Κυβέρνηση Μητσοτάκη – Όταν η Αξιολόγηση Είναι Όργανο Εκδίκησης

Μια φούσκα, λοιπόν.

Η κυβέρνηση προωθεί με φανφάρες τον νόμο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων ως “επαναστατικό εργαλείο για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης”.

Λένε θέλουν να επιβραβεύσουν τους “εργατικούς και ευσυνείδητους”, να τιμωρήσουν τους αδιάφορους, και φυσικά, να δώσουν λόγο στους πολίτες να βαθμολογούν υπηρεσίες σαν να παραγγέλνουν από το Wolt.

Και όμως, η υπόθεση της Παρασκευής Τυχεροπούλου είναι το πιο δυνατό μικρόφωνο που φωνάζει: “Αξιολόγηση; Ευχαριστώ, δε θα πάρω”.

Εδώ έχουμε μια υπάλληλο που έκανε ακριβώς ό,τι διαλαλεί ο Μητσοτάκης ως “υποδειγματικό”: έδειξε εργατικότητα, εντιμότητα, και προσπάθησε να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα από λοβιτούρες και παρατυπίες στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η υπάλληλος που έκανε ακριβώς αυτό που θα ευχόταν κανείς να κάνουν οι δημόσιοι λειτουργοί.
Εργατικότητα; Ναι.
Ακεραιότητα; Σίγουρα.
Διάθεση να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον από σκιές και πρακτικές που βρωμάνε δημόσιο χρήμα; Αναμφίβολα.
Και η ανταμοιβή;
Αντί για επιβράβευση, Μια απονομή… “ποινής” σε πολλά επεισόδια.
Tης σερβίρουν καθαίρεση, τρεις πειθαρχικές (δύο παγωμένες “στρατηγικά”), μια μήνυση, και μια θέση στο “ψυγείο” του Πρωτοκόλλου — μακριά από υπολογιστές, φακέλους και οτιδήποτε μοιάζει με δουλειά.
Της έκοψαν ακόμα και την πρόσβαση στο μηχανογραφικό σύστημα, λες και ήταν χάκερ, όχι υπάλληλος εσωτερικού ελέγχου.
Όχι γιατί απέτυχε, αλλά γιατί τόλμησε να πετύχει σε έναν μηχανισμό που λειτουργεί μόνο όταν οι επιτήδειοι μένουν ατιμώρητοι.

Είναι σαν να σε τιμωρούν επειδή βρήκες τον κλέφτη στη ντουλάπα σου.
Και τότε έρχεται η μεγάλη ειρωνεία που θα έκανε και τον Κάφκα να ζηλέψει τη σύλληψη: η υπάλληλος που θεωρήθηκε «υπηρεσιακά ανεπαρκής» από τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, προστατεύεται πλέον από την Ευρωπαία Εισαγγελέα Πόπη Παπανδρέου, η οποία την ενέταξε στον μηχανισμό διαλεύκανσης διαφθοράς.

Και το αστείο; Ενώ η ΔΙΑΥΓΕΙΑ την αποκαλεί “υπηρεσιακά ανεπαρκή”, η Ευρωπαία Εισαγγελέας  την παίρνει υπό την προστασία της για να ξετυλίξει τα νήματα της υπόθεσης.

Δηλαδή, η Ευρώπη την θεωρεί τόσο “ανεπαρκή”, που την κάνει συνεργάτιδα σε υπόθεση διαφθοράς.
Αν αυτό δεν είναι ειρωνεία, τότε ο όρος έχει χαθεί στο μαύρο χάος της ελληνικής γραφειοκρατίας.

Με λίγα λόγια: η Ευρώπη εμπιστεύεται για συνεργασία μια υπάλληλο που η Ελλάδα πετάει στον κάλαθο των αχρήστων.

Αν αυτό δεν είναι το απόλυτο case study γραφειοκρατικού παραλογισμού, τότε μάλλον πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της γελοιότητας.

Οπότε ας μην γελιόμαστε: η “αξιολόγηση” του συστήματος δεν ψάχνει για έντιμους υπαλλήλους.

Ψάχνει για πειθήνια πιόνια.
Η αλήθεια είναι πιο ωμή από όσο θα ήθελαν να φανεί στα κανάλια.
Το σύστημα δεν ζητάει αξιολόγηση ζητάει πειθαρχία χωρίς κρίση, υπακοή χωρίς φωνή, παρουσία χωρίς συνείδηση.

Θέλει τον υπάλληλο που κοιτάζει αλλού όταν περνάει το “κονδύλι” από την πίσω πόρτα, που “καταλαβαίνει” την ανάγκη του φίλου του βουλευτή, που δεν ενοχλεί το ιερό τέρας της διατήρησης του στάτους κβο.
Και όσοι τολμήσουν να ξεχωρίσουν, να ανασάνουν με αυτονομία και να καταγγείλουν, γίνονται αμέσως ύποπτοι.
Ή, ακόμη χειρότερα, “ανεπαρκείς”.
Αυτόν που θα κλείνει τα μάτια όταν δει λαδωμένη διαδικασία, που θα χαμογελάει στον πολιτευτή που του ζητάει να “κανονίσει” μια ενίσχυση, που θα σφραγίζει φάκελους χωρίς να κάνει ερωτήσεις.

Οποιοσδήποτε τολμήσει να σηκώσει το κεφάλι και να πει “όχι” γίνεται στόχος και η Τυχεροπούλου είναι το μαρτύριο.

Η Τυχεροπούλου δεν είναι εξαίρεση είναι το παράδειγμα για όλους μας.

Είναι αυτό που πρέπει να φοβάται κάθε σύστημα που βασίζεται στον φόβο.
Γιατί δεν είναι μόνο τίμια είναι συνειδητά τίμια  και αυτό είναι επικίνδυνο.
Όταν μια γυναίκα, μέσα σε ένα σύστημα που ακόμα φαντασιώνεται τους υπαλλήλους ως «βολικές γραμματείς», τολμά να ανοίξει φακέλους αντί να κλείνει στόματα, τότε η εξουσία ψάχνει επειγόντως ψυγείο να τη φυλακίσει  ή έστω να την εξαφανίσει από τα ραντάρ.

Και μιας και μιλάμε για στυλ: ναι, η κυβέρνηση φοβάται τις γυναίκες με παντελόνια. Αυτές που δεν χρειάζονται ούτε προστάτες, ούτε “συμβουλάτορες”, ούτε κομματικές βαπτίσεις για να πράξουν το σωστό.
Αυτές που πατάνε γερά με ψηλοτάκουνο και γράφουν Ιστορία με… έναν φάκελο στο χέρι. Όχι με αδειανές υποσχέσεις και φλυαρίες στα πάνελ.

Οπότε την επόμενη φορά που θα σας στείλουν το μήνυμα να μπείτε στην πλατφόρμα axiologisi.ypes.gov.gr και να “βαθμολογήσετε” τη δημόσια διοίκηση, θυμηθείτε την Τυχεροπούλου πριν πατήσετε το κουμπί. Μπορεί η εφαρμογή να έχει πεδία για αριθμούς, αλλά αυτό που κρίνεται δεν είναι η ποιότητα της υπηρεσίας, είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας.
Και εκεί, ο βαθμός “1” αξίζει σε ένα σύστημα που μαθαίνει τους υπαλλήλους να σωπαίνουν, όχι να μιλούν.

Αν εσείς επιμένετε να έχετε φωνή, τότε το “ανεπαρκής” ίσως γίνει το νέο σας badge.

Γιατί στην Ελλάδα του 2025, το να είσαι έντιμος δεν είναι καριέρα – είναι αντίσταση.