτή ανατρέπει την αντίληψη περί ασφάλειας στο εσωτερικό του Ισραήλ.
Παρότι η ισραηλινή αεράμυνα ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε τον πύραυλο, αυτό είναι ελάχιστα πιστευτό. Τόσο η ταχύτητα του Palestine 2, όσο και η δυνατότητα ελιγμών που έχει, καθιστούν σχεδόν αδύνατη την κατάρριψή του. Το σίγουρο είναι ότι για μια ακόμη φορά διακόπηκαν οι πτήσεις στο αεροδρόμιο Ben Gurion, και ήχησαν σειρήνες σε πολλαπλές περιοχές, από την Ιερουσαλήμ έως το κεντρικό Ισραήλ.
Ανεξαρτήτως του εάν το χτύπημα πέτυχε τον στόχο του, ο επικοινωνιακός και ψυχολογικός αντίκτυπος ήταν σαφής.
Το μήνυμα των Houthi: Αντίσταση ως περιφερειακή πολιτική
Ο εκπρόσωπος των Houthi, Ταξίαρχος Yahya Saree, δήλωσε ξεκάθαρα πως οι επιθέσεις θα συνεχιστούν «μέχρι να σταματήσει η επίθεση στη Γάζα και να αρθεί η πολιορκία».
Η απάντηση του Ισραήλ και η καταφανής αποτυχία της αποτροπής
Το Ισραήλ, από τις 18 Μαρτίου, έχει πραγματοποιήσει έξι κύματα αεροπορικών επιδρομών εναντίον στόχων στη βόρεια Υεμένη, κυρίως σε περιοχές που ελέγχουν οι Houthi.
Ωστόσο, η συνέχιση των επιθέσεων αποδεικνύει πως η αποτροπή δεν είναι αποτελεσματική.
Η σταδιακή αναβάθμιση των επιθέσεων – από drones, σε πυραύλους Zulfiqar, και πλέον στον υπερηχητικό Palestine-2 – δείχνει κλιμακούμενη στρατηγική φθοράς.
Δεν επιδιώκουν αποκλειστικά την πλήρη καταστροφή στόχων υψηλής αξίας, αλλά την ψυχολογική πίεση και τη συνεχή διατάραξη της καθημερινότητας του Ισραηλινού κράτους.
Ιρανικός ίσκιος: Η τεχνολογική πηγή και η στρατηγική πρόθεση
Η τεχνολογική υποστήριξη του Ιράν είναι πλέον πέραν κάθε αμφιβολίας.
Ο Fattah-1, που αποτέλεσε βάση για τον Palestine-2, αποτελεί μέρος της ιρανικής στρατηγικής να μεταφέρει στους συμμάχους του τεχνογνωσία για να κατασκευάσουν σημαντικά όπλα. Έχοντας αποκτήσει την τεχνογνωσία αυτή, οι διάφορες συνιστώσες του Άξονα της Αντίστασης προσαρμόζουν τα οπλικά συστήματα στις συγκεκριμένες ανάγκες τους.
Η ίδια στρατηγική παρατηρείται στον εξοπλισμό της Hezbollah και των σιιτικών πολιτοφυλακών στο Ιράκ και στη Συρία.
Το Ιράν διατηρεί την ικανότητα να επιβάλλει κόστος στο Ισραήλ χωρίς άμεση ανάμειξη, κάτι που το βοηθά να ελιχθεί στον ασταθή χάρτη της διεθνούς νομιμότητας.
Παράλληλα, κάνει σαφές ότι ο Άξονας της Αντίστασης μπορεί να πλήξει το Ισραήλ ταυτόχρονα από βορρά, ανατολή και νότο, διασπώντας την ισραηλινή προσοχή και αναγκάζοντας το Τελ Αβίβ να διασπάσει τις αμυντικές του ικανότητες.
Η νέα Μέση Ανατολή – Πολλαπλά μέτωπα, ασύμμετρες απειλές
Ο πόλεμος στη Γάζα δεν είναι πια διμερής.
Η Hezbollah απειλεί από τον Λίβανο και τη Συρία, οι πολιτοφυλακές από το Ιράκ, και τώρα οι Houthi από τον νότο.
Η Μέση Ανατολή μετατρέπεται σε πολυσύνθετο πολεμικό πλέγμα, όπου τα συμβατικά όρια μεταξύ κρατών και μη κρατικών δρώντων καταρρέουν.
Οι Houthi είναι το πιο πρόσφατο αλλά ίσως το πιο υποτιμημένο κομμάτι αυτού του παζλ.
Η συνέχιση των επιθέσεων τους δείχνει ότι ο πόλεμος φθοράς μπορεί να αποδειχθεί πιο αποδοτικός από μια παραδοσιακή στρατιωτική σύγκρουση.
Κανένα πυραυλικό χτύπημα από την Υεμένη δεν έχει προκαλέσει ακόμη ανθρώπινα θύματα, όμως έχει προκαλέσει πολιτικό αντίκτυπο και στρατιωτικό προβληματισμό.
Για πρώτη φορά στην ιστορία το Ισραήλ αντιμέτωπο με όπλα τεχνολογικά ανεπτυγμένα
Η εκτόξευση του Palestine-2 δεν είναι απλώς μια ενέργεια στρατιωτικής φύσεως.
Είναι μια δήλωση πολιτικής παρουσίας των Houthi στη μεγάλη σύγκρουση για την Παλαιστίνη.
Πρόκειται για την πρώτη φορά στην ιστορία που μια οργάνωση με βάση την Αραβική Χερσόνησο απειλεί ενεργά το Ισραήλ με όπλα τεχνολογικά ανεπτυγμένα.
Η αποτροπή δεν έχει επιτύχει.
Ο άξονας Τεχεράνη-Σαναά-Βηρυτός-Δαμασκός φαίνεται πιο συνεκτικός από ποτέ.
Το Ισραήλ βρίσκεται μπροστά σε μια νέα στρατηγική πρόκληση: δεν έχει να αντιμετωπίσει απλώς τους παραδοσιακούς του αντιπάλους, αλλά και την αυξανόμενη δυνατότητα των συμμάχων της Τεχεράνης να μετατρέπουν κάθε τοπική σύγκρουση σε πολυμέτωπη σύγκρουση φθοράς με ανυπολόγιστες γεωπολιτικές συνέπειες.
