ΤΕΧΕΡΑΝΗ – Press TV . Το Ιράν έχει απελάσει μόνο ένα κλάσμα των Αφγανών προσφύγων μετά τον 12ήμερο ισραηλινό επιθετικό πόλεμο εναντίον της χώρας που έληξε στις 24 Ιουνίου, σύμφωνα με ανώτερο κυβερνητικό αξιωματούχο αρμόδιο για θέματα εργασίας.
Ο Μαλέκ Χοσεϊνί, επικεφαλής των υποθέσεων απασχόλησης στο Υπουργείο Συνεταιρισμών, Εργασίας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ιράν, δήλωσε την Κυριακή ότι λιγότεροι από 700.000 Αφγανοί πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει το Ιράν στο πλαίσιο ενός προγράμματος απέλασης των προσφύγων που ξεκίνησε στα τέλη Ιουνίου.
«Με βάση τα επίσημα στατιστικά στοιχεία… σχεδόν πέντε εκατομμύρια (Αφγανοί πρόσφυγες) εξακολουθούν να βρίσκονται στη χώρα και εργάζονται ως επί το πλείστον στην ανεπίσημη αγορά εργασίας», δήλωσε ο Χοσεϊνί σε συνέντευξη Τύπου.
Ο αξιωματούχος δήλωσε ότι μόνο λιγότερο από το 10% των Αφγανών προσφύγων, ή σχεδόν 434.000 άνθρωποι, έχουν τα νόμιμα έγγραφα για να ζήσουν και να εργαστούν στο Ιράν.
Τα σχόλια αυτά έρχονται σε αντίθεση με αναφορές που υποδηλώνουν ότι το Ιράν απελαύνει Αφγανούς πρόσφυγες σε μαζική κλίμακα, μετά τη σύλληψη ορισμένων Αφγανών υπηκόων με την κατηγορία της διευκόλυνσης της ισραηλινής επιθετικότητας στο Ιράν.
Ιρανοί αξιωματούχοι ασφαλείας αναφέρουν ότι οι Αφγανοί που συνελήφθησαν τις τελευταίες εβδομάδες είναι ύποπτοι για συμμετοχή σε επιχειρήσεις δολιοφθοράς και κατασκοπείας που διεξήγαγε το ισραηλινό καθεστώς στο Ιράν.
Ωστόσο, οικονομικοί εμπειρογνώμονες έχουν προειδοποιήσει ότι οποιοδήποτε σχέδιο για μαζική απέλαση Αφγανών από το Ιράν θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά την αγορά εργασίας της χώρας.
Ο Χοσεϊνί δήλωσε ότι περισσότεροι από τους μισούς Αφγανούς που εργάζονται νόμιμα στο Ιράν απασχολούνται στον κατασκευαστικό τομέα της χώρας, προσθέτοντας ότι σχεδόν το 19% εργάζεται σε εργοστάσια παραγωγής και περισσότερο από το 11% εργάζεται σε γεωργικά έργα.
Είπε, ωστόσο, ότι η πλειοψηφία των Αφγανών προσφύγων που ζουν στο Ιράν χωρίς νόμιμα έγγραφα, οι οποίοι, όπως είπε, είναι σχεδόν τρία εκατομμύρια άνθρωποι, εργάζονται σε οικογενειακές ή ομαδικές επιχειρήσεις, προσθέτοντας ότι η κοινότητα αποτελεί σημαντικό μέρος της ανεπίσημης αγοράς εργασίας του Ιράν.
Σημειώσεις Ίσκρα:
– Σε αντίθεση με τη μεταμοντέρνα φιλοδυτική “αριστερά”, η άποψή μας είναι ότι η φύλαξη των συνόρων μίας χώρας είναι αναπόσπαστο μέρος της άσκησης εθνικής κυριαρχίας.
– Οι απελάσεις των Αφγανών μεταναστών από το Ιράν δε γίνονται σε ανύποπτο χρόνο. Η Ισλαμική Δημοκρατία, στη διάρκεια του σύντομου πολέμου και στις εβδομάδες που τον ακολούθησαν, αποσαθρώνει συστηματικά τα δίκτυα πρακτόρων που δρούσαν στο εσωτερικό της. Στη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων, που γίνεται με μαζική συμμετοχή του πληθυσμού της χώρας ο οποίος αναφέρει στις αρχές κάθε ύποπτη κίνηση, έγινε φανερό ότι η κοινότητα των αλλοεθνών μεταναστών, ειδικά των παρανόμων, αποτελούσε προνομιακή δεξαμενή στρατολόγησης πρακτόρων. Προετοιμαζόμενη για να αντιμετωπίσει τυχόν μελλοντική επίθεση, η χώρα υποχρεώνεται να κάνει προληπτικές απελάσεις με στόχο να “στεγνώσει” τη δεξαμενή αυτή.
– Από το κείμενο είναι φανερό ότι υπάρχουν κάποιοι που δυσαρεστούνται από τη μείωση της δεξαμενής φτηνής εργασίας. Είναι προφανές ότι οι επιχειρηματίες του κατασκευαστικού τομέα, των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και των εργοστασίων παραγωγής που απασχολούσαν τους απελαθέντες – καθώς και όσους μέλλουν να απελαθούν – καθόλου χαρούμενοι δε θα είναι που θα υποχρεωθούν να προσλάβουν στη θέση τους Ιρανούς με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Είναι επίσης προφανές ότι η “εξαφάνιση” μεγάλου μέρους του “εφεδικού στρατού εργασίας” θα οδηγήσει σε αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων και της εργασιακής ασφάλειας. Όποιος φρίττει μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο θα πρέπει να μας εξηγήσει τίνος ταξικά συμφέροντα εξυπηρετεί.
– Στην πραγματικότητα πάντως, οι “οικονομικοί εμπειρογνώμονες” κανένα λόγο δεν έχουν να ανησυχούν ότι η απέλαση των παράνομων μεταναστών θα “βλάψει σοβαρά την αγορά εργασίας”. Η ανεργία στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, ανερχόταν πριν τις απελάσεις στο 9% περίπου, δηλαδή πάνω από 5 εκατομμύρια, ενώ στις νεαρές ηλικίες το ποσοστό ανεργίας ξεπερνούσε το 20%. Δεδομένου ότι η χώρα δεν μετέχει της παγκοσμιοποίησης και της woke κουλτούρας, οι μετανάστες αποτελούν μικρό μόνο μέρος του πληθυσμού – γύρω στα 6.5 εκατομμύρια σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, που σίγουρα δεν είναι όλοι εργαζόμενοι. Και όλοι να φύγουν επομένως, η αγορά εργασίας δε θα κινδυνεύσει – εκτός αν οι συνθήκες σχεδόν πλήρους απασχόλησης θεωρούνται σημάδι νοσούσης αγοράς εργασίας.
Α.Π.